— ZWIERZYNIEC —
IE O W T R WA
DZI
EĆ
DANIELE W RUI
Fot. Rafał Łapiński
zgrzytliwie chrapią. Zwierzę przyjmuje w tym czasie charakterystyczną pozycję – głowę trzyma poziomo lub lekko uniesioną, pysk ma lekko otwarty. Wdychając powietrze, wydaje dźwięk przypominający bekanie połączone ze świńskim chrumkaniem. Odgłosy są krótkie, przerywane, następują szybko po sobie. Od nich też wzięło nazwę bekowisko czyli okres godowy u danieli.
Najgłośniej robi się w lesie, na polach i łąkach w okresie zwierzęcych zalotów.
• GŁOŚNA MIŁOŚĆ
Podczas jesiennego rykowiska lasy rozbrzmiewają rykiem jeleni, zabiegających o względy partnerek. Niezbyt głośne w ciągu roku zwierzęta mają w swoim arsenale niemały repertuar sygnałów. W ten sposób oznaczają terytorium i pokazują siłę. Najczęściej słyszymy donośny, przeciągły ryk, przechodzący w urywane szczekanie. Niski ryk, zakończony minimum czterokrotnym porykiwaniem to zew. Jest oznaką tryumfu byka po wygranej walce. Łanie też dokładają się do koncertów. Nosowym, krótkim, podobnym do stękania dźwiękiem starają się zwabić partnera. Jest to tzw. ględzenie. Jesienią można usłyszeć także bardzo głośne stękanie. To znak, że w toku jest bekowisko, czyli okres godowy łosi. Latem las rozbrzmiewa popiskiwaniem saren, nieco przypominającym ptasie śpiewy. Kozy przywabiają do siebie samce. Ci zaś odstraszają potencjalnych rywali szczekaniem. Zwabiony koziołek rozpoczyna pogoń za kokieteryjnie uciekającą samicą. Co ciekawe, miłosna gonitwa odbywa się w ciszy.
Przeraźliwe dźwięki dochodzą z kniei wiosną. Wtedy żbiki i rysie rozpoczynają swoje zaloty. Marcowanie dzikich kotów przebiega podobnie jak ich domowych kuzynów. Poszukiwaniom partnerki towarzyszy przeraźliwe miauczenie i warczenie. Zachrypnięte głosy leśnych kocurów niosą się po lesie i słychać je z oddali. Głośne koncerty w trakcie wiosennych zalotów urządza też należący do psowatych jenot. Samce mruczą i żałośnie skowyczą. Królem amorów jest jednak borsuk. Ten z pozoru stateczny zwierzak odbywa gody w lecie, najczęściej w sierpniu. W tym czasie wydaje z siebie przejmujące odgłosy podobne do histerycznego płaczu dziecka. Taki dźwięk, słyszany o zmroku głęboko w lesie, może zjeżyć włos na głowie.
• TAK MI DOBRZE, TAK MI ŹLE…
Specyficzną mową zwierzaki potrafią wyrażać wszystkie emocje. Chrząkaniem, pokwikiwaniem i charkotaniem uzewnętrzniają swoje samopoczucie dziki. Dźwięki te mogą oznaczać zarówno zadowolenie, jak i niepokój. Zdenerwowane, groźnie fukają. Przeważnie jednak rechtają czyli chrumkają jak domowe świnie. Dziki mają bardzo dobrze rozwi-
nięty słuch. Tak samo jak niedźwiedzie. Z kolei u tych ostatnich podstawą komunikacji jest mruczenie. W zależności od głośności i tembru może oznaczać zadowolenie, zaskoczenie lub niepokój. Zaskoczony miś pomrukuje, jednocześnie głośno wydychając powietrze. Rozwścieczony parska a przy tym zgrzyta i kłapie zębami. Rysie i żbiki wyrażają zadowolenie mrucząc. Kiedy zaś są rozwścieczone – tak samo, jak nasze domowe Mruczki – wyginają ciało w łuk, stroszą sierść, a przy tym ostrzegawczo fukają i parskają. Młode borsuki uwielbiają się bawić. Poszczekują przy tym, piszczą, warczą i delikatnie skamlą. Najczęściej można jednak usłyszeć dźwięki wyrażające niepokój. Przestraszone sarny szczekają. Informują w ten sposób o zbliżającym się niebezpieczeństwie i zagrożeniu. Szczekanie sarny jest bardzo podobne do psiego, tylko bardziej skrzeczące. Zdenerwowane jelenie ryczą ostrzegawczo. Przestraszone jenoty warczą. Najbardziej ekspresyjne w wyrażaniu zaniepokojenia są łasicowate. Tchórze prychają i syczą, kuny warczą i bardzo chrapliwie, skrzecząco szczekają, a gronostaje wydają ostre, trzeszczące dźwięki. ¶
MIAUCZĄ, PISZCZĄ, BECZĄ. Zwierzęce mamy „rozmawiają” ze swoimi dziećmi. Daniele pobekują i miauczą. Łanie upominają, czyli przywabiają cielaki cichymi dźwiękami. Młode odpowiadają piskiem. Zagubione łoszaki przywołują matkę charakterystycznym wysokim dźwiękiem.
JESIEŃ 2015 ECHA LEŚNE — 23