1
2
3
4 วัตถุ(ไม่นิยม) 6 พรีวิวเกมส์ 10 กวีนดี้
12
เปิดประเด็น จริงๆ จ า ก ย า ้ ร .. ง ่ ม แ ษ ิ พ น ้ ั เรื่องส
26
4
5
6
7
ฝนตกขึ้นฟ้า
8
9
10
ZooM In
ี่
งท ล พ เ บ ั ก Mraz n o s a J ง อ ข ่ ม ห ใ It e e e S Signl I s ld A r o W e h ชื่อ T
เอมวี ยังไม่ออกมานะค รับ เอาเพ
พลางๆ ก่อน
ลงไปฟัง
ZooM OuT
11
12
13
นางแบบ
นางแบบ
14
15
พิชชาพร แสนสามารถ
” ย อ ้ ก “
สาวน้อย ร่าเ
ริง สนุกสนา
น เฮฮาปาร
์ตี้
16
17
นางสาว พิชชาพร แสนสามารถ (ก้อย) อายุ 21 ปี
เรียนคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ สาขาวิชาสารสนเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร นิสัย : ร่าเริง สนุกสนาน เฮฮาปาร์ตี้ สกลินดี้ : ชอบอวัยวะในบนใบหน้าที่สุดครับ ก้อย : ชอบแก้มบนใบหน้าตัวเองค่ะ สกลินดี้ : เรื่องที่อินดี้ที่สุดในชีวิต ก้อย : เรื่องที่อินดี้ที่สุดในชีวิต อาจจะไม่ที่สุดค่ะ แต่ก็จำ�ได้ ฮาเหมือนกันที่ กลับมาคิดอีกที 555 สมัยเรียน ม.ปลาย โดดเรียนกับเพื่อนหลายคนในห้อง อาจารย์ฝ่ายปกครองขับสกุ๊ตเตอร์ไล่ เราอะ ไม่เท่าไหร่วิ่งหนีทันอยู่แล้ว แต่ เพื่อนที่อยู่ข้างหลัง มันเตี้ยยังไม่พอ อ้วนอีกต่างหาก เราต้องวิ่งย้อนกลับไป ลากมันมาด้วยให้วิ่งทันเพื่อนคนอื่น เกือบไม่รอด 55(หัวเราะ) เรื่องนี้ก็สอนให้ รู้เพื่อนแท้มีอยู่จริง แต่ใครที่อ้วนและเตี้ยอย่าโดดเรียนนะคะ เดี๋ยววิ่งไม่ทัน
18
19
สกลินดี้ : ชอบที่ไหนของสกลนครบ้างครับ ก้อย : ชอบน้ำ�ตกคำ�หอมค่ะ(พึ่งไปมา 55) เพราะว่ามันร่มรื่นดี เย็น สบาย เวลาเราไม่สบายใจก็นั่งมองน้ำ�ไหล ชมนก ชมไม้ เพลินๆ สกลินดี้ : งานอดิเรกทำ�ไรบ้างครับ ก้อย : ปลูกต้นไม้ ถางหญ้าสวนดอกไม้ สกลินดี้ : อะ คำ�ถามเกือบสุดท้าย ก้อยชอบผู้ชายสไตล์แบบไหน ก้อย : อ่า ผู้ชายที่อบอุ่น สามารถดูแลเราได้ ง่ายๆเป็นกันเอง ไม่ เครียดกับทุกเรื่องจนเกินไป และต้องโกหกยามจำ�เป็นจริงๆเท่านั้น เท่านั้น สกลินดี้ : อะคำ�ถามสุดท้าย คิดยังไงกับสกลินดี้ ก้อย : น่าจะเป็นหนังสือที่สนุก น่าอ่าน สาระความรู้มากมายและ อินดี้ 5555
20
21
22
23
24
25
26
27
เรื่องสั้น “พิษแม่ง...ร้ายกาจจริงๆ” คำ�สี อีศานประเทศ
