Εγώ έχω χάσει το μέτρημα. Πόσα χρωστάμε, πόσα δανειστήκαμε, ποιοι μας την πέφτουν, πότε θα πτωχεύσουμε. Όχι τίποτα άλλο, αλλά δεν αντέχω και την πείνα. Οι ξένοι από την άλλη φαίνονται να τα γνωρίζουν καλύτερα. Λες και περίμεναν τόσο καιρό με τη στρατηγική κρυμμένη στα συρτάρια τους, να μας πουν τι θα κάνουμε, και πως θα κάνουμε. Το κακό είναι πως, όπως και στο κρεβάτι, άλλο είναι να σου δίνουν οδηγίες και άλλο να τα ξέρεις από μόνος σου. Δεν το ευχαριστιέσαι, αν έχεις από πάνω σου κάποιον άλλο, να σου λέει την επόμενη κίνηση. Κάντο εσύ ρε φίλε και άσε μας. Βέβαια εκεί θα καταλήξουμε. Και θα μας πηδ... και θα πληρώνουμε. Αν πάντως κάποιος βρήκε τι φταίει και φτάσαμε σε αυτό το σημείο, ας μου πει. Γιατί και τη χούντα τη διώξαμε και το βασιλεία και τη δεξιά. Εκτός αν φταίμε εμείς. Μήπως αν φύγουμε όλοι, καλυτερέψουν τα πράγματα; Τα τρακτέρ από τη άλλη ούτε που κουνήθηκαν. Αν δεν δουν επιταγή στο χέρι και μερικά μηδενικά δεν πάνε πουθενά.
ΙΩΑΝΝΙΝΑ cafe-bar Διαχρονικό cafe Κ. Αράπη 2 Cafe El Premio Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και Κυργίου Playland cafe Ακαδημίας & Αράπη 1 People cafe Μουλαιμίδου 1 Μακρής cafe Πλατεία Μαβίλη 9 Καφέ Δεκατρία Καλλάρη 13 FRAPEDIX Ν. Ζέρβα & Καψωμένου 1 Μοca 3o χλμ. NEW ENTRY Ιωαννίνων-Αθηνών COCO MAT βιβλιοπωλεία Βιβλιοπωλείο Παιδεία Τζαβέλα 8 Εφύρα 4o χλμ. Λεωφ. Πανεπιστήμιου (έναντι Πανεπιστημιούπολης) Το Ε.Ο. Ιωαννίνων Αθηνών βιβλιοπωλείο της Αβέρωφ Αβέρωφ 47 Dodoni Stores Βιβλιοχαρτοπωλεία Μιχ. Αγγέλου 27 Ελευθερουδάκης Σπύρου Κατσαδήμα 7 (πρώην γραφεία Ολυμπιακής) Κουμπλομάτης Καλιάφα 3 (δίπλα ιατρείο Β. Γκόλα) video club Seven Σπ. Λάμπρου 53 Seven 24 Δωδώνης 16 food Roma Pizza Δωδώνης 30 ΣΤΟΑ ΛΟΥΛΗ Ανεξαρτησίας 78 Γυροφωλιά Σουλίου 47 Mr Massas fast food 8ης Μεραρχίας γωνία/ Καρδαμίτσια/ Βλαχόστρατα/ Ανατολή (απέναντι από τα ΤΕΙ) ξενοδοχεία Olympic Hotel Μελανίδη 2 Epirus Palace Hotel NEW ENTRY 7ο χλμ Ιωαννίνων – Αθηνών ΚΟΛΙΟΝΑΣΙΟΣ γυμναστήρια Απολλώνειο γυμναστήριο Αρρύβα 13 En14ο χλμ. Ε.Ο. ergy gym Δαγκλή 4 Gymnastics center Χ. Τρικούπη 38 Ιωαννίνων-Αθηνών other spots Fresh Line 28ης Οκτωβρίου 2 Reality Mουλαϊμίδου 10 PREMAMAN X. Τρικούπη 40 RED passion wear Ανεξαρτησίας 13-15 & Λόρδου Βύρωνος T-Bar Γρ. Σακκά 17 Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων - ΤΕΙ Ιωαννίνων - Νομαρχία Ιωαννίνων Odeon Παραλίμνιο Παραλίμνιο Ψυχαγωγικό Πάρκο - Σινεμά Επιστημονικό και Tεχνολογικό Πάρκο Ηπείρου Πανεπιστημιούπολη Copyprint Aθανασόπουλος Πεζόδρομος Σπύρου Κατσαδήμα 5abc for all Λ. Δωδώνης 2
Μόλις τελειώσουν οι αγρότες με τον αποκλεισμό, σειρά έχουν οι συνταξιούχοι με τους χαμηλόμισθους, και αργότερα οι άνεργοι, οι πολύτεκνοι και βλέπουμε. Άκου τώρα τι λένε. Αλληλογραφούσε ο Καραμανλής με τον Χριστοφοράκο. Είναι σαν να λες πως ο Παπανδρέου γνώριζε την οικονομική κατάσταση της χώρας. Ψεύδη και ανοησίες. Αλήθεια μήπως το χωρισμό της Μενεγάκη τον έστησε η κυβέρνηση; Για να ξεχαστούμε λίγο από τα βάσανα μας και να ασχοληθούμε με των άλλων;
85
σημεία διανομής
ΑΓΡΙΝΙΟ cafe-bar Φυσαλίδα Μουσικό Καφέ 39ου Συντάγματος 3 βιβλιοπωλείο Βιβλιοπωλείο Planus Παπαστράτου 10 & Σουλίου 41 other spots Οπτικά – Φακοί επαφής Βλάχος Μπάιμπα 12 X-treme Stores Τερτσέτη 10 Digital Club Τερτσέτη 12
HΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ cafe-bar Moshi & Moshi Cafe Εθν. Αντιστάσεως 120 Dali Cafe-Bar Εθν. Αντιστάσεως 124 cafe PRESTO Εθν. Αντιστάσεως & Ευαγγελιστρίας cafe MOJO Κύπρου 29Β Τherapy cafe bar Εθν. Αντιστάσεως 30 cafe-bar ΕΠΑΥΛΗ Δαγκλή 22 food Billy’s fast food Δαγκλή 16 Κρεπερί Τράμ Εθν. Αντιστάσεως 32 Goody’s Αγ. Αποστόλων 147 video club Videowall video club Δαγκλή 2 Broadcast video club Κύπρου 72 ξενοδοχεία Hotel Seleykos Palace**** Ν. Σελεύκεια Hotel ΑΚΤΑΙΟΝ Αγ. Αποστόλων 17 ζαχαροπλαστεία ΝΟΥΣΙΑΣ ζαχαροπλαστείο Αγ. Αποστόλων 39-41 ΔΙΕΘΝΕΣ ζαχαροπλαστείο έναντι ΚΤΕΛ
ΠΡΕΒΕΖΑ Κομμώσεις Άκης Πολυτεχνείου & Μπιζανίου
ΑΡΤΑ cafe-bar Μονοπώλιο Cafe Πλατεία Μονοπωλείου Cafe Πέτρινο Πλατεία ΜονοπωλείουDuomo cafe Ξενοπούλου 3 Allure cafe Καραισκάκη 9 video club Home Cinema Κατάστημα 1ο: Ελευθερίου Βενιζέλου & Αράχθου/ Κατάστημα 2ο: Ζάρρα 16Video Blue Videoclub Ψαρώνα Άρτας MAD VIDEO CLUB Κατσιμήτρου COOL WORLD VIDEO CLUB Αμβρακίας 25 ξενοδοχεία Ξενοδοχείο Βυζαντινό Φιλοθέη γυμναστήρια Status Fitness Club Κομμένου 105 Fitness Studios Gym Ζάρα Άρτα other spots καταστήματα υποδημάτων OSCAR Σκουφά 56
ΚΕΡΚΥΡΑ cafe-bar ΕΥ Lounge cafe Καποδιστρίου 32, Grec cafe Καποδιστρίου 5 Κουμπί Ιακώβου Πολυλά 19-21 LA SUITE Αλυκές Ποταμού (στο κτίριο της Hundai) other spots Νομαρχία Κέρκυρας Δημαρχείο Κέρκυρας In Action Εθνική Παλαιοκαστρίτσας Spa & Ayurvedic retreat Γουβιά Mixalis V. Ευ. Βουλγάρεως 65 Vista e Mundi Δίστρατο
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 18-24 People Αγγελάκη 10
Η LIFT κάθε Παρασκευή στα αεροπλάνα της Aegean Airlines
Στα πλοία κλειστού τύπου “Αικατερίνη Π.”, “Παντοκράτωρ”, “Αγία Θεοδώρα” και στα αμφίδρομα καράβια “Άνω Χώρα 2”, “Αχαιός”
LIFT
αστειεύεσαι
Εδώ θα βρείτε τη LIFT
03
LIFT
ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ
050210 ΤΕΥΧΟΣ 78 ΚΩΔΙΚΟΣ ΕΝΤΥΠΟΥ 8242. ΚΩΔΙΚΟΣ BIZLIST 91708
ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΜΑΝΤΑΤΟ publishing Σακελλαρίου 4 Ιωάννινα Τηλ & Fax 26510 70717 www.liftpress.gr / liftpress@mantato.gr
ΕΚΔΟΤΗΣ - ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ Γ. ΤΖΙΑΚΟΣ AΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΑ ΚΑΡΑΜΠΕΡΗ ΚΕΙΜΕΝΟΓΡΑΦΟΙ ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΡΙΝΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΙΟΣ ΑΝΝΑ ΔΟΥΒΑΛΗ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΜΑΛΗΣ EΛΕΟΝΩΡΑ ΛΙΤΣΑ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΓΚΟΓΚΑΣ ΕΛΕΝΗ Γ. ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΝΟΥΣΙΔΗΣ BILLΙB ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΕΟΝΤΙΟΥ ΝΤΕΜΗ Δ. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΝΤΖΟΥΚΑΣ
LIFT
Ψέματα, ψέματα και πάλι ψέματα. Δεν μπορώ να κατανοήσω πως και γιατί, αλλά τουλάχιστον αυτή η χώρα ξέρει καλά να λέει ψέματα. Αν ήμασταν ο Πινόκιο η μύτη μας θα είχε κάνει 10 φορές το γύρο της γης. Μη σου πω θα έφτανε σε νέο γαλαξία. ... “Η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι στο έλεος των δανειστών της, πρέπει να μπορεί να καθορίζει την δική της πορεία” Τάδε έφη ο πρωθυπουργός της χώρας μας. Αστείο δεν είναι, να αποφασίζεις να πέσεις από το γκρεμό και τότε να θυμάσαι πως ξέχασες το αλεξίπτωτο; ... Αν πάλι μια κυβέρνηση θέλει να είναι ικανή, το πετυχαίνει. Στη Γερμανία η Μέρκελ, θα αγοράσει ηλεκτρονικό δίσκο CD 1.300 γερμανών φοροφυγάδων, οι οποίοι έχουν καταφύγει σε τράπεζες της Ελβετίας. Παρ’ όλες τις διαφωνίες, τελικά τάχθηκαν υπέρ της αγοράς, όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά και το συνδικάτο της αστυνομίας. Είπαμε αν θέλεις, το πετυχαίνεις το στόχο σου. ... Μυστικό δείπνο θα αποκαλούσα τη νέα μόδα σε Λονδίνο, Γαλλία και Ελβετία. Πειρατικά εστιατόρια ξεφυτρώνουν σε... σπίτια. Για ένα και μόνο βράδυ ο οικοδεσπότης γίνεται σεφ και προσκαλεί μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή ακόμη και από στόμα σε στόμα αγνώστους να γευθούν ένα διαφορετικό δείπνο. Όλα διαδραματίζονται με απόλυτη μυστικότητα μιας και η επαφή όλων αυτών των ανθρώπων είναι για ένα και μόνο βράδυ. Δεν ξέρω αν στην Ελλάδα κάτι τέτοιο θα είχε επιτυχία, αλλά σίγουρα αποτελεί μια εναλλακτική απόδραση, που σημειωτέον δεν κοστίζει ακριβά μιας και δεν ξεπερνά τα 35 ευρώ έκαστος.
