Dag en Nacht Boek Merel_Layout 1 01-04-10 16:44 Pagina 22
hangen. Gabrio genoot van de streling van haar vingers op de tere huid van de binnenkant van zijn hand. Aan haar ringvinger zat een gouden ring met een blauwe steen. Hij voelde de koude rand. Hij durfde niet te bewegen uit schrik dat ze zou stoppen. ‘Is dat zo? Hoe kun je dat zien?’ vroeg hij geïnteresseerd. Hij, die niet geloofde in fabels. ‘Ziet u deze lijn? Die begint boven uw duim? Dat is uw levenslijn. Ze loopt door naar buiten. U reist graag.’ ‘Lees verder’, zei Gabrio. Het gevoel dat haar streling opwekte in zijn onderbuik voelde heerlijk. ‘Ze is ook diep’, verklaarde Alba en Gabrio zag dat ze bloosde. Vragend keek hij haar aan. ‘Dat betekent dat... u een lichamelijk persoon bent’, fluisterde ze. Ze durfde hem niet meer aan te kijken. ‘Denk je dat dat klopt?’ vroeg Gabrio met een droge mond. Met zijn andere hand omsloot hij haar vingers op zijn hand en streelde ze terug. Ze trok ze niet weg en lachte, blozend als een klein meisje. ‘Foei! Ik moet gaan, ik heb nog andere patiënten’, zei ze gespeeld boos. ‘Kom je terug, straks?’ vroeg Gabrio met naar hij hoopte een smekende blik. ‘Misschien.’ ‘Dat is niet genoeg. Zeg ja.’ Alba trok voorzichtig haar hand terug, stond op en keek hem nog altijd lachend aan. Ze wachtte even en zei toen heel zacht: ja. 2010. Eef is de volgende ochtend bezig in kamer 211. In de badkamer rommelt Maryam met de stofzuiger, nog altijd behoorlijk aangedaan. Ze werkt haar frustraties uit op de stofzuiger. Gisteren zijn ze allebei stevig aan de tand gevoeld door die agent waar Amber het over had. Knap, inderdaad, maar niet uitzonderlijk.
22