Marthe Wéry

1

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 1

24-06-11 09:40

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 2

24-06-11 09:40

In 1986-1987 waren de monochrome werken van Marthe Wéry ( B russel, 1930 - 2005) voor het eerst in Nederland te zien en wel in het Gemeentemuseum Den Haag. Ze vielen op door hun krachtige werking in de ruimte, de subtiele proporties en de intense kleuren.

Hoog tijd om nu, na bijna vijfentwintig jaar, opnieuw een tentoonstelling te wijden aan het werk van deze grote Belgische kunstenares. Het museum verwierf in 1987 een installatie in diepblauwe tinten van haar hand, die nu – omringd door tientallen werken uit haar omvangrijke oeuvre – weer te zien zal zijn.

Dat haar werk juist in het Gemeentemuseum werd gepresenteerd, is zeker geen toeval. Sinds de eerste Europese tentoonstelling over Minimal Art in 1968, ook in het Gemeente­ museum, besteedt het museum tot op heden consequent aandacht aan minimalisme in de schilderkunst. Allen, Marthe Wéry incluis, zijn het kunstenaars die zich in hun werk richten op de vereenvoudiging van de beeldende middelen: lijn, vorm en kleur. In dit opzicht werken zij in de 20 e -eeuwse traditie van de geometrisch-abstracte kunst, waarvan Piet Mondriaan de voorvader is. Dat het Gemeentemuseum Den Haag de grootste Mondriaancollectie ter wereld bezit, schept de volmaakte context.

Ondanks haar deelname aan belangrijke internationale exposities als Documenta 6 in Kassel (1977 ) en de Biënnale in Venetië (1982 ) is haar kunst in brede kring weinig bekend geworden. Het Gemeentemuseum laat met deze overzichtstentoonstelling het publiek (opnieuw) kennismaken met het verfijnde werk van Marthe Wéry dat in al zijn eenvoud zo krachtig is.

Onze dank gaat uit naar Christian Debuyst, voor zijn enthousiasme en vriendelijke medewerking. Ook erkentelijk zijn wij Galerie Micheline Szwajcer uit Antwerpen en het IJsselland Ziekenhuis in Capelle aan den IJssel van wie het museum enkele werken in bruikleen kreeg. Tot slot danken wij Bounameaux Art Expertise in Brussel, met name Henri Bounameaux en Johan Vonck, dat namens de familie de collectie beheert en zonder wiens medewerking deze tentoonstelling niet tot stand had kunnen komen.

Benno Tempel directeur

3

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 3

24-06-11 09:40

a

4

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 4

24-06-11 09:41

De tentoonstelling biedt een overzicht van het werk van de Belgische kunstenares Marthe Wéry (1930- 2005) uit de jaren 1968- 2000. En voert van de vroege geometrische composities, naar de gelijnde en monochrome werken tot aan haar laatste schilderijen waarin zij steeds vrijer met de verf omgaat. Zelf spreekt zij over haar artistieke ontwikkeling in termen van ‘verschuivingen’. Het zoeken en vinden, en steeds opnieuw zoeken en vinden van schilderkunstige oplossingen die elkaar op een natuurlijke manier opvolgen.

Er is geen sprake van onverwachtse sprongen of harde breuklijnen, maar van een bewegen van de ene fase naar de andere zodra door haar de noodzaak tot verandering wordt gevoeld. Hierin past het aspect van herhaling, het werken in series die nooit voltooid raken waar Wéry van houdt. Ze zegt hierover: “Ik hou van het idee dat een werk nooit afgewerkt is. Op de vraag waarom ik schilderijen maak, antwoord ik: om hen oneindig te kunnen laten leven.