04
Αχιλλέας Τζιάκος
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΕΡΓΑΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΗ ΜΑΙΡΗ ΣΚΑΝΔΑΛΗ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΑΚΗΣ ΜΑΡΙΑ ΣΠΑΗ ΣΜΑΡΑΓΔΑ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΑ ΣΙΛΙΩΝΗ Ο VROXOPOIOS ΜI.ΤΣΑ ΜΑΚΡH ΓΙΩΡΓΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΑΡΑΠΙΣΟΝΟΓΛΟΥ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ MANTATO ΑΤΕΛΙΕ ΕΥΓΕΝΙΑ ΚΑΡΑΜΠΕΡΗ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΔΙΑΝΟΜΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΩΣΤΗΣ ΛΟΓΙΣΤΗΡΙΟ ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΝΟΜΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ ΕΚΤΥΠΩΣΗ GRAPHIC ARTS A.E. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική, διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης, με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη. Τα κείμενα του περιοδικού εκφράζουν τις απόψεις του συγγραφέα. Δεν φέρει καμία ευθύνη γι’ αυτά η εταιρεία και ο εκδότης.
05
LIFT
«Ανακατωσάρια»
LIFT
Πως ξεκίνησαν όλα...
06
Ο πολιτιστικός θεσμός «Ανακατωσάρια» γεννήθηκε το 2001, ως απότοκο των ενεργειών μιας ομάδας ανθρώπων που ζουν μόνιμα στα Γρεβενά ή κατάγονται από τη μικρή αυτή ελληνική πόλη, που εντοπίζεται στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας. Ο προβληματισμός της εν λόγω ομάδας (πυρήνα της οποίας αποτελεί ο Μοτοσυκλετιστικός Όμιλος Γρεβενών, γνωστός ως ΜΟΓ) για το λειψό πολιτιστικό τοπίο που είχε παγιωθεί τριγύρω της και η διάθεσή της για δυναμική παρέμβαση αποτέλεσαν, ουσιαστικά, τα γενεσιουργά αίτια του θεσμού. Οι στόχοι του θεσμού συνοψίζονται: • στην ανατροπή του στυλιζαρισμένου, παθητικού τρόπου διασκέδασης που επικρατεί στην τοπική κοινωνία, αλλά και σε όλη σχεδόν τη χώρα και την πρόταση
από φωτογραφικά ντοκουμέντα που μαρτυρούν την ύπαρξη εκδηλώσεων γλεντιού στα Γρεβενά, κατά το συγκεκριμένο τριήμερο, ήδη από το 1900. Οι μεγαλύτεροι ηλικιακά γρεβενιώτες «ζωντανεύουν» νοσταλγικά τις φωτογραφίες διηγούμενοι ιστορίες για αποκριάτικους χορούς που στιγμάτισαν τις δεκαετίες του 1950 και του 1960, για «φανούς» (τεράστιες φωτιές) που άναβαν αδιαλλέιπτως για χρόνια, για κάτι το ωραίο που μαράθηκε στα χρόνια από το 1975 και μετά. Έτσι, τα «Ανακατωσάρια», εκτός των άλλων, αποτελούν και αναβίωση μιας χαμένης τοπικής παράδοσης. Αναβίωση, όμως, δυναμική και όχι στατική. Αναβίωση, που προσδίδει στην παράδοση νέα στοιχεία ούτως ώστε αυτή, μεταφερόμενη στο σήμερα, να διατηρήσει το ενδιαφέρον της. Τα ενδυματολογικά
ενός νέου που βασίζεται στην καθολική συμμετοχή. • στην προώθηση (παράλληλα με τη γνήσια χαρά που είναι συνυφασμένη με κάθε εκδήλωση γλεντιού) συναισθημάτων προωθημένων, σε μια προσπάθεια να μειωθεί το έλλειμμα ευαισθησίας και κοινωνικής αλληλεγγύης της σύγχρονης εποχής. • στην ανάδειξη του καινοτόμου κομματιού της τέχνης, αυτού που τυγχάνει μικρής προβολής από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και μηδενικής από τις τηλεοπτικές οθόνες και αντανακλώνται στο όνομά του: η λέξη «Ανακατωσάρια», εκτός από την έννοια του καινούριου, που ως νεολογισμός προφανώς περικλείει, υποννοεί την έννοια του αυθορμητισμού που γοητεύει με την μη προβλεψιμότητά του, της εξέλιξης που δεν επαναπαύεται σε μανιέρες και κυρίως του γόνιμου συνδυασμού ετερόκλητων στοιχείων, που προσφέρουν στο σύνολο την ειδική τους αξία. Τα «Ανακατωσάρια» είναι χρονικά ενταγμένα στο τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς και η συγκεκριμένη επιλογή κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Τα αρχεία κάποιων πολιτών-συλλεκτών βρίθουν
σύμβολα του θεσμού εκφράζουν αυτή ακριβώς τη συνέχεια μες στο χρόνο, το συμβίωση του παρελθόντος με το παρόν: Μαύρο φούμο στο πρόσωπο και παραπομπή στο βάψιμο των παλιών γρεβενιωτών αυτοκινητιστών, από τα υπολείμματα των εξατμίσεων. Μαύρο καπέλο στο κεφάλι και παραπομπή στα στοιχεία της ανακαινισμένης παράδοσης, στα στοιχεία ενός ολοκαίνουριου θεσμού. Όταν το 2001 μπάντες με χάλκινα πνευστά και κρουστά πλημμυρίζουν τον πεζόδρομο των Γρεβενών και σηματοδοτούν με παραδοσιακούς και βαλκανικούς ήχους την έναρξη του θεσμού «Ανακατωσάρια» οι πολίτες στέκουν εμβρόντητοι. Την έκπληξη ακολουθεί η συγκίνηση και τη συγκίνηση η καθολική συμμετοχή. Ένας από τους βασικούς στόχους επιτυγχάνεται αμέσως και το ραντεβού που ανανεώνεται για την επόμενη χρονιά περικλείει την πρόκληση για εμπλουτισμό των εκδηλώσεων. Το 2002-2003 οι μπάντες πολλαπλασιάζονται με αποτέλεσμα στον αέρα της πόλης να κυριαρχεί ένας ακόμη πιο πολυφωνικός ήχος, ένα ακόμη πιο πολύπλοκο κράμμα χάλκινων κυρίως μελωδιών. Ο αριθμός των συμμετεχόντων αυξάνεται
ραγδαία, γεγονός απόλυτα δικαιολογημένο, αφού στην πόλη καταφθάνουν, για να ζήσουν τα «Ανακατωσάρια», επισκέπτες από όλη την Ελλάδα. Η αυξημένη οικονομική και όχι μόνο υποστήριξη των τοπικών αρχών αυτοδιοίκησης (δημοτική, νομαρχιακή αρχή) δίνει τη δυνατότητα στα «Ανακατωσάρια» από την επόμενη χρονιά να μετατραπούν σε ένα πραγματικό καλλιτεχνικό φεστιβάλ. Με άλλα λόγια, δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους πίσω από το θεσμό να υλοποιήσουν τις ιδέες τους χωρίς συμβιβασμούς. Τα χρόνια που ακολουθούν τα «Ανακατωσάρια», έχοντας καταφέρει πια να αναπνεύσουν με σιγουριά, επιχειρούν την υπέρβαση, επιχειρούν να επενδύσουν κάθε κρυφό όνειρο με την κατάλληλη μουσική. Το ηχητικό δυναμικό της πόλης εμπλουτίζεται με νέες ορχήστρες δρόμου (ελληνικές – βαλκανικές – ευρωπαϊκές) οδηγώντας ανθρώπους όλων των ηλικιών σε ανέμελες χορευτικές πορείες. Χάλκινες μελωδίες διαπερνούν όλες τις γειτονιές των Γρεβενών, προσκαλώντας στις εκδηλώσεις πολίτες και επισκέπτες. Σημαντικοί μουσικοί (Boban Markovic, Κωνσταντίνος Βήτα, Γιάννης Αγγελάκας, Alzheimer Beat, Raining Pleasure, Mode Plagal, Μάρθα Φριτζήλα...) δέχονται την πρόσκληση και προσφέρουν το έργο τους, χαμογελώντας συνομωτικά για την κοινή εμπειρία, το κοινό μυστικό. Το ξημέρωμα βρίσκει τους συμμετέχοντες να αφήνονται στις συνθέσεις του Μάνου Χατζιδάκι και μέσω αυτών να συγκινούνται ειλικρινά. Το 2008 ο θεσμός για πρώτη φορά καταπιάνεται με μια συγκεκριμένη θεματική, αυτή της μετανάστευσης. Επιχειρώντας να την καλύψει θεατρικά, μουσικά, γραφιστικά, κινηματογραφικά ουσιαστικά επιχειρεί να υπενθυμίσει ξεχασμένα στοιχεία ανθρωπισμού και να στραπατσάρει αφελή στερεότυπα. Το 2009 πλησιάζει και ήδη τα γραφεία της συντονιστικής ομάδας έχουν πλημμυρίσει ιδέες. Σκέψεις διακινούνται ασταμάτητα μεταξύ των ανθρώπων του θεσμού, των ανθρώπων της πόλης. Τελικά επικεντρώνονται στο αστικό τοπίο των Γρεβενών και σε αυτούς που με την προσωπική τους ματιά, το προσωπικό τους μικρό έργο το διαμόρφωσαν. Επαγγελματίες παλιοί, αλλά και νέοι, άνθρωποι που μόχθησαν και μοχθούν, βιοτέχνες και καταστηματάρχες. Τα “Ανακατωσάρια” θα διηγηθούν ιστορίες ανθρώπων και μέσω αυτών ιστορίες τόπου και τοπίου. Με την πείρα, λοιπόν, 8 χρόνων και την αγωνία του 9ου που πλησιάζει ο θεσμός που φέρει το όνομα «Ανακατωσάρια» θα αναζητήσει και φέτος την απάντηση στην ερώτηση: «Τί είναι αυτό που μένει με το πέρας του αποκριάτικου γρεβενιώτικου τριημέρου;». Ελπίζει πως θα τη βρει στα βλέμματα των ανθρώπων που χορεύουν αγκαλιά χωρίς να νοιάζονται για ηλικιακές και φυλετικές διαφορές. Στα χαμόγελα των μουσικών που παρασέρνουν και ζεσταίνουν τον κόσμο με τις μελωδίες τους ως τα ξημερώματα. Στα φώτα της πόλης που δεν σβήνουν προτού αποχαιρετίσουν και τον τελευταίο κουρασμένο επισκέπτη.