เรื่องสั้น “ พิษแม่ง..ร้ายกาจจริงๆ (ทุนนิยม)” นามของ “ ทิดเกี้ยม บ้านท่าเรือ” นั้นระบือไปทั่วเขตลุ่มน้ำ�สงคราม มันเป็น บุรุษรูปงามน่าแปลก มีเอกลักษณ์อันหาได้ยากที่จะมีผู้ใดอยากเสมอเหมือน มันเป็น ที่ลังเลใจของอิสตรีหลายต่อหลายนางที่ถูกเอื้อนเอ่ยขอความรักทั้งๆที่มันเป็นบุรุษ โรแมนติก มันย่อมดูแลออดอ้อนเอาใจหญิงสาวผู้ถูกมันหลงรัก ประดุจเทพธิดาของ โจรกระจอก นานมาแล้วที่มันรำ�พันยามเมามายไม่เคยเปลี่ยนวลี “กินเหล้ากลั่นแม่ง ไม่ดตี รงไหนวะ ?” ทิดเกีย้ ม บ้านท่าเรือเป็นศิษย์ชนั้ แนวหน้าของสำ�นักตักสุรา มันชืน่ ชม หลงใหลถึงขั้นสวามิภักดิ์ต่อสุรากลั่นปากยามที่สุด เป็นความภาคภูมิใจของตัวมันเอง ที่ได้บริโภคภูมิปัญญาของบรรพบุรุษแห่งน้ำ�สงครามนอกนั้นมิได้ปรารถนาให้สุรารส ใดมาแผ่วปลายประสาทลิ้นของมัน มันไม่ถูกชะตาอย่างรุนแรงต่อสรรพสุราบรรดา มีอันเป็นสัญลักษณ์แห่งทุนต่างชาติ มันให้เหตุผลที่มีอคติต่อเหล้าทุนนิยมว่า “ ดีกรี แม่งต่ำ� กินแล้วทำ�ให้โง่..” ยิ่งโดยเฉพาะที่พะยี่ห้อเป็นภาษาตาน้ำ�ข้าวด้วยแล้ว “พิษ แม่ง..ร้ายกาจ” ทิดเกี้ยมคอนเฟิร์มเช่นนี้เสมอ ปัจจุบันทิดเกี้ยม บ้านท่าเรือ ยังครอง ความโสดด้วยสาเหตุเมาแล้วทำ�ตัวอุบาทว์แกมอุจาด อิสตรีที่หลวมตัวเข้ามาเป็นแฟน านุแฟนต่างก็ตัดใจหายหน้าตีจากด้วยความอับอายหาใดเทียมที่หลวมตัวมาคบมัน ไม่มีใครคาดฝันว่าครั้งหนึ่งวันนั้นทิดเกี้ยมจะตระเวณมาถึงสำ�นักอุดมศึกษาแห่ง
28
29
อีสานเหนือและมันได้รับเกียรติให้เป็นอาจารย์พิเศษสอนด้านศิลปะที่มันรัก มันภูมิใจ กับตำ�แหน่งอาจารย์พิเศษมากกระทั่งสามารถทุ่มสรรพกำ�ลังเพื่อปลุกกระแสศิลปะ ขึ้นใหม่ในกลุ่มนักเรียน แต่ก็ไม่วายที่จะหาโอกาสร่ำ�สุรากลั่นปากยามอันชื่นชุ่มดวง หฤทัยของมัน แม้ว่าแวดวงอาจารย์ในสำ�นักอุดมศึกษาแห่งอีสานเหนือจะมากไปด้วย ผู้มีรสนิยมต่ำ�ก้มหัวบูชาสุรารสของทุนนิยมก็ตาม ทิดเกี้ยม บ้านท่าเรือยังมั่นคงอยู่ กับน้ำ�อมฤตจากภูมิปัญญาลุ่มน้ำ�สงครามเช่นเดิมไม่เคยเปลี่ยนอุดมการณ์ กระทั่ง วันหนึ่งสิ่งที่มันไม่เคยนึกฝันก็บังเกิดขึ้น มันเป็นเหตุการณ์ที่ทำ�ให้ทิดเกี้ยมต้องสบถ คำ�ว่า “ พิษแม่ง..ร้ายกาจจริงๆ” อย่างชิงชังทุกครั้งที่ประจันหน้ากับสุราทุนนิยม ทิดเกี้ยมถือว่าทุนนิยมได้เข้ามาทำ�ลายความภาคภูมิใจในชีวิตครั้งสำ�คัญ ยากนักหนา กว่ า จะได้ เ ป็ น อาจารย์ ส อนศิ ล ปะอั น เป็ น ความฝั น สุ ด ยอดของมั น หลั ง เลิ ก งาน สอนทิดเกี้ยม บ้านท่าเรือซึ่งบัดนี้ยกระดับเป็นอาจารย์เกี้ยม เดินกลับบ้านพักอย่าง ไม่มีลางสังหรณ์ใดๆมากระตุกหางตา สายลมพัดวู่ๆนำ�พาสำ�เนียงคุ้นหูแว่วมาใกล้ๆ “ ไอ้เกี้ยม ๆ ไอ้เพื่อนอยาก..