Coproductiebijdragen dalen en werden zelfs ‘belachelijk laag’ genoemd. Er wordt meer met opties gewerkt, men vraagt exclusiviteit en meer en meer worden ook randactiviteiten verwacht, zoals workshops en artist talks. Dat is natuurlijk waardevol voor het uitdiepen van de relatie met het publiek, maar het heeft ook een impact op de kosten. Buitenlandse partners vallen weg door besparingen, of ‘bevriende’ programmatoren moeten vertrekken... Dat maakte het nodig om een steeds groeiend netwerk van partners te mobiliseren. In toenemende mate werkt men daarvoor buiten Europa, maar, zo gaf Quentin Legrand (Peeping Tom) aan, daar zijn weer specifieke risico’s aan verbonden. Naast de cultuurbarrière werk je samen met partners die je minder goed kent, wat een risico inhoudt omdat vertrouwen groeit met de tijd. Vóór de start van (Re)framing the International stelden we de vraag of de groei wel kon blijven duren. Onze cijferupdate van 2017 leerde dat dat niet langer het geval is. Vanaf seizoen 2015-2016 daalde het aantal buitenlandse partners betrokken bij Vlaamse producties en daarmee ook het aantal nieuwe creaties en het aantal opvoeringen. The only way is up? Niet langer. De groei in het internationale circuit voor productie en spreiding, die begon in de jaren 1980, lijkt achter de rug. Have Love, Will Travel Internationaliseren is van cruciaal belang voor de muzieksector in Vlaanderen en Brussel. Desondanks waren er belangrijke hiaten in de kennis over internationaal werken. Cijfers over de verkoop van opgenomen muziek waren er wel 20, maar over het livecircuit bestonden geen goede analyses. Aan gegevens is er echter geen gebrek. Vele bands, muzikanten, managers en podia voeren promotie via websites, waar fans zich informeren over concerten in de buurt van bands die ze goed vinden. Op basis van deze info slaagden de collega’s erin om vanaf nul een dataset samen te
28
—
kunstenpocket # 2