Het is een manier van leven in een reeks werken die nooit af is. […] Wat me in het bijzonder interesseert, is om nooit ‘klaar’ te zijn met de schilderkunst.”|1 In iedere fase blijft het residu van die ervoor voelbaar. Pas bij het overzien van een langere tijdspanne tekenen de periodes in haar werk zich scherper af. Een constante factor in haar oeuvre is het voortdurend verkennen van de mogelijkheden van schilderkunst, wanneer deze is ontdaan van zijn verwijzing naar de dagelijkse werkelijkheid. Het gaat haar om de zeggingskracht van lijn, vlak en kleur in relatie tot ruimte en licht.

|1

I n een interview met Irmeline Lebeer over de Biënnale van Venetië in 1982, geciteerd uit: Marthe Wéry, Préambule, in: Marthe Wéry. Un debat en Peinture / A Debate in Painting, uitgeverij La Lettre Volée, 1999, p. 14 5

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 5

24-06-11 09:41

35

33

36

32

37

31

38

30

39

40

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 6

24-06-11 09:41

In de zalen aan de tuinkant ( z aal 30 tot en met 33 ) wordt per ruimte een periode uit het oeuvre van Marthe Wéry belicht. De eerste zaal toont schilderijen uit eind jaren ‘60 tot en met het midden van de jaren ‘70. In de zaal erna is werk van rond het midden van de jaren ‘80 te zien.

Vervolgens gaat zaal 32 over de monochromen uit het midden van de jaren ‘90, eindigend in de zaal 33 met werk uit de late jaren ‘90 tot 2000. Er is één uitzondering: het werk uit midden jaren ’70 tot begin jaren ‘80 dat papier als drager heeft, wordt omwille van bescherming tegen daglicht tentoongesteld in een van de achterliggende zalen ( z aal 39 ). Door deze zalen ( 30, 39, 31, 32, 33 ) opeenvolgend te bekijken ontstaat een beeld van Wéry’s ontwikkeling door de jaren heen – ‘de verschuivingen’, zoals zij de fases in haar werk zelf noemt. In de achterliggende zalen ( 35 tot en met 40, zoals eerder aangegeven met uitzondering van 39 ) worden juist schilderijen uit verschillende periodes met elkaar geconfronteerd in de ruimte. Dit biedt een indrukwekkend totaalbeeld. Zowel de continuïteit in haar werk als de diversiteit ervan wordt zichtbaar.

7

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 7

24-06-11 09:41

b

c

8

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 8

24-06-11 09:42

Marthe Wéry studeert schilderkunst aan de Académie de la Grande Chaumière in Parijs. Ook werkt zij hier in l’Atelier 17, opgericht door de graficus Stanley William Hayter. In de eerste jaren van haar kunstenaarschap, de jaren ’50, kiest Wéry voor onderwerpen uit de wereld om haar heen, zoals een haven met boten, een stadsgezicht of een paadje met bomen. Opvallend aan haar tekeningen is de nadruk op de contour en de compositie. Aanvankelijk doet haar werk denken aan dat van de Franse Raoul Dufy of Albert Marquet. Met stevige lijnen vereenvoudigt zij haar onderwerpen, arceert zij vlakken en brengt zo de essentie tot uitdrukking. Ze probeert door te dringen tot de kern van haar onderwerpen. In de jaren hierna verwijdert haar werk zich verder van de realiteit.

Ze ontrafelt de dingen, zoals Paul Cézanne dat eerder ook deed, totdat de structuur overblijft. Zelf zegt ze: “Karakteristiek voor mijn ontwikkeling is het geleidelijk uiteenvallen van de vorm.”|2 Tijdens de jaren ’60 laat Wéry de dagelijkse werkelijkheid definitief los in haar werk, ze maakt dan geometrischabstracte schilderijen. Er ontstaan composities met vlakverdelingen, ook in ruitvorm, waaruit zowel de invloed van De Stijl en Piet Mondriaan spreekt als die van het constructivisme van Kasimir Malevich. De Stijl brengt haar het inzicht dat een schilderij helemaal geconstrueerd zou moeten zijn uit zuiver beeldende elementen, dat wil zeggen vlakken en kleuren. Belangrijk is in deze tijd haar kennismaking met het werk van de Pool Wladyslas Strzeminski. Deze had nog samengewerkt met de Russische constructivist Malevich.