วู๊วู” หันหน้ากลับมาก็พบกับเกลอร่วมสำ�นักตักสุรา ครบครัน “เฮ้ย..ไอ้สะเหลม ไอ้มิ ไอ้จง ไอ้หมู แม่งมาครบก๊วนเลย” แล้วทุกสิ่งก็ ดำ�เนินไปตามครรลองของมิตรสหายร่วมสำ�นักแม้จิ้งจกจะทักก็ไม่มีใครได้ยินแล้ว “วันนี้เป็นวันเกิดของไอ้มิ มันเป็นวันศิริมงคล พวกกูเลยมาหามึงเพื่อร่ำ�เมรัยด้วยกัน” ไอ้จงปรารภในยามเย็นย่ำ�ของวันนั้นพร้อมกับนำ�สุรายี่ห้อทุนนิยมชั้นดีออกจาก กล่องเมื่อเห็นว่าสมาชิกล้อมวงพร้อมหน้า สาวกเหล้ากลั่นปากยามถึงกับร้องเสียง ดังลั่นราวกับถูกเหยียบหาง “ ไอ้จง..! มึงเอาเหล้าห่าอะไรมากินวะนั่น” มันรู้ได้ทันที ด้วยญาณวิเศษว่าทีส่ หายพกมาคือเหล้าทุนนิยมซึง่ มีพษิ ร้ายกาจ “กูขอเถอะว่ะไอ้เกีย้ ม วันเกิดไอ้มิทั้งทีให้เพื่อนได้กินเหล้าดีๆสักวัน วันนี้กูขอร้องมึงจริงๆ” ไอ้จงพูดพลาง ทำ�หน้าละห้อยเมื่อนึกถึงเหล้ากลั่น 80 ดีกรีที่เคยส่งให้มันคอพับไปภายใน 2 กรึ๊บ สุดท้ายด้วยความรักเพื่อนอาจารย์เกี้ยมถูกคะยั้นคะยอให้ดวดสุราทุนนิยมที่รังเกียจ มันไม่เต็มใจอย่างยิ่งที่ต้องกลืนเหล้าดีกรีต่ำ�ไร้รสนิยมเช่นนั้น “ ในนามความรักอัน ยิ่งใหญ่ที่มีให้เพื่อน กูจึงยอมบริโภคสวะแห่งสุราในวันนี้ แต่กูขอเตือนก่อนนะเหล้า
นอกเนี่ยพิษมึงแม่งร้ายกาจ มันเป็นอันตรายต่อชีวิต เอื้อก..อา..”เพลาล่วงเวลาสู่ ยามสาม ห้าสหายร่�ำ น้�ำ มิตรจนแผ่นดินหมุนคว้างต่างคนต่างสำ�แดงอิทธิฤทธิต์ ามแนว ทางอันถนัด ไอ้สะเหลมเริม่ พร่�ำ พรรณนาถึงความรักอันซ่อนเร้นในซอกหลืบแห่งหัวใจ ผ่าเข้าไปดูจะเห็นนางทั้งสี่เปลือยกายนอนคุดคู้อยู่คนละห้อง ข้างๆกันไอ้มิกำ�ลังกอด หมอนข้างอันเขรอะด้วยน้ำ�ลายซุกไซ้ใบหน้าสูดดมเป็นพัลวันพลางคร่ำ�ครวญเสียง สั่น “คลาวเดียจ๋า.อ๊า..ชื่นจายมิ” ส่วนไอ้หมูเมาเหมือนไม่เมาสวาปามเนื้อย่างเข้า ปากแล้วนั่งเคี้ยวทั้งหลับตาจนเนื้อหมดปากแล้วมันยังเคี้ยวหยับๆขณะเดียวกันก็ส่ง เสียงกรนราวกับโรงสี มีมันคนเดียวในก๊วนที่สามารถนั่งหลับกินและส่งเสียงกรนได้ แบบทรีอินวัน ห่างออกไปราวสองเมตรไอ้จงจอมระห่ำ�กำ�ลังวิ่งไล่เตะลมเพื่อสั่งสอน ให้รจู้ กั หลาบจำ�ว่าอย่าบังอาจพัดมาตอนมันกำ�ลังเมา “ย๊าก...