trillen. Hij ging rechtop staan toen Slaney het portier opende en draaide in een kort kringetje, terwijl hij geen geluid maakte. Let maar niet op hem, zei de man. Er is ruimte genoeg. De hond ging liggen en legde zijn voorpoten over Slaneys benen. Zijn witte vacht was doorspekt met zwarte stippen en er zat een zwarte vlek rond elk oog en een gerafeld geel touw met een schuifknoop rond zijn nek. Wie is er braaf? zei Slaney. De hond rolde een lange tong naar buiten en likte Slaneys lippen. De chauffeur keek en keek nog eens. Dat was een kus, zei hij. Jezus, zei Slaney. Er lag een versnipperaar achter in de truck en de man zei dat hij een boerderij had en bloemen teelde die hij aan hotels en restaurants in de omgeving verkocht. Hij had bijen, zei hij, wat een experiment was. Daarna zei hij tegen Slaney dat hij het handschoenenvakje moest openen. Recht voor je, zei hij. Doe het open. Erin lag een afgescheurde hoek van een oude Shreddies-ontbijtgranenverpakking en er lag een stuk van een honingraat op het karton. Uit elke kleine, perfect gevormde grot van was sijpelde dikke, kleverige honing. De neus van de hond kwam met een paroxisme van snuifjes omhoog, zich uitstrekkend naar het vochtige karton, maar Slaney duwde hem met een elleboog aan de kant en klemde de snuit van de hond vast onder zijn arm. De hond hield zich stil en begon toen te worstelen. Probeer het, zei de man. Slaney nam een beetje van de honing op zijn vingers en proefde ervan. Hij had nooit eerder honing geproefd die niet uit een flesje kwam. Hij smaakte muskusachtig en mineraal, een gras-gouden zoetheid. De man zei dat hij setters fokte, en er een aardig centje aan verdiende. Hij had er een kennel vol van en zijn honden blaften niet omdat hij er niet tegen kon.
46