zijn deel van Macedonië hierdoor dreigde te verliezen, verklaarde zijn voormalige bondgenoten de oorlog (Tweede Balkanoorlog) – en daarnaast te proberen de Albanese staat in hun eigen voordeel zo klein mogelijk te houden. Over de grenzen van de nieuwe Albanese staat had de Ambassadeursconferentie zich niet definitief uitgesproken. Op 28 juli 1913 bereikten de voormalige bondgenoten in Boekarest een akkoord over de nieuwe grenzen van de Balkanstaten. Op 29 juli werd de onafhankelijkheid van Albanië internationaal erkend. Pas later in 1913 werden, na lang touwtrekken, ook de grenzen van Albanië getekend. Griekenland moest Noord-Epirus met zijn aanzienlijke Griekse bevolking afstaan aan Albanië, maar Servië verwierf Kosovo. (Detrez 1993: 41-43) De Eerste Wereldoorlog bracht een nieuwe golf van geweld, maar veranderde uiteindelijk niets essentieels. Oostenrijk-Hongarije viel Servië aan op 11 augustus 1914, de moord op aartshertog Ferdinand op 28 juni in Sarajevo als voorwendsel gebruikend om het koninkrijk te onderwerpen. De Serven boden verwoed weerstand en dreven de Habsburgse troepen herhaaldelijk terug. Pas toen op 15 oktober Bulgarije vanuit het oosten Servië binnenviel, werden de Serven gedwongen zich terug te trekken. Via Kosovo en het Noord-Albanese hooggebergte vluchtten ze naar de Albanese havenstad Durrës aan de Adriatische kust. Ook vele duizenden burgers trokken met hen mee uit angst voor de slachtpartijen, aangericht door de vijandelijke legers. Uiteindelijk kwamen ze terecht op het Griekse eiland Korfoe, dat toen een protectoraat van Groot-Brittannië was. Onderweg stierven naar schatting 100.000 Serven van ontbering of als gevolg van Oostenrijkse bombardementen en Albanese beschietingen. De meeste lijken werden pas in de lente van 1916 in de smeltende sneeuw en de modder teruggevonden. (Vickers 1998: 92) Kosovo werd verdeeld onder Oostenrijk-Hongarije en Bulgarije. De Oostenrijkers probeerden de Albanezen voor zich te winnen door scholen en andere culturele instellingen voor hen te openen. Vele Kosovaren namen dienst in het Oostenrijks-Hongaarse leger en streden mee tegen de Serven. De Bulgaren voerden ten aanzien van de Kosovaren een politiek die zich nauwelijks onderscheidde van de Servische. In 1918 keerde het tij. De geallieerden dreven de OostenrijkHongaarse en de Bulgaarse troepen terug en samen met het Franse leger heroverden Servische tsjetniks Kosovo. De Kosovaren werden
36