นีแ่ น่ะไอ้ลมบ้าชอบพัดเวลา กูกินเหล้า แม่งพัดแกล้งกูนี่หว่าเตะแม่งเลย นี่แน่ะ ๆๆ” ศิษย์ส�ำ นักนีเ้ มาแล้วแสดงความอุบาทว์ตา่ งๆกันไป แต่ทมี่ ากกว่านัน้ คือความอุจาด กำ�ลังอุบัดขึ้น ทิดเกี้ยมซึ่งบัดนี้ถูกเหล้าทุนนิยมครอบงำ�สติอย่างเต็มที่หันมองเพื่อน แต่ละคนอย่างช้าๆแล้วยิ้มอย่างเลือดเย็น มันค่อยๆลุกขึ้นรูดซิบกางเกงลงเดินโซเซ ไปจ่อระยะประชิดทีเ่ บ้าตาไอ้หมูแล้วยิง ! หลังจากนัน้ หันปากกระบอกกราดเข้าไปทีก่ กหู ไอ้เหลมที่กำ�ลังร่ำ�ไรหมุนตัวกลับราดกระสุนลงไปทั่วตัวของไอ้มิจนเปียกแฉะพร้อม กับน้องคลาวเดีย มันยืนโงนเงนมองดูเพื่อนสามคนที่กำ�ลังตะเกียกตะกายหนีทั้งที่ หมดแรงจะช่วยเหลือตัวเองอย่างสะใจ พอหันไปมองไอ้จงที่บัดนี้ถือท่อนไม้ไล่ทุบลม อย่างไม่ลืมหูลืมตาและก็กำ�ลังมุ่งหน้ามาทางมันเสียด้วยทำ�ให้มันต้องหยุดปฏิบัติ การอุจาดอย่างกะทันหัน ด้วยความรีบร้อนทั้งที่ยังไม่เก็บอาวุธไอ้ทิดอาจารย์เกี้ยม รูดซิปกางเกงขึ้นอย่างแรง มันร้องจ๊าก ! สุดเสียงพร้อมกับตาเหลือกล้มตึงแล้ว ทุกอย่างก็ดับวูบลง วันรุ่งขึ้นก็เห็นผลทันตา ไอ้มิ ไอ้หมู ไอ้สะเหลม ต่างตัวร้อนเป็นไข้อย่างหนัก ต้องขนกันเข้ามานอนซมในโรงพยาบาล ไอ้จงแข้งเดาะเหตุเพราะหลับตาไปเตะเอา ของแข็งต้องเข้าเฝือกอยูอ่ กี ตึกหนึง่ ส่วนทิดเกีย้ มนัน้ ถูกเลิกจ้างอย่างฉับพลันฐานประพฤติ ตนไม่เหมาะสมและสร้างความไม่สงบในสถานศึกษา หลังเก็บข้าวของเสร็จมันไปเยีย่ ม
30
31
พลพรรคผู้ได้รับผลกระทบจากทุนนิยมอย่างถ้วนหน้า “ มึง เป็นบ้าอะไรวะ มาเยี่ยวราดพวกกูสามคน ” “ กูควบคุมตัวเองไม่ได้ มันเกิดจากพิษเหล้านอกของพวกมึง ” “เนี่ยนะเหตุผลของมึง ทีมึงแดกเหล้ากลั่นไม่มีพิษหรือไงวะ ” “ ฤทธิ์เหล้ากลั่นมันคนละอย่างกับพิษเหล้านอกนะโว้ย เหล้าทุนนิยมของพวก มึงกูบอกแล้วว่าพิษแม่งร้ายกาจ พวกมึงเห็นหรือยังดูสิเดี้ยงกันระนาว ” “ มึงอย่าบอกนะว่าไอ้ที่มึงตกงานไอ้จงขาเดี้ยงและพวกกูเป็นไข้เนี่ย เป็น เพราะแดกเหล้านอก ” “ ก็เออสิวะ เยี่ยวกูเป็นพิษต่อพวกมึงก็เพราะแดกไอ้นี่ ” พรรคพวกเริ่มทำ�หน้างงปนเซ็งเมื่อเจอเหตุผลของอดีตอาจารย์เกี้ยม บ้านท่าเรือ ไอ้สะเหลมทำ�หน้าเหมือนจะจำ�ใจยอมรับทฤษฎีทิดเกี้ยมแต่ยังมีเรื่องคาใจจึงถามขึ้น ว่า “ ไอ้เกี้ยมกูถามหน่อย ทำ�ไมมึงไม่ไปเยี่ยวราดไอ้จงบ้างวะ ” “ มึงก็รู้ว่าไอ้จงมันทำ�อะไรตอนเมา เมื่อคืนนอกจากไล่เตะลมแล้วกูเห็น มันถือท่อนไม้ด้วย แม่งบ้าหนักกว่าเดิมอีกขืนกูไปเยี่ยวใส่มันบางทีพวกมึงอาจได้เผา ผีกู ” “เออว่ะ..จริงของมึงเหล้าทุนนิยม พิษแม่ง..ร้ายกาจจริงๆ ”