Πρόγραμμα Εκδηλώσεων Πέμπτη 11.02.10 20:00 | Κρουστά και χάλκινα στο δρόμο. Ομάδες κρουστών συναντιούνται στο δρόμο με ορχήστρες χάλκινων πνευστών και σηματοδοτούν την έναρξη ενός τριημέρου γιορτής, έντασης και ξεφαντώματος. Τα Ανακατωσάρια είναι εδώ για 10η συνεχόμενη χρονιά. Αντέχετε; Παρασκευή 12.02.10 12:00 | Οι Μανιταρόφιλοι Δυτικής Μακεδονίας δίνουν το δικό τους χρώμα και αέρα στις εκδηλώσεις. Η κεντρική πλατεία πλημμυρίζει με μανιταρογεύσεις και εικόνες από τον κόσμο των μανιταριών, δονείται από χάλκινους ήχους και υποδέχεται τους μαθητές των σχολείων της πόλης που ενώνονται με πολίτες και επισκέπτες σε ένα πραγματικό ξεφάντωμα δρόμου. 12:00-17:00 «Ανακατωσάρια 48 ώρες», part. 1 20:00 | Tα βλέμματα ψηλά! Το κέντρο της πόλης πάλλεται από τους ήχους δεκάδων ορχηστρών χάλκινων οργάνων, ενώ οι μπάντες κρουστών δρόμου συνδιαλέγουν το ρυθμό με τη βαλκανική παράδοση. Μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες… 00:00 | Στη σκηνή της κεντρικής πλατείας, o Θάνος Μικρούτσικος και τα Υπόγεια Ρεύματα παρουσιάζουν μια οπτικοακουστική συναυλία. Τα Υπόγεια Ρεύματα διασκευάζουν και ερμηνεύουν σε σύγχρονους μουσικούς δρόμους, 25 τραγούδια με πολιτικό-κοινωνικό περιεχόμενο, από το ευρύ ρεπερτόριο του Θάνου Μικρούτσικου, πάνω στους στίχους μεγάλων ποιητών. Ο Θάνος Μικρούτσικος παίζοντας πιάνο, ολοκληρώνει και δυναμώνει τη φωνή του σχήματος, ενώ προβολές βίντεο και φωτογραφικού υλικού (VJing) με το χαρακτήρα της τέχνης του δρόμου (street art), υπογραμμίζουν και αναδεικνύουν το μουσικό θέμα. 03:00-10:00 «Ανακατωσάρια 48 ώρες», part. 2 Σάββατο 13.02.10 12:00-17:00 «Ανακατωσάρια 48 ώρες», part. 3 17:00 | Οι ορχήστρες καλούν τις γειτονιές της πόλης στη γιορτή και εκατοντάδες μουσικοί σχηματίζουν στην κεντρική πλατεία τη μεγαλύτερη αυτοσχεδιαστική μπάντα χάλκινων και κρουστών, για λίγα λεπτά θορυβώδους μέθεξης. 20:00 | Στον πεζόδρομο και το κέντρο της πόλης κορυφώνονται οι εκδηλώσεις Ανακατωσάρια 2010. Οι Compagne Chameleon, οι Paranaue, οι Quilombo και περισσότερες από 16 ορχήστρες χάλκινων πνευστών από την Ελλάδα και τα Βαλκάνια δυναμιτίζουν το κέντρο της πόλης και παρασύρουν στο ρυθμό τους πολίτες και επισκέπτες. 10 χρόνια κομμάτια… 05:00 | Ξημερώματα, η σκηνή της κεντρικής πλατείας καταλαμβάνεται από «το ετερόκλητο αλλά και εκλεκτικό σύνολο αυτοσχεδιαστικής αταξίας» των Drog_A_Tek. Ένα μουσικό σχήµα που αυτοπροσδιορίζεται σε κάθε του συνάντηση, ηχογραφεί στιγµές σε πραγµατικό χρόνο και παράγει προσωρινά ηχητικά/ οπτικά περιβάλλοντα. Οι Drog_A_Tek εξελίσσουν τις παραστάσεις τους πέρα από κάθε κανόνα χρήσης των υλικών τους. Χρησιµοποιούν ακουστικά, ηλεκτρικά και ψηφιακά µουσικά όργανα, εικόνες και αντικειµενα µε τα οποία κατασκευάζουν µικρές, δηµόσιες αποσπασµατικές αφηγήσεις. Εκπέµπουν, αλλά και λαµβάνουν, γνωστές/ άγνωστες διηγήσεις και εφήµερες επιθυµίες. 07:00-12:00 «Ανακατωσάρια 48 ώρες», part. 4 Κυριακή 14.02.10 19:00 | Αντέχετε; Μετά από 48 ώρες αδιάκοπο γλέντι στους δρόμους της πόλης, τα Ανακατωσάρια ετοιμάζονται για το εκρηκτικό φινάλε τους. Οι μπάντες χάλκινων και κρουστών δίνουν για τέταρτη μέρα τον τόνο… 21:00 | O Κωστής Μαραβέγιας και η πολυεθνική μπάντα του Maraveyas Ilegal ανεβαίνουν στη σκηνή για ένα καταιγιστικό μουσικό πανηγύρι δρόμου. Οι Ilegal ανακατεύουν Βαλκανικές ηλεκτρικές κιθάρες, τρομπέτες, σαξόφωνα και κλασσικό τσέλο με ska, reggae, rock, punk και r&b ρυθμούς, σε κομμάτια επηρεασμένα από παραδοσιακές ελληνικές και τσιγγάνικες μελωδίες και πολλά αυτοσχεδιαστικά μέρη. Οι Ilegal γλεντάνε την αγάπη, τα ταξίδια, τα όνειρα και σχολιάζουν… και η Ελληνική μουσική παντρεύεται με την Ιταλική, την Ισπανική και το Μεσογειακό ταμπεραμέντο. Καθαρή Δευτέρα 15.02.10 14:00 | Το παραδοσιακό, σαρακοστιανό τραπέζι στήνεται στα “Μανάβικα”, με το βλέμμα πίσω…
Γράφει η Έλενα Σιλιώνη
Χμ… Σκέφτομαι να αγοράσω μια μάσκα, βλέπετε ανοίγει το τριώδιο και «ανοίγει» και η περίοδος που όλοι μας κατά βάθος ζητάμε τόσο επίμονα κάθε χρόνο να ζήσουμε, αλλιώς ένα τέτοιο έθιμο δεν θα κρατιόταν τόσο ζωντανό αιώνες τώρα. Ντυνόμαστε, υποδυόμαστε, σατιρίζουμε, γελάμε, αυτό δεν είναι οι απόκριες; Ανάγκη για εκτόνωση. Ανάγκη για φυγή. Αυτό που με προβληματίζει όμως, είναι ότι δεν βάζουμε απλώς μια μάσκα και υποδυόμαστε, είναι ότι μια τέτοια μάσκα φοράμε κάθε μέρα, υποκρινόμαστε συνέχεια! Έτσι δεν είναι; Για σκέψου το. Παίζουμε ρόλους, το ρόλο της καλής κόρης, το ρόλο της καλής μάνας , το ρόλο της καλής συζύγου, της καλής θρησκευόμενης κ.ο.κ Τι κι αν τίποτα από αυτά δεν σε εκφράζει, δεν σε γεμίζει, μαθαίνεις να δείχνεις και να πουλάς στους άλλους τη δήθεν ευτυχία σου. Το παίζεις καλά αυτό το παιχνίδι, εξάλλου είναι η ζωή σου όλη. Τίποτα δεν σε ευχαριστεί . Μαθαίνεις σιγά σιγά να ζεις με αυτό, βάζεις λοιπόν έτσι μια μάσκα, λες προσωρινά, θα αλλάξουν τα πράγματα, θα βρω το θάρρος να κάνω αυτό που θέλω εγώ κι όχι αυτό που θέλουν οι άλλοι για μένα. Θα βρω το θάρρος να πάω κόντρα, να εναντιωθώ, να πω και εγώ όχι μια φορά. Θα κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα, θα τα ζήσω, δεν θα ζήσω μια ζωή «καθώς πρέπει» επειδή έτσι πρέπει. (Ποιος μας έβαλε εξαρχής «πρέπει»;) Λες δεν πρέπει όλο αυτό να με πάρει από κάτω, να χαθώ, να με χάσω, δεν πρέπει να ξεχαστώ, να ξεχάσω αυτά που θέλω. Όμως φοράς τη μάσκα, μην πικράνεις τους άλλους, δεν φταίνε, δεν φταίνε που το δικό μου αίμα βράζει. Κάποιος πρέπει πάντα να φταίει σωστά; Αγανακτείς, όμως δεν βγάζεις τη μάσκα. Έχει πια γίνει δεύτερο δέρμα σου, έχεις ξεχάσει ποιος ήσουν και που πήγαινες. Κι όλο αυτό δεν μπορεί να με κάνει να σταματήσω να αναρωτιέμαι: Γιατί υπάρχει τόσο μεγάλη ανάγκη να ξεφύγουμε από τον εαυτό μας; Από τη καθημερινότητα μας; Από όλη τη ζωή μας; Σκεφτείτε το, δεν είναι απλά μια μάσκα, είναι ανάγκη, βαθιά και τεράστια ανάγκη! Ποιος μας είπε ότι πρέπει να ακολουθούμε κανόνες; Γιατί; Ποιος μας είπε ότι πρέπει να παίζουμε κάποιους ρόλους αλλιώς είμαστε ρεμάλια και τελειωμένοι; Γιατί; Δεν μπορώ να σταματήσω να αναρωτιέμαι... Άραγε όταν επιτέλους βρεις το θάρρος και κατεβάσεις τη μάσκα της καθημερινότητας σου και κοιταχτείς στο καθρέφτη τι αντικρίζεις; Είσαι εσύ; Ή ένας ξένος;; -Που κοίτα να δεις! Σαν να σου μοιάζει ε;-Τα λέω σε σας για να τα ακούω κι εγώ... Καλές απόκριες να ‘χουμε...
