GEENS Magazine

Persoonlijke publicatie en verantwoordelijke uitgever Koen Geens, Van Monsstraat 107 - 3000 Leuven / Editie voorjaar 2019

GEENS

‘Vake is een optimist, ook op het vlak van tijd.

Hij plant soms zestien dingen in een uur.’

ee, we noemen hem uiteraard geen Minister. Kinderen en kleinkinderen noemen hem allemaal ‘vake’.

Enkel het accent op de a kan al eens verschillen, dat is gemakkelijk.’ Aan het woord zijn Aart, Rein en Lut, de drie kinderen van Koen Geens. Met een stuk taart op tafel en de kleinkinderen al spelend errond, praten ze openhartig over hun vader. ‘Hij is een optimist, ook op het vlak van tijd. Hij plant soms zestien dingen in een uur.’

Onlangs werd jullie vader 61. Wordt er dan lang nagedacht over een geschenk?

REIN: ‘Daar is hij makkelijk in. Hij leest veel en snel, en over veel onderwerpen, met een boek doe je dus nooit kwaad.’

AART: ‘Hij is sowieso een fan van mooie teksten, geschreven of gesproken.’

LUT: ’Net daarom geef ik hem voor zijn verjaardag ook vaak een handgeschreven kaart. Daar kan je hem altijd een plezier mee doen.’

Geen koersfiets, sporthorloge of een abonnement op de fitness?

AART: ‘In zijn schoolperiode was hij sportief. Dat is denk ik wat geminderd in de eerste jaren van zijn professionele carrière. Sinds zijn veertigste is hij bewust gezonder gaan leven, onder andere door op zijn voeding te letten en meer te fietsen en te lopen.’

LUT: ‘Ja, in die periode kocht hij ook een koersfiets.’

AART: ‘Hij reed zelfs met enkele vrienden met de fiets naar Compostela.’

LUT: ‘Het liefst van al zwemt hij, maar hij heeft met periodes ook veel gelopen. De laatste ‘20 kilometer van Brussel’ die hij liep is nu ook wel al even geleden.’

REIN: ‘Hij houdt dus wel van sport, en is écht zot van koers en voetbal.’

Een hevige fan aan de zijlijn?

REIN: ‘Ja en vóór de televisie. Recent nog was er een mooi voorbeeld toen de Rode Duivels op het wereldkampioenschap in Rusland tegen Brazilië speelden. We zaten samen met de familie bij mij thuis te kijken en de kleinkinderen waren nogal rumoerig. Uiteraard kan hij daar tegen, maar hij pakte toch zijn stoel om heel dicht bij het scherm te gaan zitten.

Wat op dat scherm gebeurde was toen van wereldbelang, hij was bloednerveus.’

AART: ‘En net zoals veel sportliefhebbers, heeft hij zijn favorieten, meestal de concurrenten van mijn favorieten. (lacht) Ik Justine Henin, hij Kim Clijsters. Ik Bart Wellens, hij Sven Nys. Als ik voor Eddy Merckx geweest zou zijn, zou hij voor Roger De Vlaeminck zijn. Hij heeft een voorliefde voor stevige karakters,

sporters waar hij zichzelf wat in herkent. Dat typeert hem.’

Die liefde voor de sport gaf hij ook door aan de kleinkinderen. Er is voetbal-, dans- en karatetalent.

LUT: ‘Hij houdt eraan hun prestaties op de voet te volgen en leeft met hen mee. Hij is trots op de voetbalmatchen van de kinderen van Rein, op de dansvoorstellingen van mijn dochter of als mijn zoon een nieuwe gordel heeft gehaald in de karate.’

AART: ‘Mijn kinderen voetballen in Brussel en ook daar komt hij af en toe kijken. Maar hij blijft voor velen uiteraard Minister en wordt heel vaak aangesproken over zijn werk. Maar dat stoort hem helemaal niet.’

