Olympische spelen
LONDON 2012
In november is Siegelaar gekwalificeerd voor de Olympische Spelen in Londen 2012. Voor zijn lidmaatschap bij Laga in 2004, had hij brons gewonnen op de Junioren Wereldkampioenschappen roeien. In zijn tweede jaar won hij de NK Indoorroeien en ging hij naar het WK onder 23. Dit herhaalde hij in zijn 3e jaar, waarna hij in zijn vierde jaar naar de Olympische Spelen in Peking 2008 ging. Hier behaalde zijn ploeg een 4e plek. Sindsdien zijn er nog enkele prestaties behaald waaronder brons op de WK in Poznan en ere-metaal op de World Cup in Luzern. Hieronder beschrijft Siegelaar zijn tijd bij Laga, zijn loopbaan tot aan de Spelen en hoe hij in 2012 het gouden blik weet te bemachtigen. Toen ik lid werd bij Laga waren veel mensen verbaasd. Het ging niet heel denderend met Laga in 2004. Er waren welgeteld vier wedstrijdroeiers in mijn eerste jaar. Toch was ik overtuigd er te gaan roeien, uiteindelijk is het enige dat je nodig hebt om te kunnen roeien een boot en een coach. Er lag vast een skiff en er was een enorme historie aan goede roeiers, dus een coach was er vast ook.
“Uit de mooie verhalen van Oude Lullen kon ik extreem veel inspiratie halen” Ik wist toen al dat ik naar de Spelen wilde. Op Laga leerde ik mensen als Jochem Verberne, Eeke van Nes en Bea Bazuin kennen. Zij hadden hun sporen al verdiend; met hen kon ik praten en een weg uitstippelen om daar te komen. Uit de mooie verhalen van Oude Lullen kon ik extreem veel inspiratie halen, dus heb ik dat zoveel mogelijk gedaan. Van hen kon je horen hoe zij alles deden en hoe gaaf het was om dat te hebben gedaan. De cultuur op Laga, “Goud van Oud”, traditie, historie en de mooie verhalen klinken heel cliché, maar het draagt enorm bij aan het creëren van je dromen en hoe je die kunt behalen.
16
In 2008 hadden Meindert Klem en ik besloten dat we samen naar de Olympische Spelen wilden. De kans was klein, we waren respectievelijk 20 en 21, maar we wilden het echt. Het uiteindelijke doel was de kwalificaties voor de Spelen te halen. Natuurlijk wilden we ook winnen, maar alleen al een kwalificatie was voor ons een enorme stap. Een stap waar wij beiden in geloofden. Om op de Spelen daadwerkelijk te winnen, was niet realistisch voor ons. We werden vierde en dat was waanzinnig goed. Dat representeerde ook hoe ver we waren op dat moment; we waren geen medaillekandidaat. Amerika De vier jaren voor de Spelen in Peking waren geweldig, maar ik wilde ook wel eens wat nieuws. Klem studeerde en roeide toen in Boston; dat bracht me op het idee ook naar Amerika te gaan. Het was weer eens een andere omgeving en een compleet andere aanpak, want die Amerikanen dat zijn gewoon sportfreaks. Ook kon ik aan een goede universiteit studeren. Het was natuurlijk verre van ideaal, de Bond wil natuurlijk dat je hier blijft. Ik kwam pas in Juni terug en dan wanneer alles al geselecteerd is, kom ik er mee aan met dat ik in de 8 wil. Maar je moet
doen wat je leuk vindt. Als het dan reëel is om je doelen en dromen nog te verwezenlijken, dan is dat echt de perfecte keuze geweest. In Amerika heb ik geleerd dat als je echt in jezelf gelooft en je echt iets wilt bereiken, dan kom je er wel. Je zou het kunnen zien als de ‘American Dream’. De coach gaf mij een doel en tijdens de training riep hij alleen maar “of ik wel wilde winnen.” Als je het dan ook maar een klein beetje niet wilt, dan kan je die trainingsarbeid echt niet opbrengen. Het is de intrinsieke motivatie om ergens te komen. Als je iets echt graag wilt, dan kom je er wel. Dat moet je dan maar in je trainingen laten zien. Hij wilde langs de kant fietsen en kunnen zien hoe graag ik wilde winnen.
“Ik ben hier met een reden heengekomen en dat is de Olympische Spelen winnen” Traject bij de KNRB Omdat ik elk jaar pas in juni instroomde (de Nationals zijn meestal begin juni) maakte ik de saaie winter in Nederland niet mee. In het begin had ik het wel moeilijk met mijn terugkomst in Nederland. Hier ben je alleen maar