Strzeminski wees elke vorm van compositie af en met die opvatting beïnvloedt hij Wéry in grote mate. |2 Luk Lambrecht, De esthetiek van de subtiele afwijking, in: Penser en Peinture (1968-2000 ), Ludion / Cera Foundation, 2001, p. 180 9

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 9

24-06-11 09:42

d

10

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 10

24-06-11 09:42

Aan het begin van de jaren ’70 laat Marthe Wéry de compositie achterwege, wat zoveel wil zeggen als dat alles wat zij op een vlak aanbrengt visueel even belangrijk moet zijn. Wéry behandelt en ordent het vlak als een geheel, dus mag het ene beeldelement niet meer in het oog springen dan het andere. Dit luidt het begin in van de periode van gelijnde werken op doek. Dunne evenwijdige lijnen trekt ze, dicht tegen elkaar, gearceerd of juist wijder uit elkaar – horizontaal of verticaal – waarbij het kleurgebruik zich beperkt tot grijzen. Het vlak raakt overspoeld. Het oog van de kijker gaat heen en weer over het beeld en vindt geen houvast. “Heel mijn werk is het elementair opzoeken van het beleven van het oppervlak. Elementair in de betekenis van het essentiële te achterhalen door zijn minimum […],” zo verwoordt zij het zelf.|3 Haar kunst is ‘minimaal’ geworden. Het werk van Marthe Wéry is verwant aan dat van Minimal Art kunstenaars als Carl Andre en Donald Judd, maar het mist de hardheid en pure rationaliteit daarvan.

In tegenstelling tot de anoniem of industrieel gemaakte kunstwerken van de Minimal Art hecht Wéry veel waarde aan ambachtelijkheid. Ook het toevalsaspect en de kracht van intuïtie laat zij toe in het werkproces.

|3

Luk Lambrecht, De esthetiek van de subtiele afwijking, in: Penser en Peinture (1968-2000 ), Ludion / Cera Foundation, 2001, p. 182

11

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 11

24-06-11 09:42

e

12

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 12

24-06-11 09:42

Van 1975-1977 gebruikt Marthe Wéry uitsluitend papier als drager, een materiaal dat haar in die periode inspireert vanwege het ‘levende’ en vergankelijke karakter ervan.

Ze bedekt het met lijnen en arceringen of doordrenkt het met inkt. De beweging van haar hand, zichtbaar in het werk, verleent het een grote gevoeligheid. Het vouwen van papier gebruikt zij bewust om de getekende lijnen te accentueren of juist te doorbreken. Soms zijn er schuine lijnen om levendigheid en werking in de ruimte te bereiken of het overwicht van een lijnrichting teniet te doen. Dan weer maakt zij werk dat bestaat uit meerdere delen waardoor tegengestelde bewegingen kunnen worden gecombineerd.

Herhaling en seriematig werken zijn belangrijke aspecten in het oeuvre van Wéry. Op een sensitieve en tegelijk ingehouden manier onderzoekt zij beeldende mogelijkheden en duwt de grens daarvan steeds iets verder op.

Lijnen worden vervangen door schrifttekens of tekst.

De zogenaamde Ecritures ontstaan, met als uitgangspunt teksten van Françoise Collin en Gertrude Stein. Wanneer zij tekeningen begint te stapelen en in pakjes plaatst: liggend, of aan de wand – in composities die intuïtief zijn afgestemd op de ruimte waarin ze zich bevinden – gaan deze functioneren als ruimtelijke objecten.

Vanaf het midden van de jaren ‘70 krijgt Marthe Wéry internationale erkenning. Een belangrijk moment in haar carrière is haar deelname in 1975 aan de groepstentoonstelling Fundamentele Schilderkunst in het Stedelijk Museum Amsterdam. Ook Robert Mangold, Agnes Martin, Robert Ryman en Gerhard Richter zijn hier vertegenwoordigd.