Het onderwerp is nu reeds gevallen: politiek. Iets waar jullie vaak samen over spreken?

REIN: ‘We zijn daar met z’n allen te veel in geïnteresseerd om het te kunnen negeren.’

AART: ‘Maar het is geen gemakkelijk onderwerp en het verschilt naargelang wie met vake spreekt. Tegen mij is dat vaak over zijn persoonlijk werk bij justitie.’

LUT: ‘Terwijl ik vaker met hem spreek over maatschappelijke thema’s, wat er leeft in de zorgsector en de zorg voor het klimaat, zowel individuele als maatschappelijke verantwoordelijkheid. Inhoudelijk over justitie discussiëren, is vaak gewoon te moeilijk.’

Lezen en beluisteren jullie alles wat over hem geschreven en gezegd wordt?

LUT: ‘Aart en Rein meer dan ik. Zelf ben ik daarmee gestopt. Niet door de artikels, maar wel omdat de reacties op zo’n artikels toch heel giftig kunnen zijn. Ik kreeg vroeger meldingen als er iets verscheen, maar ik heb me daarop afgemeld. Ik lees uiteraard nog zijn zelfgeschreven teksten, daar steekt hij vaak veel tijd en passie in. Ik lees hem daarom altijd heel graag.’

‘Hij volgt de sportprestaties van de kleinkinderen op de voet en leeft met hen mee.’

Dus ook geen berichtjes om te zeggen of hij iets goed of minder goed deed?

REIN: ‘Toch wel! Ik luister vaak naar de radio en vlak na een interview stuur ik hem toch wel eens een berichtje om kort te zeggen wat ik ervan vond.’

AART: ‘Zeker als we voelen dat hij door een moeilijke periode gaat. Dan proberen we hem zo goed als mogelijk te ondersteunen.’

LUT: ‘Dan sturen we nog een berichtje dat we hem gehoord hebben op de radio en dat het goed was, of dat we hem van iemand veel moed of groetjes moesten doen. We hebben op WhatsApp een chatgroep met de familie. Zo houden we contact op drukke momenten en kunnen we vake steunen.’

Zo’n groep is natuurlijk ook handig om samen uitstapjes te plannen.

REIN: ‘Zeker, maar jaarlijks samen op reis gaan is niet evident, iedereen heeft zijn eigen agenda natuurlijk. Maar we proberen toch om dat om de twee jaar wel te doen.’

AART: ‘Dan maakt vake er een zaak van om veel tijd samen door te brengen. Ook toen hij nog veel fietste, ging hij zelden alleen op pad. De vakanties zijn er om samen te genieten.’

LUT: ‘Wat niet wil zeggen dat hij niet graag de leiding neemt, ook op vakantie. Er is een anekdote die dat perfect illustreert. Zo nam hij eens heel uitgesproken de leiding over het stapelen van onze bagage op een karretje. ‘Soms kan er maar één de baas zijn’, zei hij, hoewel hij duidelijk al moe

was van de lange reis. Hij stapelde alles hoog op, iedereen zag dat het elk moment kon foutlopen. Enkele meters verder lag alles op de grond. We hebben er samen hartelijk om gelachen, ook hij.’

Samen op reis is ook vaak samen in de wagen. Welke muziek staat er dan op?

IN KOOR: ‘Seven Seconds’ (van Youssou N’dour & Neneh cherry, n.v.d.r.)

LUT: ‘Vake is een muziekliefhebber en luistert echt naar heel veel genres, van klassiek tot pop. Zo zijn we opgegroeid met kleinkunst, maar ook met platen van Louis Armstrong, The Beatles en Queen. En heel veel filmmuziek, vooral Ennio Morricone.’

AART: ‘Ja in de auto ging het van Simon & Garfunkel tot Julien Clerc.’