UP IN THE AIR (ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ) Γιός του διάσημου Ivan Reitman, ο Jason Reitman, όχι μόνο έπεσε κάτω από την μηλιά, αλλά κληρονόμησε και τα καλύτερα γονίδια του πατέρα του Ivan, διάσημου σκηνοθέτη κυρίως εμπορικών ταινιών όπως το Ghostbusters,Twins και άλλων επιτυχιών των τριών τελευταίων δεκαετιών. Σε αντίθεση με τον πατέρα του ο Jason Reitman καταπιάνεται με μία εντελώς διαφορετική θεματολογία, πιο γήινη, πιο ευαίσθητη και πιο ανθρώπινη. Με ταινίες όπως την ανατρεπτική Thank you for smoking (2005) και την τρυφερή Juno (2007), καθιερώνεται πλέον ως ένας από τους πιο νέους και ταλαντούχους δημιουργούς της γενιάς του. Και έρχεται να το επιβεβαιώσει για άλλη μία φορά φέτος με το υπέροχο Up in the Air. Συγκλονιστικά επίκαιρη σε όλα της, η ταινία ακροβατεί μεταξύ κωμωδίας, δράματος και ρομαντισμού. Με απίστευτους λεπτούς χειρισμούς ο σκηνοθέτης κάνει την διάθεση του θεατή να πλανιέται χωρίς να τον αφήνει μόνιμα σε μία από τις τρεις παραπάνω καταστάσεις. Το χαμόγελο που σου βγάζει είναι περισσότερο από αμηχανία παρά από κάποιο αστείο γεγονός. Αμηχανία γιατί το θέμα της ταινίας είναι τόσο καθημερινό, τόσο πραγματικό και συγχρόνως σκληρό που αγγίζει όλους μας σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό. Η οικονομική κρίση είναι πλέον γεγονός. Χωρίς διακρίσεις, χωρίς οίκτο, χωρίς ηθικές αναστολές, ψυχρά και αλύπητα χτυπάει την πόρτα του καθενός. Με εκπρόσωπο της τον γοητευτικότατο Ryan Bingham (George Clooney) που αυτοαποκαλείται “Εξολοθρευτής”, μπαίνει μια μέρα στην ζωή του κάθε υποψήφιου υπάλληλου κάθε εταιρίας και εξολοθρεύει τα όνειρα του, την οικογένεια του, την αξιοπρέπεια του, τους κόπους του και την ζωή του γενικώς, σε μόλις λίγα λεπτά. Τόσο απλά! Αυτή είναι και η αποστολή του στην εταιρία όπου εργάζεται. Εταιρία στην οποία αναθέτουν αυτό το άχαρο καθήκον άλλες εταιρίες που δεν έχουν τα κότσια να απολύσουν τους υπαλλήλους τους, επειδή φοβούνται τις όποιες συνέπειες. Θεωρώντας ως μόνιμη κατοικία του κάθε αεροδρόμιο της κάθε πόλης στην οποία ταξιδεύει ασταμάτητα (λόγω φόρτου εργασίας...!), ο Ryan έχει αφοσιωθεί ψυχή τε και σώματι στην καριέρα του αφήνοντας κατά μέρος την ανθρώπινη διάσταση του. Αποξενωμένος από τους οικείους του, αξίες και έννοιες τις ζωής, ταξιδεύει χωρίς να έχει την αίσθηση του χρόνου και του χώρου. Αμέτοχος στις μικρές και μεγάλες χαρές που σου προσφέρει η ζωή, ζει παρέα με την μοναξιά του και τον απρόσωπο κόσμο του. Ωσπου σε κάποιο ταξίδι του γνωρίζεται με την εξίσου γοητευτική, ζεστή και τρυφερή Alex (Vera Farmiga), όπου σε κάθε τους συνάντηση σε κάποιο ξενοδοχείο κάποιου προορισμού, αρχίζει και του ξυπνάει μέσα του θαμμένα εδώ και χρόνια, κάτω από τον επιφανειακό τρόπο ζωής, συναισθήματα. Και ξαφνικά όλες οι έως τότε προτεραιότητες και οι στόχοι του δείχνουν στα μάτια του τόσο άχαρες και ξεθωριασμένες που προσπαθεί να κερδίσει όσα τόσα χρόνια άφησε να περάσουν αδιαφορώντας δίπλα του. Και από δεινός θύτης γίνεται ένα αξιολύπητο θύμα της ίδιας της ζωής και της πραγματικότητας που αγνοούσε. Πέρα από το δυνατό σενάριο, η ερμηνείες τόσο του George Clooney που είναι υποδειγματική, όσο και της Vera Farmiga, κάνουν την ταινία να δένει ως συνολικό αποτέλεσμα. Πιστεύω πως ο στόχος της ταινίας δεν είναι μόνο να μας προσφέρει μόνο δύο ώρες ανέμελης απόδρασης από την πραγματικότητα, αλλά να μας βάλει μέσα σ’αυτήν, να μας ταρακουνήσει και να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε αυτό ακριβώς που εύγλωττα μας αφηγείται. Και το πετυχαίνει στο απόλυτο. Θέλω επίσης να πιστεύω πως δύο τουλάχιστον αγαλματίδια αξίζει να τα κερδίσει στην επόμενη απονομή των Οσκαρ. Θα δείξει! Ιορδάνης Αραπισόνογλου
LIFT
Σαν πεταλούδα στο aμπαζούρ
07
Γράφει ο Γιώργος Ευθυμίου
LIFT
10 ταινίες για τα 00s
08
2000
2004
(Amores perros) Στο ταραχώδη τοπίο της Λατινικής Αμερικής οι ζωές ενός μικροαστού, ενός αστού και ενός ανένταχτου μπλέκονται στο ημίφως ενός τροχαίου ατυχήματος. ‘Ενας λυρικός σπαραγμός κάτω απ’ τη συμβολική επιφάνεια του πολύχρωμου film του Inaritu. Και μια αιχμηρή μελαγχολία που βρέχεται επίπονα απ’ το ανεκπλήρωτο...
(3-Iron) Είναι ανέφικτο να διακρίνεις το όνειρο από την πραγματικότητα. Όμως είναι ακόμα πιο δύσκολο να μην παραδοθείς σε αυτή την ποιητική ελεγεία του Ki-duk Kim. Στα όρια της ψυχής, αρκεί μια σταγόνα αγάπης για να αγγίξεις το άπειρο. Γιατί είμαστε όλοι μας άδεια σπίτια που περιμένουν κάποιος να τα ανοίξει...
2002
2006
(Cidade de Deus) Αφοπλιστικός ρεαλισμός στις φτωχογειτονιές της Βραζιλίας. Ο Meirelles με κάμερα στο χέρι συκοφαντεί την εξωτική πλευρά της χώρας και μας γαζώνει μ’ ένα σκοτεινό αίσθημα «ναυτίας». Εκεί που η επιβίωση είναι πιο φτηνή απ’ τον θάνατο. Εκεί που η παιδεία και η ενηλικίωση μετριέται στη σκανδάλη. Καλώς ήρθατε στην Πόλη του Θεού. Απουσιάζει!
(The Fountain) Υπό το αλλόκοσμο μουσικό κάλεσμα του Clint Mansell, ο Darren Aronofsky σκηνοθετεί το άδηλο της αιωνιότητας. Ο Γολγοθάς της ζωής και του θανάτου. Μέχρι την Αθανασία. Η απόσταση απ' την πληρότητα, πόνος διαιωνισμένος στο άπειρο. Για να ενωθείς με τις θάλασσες, τα πουλιά, τα υπεργαλαξιακά νεφελώματα οφείλεις την εξαΰλωση σου. Να στάξεις και την τελευταία σταγόνα απ’ το εγκόσμιο κουφάρι σου στο άπειρο της υπερκόσμιας αβύσσου!
2003
2006
(Dogville) Μαθήματα κοινωνικοπολιτικής ανατομίας απ’ τον δογματικό Lars Von Trier. Κάτω απ’ τα θεατρικά σκηνικά ασφυκτιά μια θρησκευτική αλληγορία σε μια κλειστή προκαπιταλιστική κοινωνία που αρέσκεται στο να βιάζει και να (παρα)βιάζεται. Η Nicole Kidman σε full φόρμα στο ρόλο ενός υποτακτικού μεσσία!
(Inland Empire) Χαμένοι στον αλλόκοτο κόσμο του David Lynch. Ο όνειρο παραγωγίζεται κάτω απ’ τον ήλιο του ασυνείδητου και του υποσυνείδητου και ξεβιδώνεται από κάθε λογική. Στο cinema του Lynch το ζητούμενο δεν είναι να κατανοήσεις, αλλά να αισθανθείς. Τον ψίθυρο ενός εφιάλτη σ’ ένα αισθητικό μεθύσι. Inland Empire: το στερητικό α στη λογική.