Met elkaar gemeen hebben de hier gepresenteerde kunstenaars dat zij zich concentreren op de meest concrete bestanddelen van een schilderij, de fundamenten ervan: materiaal, vorm, formaat, kleur, afmeting, lijn en structuur.

Twee jaar later, in 1977, stelt Marthe Wéry haar werk tentoon op de vijfjaarlijkse kunstmanifestatie Documenta 6 in Kassel.

13

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 13

24-06-11 09:42

g

f

14

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 14

24-06-11 09:42

Net voor het aanbreken van de jaren ‘80 komt er kleur in haar werk. Ze voegt pigmenten toe aan de massa waarvan zij het papier maakt. De kleur dringt daardoor diep in het materiaal door. De vroegere getekende lijnen maken plaats voor ribbels van papier waarin kleurnuances onder invloed van het licht hun spel spelen. Het einde van de ‘gelijnde periode’ dient zich aan. Vanaf begin jaren ’80 treedt de kleur als beeldend middel volledig op de voorgrond en zal niet meer wijken uit haar werk. De soberheid van de grijstinten uit de gelijnde periode verdwijnt. Het moment waarop zich dit op indrukwekkende wijze openbaart is op de Biënnale van Venetië in 1982. Marthe Wéry presenteert er in het Belgische Paviljoen een installatie bestaand uit 93 schilderijen in roodtinten, die hangen aan of staan tegen de wanden. Met deze kleurelementen in verschillende formaten brengt zij ritme aan in de ruimte. Haar passie voor het oppervlak is een nieuwe fase ingegaan, de vlakken bedekt met lijnen hebben plaatsgemaakt voor vlakken bedekt met kleur. Alleen de verticale beweging van de langwerpige doeken herinnert nog aan de lijnen van voorheen. Niet de individuele schilderijen vragen de aandacht, maar het geheel. Er is een totaalkunstwerk ontstaan dat op de kijker inwerkt; een totale ervaring van kleur en ruimte.

Sindsdien speelt in haar oeuvre de ruimte nadrukkelijk mee.

Hierin klinkt nog steeds de invloed van De Stijl kunstenaars als Piet Mondriaan en de Russische constructivisten door, die het persoonlijke in de schilderkunst weerden en de kijker de visuele kwaliteiten van een ruimte wilden laten ervaren. Marthe Wéry geniet van: […] “die participatie in de architectuur; ik streefde ernaar proporties te vinden die op het niveau van de blik harmonieus zouden overkomen.”|4 |4

Luk Lambrecht, De esthetiek van de subtiele afwijking, in: Penser en Peinture (1968-2000 ), Ludion / Cera Foundation, 2001, p. 185

15

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 15

24-06-11 09:42

h

i

16

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 16

24-06-11 09:43

In 1986 krijgt ze een solotentoonstelling in het Gemeentemuseum Den Haag, dat onder de indruk is geraakt van haar werk tijdens de Biënnale van Venetië. In deze jaren ondergaat ze de invloed van Amerikaanse Colorfield schilders als Barnett Newman en Kenneth Noland, die kleur centraal stellen en monochromen schilderen op vaak groot formaat. In haar schilderijen gaat Wéry op zoek naar de intensiteit van kleuren. Geen inhoudelijke verwijzingen noch persoonlijke expressie bij haar toepassing van kleur. Zij wil de kracht ervan beproeven in relatie tot het formaat van het vlak in de ruimte.

Toch is dit proces niet zo puur rationeel als het klinkt.

Bij haar keuze voor een kleur laat zij zich wel degelijk door intuïtie leiden, verklaart ze in een interview.|5 Wéry begint haar onderzoek met de elementaire kleur rood, daarna volgen: het blauw, het groen en het geel. Tussendoor keert zij ook terug naar het grijs, de som van alle kleuren.

|5

Irmeline Lebeer, ‘J’ai envie d’échapper à la forme définitive’, een uittreksel uit de catalogus van de Biënnale van Venetië in 1982.

|6

T hierry de Duve, Een bezoek aan het atelier, in: Penser en Peinture (1968-2000 ), Ludion / Cera Foundation, 2001, p. 2 29

De monochromen van Marthe Wéry zijn geen harde egale kleurvlakken. Zij maakt haar verf zelf door pigmenten van plantaardige en minerale aard te binden met acrylverf.