นิทานเรื่องค้างคาว 3 ตัว ณ ถ้ำ�แห่งหนึ่งมีค้างคาวสามพี่น้องอยู่ด้วยกัน วันนึง พี่ใหญ่ ได้สั่งให้น้องๆออกไปหาเลือดมา ให้กิน “ไอ้รองแกออกไปหาเลือด มาให้พวกข้ากินซิ” “ครับพี่ไหญ่” ผ่านไป 2 ชั่วโมง ก็บินกลับมา ไม่มีเลือด ซักหยด “ไม่ได้เรื่องเลยเองนี่ ไอ้เล็กแกออกไปหาซิ” “ครับ พี่ไหญ่” ผ่านไป 3 ชั่วโมง เจ้าเล็กกลับมามือเปล่า “พวกเอง นี้ใช้ไม่ได้เลย เดียวข้าไปเอง” เจ้าใหญ่บินออกไปเพียงแค่ 10 วินาที เท่านั้นก็บินกลับมาพร้อมเลือดเต็มปาก น้องๆ เห็น ก็ดีใจและภูมิใจ ที่มีพี่ชายเก่งขนาดนี้เลยถามไปว่า “สุดยอดเลย พี่ไหญ่เก่งมากหา แป๊บเดียวก็ได้แล้ว ข้า 2 คนบินไปหาตั้งนาน ไม่ได้ซักกะหยด” พี่ ไหญ่จึงตอบว่า “ตอนพวกเอ็งบินออกไป พวกเอ็งเห็นต้นไม้ที่หน้า ถ้ำ�นั้นมั๊ย” ” เห็นสิทำ�ไมเหรอ” ตัวกลางตอบ “พวกเอ็งเห็น แต่ข้า ไม่เห็นเลยบินชนเข้าอย่างจังเลือดกลบปากเลยฮือๆ” นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าสมน้ำ�หน้าบินไม่ดูตาม้าตาเรือ
32
33
34
35
36
37
NEWS..... กำ�หนดการและข่าวการจัดงานประเพณีแห่ปราสาทผึ้ง สกลนคร ประจำ�ปี 2554
จังหวัดสกลนคร เปิดเวทีเสวนาในการจัดงานประเพณีแห่ปราสาทผึ้ง และการแข่งขันเรือยาว ชิงถ้วยพระราชทาน สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี 8-12 ตุลาคม 2554 มุ่งยกระดับการจัดงานให้มีคุณภาพอย่างยั่งยืน โดยจังหวัดสกลนครร่วมกับเทศบาลเมืองสกลนคร องค์การบริหารส่วนจังหวัดสกลนคร การ ท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย ส่วนราชการ ภาคเอกชนและประชาชนชาวจังหวัดสกลนคร ได้ กำ�หนดจัดงานประเพณีแห่ปราสาทผึ้งและการแข่งขันเรือยาว “ชิงถ้วยพระราชทานสมเด็จ พระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี” จังหวัดสกลนคร ประจำ�ปี 2554 ขึ้นในระหว่าง วันที่ 8-12 ตุลาคม 2554 ณ บริเวณสนามมิ่งเมืองสกลนคร สวนสมเด็จพระศรีนครินทร์ และวัดพระธาตุเชิงชุมวรวิหาร มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร เป็นผู้ดำ�เนินรายการ ข้อมูลจาก Banmuang.co.th
38