Groupsfoto in Dalla, Madhuvan.
Groupsfoto in Parsenipur, Geruwa.
De auteurs werken samen in het werkpakket Landscape Stewardship for Water and Grassland Management Strategies van het onderzoekproject Save the Tiger! Save the Grasslands! Save the Water! Dit project wordt gefinancierd door de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek NWO met projectnummer NWA.1292.19.146 en ondersteund door de National Trust for Nature Conservation, NTNC Nepal.
Te citeren als: Bista, P. R., Witteveen, L., Tumbahangphe, A., Fliervoet, J., Paudel, U., Subedi, N., 2024. In de bufferzone. Boerderijen, families en wilde dieren. Communicatie, Participatie en Sociaal-Ecologisch Leren, Hogeschool Van Hall Larenstein.
Alle rechten zijn voorbehouden, inclusief die voor teksten datamining, AI-training en vergelijkbare technologieën.
De koe
Ik had een koe.
Een tijger komt naar mijn huis, en eet mijn koe op.
Olifanten vernielen ons huis.
Ze eten en beschadigen de graanoogst in de opslag.
Ze eten onze gewassen van het land. We gaan ʻs nachts niet naar buiten, altijd leven we in angst.
Bescherming van onze akkers. De natuur beschermen, en toch samenleven.
Mensen en wilde dieren, een veranderende kijk op wilde dieren.
Met verhuur van onze gastenkamers motiveren we een nieuwe generatie, om het bos te bestuderen, de omgeving te bekijken.
We creëren begrip.
De omheining
Wanneer je naar het bos gaat om voer te verzamelen, voelen we angst. Als we een tijger of een olifant tegenkomen zijn we bang. We zijn onbekend met hun gedrag.
We hebben hekken nodig. We hebben barrières nodig.
Er zijn te weinig oplossingen.
Wat verwachten we?
Wat denken we?
Onze beleving van wilde dieren wordt steeds complexer.
Er is angst voor wilde dieren tijdens het halen van brandhout.
Maar is er ook een gevoel van geluk als we ze in de buurt zien?
Zijn ze een geschenk van de natuur?
We hebben hekken nodig. We hebben barrières nodig.
Altijd twijfels
Altijd de twijfels of ze onze gewassen zullen vernietigen, of ons vee doden, bij het grazen in het bos. Zullen ze ons doden, onze huizen en stallen vernietigen?
Een wilde olifant, een gehoornde neushoorn, een wild zwijn of een tijger.
Wat er zal gebeuren, is onbekend. Wat is het nut van wilde dieren als mensen geen leven hebben? Ik twijfel altijd.
Aap, olifant en tijger
Apen eten onze maïs tarwe, pinda’s en bananen. Vroeger waren er geen apen hier.
Nu is elke dag een probleem. Ons gemeenschappelijk bos groeit en agressieve apen komen op ons af. Ze springen op ons, kinderen zijn bang voor ze.
De olifant is het gevaarlijkste dier. Hij komt in het regenseizoen om padie te eten op de velden, zelfs rijst uit onze schuur.
De tijger doodt en verbergt zich in het bos. Een weg dwars door het bos, het is griezelig om er te lopen. Altijd denken over hoe te ontsnappen bij een ontmoeting. Maar het leidt ook tot moed.
Bang in de nacht
Wilde dieren komen naar ons dorp. Ze vallen ons vee aan.
We voelen ons getraumatiseerd en zijn altijd bang in de nacht.
We bewaken zelfs onze gewassen gedurende de hele nacht.
Altijd bezorgd in de nacht dat tijgers onze geiten komen opeten.
Bang tijdens de nacht om naar het buitentoilet te gaan. Wilde olifanten kunnen ons huis beschadigen, terwijl we slapen.
Tijgers zijn vleeseters en kunnen ook mensen eten!
Mijn kleine beetje spaargeld
De toekomst van mijn kinderen is belangrijk.
Ik hoop, dat ze niet lijden zoals ik.
Ik spaar elke dag een klein beetje voor onderwijs van mijn dochter en zoon. Misschien worden ze leraar en krijgen ze toegang tot betere gezondheidszorg.
Ik spaar elke dag een beetje geld om mijn lokale cultuur te behouden, mijn tradities en mijn taal.
Lokale inheemse mensen hebben het recht om natuurlijke bronnen te gebruiken. Het vergt enige inspanningen om conflicten te verminderen, en het bos te behouden voor onze toekomstige generatie.