Door haar manier van werken waarbij het doek, of in later jaren het paneel, in een bak ligt waarover de verf wordt gegoten, raakt deze nooit op een strakke manier bedekt met verf. Zo brengt zij wel vijftien tot twintig transparante lagen verf (in verschillende kleuren of tinten) op de ondergrond aan, wat de schilderijen een bijzondere intensiteit, een gloed, geeft. In welke richting het werk na het verfbad zal worden opgehangen, staat niet bij voorbaat vast. Van groot belang vindt zij deze onpersoonlijke manier van verf aanbrengen. In tegenstelling tot bij het schilderen met de kwast blijven bij haar werkwijze geen sporen achter. En dat is precies wat zij nastreeft, want niet haar handeling – het aanbrengen van verf – is belangrijk, maar de kleur op zich moet zich als uniek voordoen. “De materie, de verf, het papier, het doek, het hout, dat zijn levende dingen”, zei ze eens.|6 17

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 17

24-06-11 09:43

j

18

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 18

24-06-11 09:43

In de jaren ‘90 beschouwt Wéry haar schilderijen bijna als ruimtelijke objecten, die tegen de wand van een expositieruimte geleund staan, op schragen liggen, of op de vloer worden getoond. Zij werkt met variërende formaten: intieme series van schilderijen van nog geen twintig centimeter hoog, dan weer maakt zij monochromen op houten panelen van wel twee meter hoog. Nooit zijn het perfecte vierkanten, altijd (net) rechthoeken. “Het onvolmaakte vierkant is meer open”, vindt zij.|7 Soms combineert zij schilderijen met onbeschilderde houten panelen, waardoor er spanning ontstaat tussen kleur en niet-kleur. Voor Marthe Wéry is “schilderen een manier van denken, zoals elke andere.”|8 Te allen tijde probeert zij een goede verhouding te vinden tussen de ruimte en de proporties van haar werk. Regelmatig krijgt ze dan ook opdrachten om werk te maken speciaal voor een bepaalde plaats, waarbij zij reageert op de karakteristieken van de architecturale ruimte. Voor de synagoge van Delme maakte zij bijvoorbeeld in 1995 een installatie van zeer grote, op schragen en tegen de wand geplaatste witte monochromen.

|7

Thierry de Duve, Een bezoek aan het atelier, in: Penser en Peinture (1968-2000 ), Ludion / Cera Foundation, 2001, p. 2 29

Marthe Wéry in gesprek met |8

Patrick Bougelet, Denis-Laurent

Bouyer en Richard Klein, in: Sans Titre, no. 31,

april-mei-juni 1995, p. 2 19

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 19

24-06-11 09:43

k

l

20

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 20

24-06-11 09:44

Vanaf het einde van de jaren ’90 openbaart zich in haar werk meer vrijheid en sensualiteit. “Ik wil niet graag te veel dirigeren, want dat verstart het proces en ik wil geen werk dat het resultaat is van verstarring”, legt zij uit.|9 Voortdurend beleeft Marthe Wéry het plezier van het experimenteren met de materialen waarmee zij werkt: de drager (doek, paneel van hout of aluminium) en de verf, resulterend in intense kleuren die tot leven komen in de ruimte door het licht dat erop valt. “Van rood naar groen.