2003
2007
(The Return) Το εντυπωσιακότερο σκηνοθετικό ντεμπούτο της δεκαετίας ανήκει άνετα στον Andrei Zvyagintsev. Ένα οικογενειοκτόνο δράμα, απλωμένο σε κάδρα εξαίσιας φυσιολατρικής φωτογραφίας. Ένα βραδύ αλληγορικό δράμα, με την αθωότητα των δυο νεαρών πρωταγωνιστών να πέφτει μπρος στο ανήθικο χρέος τους να κουβαλήσουν μια σάπια ιστορία.
(There Will Be Blood) Μαγική συνεργασία του Paul Thomas Anderson με τον Daniel Day-Lewis. Η ιστορία του Αμερικάνικου κινηματογράφου σ’ ένα εκστατικό σκηνογράφημα. Και το contrast θρησκείας και καπιταλισμού σε μια στιβαρή ταινία που δε χύνεται ούτε μια σταγόνα αίμα. Τόσο επίκαιρη, τόσο σύγχρονη! Αναίμακτα...
2004
2009
(2046) Όλες οι μνήμες είναι ίχνη δακρύων. Μια φωτογραφική πανδαισία χρωμάτων και μουσικών η ταινία του Kar Wai Wong. Το άφταστο και το ανέγγιχτο μέλλον, που το χωρίζει ένα αλλιώτικο παρελθόν. Η αγάπη είναι θέμα συγχρονισμού. Σε γδέρνουν τα ταξίδια στη χώρα των συναισθημάτων. Και η σπαραχτική απόσταση του ένυλου απ’ το άυλο, το άπειρο της αγάπης.
(The White Ribbon) Ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης εν ζωή στην πιο άρτια ταινία του. Ο λόγος για τον Michael Haneke. Η κυκλικότητα της βίας σ’ ένα ασπρόμαυρο φιλοσοφικό δοκίμιο. Η απώλεια του λευκού σ’ έναν περιχαρακωμένο και προκαθορισμένο κόσμο που στερείται αγνότητας...
...ή σουρ-λουλού (η πολυσχιδής καλλιτεχνική της δραστηριότητα και η θεώρηση ύπαρξης ταλέντου την οδηγούν στην “εικονογράφηση” της παστέλ μυθοποίησης της πόλης)
Πιάσε το ρυθμό
Ανασκόπηση #1 Πότε ξεστόλισα το δέντρο, πότε θα μεταμφιεστώ σε κολομπίνα, ούτε που το κατάλαβα. Δεν ξέρω αν μετράω σωστά, αλλά δεν γίνεται να φτάσαμε στις αποκριές. Σε λίγο θα ανάβω τα κάρβουνα για να σουβλίσω το αρνάκι. Εγώ πάντως δεν συμβαδίζω. Είμαι ακόμη στο Τρίγωνα Κάλαντα. Περιμένω τον Αι Βασίλη, τη νέα χρονιά, το χιόνι. Πολύ βιάζεται αυτός ο χρόνος. Σαν να θέλει να τελειώσει. Θα μου πεις με τέτοια που βλέπει, θα ήταν καλύτερο να μεταπηδήσουμε κατευθείαν στο 2011. Αν τώρα αντί να σκέφτεσαι όλα τα παραπάνω, αναρωτιέσαι γιατί θα ντυθώ κολομπίνα, μη το ψάχνεις. Έτσι μου ήρθε.
Ανασκόπηση #3 Αφιερωμένο στα κορίτσια. Το τραγούδι που όλες μας το έχουμε τραγουδήσει κάποια στιγμή. Απολαύστε το δυνατά με παρέα.... Φανή Αβραμίδου – Μαγνήτης Άντε και πάμε για τον επόμενο.
LIFT
Ανασκόπηση #2 Μια καλή συνάδελφος μου λέει: “Οι άνδρες είναι σαν τις τουαλέτες. Οι μισοί είναι κατειλημμένοι και οι άλλοι μισοί σκατά”. Τουλάχιστον για αυτή την κρίσιμη περίοδο που περνάω, θα συμφωνήσω. Μα βρε κορίτσια, δεν το νιώθετε και εσείς; Θα μου πείτε τι να κάνουμε; Εγώ πάντως επειδή δεν μου αρέσει το οφθαλμοφανές, θα καθήσω έξω από την κατειλημμένη και θα περιμένω μήπως αδειάσει. Θα μου πεις και πού ξέρεις, αν αυτό που θα αδειάσει θα είναι και καλό; Σκέψου να είναι και αυτό σκατά. Την πάτησες και έχασες και το χρόνο σου. Καθόλου θα έλεγα, τουλάχιστον ρίσκαρες. Καλύτερη να ελπίζω, παρά να πέσω με τα μούτρα στο χειρότερο. Και αν μου τύχει κάτι τέτοιο έχω πάλι επιλογή. Γυρνώ και πάω στην διπλανή. Που ξέρεις μπορεί εδώ να έχω καλύτερη τύχη.
09
o vroxopoios yyn
Ευθύνη
σε περίπτωση που πράξει διαφορετικά από την θέλησή
yyn
Να αγαπάς την ευθύνη έγραφε ο Καζαντζάκης έναν
να λογοδοτήσει στην κοινωνία είναι για ό,τι επηρεάζει
Δεν ψήφισα ΠΑΣΟΚ στις εκλογές. Αλλά αυτό δεν
αιώνα πριν. Και μεις τον ακούσαμε. Την αγαπάμε την
άλλους. Για ό,τι έχει να κάνει με τον εαυτό του, η
αλλάζει τίποτα, ο Παπανδρέου είναι και δικός μου
ευθύνη. Την λατρεύουμε. Αρκεί να είναι των άλλων.
ανεξαρτησία του ατόμου είναι απόλυτη. Σε ό,τι αφορά
πρωθυπουργός όσο είναι και του γείτονα που το ριξε
Κι αν δεν είναι, τους την φορτώνουμε. Κάποιον θα
το σώμα και το μυαλό του το άτομο έχει απόλυτη
δαγκωτό. Και θέλω να πετύχει. Σε αυτή την δύσκολή
βρούμε λάσκα, κάποιος θα μπερδέψει το φιλότιμο με
ελευθερία... Ο άνθρωπος κερδίζει περισσότερα αν ζει,
συγκυρία ο Παπανδρέου έχει στα χέρια του δύο
την αφέλεια και θα την πάρει από πάνω μας. Κι αν δεν
υποφέρει και μαθαίνει από τα λάθη του παρά όταν
ισχυρά χαρτιά: 160 βουλευτές που του εξασφαλίζουν
βρεθεί αυτός ο άγιος άνθρωπος, δεν χάθηκε κι ο
καταναγκάζεται να ζήσει σύμφωνα με ό,τι δείχνει καλό
άνετη πλειοψηφία, και την κοινή πεποίθηση σχεδόν
κόσμος. Μόνο η ευθύνη παύει να υπάρχει. Για το πιο
για τους υπόλοιπους”. Βέβαια υπάρχει και ο αντί-
όλων ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος
μικρό της ιδιωτικής μας ζωής μέχρι το πιο μεγάλο του
λογος.
δημοσίου βίου, ψάχνουμε μέρος απάνεμο και
ζητούν επιτακτικά λύσεις. Στιβαρές κι ακέραιες. Λύ-
Στην Αμερική λένε ότι δεν ρωτάς τον σκύλο σου αν
ασφαλές να κρυφτούμε. Και κάπου κάπου όταν οι
σεις δραστικές. Πρέπει να μπει κάποτε μια τελεία στην
θέλει να εξημερωθεί. Δεν τον ρωτάς ούτε ακόμη και
συνθήκες το επιτρέπουν, βγαίνουμε κορδωμένοι και
για τον τρόπο που προτιμά να γίνει η εξημέρωση. Έτσι
συμβιβασμένη και απλά διαχειριστική πολιτική. Οι
πετάμε πέτρες κατά δικαίων κι αδίκων. Θαρρώντας πως
είναι ο κόσμος κι έτσι συνεχίζει να γυρίζει γύρω γύρω
κάπως έτσι, θρασείς και ευθυνόφοβοι, θα αποφύγουμε
κουβαλώντας πάνω του αφέντες και σκυλιά. Αν τον
τον δικό μας πετροβολισμό. Στάχτη στα μάτια. Στάχτη
ρωτήσεις, ο σκύλος σου μπορεί και να αρνηθεί.
στο μυαλό. Πλημμυρίδα στάχτης. Μόνο που κάποια
Μπορεί και να επιλέξει να παραμείνει άγριος κι
στιγμή φρόνιμο θα ήταν να αναρωτηθούμε τι στο καλό
ελεύθερος. Και να πεθάνει πεινασμένος. Εκτός και αν
καίγεται και ξεβράζεται τόση στάχτη. Μπορεί να είναι
σε δαγκώσει και κόψει κάτι από τη σάρκα ή από το
κάτι δικό μας. Αργά ή γρήγορα.
περίσσιο λίπος σου. Τα φοβάσαι τα πεινασμένα
Εκδημοκρατισμός (Η 10η Σταυροφορία)
yyn
Πριν μια εβδομάδα διεξήχθη στο Λονδίνο σύνοδος
σκυλιά. Πρέπει να τα φοβάσαι. Και ποτέ δεν τα ρωτάς αν θέλουν να εξημερωθούν ή όχι. Και ο κόσμος συνεχίζει να γυρίζει και να γυρίζει. Και τα δυο επιχειρήματα στέκουν. Απλώς πρέπει να αποφασίσουμε αν έχουμε να κάνουμε με σκύλους ή μ' ανθρώπους.
