Albinia Leelas boek 15-11-12 16:10 Pagina 126
klonken stemmen: van zijn broer, die om assistentie riep, een kreun toen drie mannen Leela van het podium af tilden; de gil die hij slaakte toen hij achter hen aan rende door de tuin; de harde stem in zijn oor van iemand die hem opdroeg zijn chauffeur te waarschuwen. En voordat hij tijd had om te protesteren dat ze vast wel bij zou trekken, dat hij liever de rest van de avond op het feest wilde blijven en dat er geen reden voor bezorgdheid was, reed de grote witte auto die hij voor haar had gekocht de inrit al op. Ze werden erin gestopt, de portieren werden achter hen dichtgeslagen en de chauffeur reed de laan uit in de richting van de stad. Hari, voorin, keek stug weg van Leela, die languit op de achterbank lag; hij voelde een ongewone achterdocht in zich opkomen, die zich voegde bij zijn gebruikelijke, onvoorwaardelijke liefde voor haar.
126