Groen levert een helderheid op die veel sterker is dan blauw. Rood wordt er op een heel andere manier door verlevendigd. Je wordt er vrolijk van als je het aanschouwt: het is een waar genoegen om alles te zien wat er zich kan afspelen tussen twee kleuren. En dan nog, het feit dat er beslissingen moeten worden genomen, dat het langzaamaan beheerst wordt.” |10

|9

Thierry de Duve, Een bezoek aan het atelier, in: Penser en Peinture (1968-2000 ), Ludion / Cera Foundation, 2001, p. 2 31

|10

Catalogus bij de tentoonstelling Marthe Wéry, Gemeentemuseum Den Haag / Musées royaux des Beaux-Arts, Brussel, 1986, p. 132 21

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 21

24-06-11 09:44

m

22

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 22

24-06-11 09:44

Het was in 2001, ik werkte nog niet zo lang bij het Gemeentemuseum Den Haag, dat ik voor het eerst een schilderij van Marthe Wéry zag. Op een kunstbeurs tussen de systeemwanden hing ineens een groen monochroom (uit 2000) van haar hand. Een ‘bliksemflits’ trof mij bij het zien ervan. Mijn ogen hechtten zich aan het schilderij, betastten de korrelige verfhuid en zogen de intense kleur in zich op. Een diep gevoel van geluk kwam over me.

Het voelde als een verademing: een kunstwerk dat je verlost van de dwingelandij van de dagelijkse werkelijkheid – je doet voelen en denken tegelijkertijd. In verwondering bekeek ik het. Dit schilderij moest bij mij blijven en dat doet het tot op de dag van vandaag, want ik kocht het. Terug in het museum kwam ik al snel achter onze Haagse geschiedenis met Marthe Wéry, waar ik daarvoor niet van had geweten. Nu, inmiddels tien jaar later, mag ik het zijn die haar verlaten atelier bezoekt in Brussel en een tentoonstelling in het Gemeentemuseum inricht met haar werk.

Jet van Overeem, conservator Educatie Den Haag, mei 2011

23

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 23

24-06-11 09:44

n

24

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 24

24-06-11 09:44

1971 - 1996 Docent bij l’Ecole Saint Luc en bij l’Ecole de recherche graphique ( E RG) in Brussel.

1993 - 1996

Gastdocent bij l’Ecole des Beaux-Arts in Lyon.

1998 - 2000

Docent bij l’Ecole des Beaux-Arts in Nîmes.

1982

Biënnale van Venetië

1984

Musée d’art contemporain de Montréal

1985, 1989

Galerie Micheline Szwajcer, Antwerpen

1986

Gemeentemuseum Den Haag en Palais des Beaux-Arts, Brussel

1995

La Synagogue, Centre d’Art Contemporain, Delme (Lorraine)

2001

Palais des Beaux-Arts, Brussel

2001, 2002

Galerie Micheline Szwajcer, Antwerpen

2003

Galerie Slewe, Amsterdam

2001, 2006

Galerie Cent8, Parijs

2011

Gemeentemuseum Den Haag

1975

Stedelijk Museum Amsterdam

1977

Documenta 6, Kassel

1980

Museum Boijmans Van Beuningen, Rotterdam

1985

Biënnale van Saõ Paulo

1987, 1998

Galerie Tanya Rumpff, Haarlem

1988

Musée d’art contemporain de Lyon

1992

Centraal Museum, Utrecht

1991, 1996

Museum Dhondt-Daenens, Deurle

1993, 1995, 1996

Galerie Micheline Szwajcer, Antwerpen

1995, 1999

Museum van Hedendaagse Kunst ( M UHK A ), Antwerpen

2000

Stedelijk Museum voor Actuele Kunst ( S MAK ), Gent

2006

Galerie Micheline Szwajcer, Antwerpen

2003, 2005, 2006

Museum van Hedendaagse Kunst ( M UHK A ), Antwerpen

2007

Roger Raveelmuseum, Machelen-Zulte

25

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 25

24-06-11 09:44

Afbeelding voorzijde (uitsnede) :