για το μέλλον του Αφγανιστάν. Όλοι οι ομιλητές
επιβάλλονται από τρίτους. Δεν μπορώ να πάω στις φυλές του Αμαζονίου και να τους επιβάλλω με το ζόρι τον πολιτισμό μου. Δεν μπορώ να επιβάλλω στους Λάπωνες να χτίσουν κοινοβούλιο. Και δεν μπορώ για έναν απλούστατο λόγο. Δεν είμαι σίγουρος ότι ο δικός μου πολιτισμός, οι δικές μου ιδέες και ο δικός μου τρόπος ζωής είναι καλύτερος. Αλλά και να 'μουν σίγουρος, δεν θα άλλαζε κάτι. Το γιατί το εξήγησε πολύ ωραία o Τζων Στιούαρτ Μιλλ στο “Για την Ελευθερία”. Γράφει: “Η αρχή είναι ότι ο μοναδικός λόγος που ο άνθρωπος δικαιούται να παρέμβει, ατομικά ή ομαδικά στην ελευθερία κάποιου άλλου, είναι η αυτοπροστασία. Ο μοναδικός λόγος για τον οποίο δικαιούται να επιβληθεί κάτι πάνω σε οποιαδήποτε μέλος μιας πολιτισμένης κοινωνίας είναι για να προληφθεί βλάβη σε κάποιον άλλον. Ακόμη και το δικό του καλό, είτε σωματικό είτε πνευματικό, δεν είναι επαρκής λόγος. Κανείς δεν πρέπει να καταναγκάζεται να κάνει ή να υπομείνει κάτι μόνο και μόνο γιατί, κατά την γνώμη των άλλων αυτό είναι δίκαιο και θα τον κάνει ευτυχέστερο και σοφότερο. Αυτοί είναι επαρκείς λόγοι για να διαφωνήσεις με κάποιον, να του εξηγήσεις, να τον πείσεις, αλλά σε καμιά περίπτωση
LIFT
να τον καταναγκάσεις να κάνει κάτι, ή να τον βλάψεις
γκάλοπ. Ο Γιώργος Παπανδρέου πρέπει να δώσει μία μάχη. Μάχη ενάντια σε συμφέροντα που απομυζούν την ευμάρεια του τόπου. Ενάντια σε νοοτροπίες και πεποιθήσεις δεκαετιών, αν όχι αιώνων, που μας κρατούν δέσμιους και συμβιβασμένους. Έχει χρέος προς όλους μας να την δώσει αυτήν την μάχη. Ο ίδιος το ζήτησε, και απλόχερα ο λαός του το πρόσφερε με 160 έδρες. Κι όπως σ' όλες οι μάχες, θα υπάρξουν και θύματα, θα
μηθευτών του δημοσίου, των βαρόνων των ΜΜΕ, των
το καλύτερο σύστημα από αυτά που έχουμε εύκαιρα. πολιτισμός έτσι και η δημοκρατία δεν πρέπει να
εξασφαλίζουν τίποτα, παρά μόνο στην καλύτερη περίπτωση, την πρόσκαιρη κι εύθραυστη εύνοια των
δοθεί. Μπορεί να χαθεί η εύνοια των ισχυρών προ-
πός. Δεν διαφωνώ ότι η δημοκρατία πιθανότατα είναι Σε αυτό που διαφωνώ είναι ο τρόπος. Όπως και ο
μεσοβέζικες λύσεις, το χουμε καταλάβει πια, δεν σου
υπάρξουν και λιποτάκτες. Αλλά η μάχη πρέπει να
επέμεναν ότι ο εκδημοκρατισμός του είναι αυτοσκο-
10
Απαιτείται Ηγέτης
σου... Για τον μόνο πράγμα που κάποιος υποχρεούται
Κι ένα ποίημα του Άμπουλ. Δεν το μετέφρασα, θα 'χανε αρκετά.
human empathy of love it was an especial day god came down to the earth just 7 sky up from the earth he was distributing among his creatures he gave a castle to some one to live a love for a man into the heart of a beautiful woman I was in the very end of the queue I think I was late but great god wow at the end of the day or might be night my turn came i stood my two hands stressed under the sky he said that he loves me and suddenly disappeared. up from the sky the words fell on me like rain drops oh! i sailed in search of him after twenty eight years of confusion i reached a human inhabitation... some one stopped and tell me in the street jesus loves you... I smiled he continued, he loves all my boat sunk in the road I started a little business
ξένων παραγόντων κτλ. Μπορεί και ο Παπανδρέου να χάσει και την εύνοια και ημών των ιδίων. Κι εμείς έχουμε συμφέροντα και θωρούμε για εχθρό αυτόν που στέκεται εμπόδιο στην απληστία μας. Άλλωστε, το ‘χουμε ξανακάνει πολλάκις. Αλλά ο Παπανδρέου πρέπει να τα βάλει και μαζί μας. Θα του το συγχωρέσουμε. Κάποτε. Αν αυτοσκοπός δεν είναι η παραμονή άνευ όρων και ουσίας στην εξουσία, ο Παπανδρέου πρέπει να ματώσει. Να μην συμβιβαστεί με τα βαρίδια που χρόνια κουβαλάμε σαν υπνωτισμένα ανδρείκελα. Να μας ξυπνήσει από τον λήθαργό και να τα πετάξουμε. Αρκετά πια, κουράσαμε και κουραστήκαμε. Δεν σηκώνει το πρόβλημά μας άλλες υπεκφυγές μασκαρεμένες ως διαχείριση και ήπια προσαρμογή. Ο Γιώργος Παπανδρέου πρέπει να κάνει μια επανάσταση. Ο Νίτσε κάποτε είπε πως είναι πολύ μικρή κι ανάξια η ανταμοιβή για το δάσκαλο, αν ο μαθητής παραμένει για πάντα υπάκουος μαθητής. Πρέπει ο μαθητής να σταθεί στα δικά του πόδια και να συντρίψει τον δάσκαλο. Με άλλα λόγια ο Παπανδρέου πρέπει να σταθεί ενάντια σε σχεδόν παγιωμένες
αντιλήψεις
και
καταστάσεις
που
προκάλεσαν, ηθελημένα ή μη, όχι μόνον οι δεξιές κυβερνήσεις αλλά και ο πατέρας του. Τότε και μόνο τότε θα είναι ηγέτης, αντάξιος της τιμής, του χρέους
Σχόλια, παρατηρήσεις, χάδια και μπουνιές και ό,τι άλλο σας έρθει στο μυαλό, στο ovroxopoios@yahoo.gr. Καλημέρα$
ατζεντα ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ Αγαπητά Μέλη και αγαπητοί Φίλοι της Λέσχης Γαστρονομίας Ηπείρου, σας στέλνουμε πρόσκληση για την γιορτή των Ηπειρωτικών Τυριών που ετοιμάζει το "Τυροκομείο Παππάς", το Σάββατο της Τυρινής, με τη συμμετοχή του Μέγα Γαστρονόμου της Λέσχης μας, Αλέξανδρου Γιώτη. Στις 13 Φεβρουαρίου 2010, ημέρα Σάββατο από τις 11:00 εως τις 4:00, το Τυροκομείο Παππάς θα σας φιλοξενήσει και ο γαστρονόμος Αλέξανδρος Γιώτης θα σας μαγέψει και θα σας παρουσιάσει τα τυριά της Ηπείρου. Ελάτε να δοκιμάσετε τις γεύσεις μας και να συζητήσετε από κοντά μαζί μας. Η παρουσία σας θα μας τιμήσει ιδιαίτερα.
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου εγκαινιάζει τη μουσική σκηνή Η Μουσική Σκηνή του Πολυχώρου Αγορά βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει πως η έναρξη των συναυλιών θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου με το Βασίλη Παπακωνσταντίνου, που έρχεται στην πόλη μας για μια τρίωρη μουσική παράσταση υπό τον τίτλο «Μουσικές Ανάσες». Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου έχοντας συμπληρώσει 35 χρόνια στη δισκογραφία, έρχεται στα Ιωάννινα αφενός για να μας ταξιδέψει σε όλη τη μουσική του σταδιοδρομία και αφετέρου για να συναντήσει παλιούς και νέους φίλους του. Τα εισιτήρια της συναυλίας θα προπωλούνται στο Δισκοπωλείο Giorgio (εντός Στοάς Ορφέα) και στο Cafι Αδιέξοδος (Μώλος) έναντι 15 €. Η είσοδος στο ταμείο της συναυλίας θα κοστίζει 20€. Η Μουσική σκηνή του Πολυχώρου Αγορά με χωρητικότητα 700 και πλέον άτομα, μετά το Βασίλη Παπακωνσταντίνου ετοιμάζεται να φιλοξενήσει και να δώσει την ευκαιρία στο Γιαννιώτικο κοινό να παρακολουθήσει πολλά μεγάλα ονόματα του Ελληνικού Πενταγράμμου. Το πλήρες πρόγραμμα των συναυλιών θα ανακοινωθεί τις επόμενες ημέρες.
ΙΡΙΔΑ ROCK BAR Πυρσινέλλα 10
SPRING SUMMER 2010 Monsoon Girl H Ανοιξη για τα μικρά κορίτσια ξεκινά με τη συλλογή Long Harbour. Στο μέσο της Ανοιξης το φόρεμα πρωταγωνιστεί στη συλλογή Botanical. Το Καλοκαιρινό ταξίδι αρχίζει από την τροπική Ινδονησία με τη συλλογή Polynesia. Η εκρηκτική συλλογή Carnival συνεχίζει το Καλοκαίρι με έμπνευση από τα φεστιβάλ της Νοτίου Αμερικής. Monsoon Boy H συλλογή Urban ταξιδεύει τα μικρά αγόρια στο Λονδίνο με στάμπες από διάσημα κτήρια, graffi� και απλικέ. Εμπνευσμένη από την ethnic κληρονομιά των Monsoon, η καλοκαιρινή συλλογή Around The World in 80 Days περιλαμβάνει οτιδήποτε ταξιδιωτικό όπως vintage στάμπες με γραμματόσημα, αερόστατα και παλιούς χάρτες.Φεύγοντας για σαφάρι με τη συλλογή Animal Kingdom, για τους μικρούς εξερευνητές.
Της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας
Κέντρο αυτοεξέτασης μαστού από το παράρτημα Ιωαννίνων Η Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία-Παράρτημα Ιωαννίνων, συνεχίζει και φέτος τη λειτουργία του Κέντρου Διδαχής Αυτοεξέτασης Μαστού, για 8η χρονιά. Η εξέταση και η διδαχή στην αυτοεξέταση μαστού γίνεται σε κάθε γυναίκα ξεχωριστά από τον διακεκριμένο επιστήμονα κ. Χαράλαμπο Μπάτση και με τη βοήθεια της μαίας κ. Άννας Ιωακειμίδου. Η ανταπόκριση του γυναικείου πληθυσμού της πόλης μας είναι διαρκώς αυξανόμενη. Το Κέντρο λειτουργεί όλο το χρόνο, εκτός από το καλοκαίρι, κάθε Πέμπτη, 5-7 το απόγευμα, σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο στα γραφεία του Παραρτήματος: Γ. Παπανδρέου 2 (πίσω από το παλιό Χατζηκώστα) και οι ενδιαφερόμενες μπορούν να απευθύνονται για ραντεβού στα τηλ: 2651025555 και 83957, ώρες εργάσιμες.
