ย่านเสาชิงช้า ถนนตีทอง และถนนบำรุงเมือง บรรยากาศรอบๆ บ้ านหมอหวานเมื่อเกือบ ๘๐ ปีก่ อนนั้น สงบร่มรื่น ถนนย่านเสาชิงช้าว่างมากมีเพียงรถรางสายหัวลำโพง– บางลำพู กับรถเจ๊กที่มีคนจีนรับจ้างลากรถ คุณป้าออระ วรโภค วัย ๘๖ ปี หลานตาของ หมอหวาน รอดม่วง หมอยาแผนโบราณ กล่าวถึงบรรยากาศของย่านรอบๆ บ้านหมอหวานเมื่อครั้งยังเป็น เด็ก กรุงเทพฯ ย่านวัดสุทัศน์เทพวรารามฯ หรืออาจจะคุ้นเคยว่า เป็น “ย่านเสาชิงช้า” เป็นพื้นที่สำคัญของพระนครมาตั้งแต่ครั้ง สร้างกรุงฯ โปรดฯ ให้สร้างเสาชิงช้าในพระนครขึ้นตรงหน้า เทวสถานโบสถ์พราหมณ์ บริเวณลานด้านเหนือของวัดสุทัศน์เทพวรารามฯ ต่อมาย้ายมาสร้างใหม่ ณ ที่ตั้งปัจจุบันบริเวณหน้าวัด สุ ทั ศ น์ ฯ ในสมั ย พระบาทสมเด็ จ พระจุ ล จอมเกล้ า เจ้ า อยู่หั ว เนื่องจากการพระราชพิธีโล้ชิงช้าตรียัมปวายซึ่งมีผู้คนมากมาย มาร่วมชมมีพื้นที่จำกัด นอกจากเทวสถานโบสถ์พราหมณ์ที่เป็น ศาสนสถานมาแต่ต้นกรุงฯ แล้วก็ยังมีวัดเทพมณเฑียรและสมาคม ฮินดูสมาช รวมทั้งโรงเรียนภารตวิทยาลัยที่เป็นโรงเรียนกิจการ ของชาวฮินดู-ซิกส์ในบริเวณใกล้เคียง ศาลพระนารายณ์ซึ่งสร้างขึ้น ภายหลังตรงเกาะกลางถนนอุณากรรณและถนนศิริพงษ์ บริเวณนี้ มีโรงเรียนเบญจม-ราชาลัยอยู่บริเวณฝั่งวัดสุทัศน์ฯ ด้านทิศตะวัน ออก ส่วนบริเวณถนนด้านตะวันตกของวัดสุทัศน์ฯ คือถนนตีทอง ตัดกับถนนบำรุงเมืองเรื่อยไปจนจรดถนนตรีเพชร ถนนที่ขนานและ
ฟื ้น พลังยาไทย
บ ำ รุ ง ช า ติ สาสนา ยาไทย
วลัยลักษณ์ ทรงศิริ, พัชรินธร เดชสมบูรณ์รัตน์, รัชนีบูล ตังคณะสิงห์
มูลนิธิเล็ก-ประไพ วิริยะพันธุ์