Composition bleu foncé, 1985 | acryl op doek | Installatie: (4 x) 200 x 24,5 cm | Collectie Gemeentemuseum Den Haag

a

Marthe Wéry in het atelier | rue Le Lorrain, Brussel, 1990

b

Composition géométrique, 1968 | acryl op hout | 80 x 80 cm | Privé collectie

c

Composition géométrique, 1968 -1969 | acryl op hout | 41 x 41 cm | Privé collectie

d

Diptyque gris et noir, 1972 | acryl op doek | (2 x) 150 x 150 cm | Privé collectie

e

Ecritures (1 blad van 2), 1981, in het atelier rue Le Lorrain, Brussel, 2011 | inkt op papier

(2 x) 130 x 98 cm | Privé collectie

f g Biënnale van Venetië, Belgisch Paviljoen | Peinture Venise 82, 1982 | acryl op doek | Installatie: (30 x) 120 x 24;

(39 x) 200 x 24; (24 x) 320 x 24 cm | Privé collectie, in bruikleen aan het Centre Pompidou, Parijs

h

Composition bleu foncé, 1985 | acryl op doek | Installatie: (4 x) 200 x 24,5 cm | Collectie Gemeentemuseum Den Haag

i

Zonder titel, 1992 | acryl op hout | 120 x 110 cm | Privé collectie

j

Tentoonstelling in het Palais des Beaux-Arts, Brussel, 2001 | Monochromen uit de serie Calais 95, 1995 | acryl op hout

k

Zonder titel, 1998 | acryl op hout | 59 x 51 cm | Privé collectie

l

Zonder titel, 1998 | acryl op hout | 148 x 145,5 cm | Privé collectie

m

Atelier rue Le Lorrain, Brussel, 2004

n

In het atelier | rue Le Lorrain, Brussel, 2011

Afbeelding achterzijde:

Marthe Wéry in het atelier | rue Le Lorrain, Brussel, 1991

26

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 26

24-06-11 09:44

Deze tentoonstellingsgids verschijnt ter gelegenheid van de tentoonstelling Marthe Wéry. Kracht van de eenvoud in het Gemeentemuseum Den Haag, 11 juni t/ m 2 oktober 2011.

Idee en inrichting: Jet van Overeem Organisatie: Franz Kaiser, Jet van Overeem Tekst: Jet van Overeem Redactie: Sarah van der Tholen Vormgeving: Esther Smit, afdeling Foto & Vorm, Gemeentemuseum Den Haag Druk: Bestenzet Oplage: 200 exemplaren Uitgave: Gemeentemuseum Den Haag

M. Baudson e.a., Marthe Wéry. Penser en peinture 1968-2000, uitgeverij Ludion / Cera Foundation, 2001 C. Beerten, Marthe Wéry, uit: Goddeau, magazine voor muziek en andere, 2001 R. Denizot, Marthe Wéry. Jusqu’où va la peinture?, Galerie Micheline Szwajcer, Antwerpen, 1990 T. de Duve e.a., Un débat en peinture / A Debate in Painting, uitgeverij La Lettre Volée, 1999 Tentoonstellingscatalogus Marthe Wéry. Peinture Montréal 84, Musée d’art contemporain de Montréal, 1984 Tentoonstellingscatalogus Marthe Wéry, Gemeentemuseum Den Haag / Musées royaux des Beaux-Arts de Belgique, Bruxelles, 1986 Tentoonstellingscatalogus en zaalpapieren Marthe Wéry, Palais des Beaux-Arts de Bruxelles, 2001 Tentoonstellingsgids 7. Zeven kunstenaars in het Raveelmuseum, Roger Raveelmuseum, 2007

© J. Evrard / Bastin & Evrard, Brussel: a © Philippe de Gobert: b, c, d, f, g, i, j, k, l, m, achterzijde © Gemeentemuseum Den Haag ( J & W Zweerts): voorzijde, h © G emeentemuseum Den Haag ( J . van Overeem): e, n

© Gemeentemuseum Den Haag | www.gemeentemuseum.nl

27

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 27

24-06-11 09:44

Publ_MartheWery_DEF_1juni.indd 28

24-06-11 09:45