magazine wordt opgericht door de liberale onderwijsbond Ligue de l’Enseignement vervangt zelfs kordaat de godsdienstlessen door turnen. Onderwijs en sport zijn de speerpunten van een ‘volksverheffend beschavingsoffensief’.
Nationaal gevoel In de aanloop naar de Eerste Wereldoorlog wordt sport ingezet om het militariseringsproces en het nationale gevoel aan te wakkeren. Ook na de oorlog blijft sport doeltreffend voor het opwekken van nationale gevoelens. In 1920 is Antwerpen de gaststad voor de eerste naoorlogse Olympische Spelen. België, nog niet goed en wel bekomen van de oorlog, doet het uitstekend. Het land behaalt maar liefst 36 medailles. Kers op de taart is de gouden medaille voor de nationale voetbalploeg, die in het stadion luidkeels wordt toegejuicht. Het succes moedigt veel jongeren, ook uit volkse milieus, aan om zelf te beginnen spelen. Voetbal wordt ‘Voetbal en velo-rijden tijdens het interbellum worden tijdens een massaport. Hetzelf het interbellum de geldt voor wielrenechte massasporten’ nen, of velo-rijden zoals het dan heet. Van een elitair tijdverdrijf voor de happy few groeit het in een mum van tijd uit tot een razend populaire volkssport. Tegelijk verovert de sportverslaggeving – met voetbal en ‘koers’ met grote voorsprong voorop – steeds meer ruimte in de moderne media.
Feesten met Willem Tell Het is nog moeilijk voor te stellen, maar in de negentiende eeuw zijn schuttersverenigingen echte pleisterplaatsen voor de high society. Historisch gezien is dit niet zo heel verwonder lijk, want schuttersgilden dateren van de mid deleeuwen en rekruteren hun leden uitsluitend bij de poorters – de latere burgerij – en adel. Wanneer hun militaire rol afneemt en het ontspanningsaspect aan belang wint, groeien ze uit tot elitaire cercles d’agréments. Tot de late negentiende eeuw blijven ze het domein van de gegoede klasse. De wekelijkse oefen sessies en de jaarlijkse koningsschieting staan centraal in deze societyclubs, maar ongeveer net zo belangrijk is het uitgebreide sociale leven, compleet met banketten en ceremoniële feesten. Zo’n schuttersvereniging met een lange staat van dienst is de Gentse Maatschappij Willem Tell, in 1825 gesticht door katoenfabrikant Ivon De Ruyck. Ze legt zich toe op het schieten met de kleine kruisboog. Naast de onontbeerlijke schietbaan, beschikt de vereniging op haar terrein in de Bagattenstraat over een weelderige tuin en een feestzaal. Decennialang worden hier meetings, feesten en banketten georgani seerd waarop de welstellende liberale burgerij niet wil ontbreken.
Omwille van hun historische waarde werden verslagboeken van de Maatschappij Willem Tell, bewaard in het archief van de Oude Koninglyke Gilde Sint-Rochus Gent, door het Liberaal Archief gedigitaliseerd. Historica Beatrix Baillieul wekte de Gentse schuttersmaatschappij tot leven tijdens een lezing.
LA
9