ZHTEITAI Πωλήτρια ηλικίας 20-35 ετών, τελειόφοιτη δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Τηλ. 6973307571 Ώρες 10:00-14:00
LIFT
Την Τετάρτη 10 Φεβρουάριου
Το κέντρο της πόλης ζωντανεύει στους ζεστούς ρυθμούς και τις μελωδίες του Blues. Την Παρασκευή 5 Φλεβάρη, στο Ροκ μπάρ ΙΡΙΔΑ, Πυρσινέλλα 10, η πιο «μαύρη» μπάντα απο τα Ιωάννινα, θα ξεσηκώσει τους πιστούς φίλους με τραγούδια των Stevie Ray Vaughn, Freddie King, Rory Gallagher, John Mayal, Muddy Waters, ZZ Top, Tom Waits, Allman Brothers, Jimmy Hendrix, Otis Reading, BB King, και πολλών άλλων. Οι Blues People Incorporated θα ξεσηκώσουν την ΙΡΙΔΑ. Την Παρασκευή 5/2 απο τις 11:00 και μετά, με ένα rockin’ blues πάρτυ που θα ζεστάνει τις απόκριες. Η είσοδος κοστίζει 3 ευρώ.
11
Μί.τσα Μακρή Σημειολόγος της καθημερινότητας mi.tsamakri@gmail.com
Ανάβουνε φωτιές στις γειτονιές...
LIFT
Τις αποκριές, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, τις συνέδεα με τις φωτιές. Πήγαιναν αντάμα Παράδοση της πόλης. Τις περιβόητες και ξακουστές τζαμάλες... Αποκριές και τζαμάλες αγκαζέ. Τελευταία όμως ατόνησε το έθιμο. Ξέφτισε. Το μοναδικό ξεφτισμένο που είναι ντεμοντέ. Όλα τ’ άλλα είναι της μοδός. Παντελόνια, μπλούζες, φούστες, φούτερ, με τα ξέφτια να κρέμονται. Με τα μπαλώματα σε σχη-
12
Έτσι τις θυμάμαι τις φωτιές. Τις περιβόητες και ξακουστές τζαμάλες. Με την πολυκοσμία. Μέσα στον πανικό. Άλλαξαν τα χρόνια; Μπα, ίδια είναι τα χρόνια, εμείς αλλάξαμε. Τότε ήμαστε πιο νέες. Με μεγαλύτερη υπομονή. Πιο ανεκτικές. Κυρίως αυτό το τελευταίο.
ματισμό παρέλασης. Όλα μοδάτα εκτός από τις φωτιές. Αν τις πουλούσαν άραγε; Τις περιμέναμε με χαρά. Σαν τα χελιδόνια. Άσχετο. Με λαχταρά η αναμονή. Σχετικό. Μας έβγαζαν οι μέρες από την καθημερινότητα. Από τη μονοτονία της συνήθειας. Σχεδιάζαμε κάτι να φορέσουμε. Δύσκολα καταλήγαμε και στην ανάγκη φορούσαμε τα ρούχα της περασμένης χρονιάς. Αποτυχία σχεδιασμού.
Έτσι κυλούσαν τα χρόνια μέχρι την εφηβεία. Οι χρονιές του καθαρού προσώπου. Είχαν φύγει και τα μπιμπίκια. Δεν καλύπταμε το πρόσωπο. Θέλαμε να μας αναγνωρίζουν. Να μας δει κι εκείνος ο ψηλός από τη Ζωσιμαία που τον κυνηγούσε ολόκληρος ο θηλυκός πληθυσμός του σχολείου. Αχ! να μας πλησίαζε, να τον γνωρίζαμε κι εμείς. Οι μέρες προμήνυαν ξεφάντωμα. Θα υποδυόμασταν μυστικούς εαυτούς. Θα γλεντούσαμε. Θα ξεδίναμε. Δίχως “πρέπει”. Χωρίς “τύπους”. Τα “πρέπει” γίνονταν χάρισμα για προσάναμμα στις φωτιές. Στους “τύπους” κόβαμε την καλημέρα. Βγάζαμε τα “θέλω” στην επιφάνεια. Προς χρήση κι ικανοποίηση. Τα καταπιεσμένα μας “θέλω”. Απαλλαγμένα από τα καταπιεστικά “πρέπει”. Αδιάφοροι για τη γνώμη του κόσμου. «Τι θα πει ο κόσμος;» «Τι να πει;» «Αυτές τις μέρες δεν δικαιούται να πει». «Όλο το χρόνο λέει ας
πάρει τα ρεπά του μαζεμένα». «Ούτε κι εμείς θα πούμε κάτι γι’ αυτόν». «Δουλειά του, δουλειά μας». Το επίκεντρο των ημερών οι φωτιές. Αναμμένες σε κάθε γειτονιά. Πλημμύριζαν κόσμο. Την τιμητική τους είχαν δύο. Πλάτανος και Καραβατιά με σειρά επισκεψιμότητας. Καραβατιά και Πλάτανος με αλφαβητική σειρά. Τις άλλες μέρες του χρόνου σπάνια μας έφερνε ο δρόμος από εκεί. Τη μεγάλη Κυριακή της αποκριάς, όμως όλη η πόλη παρούσα. Σαν να νιώθαμε ενοχές για την αδιαφορία μας και ξεχρεώναμε με ομαδική επίσκεψη. Μια και καλή. Λαϊκό προσκύνημα. Για ένα αγίασμα κρασιού στο πλαστικό ποτηράκι. Για δυο τσαλιμάκια στο χορό. Για τα δημώδη και λαϊκά ακούσματα από τα μεγάφωνα. Για τις λάτιν χορευτικές σβούρες. Μεταμφιεσμένοι σε κάποιον γνωστό ήρωα της φαντασίας ή κάποιον άγνωστο ήρωα της καθημερινότητας. Κατέφτανε κόσμος από κάθε δρομάκι. Παρέες. Οικογένειες. Ομάδες. Ώσπου να επιδράσει το απόσταγμα της αμπέλου και να αγκαλιαστούν όλοι σ’ ένα χορό, σε μια παρέα. Με κέφι κυκλικό, ασυγκράτητο. Κι άλλες γειτονιές, για να μην τις αδικώ, κατέβαλαν προσπάθειες. Περιορίζονταν δυστυχώς σε ενδογειτονική συμμετοχή. Τα Ζευγάρια, η Λούτσα, τα Λακώματα, η Καλλιθέα, το Κάστρο, η Καλούτσιανη, όλες οι γειτονιές δε λέω, έδιναν το δικό τους φιλότιμο αγώνα. Αλλά πώς να το κάνουμε, έμοιαζαν όμως σαν την παλιά διαφήμιση με τα κουρδιστά λαγουδάκια. Όταν όλοι σταματούν, Καραβατιά και Πλάτανος συνεχίζουν. Διατηρούσαν την ευθύνη της συγκέντρωσης όσων κείνη τη νύχτα δήλωναν αποφασισμένοι να αποχωριστούν το στρώμα. Μια άτυπη συγκέντρωση νυχτόβιων. Την επόμενη μέρα, αρχή της σαρακοστής, Καθαρά Δευτέρα, η οικογενειακή παράδοση ήθελε να πηγαίνουμε στη “Βρύση του πασιά”. Το τηρούσαμε ευλαβικά. Τότε ήταν που είχα αρχίσει να συνειδητοποιώ πως ξεκινούσε μια νέα παράδοση. Ανάκριση. Τι είχα κάνει την προηγούμενη. Όχι τύπου γκεστάπο, «έλα δω μωρή», «πες τα όλα», «θα σου βγάλω το μαλλί τρίχα τρίχα». Πολιτισμένα. Οργανωμένα. Με σχέδιο. Μια χρονιά θυμάμαι που οι φωτιές είχαν κόσμο κι είχα αργήσει να γυρίσω σπίτι οι γονείς μου έφεραν ενισχύσεις. Την αδελφή της μάνας μου. Κουτσομπόλα από συνείδηση και κατ’ επάγγελμα. Με πλησίασε στον τόπο που με απομόνωσε η μάνα μου, κατά τις δώδεκα η ώρα π.μ. Προ Μάσας δηλαδή. «Εμείς πήγαμε Πλάτανο χτες, εσείς που πήγατε Κούλα;» ρώτησε τάχα τη μάνα μου. «Στη γειτονιά». «Εσύ Μιτσάκι;» ρωτούσε εμένα τελειώνοντας γρήγορα με την εισαγωγή και μπαίνοντας στο ψητό. Η μάνα μου έκανε την αδιάφορη και τέντωνε τ’ αυτιά. «Κι εγώ εκεί πήγα», έλεγα γενικά κι απροσδιόριστα. «Δε σε είδα», συνέχιζε το ψάρεμα. Την είδα εγώ όμως. Στο παρατηρητήριό της. Ανεβασμένη στο ύψωμα-παγκάκι. Να συλλέγει πληροφορίες. Μάζευε ότι μπορούσε. Για όλους και για όλα. Να έχει υλικό μέχρι τη Μεγάλη Εβδομάδα. Το είχα