REIN: ‘Soms weet hij niet goed van wie het nummer is, maar dan is hij niet beschaamd om het even te zingen voor de mensen in de platenwinkel. Ik herinner mij zo nog dat hij Whitney Houston zong om een singletje van haar te vinden.’ (lacht) Tijdens het verlof vergeet hij even dat hij Minister is?

LUT: ‘Dat hangt af van vakantie tot vakantie.’

AART: ‘Hij kan het loslaten, maar hij zal nooit zijn verantwoordelijkheid ontlopen als de situatie in België dreigt te ontsporen. Zo is hij nu eenmaal.’

REIN: ‘Enkele jaren geleden werd hij echt belaagd door de

pers tijdens onze vakantie in Frankrijk.’

AART: ‘Dat was de vakantie waar hij zich ook al op de eerste dag ernstig blesseerde.’

Lut: ‘Vake zwemt heel graag en dan nog het liefst van al in open water. Die vakantie gingen we op de eerste dag al naar de zee. Vake sprong in het water en enkele seconden later hoorden we hem plots roepen dat hij zich bezeerd had.’

Rein: ‘Gevolg was een gapende wonde in zijn voet en een hele vakantie zittende rust. Dan is het werk natuurlijk nooit ver weg.’

En wie klopt er dan op tafel om te zeggen dat hij te veel werkt?

Aart: ‘Dat laten we over aan ons moeke. (lacht) Wij hebben als kleine kinderen vaak genoeg aan zijn mouw gehangen om hem weg te krijgen van zijn bureau.’

Lut: ‘Ik herinner mij nog dat we als kind op Intersoc-vakantie waren en dat enkele kinderen een showtje opvoerden in het hotel. Vake was in de hotelkamer nog aan het werk en ik was bang dat hij mijn optreden zou missen. Ik ben verschil-

‘Als we voelen dat hij door een moeilijke periode gaat, proberen we hem zo goed als mogelijk te ondersteunen.’ lende keren enkele verdiepingen op en af gegaan om hem te zeggen dat ik bijna zou optreden. Ik weet niet hoe hij het deed, maar toen ik optrad zat hij toch mooi in de zaal.’

REIN: ‘We konden inderdaad bloednerveus worden door zijn werk, maar als het moment er was, konden we wel altijd op hem rekenen.’

Hij komt dus nooit ergens te laat?

(Alle drie lachen ze even) REIN: ‘Ons vake is een optimist, ook als het gaat over tijd. Geef hem een uur en hij plant zestien dingen.’

AART: ‘Omdat hij denkt dat alles altijd vlot zal gaan. Vertrekt hij van thuis in Huldenberg, dan zegt hij aan de telefoon dat hij Tervuren nadert. Dat merk je ook als je hem in huis roept met de vraag of hij even komt. Dan klinkt er in de verte ‘ja, ik ben er’. Zo stelt hij zichzelf en ook anderen gerust.’

LUT: ‘Ja, dat is toch ook iets wat ik van hem heb overgenomen. Als ik naar huis fiets, durf ik ook al eens zeggen ‘Ja, nog twee seconden en ik ben er’. Terwijl het nog zes kilometer fietsen is.’

AART: ‘Ik zeg ook altijd dat ik drie metrostations verder ben.’ (lacht) LUT: ‘Vake heeft ons altijd veel discipline bijgebracht, maar evenzeer om elke minuut te benutten.’

Iemand die zestien dingen doet in een uur, dat is niet weinig. Heeft de minister veel talenten?

REIN: ‘Vake is heel beredeneerd in de dingen die hij doet.

Als hij weet dat hij er geen talent voor heeft, dan laat hij het over aan mensen die er beter in zijn.’

AART: ‘Je doet hem bijvoorbeeld geen plezier met een bouwpakket van de IKEA.’ LUT: ‘Hij stak onlangs samen met mijn dochter een poppenbedje in elkaar, een hele klus voor hem. Ik denk dat hij dat moeilijker vond dan een les geven aan de universiteit.’ (lacht) Is hij dan eerder een keukenprins?

