ellen bussemaker (teamcaptaine) beroep: Bezig met studie diergeneeskunde in kombinatie met kantoorbaan op de boekhoudafdeling. springervaring: ruim 1700 sprongen.
ons land heeft een damesteam ,
En we kunnen wel zeggen: eindelijk! Al jaren werd er hier en daar rond gelopen met vage plannen en werden er zelfs schuchtere pogingen ondernomen een damesteam samen te stellen. In de praktijk kwam er echter niet zoveel van terecht. In 1978 tijdens de Nationals in Maubeuge werden de plannen iets serieuzer. In het begin nog slechts in de vorm van dames"sterren" op Nationals, later echter ook als "fulltime" damesteam. Dat later duurde tot begin 1980 toen de eerste bijeenkomst van het team een feit was. Waarom duurde het eigenlijk zo lang? In het buitenland zijn damesteams heel gewoon. Ligt het alleen aan de dames zelf of zijn misschien ook de heren weinig stimulerend? In ieder geval telt het team op dit ogenblik vijf leden met een hele serie idealen, die zowel op het spr lngtechnische als op het ideële vlak liggen. Tot nu toe bestaan de meeste alleen nog op papier, maar als het weer meewerkt en de resultaten niet tegenvallen, zullen ze ongetwijfeld (!) gerealiseerd worden. Het team is van plan te trainen voor deelname aan wedstrijden in binnen- en-buitenland. Hoewel de nadruk zal liggen op het relatiefspringen, zal ook de precisie niet verwaarlossd worden. Behalve aan wedstrijden denken we dan natuurlijk ook aan demonstraties. We willen ook best een aantal (dames)rekords op onze naam brengen! Bij dat alles hoopt het team het springen in het algemeen maar wel het damesspringen in het bijzonder tebevorderen, zowel kwantitatief als kwalitatief. Aangezien de teamleden van vier verschillende clubs afkomstig zijn, zal het trainingsprogramma ons naar verschillende clubs in Nederland brengen. Die trainingsmobiliteit vereist inzet en aanpassing van de teamleden maar ze past uitstekend in de promotion-gedachte. Het team staat open voor alle springsters die qua ervaring mee zouden kunnen doen en die zich met onze uitgangspunten kunnen verenigen. We willen de springsters in Nederland over een soort drempelvrees heen helpen en ze laten zien dat je als groep in het springgebeuren best een woordje kunt meespreken (en niet alleen maar spreken ..... ). Wij hopen dat we dat allemaal waar kunnen maken en evengoed met plezier blijven springen. Nu nog iets over onszelf, 8
geschiedenis: In 1969 in Bondues (Frankrijk) begonnen._ Lid van verschillende clubs: PCI, PCN, PC/FLFVO en,PCMC. Meeste aktiviteiten bij PCI te Hilversum. Instructeurexaminator en Master-rigger. Twee keer naar Californië geweest en daar de WSCR gehaald in een 15-damesster. In 1975 in een damesteam op Hilversum gezeten met Anita van Essen (toen nog Smit) en Regina Hartwig. Hoewel relatief hier toen eigenlijk nog in de kinderschoenen stond, toch de eerste 3-damesster gemaakt, die ook bij de open dag op het vliegveld Hilversum werd gedemonstreerd. Sinds die tijd met de gedachte rondgelopen ooit met een damesteam aan de Nationals mee te doen. Niet omdat het niet leuk is om gemengd te springen, maar gewoon omdat het een keer moet gebeuren.
riet becker
RIET HEEFT ZELFS GEEN TIJD VOOR EEN FOTO
beroep: Exploitante van een horecabedrijf. club: Skydiving Club Flying Dutchmen. springervaring: ca. 360 sprongen.
geschiedenis: In 1975 begonnen bij de FD. Daarna duurde het even voordat de eerste vrije val gemaakt werd. Sinds een jaar hulp-instruktrice en bestuurslid (afd. aktiviteiten = het organiseren van wedstrijden e. d.) van de FD. Twee maal naar Amerika geweest: twee weken samen met het nationaal team en vier weken naar Z-hills! Verder nog in Frankrijk gesprongen en vier maal meegeweest naar het FD zomerkamp in Moorsele. De leukste sprong gemaakt in Chalon (Frankrijk) en wel uit een hetelucht-ballon!
nathalie chudiak beroep: ambtenaar
richting bedrijfskunde.
club: Eerste
Nederlandse
Parachutisten
Club.
springe rvaring: ca. 400 sprongen. geschiedenis: In 1971 begonnen bij de ENPC. De eerste vijf jaar met een zeer bescheiden jaargemiddelde. Dat ging in 1976 wat omhoog door een andere baan met regelmatige werktijden. In 1977 werd het een pechjaar: twee maal een gebroken bot! In 1978 weer verder. Gesprongen in België, Frankrijk en het Vaderland Canada. In Australië in een hittegolf van 430 C aan de static line (papieren vergeten!). Gedurende vier jaar lid geweest van het ENPCinstruktieteam. In 1977 en 1978 met een met Hans de Jong aangevuld damesteam meegedaan aan de Nationals (PA) met verder Annemiek van Gessel en Karin van 't Westeinde (dameskampioenen van resp. '76/'79 en '77 . sportparachutist