Als we allen elke dag een beetje sparen.
Natuur is toekomst
De kosmos is rechtvaardig als er leven is. De families na ons hebben ook natuur nodig. We moeten een toekomstplan maken.
De familie op de boerderij.
Onze natuur is fris en divers.
Wij profiteren van het bos.
Mijn wens is een gezonde toekomst.
We kunnen leven in de bufferzone, profiterend van het bos en het land, veilig met de wilde dieren.
Een welvarende toekomstige generatie.
In de bufferzone
Boerderijen, families en wilde dieren
De poëzieroute In de bufferzone. Boerderijen, families en wilde dieren is een resultaat van het onderzoeksproject Save the Tiger! Red de graslanden! Save the Water! in het Terai Arc Landscape (TAL) van het Bardia National Park in Nepal. De poëzieroute is gebaseerd op kunstwerken en poëzie gemaakt door leden van de gemeenschap van Dalla, Madhuvan en Parsenipur, Geruwa in de Terai Buffer Zone van het Bardia National Park, Nepal.
In het werkpakket van het project, Landscape Stewardship for Water and Grassland Management Strategie onderzoeken we innovatieve strategieën om collectief rentmeesterschap door rurale families in de bufferzone te vergroten. Dit onderzoek speelt in op de maatschappelijke uitdagingen van concurrerende natuurlijke hulpbronnen, de onzekerheden en risico’s in de rurale leefomgeving. Rurale families in de Terai Bufferzone “zijn voor hun levensonderhoud sterk afhankelijk van bosbronnen en zijn altijd kwetsbaar voor aanvallen van wilde dieren omdat ze hetzelfde boslandschap delen” (NTNC, 2022). Regionale ambities op het gebied van landbouwproductiviteit, biodiversiteitsambities en algemeen welzijn resulteren in harde dilemma’s bij het realiseren van natuurbehoud in gebieden waar mensen te maken hebben met armoede, werkloosheid en sociale ongelijkheid. De National Trust for Nature Conservation (NTNC) werkt nauw samen met de overheid en andere belanghebbenden om landschapsbeheer op te bouwen, waarbij de nadruk ligt op de beheercomités en gebruikersgroepen in de bufferzone.
Aangezien de interactie tussen mens en wilde dieren vele verhalen kent en aandacht voor een plattelandsperspectief voor levensonderhoud niet alomtegenwoordig is, richt het project zich op communicatie en voorlichting, en op sociaalecologisch leren om bij te dragen aan een rentmeesterschapsperspectief. De poëzieroute In de bufferzone. Boerderijen, families en wilde dieren is een samenwerking tussen NTNC, Nepal en de onderzoeksgroep Communicatie, Participatie en Sociaal-Ecologisch Leren (CoPSEL). Community art stimuleert sociale cohesie en participatie vanuit een kunstzinnig perspectief om mensen te verbinden. De poëzieroute is een vorm van sociale verbeelding als individuele en collectieve uitdrukking van de omgeving en de problematiek. De combinatie van de schilderingen en de gedichten communiceert waarden, principes, dromen, motivaties, instellingen en regels van de gemeenschap en opent een dialoog om na te denken over de ervaren realiteit. Het geeft de ambities weer van de betrokken gemeenschappen voor het landschap als een gemeenschappelijke ruimte van mensen en wilde dieren. Het doel om in de bufferzone van het Bardia National Park een perspectief op het bestaan op het platteland te integreren met een perspectief het behoud van wilde dieren zal ingewikkeld blijven. Het creëren van toegang tot dialoog is echter een stap in de richting van luisteren en grip krijgen op de uitdagingen van een complexe realiteit.
Referenties
Bista, P. R., Witteveen, L., Tumbahangphe, A., Fliervoet, J., Verspui, W., Paudel, U., Subedi, N. (2024) Community art and communication: crafting sustainable landscape stewardship in Terai Arc, Nepal. In Lie, R., Acunzo, M., Cardey, S., van de Fliert, E., Tirol, M. S., Witteveen, L. & Samonte, P., (Eds). 2024. Collaborative change: Towards inclusive rural communication services. Rome, FAO. Pp. 19-37 https://openknowledge.fao.org/items/dc9b65ff-4bfd-4595-9c0be53e17f5d803
National Trust for Nature Conservation. 2022. Annual Report 2022. National Trust for Nature Conservation, Kathmandu, Nepal https://ntnc.org.np/publication/annual-report-2022