AART: ‘Hij kan eten klaarmaken. Koken is te hoog gegrepen.’ (lacht) LUT: ‘Hij spreekt over eten en drinken als een Bourgondiër, maar eigenlijk eet hij altijd heel beheerst. ‘Ik mag niet overdrijven’, zegt hij dan altijd. Terwijl hij echt nog niet veel gegeten heeft.’

REIN: ‘Maar hij stond vroeger wel veel in de keuken. Aardappelen met worteltjes klaarmaken, dat lukt zeker nog.’

Hij ruilt de politiek dus best niet te snel voor een restaurant.

Binnenkort is er de campagne, stijgt de stress ook bij jullie?

LUT: ‘Vorige keer voelde ik de campagne alvast keihard.

Ik had vake toen beloofd om foldertjes rond te dragen in Kessel-Lo. Dagenlang heb ik na mijn werk door de straten

gewandeld, vaak tot een stuk in de nacht. Dit jaar zal ik toch voor iets anders kiezen.’ (lacht) Snappen de kleinkinderen waarom vake op affiches langs de weg staat?

AART: ‘Ze weten dat hij een iets specialere job heeft. Een job waardoor je ook al eens in de krant staat of op tv komt.

Tijdens de campagne zien ze hem zo nu en dan opduiken op een affiche en wijzen ze al eens vanuit de wagen.’

REIN: ‘Het is geen makkelijke job om uit te leggen, maar ze weten dat niet alle opa’s Minister zijn.’

Even wegdromen naar een wereld zonder actieve politiek.

Wat zou jullie vader dan het liefst doen?

LUT: ‘Zoals we daarnet zeiden, houdt hij van woordkunst, zeker gesproken. Hij spreekt ook zelf graag, dus misschien iets in die sector, een gesproken performance op een podium, een voordracht. Al doet hij dat beroepshalve nu ook al.’

REIN: ‘Ik had vernomen dat hij met zijn schoonbroers al had afgesproken om ooit een bescheiden theatervoorstelling te maken. Dat zou ik niet willen missen.’

AART: ‘Hij praat graag uitgebreid, dus als presentator van een radioprogramma zou hij het misschien lastig hebben.’

LUT: ‘Ik zie hem dat wel doen anders. Dan moet hij al niet meer opletten of zijn das scheef hangt of niet.’ (lacht) AART: ‘Hij vertelde mij al enkele keren dat hij graag eens één keer op een circuit zou racen. Ik denk oprecht dat hij

denkt dat hij dat goed zou doen. (lacht) Maar wat hij zeker zo lang mogelijk zal willen doen, is lesgeven.’

Hebben jullie vrienden die les kregen van jullie vader?

LUT: ‘Ja, een paar zelfs. En allen beschrijven ze een man die wij ook heel goed kennen. Gepassioneerd over zijn onderwerpen, oog voor detail, maar niet al te gul met punten.’

REIN: ‘Over die punten kwamen onze vrienden gelukkig niet veel klagen. (lacht) Ze waren vooral vol lof over het feit dat hij ook tijd maakte om na een les of seminarie met hen te praten.’

Even terug naar die scheve das van daarnet. Is hij gevoelig voor modetrends?

AART: ‘Vake is voor ons geen stijlicoon.’ (lacht) LUT: ‘Maar hij let er wel heel hard op om heel goed voor de dag te komen.’

AART: ‘Ook voor ons was hij daar streng op. Een kostuum dragen zonder een das, vindt hij maar niets. Ik moet zeggen dat ik dat na 10 jaar werken toch ook niet altijd meer doe.’

REIN: ‘Kleurencombinaties samenstellen is niets voor hem.

Je zal hem daarom niet vaak in de kleuren van de partij zien lopen. (lacht) Maar hij kon vroeger wel oprecht fier zijn als hij ’s ochtends beneden kwam met een zelfgekozen combinatie. ‘Kijk eens hoe goed het gelukt is’, zei hij dan.’