δει το έργο. Θα πάθαινε λόξιγκα κόσμος και κοσμάκης. Όποιοι θα έπεφταν στο στόμα της, ωραία σαρακοστή θα περνούσαν. Σαρακοθαφτή έπρεπε να τη λένε αν μοναδικό κριτήριο ονοματοδοσίας ήταν η θεία μου. Μόλις λοιπόν την είδα, έσπευσα να την αποφύγω, μάζεψα την παρέα μου και αναχωρίσαμε για Καραβατιά. Ο δρόμος που ενώνει τις δυο φωτιές μικρός. Ο κόσμος πολύς. Τι το ήθελα; Κολλήσαμε. Έχασα την παρέα μου. Πού να στα λέω μαντάμ! Αλήθεια! Μη γελάς μαντάμ! Εγώ λέω την περιπέτειά μου κι εσύ κοροϊδεύεις; Έμεινα στο μεσοδιάστημα. Φράκαρα. Ούτε μπρος ούτε πίσω. Μόνο κάτι κύματα ανθρώπων περνούσαν. Άρπαξα μια διερχόμενη χοντρή που επέπλεε στο κύμα. Σφήνωσε παρακάτω η χοντρή. Σφήνωσα κι εγώ πίσω της. Πίσω μου σφήνωσε ένας Ζορό σε νηπιακή ηλικία. Έκανε εξάσκηση, από λάθος, μου κάρφωσε το ξίφος στον πισινό. Έκανα έναν ελιγμό και τον έχωσα πίσω από τη χοντρή. Χώθηκε η μούρη του στη σχισμή της περιφέρειάς της. Θα πάθαινε ασφυξία. Δεν έπαιρνε ανάσα. Άμα αμολούσε και καμία η προπορευμένη θα τον χάναμε το μικρό. Το κατάλαβε έγκαιρα η μάνα του και τον τράβηξε. Εγώ όμως πήρα την εκδίκησή μου. Σε ένα από τα επόμενα διερχόμενα κύματα περνούσε μια γριά. Με ρούχα γριάς νεαρός κάτω των είκοσι. Ατυχής μεταμφίεση. Με πάτησε με το σαράντα οχτώ νούμερο σπορτέξ-βατραχοπέδιλο. Γριά με σπορτέξ, ας γελάσω δις, χα! χα! Σπορτέξ είναι οι τένες μαντάμ! Έτσι τις λένε, μη κοιτάς που εσύ δεν έφυγες ποτέ απ’ την πόλη. «Πρόσεξε ρε παπάρα!» ούρλιαξα εκνευρισμένη. «Βρε Μιτσάκι, πώς με αναγνώρισες;» ρώτησε η γριά με αντρική φωνή. Τον είδα να απομακρύνεται γρήγορα. Να τον τραβάει το κύμα. Δεν πρόλαβα να του πω πως αναγνώρισα τη γενική έννοια του παπάρα, όχι την ταυτότητα του συγκεκριμένου παπάρα. Ψιλά γράμματα. Αργότερα πέρασε κι ο ψηλός από τη Ζωσιμαία. Κούκλος. Μαμαλάκης σκέτος. Μπουκιά και συγχώριο. Έκανα να τον αρπάξω. Μου τον πρόλαβε η χοντρή. Η μεγαλύτερη μάζα των επισκεπτών πρέπει να περάσαμε στο «ανάμεσα» όλο το βράδυ. Τι να κάνουμε...; Έτσι τις θυμάμαι τις φωτιές. Τις περιβόητες και ξακουστές τζαμάλες. Με την πολυκοσμία. Μέσα στον πανικό. Άλλαξαν τα χρόνια; Μπα, ίδια είναι τα χρόνια, εμείς αλλάξαμε. Τότε ήμαστε πιο νέες. Με μεγαλύτερη υπομονή. Πιο ανεκτικές. Κυρίως αυτό το τελευταίο. Έτσι είναι μαντάμ, δεν ανεχόμαστε τελευταία. Για παρατήρησέ το κι εσύ να σ’ έχω σύμμαχο. Να το διορθώσουμε αν μπορέσουμε. Ας ξεκινήσουμε οι δυο μας. Άφησέ τες τις άλλες. Έμαθα να κρατάω τις παραδόσεις. Τα έθιμα της πόλης. Είμαι παραδοσιακιά. Και θα επιθυμούσα να τις ξαναζήσω τις στιγμές. Κανονικά. Τώρα τις αναπολώ. Τις ζω στο μυαλό. Αναμνηστικά. Με λύπη μου παραδέχομαι ότι έσβησαν οι φωτιές της καρδιάς μας. Σίγασε η φλόγα απ’ τη ματιά μας. Οι μόνες φωτιές που συνεχίζουν με ένταση πάνω μας και δεν λένε να μας αφήσουν είναι αυτές που παίρνει ο πισινός μας και τα μπατζάκια μας.
Π. Μελά 7, Ιωάννινα τηλ/fax: 2651022455
περιοχή: Ι.Κ.Α.
τηλ.: 2651301435 joker_kosmos@hotmail.com
Όλος ο κόσμος της μπάλας...
ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ & ΠΑΡΟΔΟΣ ΚΥΡΓΙΟΥ ΤΗΛ. 26510 26311
LIFT
EL PREMIO 13
ζωδια
και θα περάσω καλά τις Αποκριές;
Κριός
Λέων
Τοξότης
21 Μαρτίου - 19 Απριλίου
23 Ιουλίου – 22 Αυγούστου
22 Νοεμβρίου - 21 Δεκεμβρίου
Το καλά για εσάς, είναι σχετικό. Συνήθως όταν περνάτε όμορφα εσείς, κάποιοι άλλοι περνούν χάλια. Δεν γίνεται συνειδητά, αλλά πάντα κάτι λέτε ή κάνετε που ενοχλεί. Θα έλεγα φέτος να χαλαρώσετε, να ντυθείτε κάτι αστείο και να αφήσετε την παρέα να σας οδηγήσει.
Tαύρος 20 Απριλίου - 20 Μαϊου
Καλά η εποχή σας. Ξενύχτια, ποτό και δεν θυμάμαι τίποτα την επόμενη μέρα, είναι οι αποκριές για εσάς Ταυράκια. Εγώ πάντως σας ζηλεύω. Το βρήκατε το νόημα της ζωής. Καλή παρέα, ποτό να ρέει και δεν βαριέσαι. Τα καλύτερα έρχονται. Μη ξεχάσω, θα περάσετε υπέροχα.
Δίδυμοι 21 Μαϊου - 21 Ιουνίου
Αν και διανύετε ένα μήνα προσαρμογής σε νέες καταστάσεις, όλο και κάπου θα πεταχτείτε για να το τσούξετε. Όσοι δεν πίνετε, μη χαλιέστε, ρίξτε το στο χορό. Εκεί που θα πάτε, να τσεκάρετε το χώρο, μιας και κάτι καλό θα βρείτε να ασχοληθείτε. Για τους χαζούς τη στήλης, εννοώ γκομενικό.
LIFT
Παρθένος 23 Αυγούστου – 22 Σεπτεμβρίου
Ψιλοαναρωτιέμαι για εσάς. Από τη μία έχετε τη διάθεση για τρέλες και από την άλλη η λογική σας σταματά. Ακούστε φιλαράκια μου. Χέστε την λογική, έστω για μια φορά. Αφού έτσι και αλλιώς χτυπάτε το κεφάλι, τουλάχιστον κάντε και τη βλακεία. Πιείτε, φλερτάρετε και κυρίως πνίξτε το κουνέλι.
Το πόσο καλά θα περάσετε τις αποκριές θα εξαρτηθεί από εσάς. Προτάσεις θα έχετε. Μόνο μην τις ψειρίσετε πολύ. Δεν χρειάζεται να έχετε το ιδανικό για να περάσετε καλά. Αφεθείτε στη μουσική, την τρελή διάθεση και ξεχάστε λίγο κανόνες και υφάκια. Καλά αν χορέψετε κιόλας, θα κάψω τα πτυχία μου.
Αιγόκερως 22 Δεκεμβρίου - 19 Ιανουαρίου
Για ετοιμάστε το βαλιτσάκι σας και ταξιδέψτε. Δεν έχει σημασία που, αρκεί να βρείτε εκείνους που σας κάνουν να περνάτε καλά. Αδέλφια, φίλοι, πιο κοντινοί φίλοι, απλοί γνωστοί, είναι αρκετοί για να έχετε φανταστικές αποκριές. Μια παράκληση, πιείτε λίγο παραπάνω, κακό δεν σας κάνει.
Ζυγός
Υδροχόος
23 Σεπτεμβρίου - 23 Οκτωβρίου
20 Ιανουαρίου - 18 Φεβρουαρίου
Πουλάκια μου πάλι τα κανονίσατε. Κοντινό ταξιδάκι για να βρείτε την παρέα και το μελλοντικό έτερον ήμισυ. Και θα μασκαρευτείτε και θα πιείτε και θα έχετε τέλειες αποκριές. Το τιμόνι κρατήστε το μακριά και όλα θα είναι τέλεια. Είστε του γλεντιού άνθρωποι και αυτό μόνο καλό μπορεί να είναι.
Σιγά που δεν θα περάσετε εσείς ωραία. Έχετε βρει στολή και μάσκα, και κανονίζετε που θα βγείτε να χορέψετε μέχρι πρωϊας. Δεν μου πέφτει λόγος, αλλά μην τα οργανώνετε όλα γιατί υπάρχουν και μεταβλητές. Καλά δεν το γρουσουζεύω. Μαζί σας, στις ανατρεπτικές αποκριάτικες εξορμήσεις.
Καρκίνος
Σκορπιός
Ιχθύες
22 Ιουνίου - 22 Ιουλίου
24 Οκτωβρίου - 21 Νοεμβρίου
19 Φεβρουαρίου -20 Μαρτίου
Τα κλασικά θα έλεγα για εσάς φέτος. Όχι ότι είναι κακό, απλώς καλή είναι και μια αλλαγή, για να τονώσετε τη ζωή σας. Αν δεν μπορείτε να το πετύχετε μόνοι σας, καλέστε ενισχύσεις. Το αγόρι ή το κορίτσι που σας δίνει ώθηση, καιρός να το θυμηθείτε.
14
Ετοιμαστείτε για πολύ δυνατές αποκριές. Ότι κάνατε τα Χριστούγεννα, προσθέστε και λίγη ακόμη περιπέτεια και ποτό. Όχι ότι θα σας χαλάσει, μιας και η παρέα για εσάς είναι πάνω από όλα. Για αυτό συγκεντρώνεται την dream team για να σας βρει το χάραμα στους δρόμους.
Δεν βλέπω τίποτα εξωφρενικό για εσάς φέτος. Καλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα περάσετε όμορφα, απλώς μην περιμένετε πολλά. Δεν φταίτε εσείς, φταίει και ο ανάδρομος. Δεν ισχύει αυτό που λέω, απλώς κάπως έπρεπε να το δικαιολογήσω. Anyway βάλτε χαμόγελο και όλα καλά θα είναι.
Έχετε ανάγκη να περάσετε όμορφα και ζωντανά, μιας και το τελευταίο διάστημα είστε στην πίεση. Τολμήστε να βγείτε και να συναντήσετε τους παλιούς φίλους που ξεχάσατε. Το μόνο που θα σας συμβουλέψω είναι να μην περάσετε τα όρια. Λίγο παραπάνω ποτό και ξεχνάτε τη βάση σας. Και ξέρετε που καταλήγει αυτό.