A
B
C
Rys. 3.8. Struktura kwasu ditiokarbaminowego (A) oraz jego pochodnych: ziramu (B) i tiuramu (C). Czyste ditiokarbaminiany występują w postaci białych lub żółtych kryształów. Ditiokarbaminiany litowców są dobrze rozpuszczalne w wodzie, natomiast ich połączenia z metalami ciężkimi źle rozpuszczają się w wodzie i tworzą zawiesiny. Disiarczki tiuramu zawierające połączenia siarkowe typu S-S (mostek disiarczkowy, wiązanie disiarczkowe) również źle się rozpuszczają w wodzie. 3.3.3.1.2. Mechanizm toksycznego działania i skutki zatrucia Mechanizm toksycznego działania ditiokarbaminianów na organizmy wyższe polega na wpływie tworzących się produktów przemiany etylenotiomocznika i izotiocyjanianów, które są bardziej toksyczne od produktów macierzystych. Izotiocyjaniany mogą blokować grupy tiolowe (-SH) w organizmie. Innym mechanizmem toksycznego działania tych związków jest blokowanie aktywności wielu układów enzymatycznych poprzez chelatowanie przez nie jonów metali. Poprzez hamowanie enzymów zależnych od jonów metali (enzymów cyklu kwasów trikarboksylowych oraz tyrozynazy), a także izoenzymów cytochromu P-450, ditiokarbaminiany upośledzają metabolizm tkankowy. Uważa się, że etylenotiomocznik
133