LUT: ‘Een gouden raad voor al zijn studenten: kleed jullie goed op mondelinge examens, zonder al te veel tralalaatjes.’

Welke raad gaf hij jullie ooit die jullie nooit zullen vergeten?

REIN: ‘Dat is bij mij ‘kalmte kan u redden’.’

LUT: ‘Bij mij is het iets in hetzelfde genre ‘het komt allemaal goed met veel geduld en boterhammen’. Ik ben benieuwd wat Aart daar nog aan gaat toevoegen.’ (lacht) AART: ‘Ik denk dat ik het meest dankbaar ben voor de momenten van vaderlijke bijsturing tijdens mijn studies. Als hij zag dat het beter kon, dan was voor hem ‘gewoon goed’

‘Op vakantie kan hij zijn werk wel loslaten maar hij zal nooit zijn verantwoordelijkheid ontlopen, zo is hij nu eenmaal.’ niet goed genoeg. ‘Plus est en vous’, dat zit er bij hem diep ingebakken. En ik denk ook dat ik voor mijn zussen praat als ik zeg dat we bijzonder dankbaar zijn dat hij er altijd onvoorwaardelijk voor ons is geweest en er altijd voor ons zal zijn. Hij hamert op discipline, maar toont altijd mildheid.’

Hebben jullie samen nog een raad voor hem?

LUT: ‘Blijf zo trouw aan jezelf en aan waarin je gelooft zoals je dat altijd gedaan en voorgedaan hebt. Want het vertrouwen dat je ons en de anderen daarmee gegeven hebt, heeft iedereen nu in jou.’ (Aart en Rein knikken goedkeurend)

Als kind hield ik enorm van de zee. Ook nu nog is het liefste wat ik doe zwemmen en drijven in open zee.

Bij de scouts was ik heel graag, van mijn 7 tot mijn 20.

Verre tochten maken, in team werken en leiding geven, ik leerde het er allemaal.

De jonge jaren van Geens...

Het is niet omdat ik na verloop van tijd mijn haar begon te verliezen, dat ik mijn streken verloor.

Op school was ik redacteur van het (St) Jan Journaal, een soms erg ondeugend en kritisch blad. Ik schrijf nog altijd graag, vorig jaar nog een boek over ‘Wat ik ervan begrijp’.

Griet en ik gingen na Leuven studeren in de Verenigde Staten aan de Harvard Universiteit. We leerden er hard werken, en ook hoe koud het kan zijn in de winter in Boston.

Met ons jong gezin maakten we dikwijls bergwandelingen.

Ook na een lange tocht in de regen, straalden Lut, Rein en Aart (v.l.n.r.).

Als jonge prof werd ik verzot op doceren. Ook 33 jaar later, nu ik Minister ben, geef ik nog altijd enthousiast les, meestal om 8u ’s morgens. Er is weinig dat me zo ontspant.

Het papier van dit magazine is milieuvriendelijk behandeld (PEFC) alsook ECF ( Elemental Chlorine Free) gebleekt.

6 JAAR De werken 1. Bankencrisis: afwending Europese boete en nieuw bankrecht 2. Minimale dienst gevangeniswezen en zorg geinterneerden 3. Eigentijds erf-, huwelijks- en mede-eigendomsrecht 4. Bescherming spelers/ minderjarigen tegen gokken 5. Gebruiksvriendelijk ondernemingsrecht 6. Strenger verkeersrecht, bv. bij vluchtmisdrijf of dronkenschap 7. Efficienter veiligheidsapparaat en slachtofferhulp 8. Informatisering: strafregister, boetes en burgerlijke stand 9. Tax shelter filmproducties 10. Doneren door warenhuizen aan voedselbanken aantrekkelijker

Meer werken van Geens op www.koengeens.be @KoenGeensCDenV

@Koen_Geens1

@Koen_Geens1