Noël Slangen: «Schoolpremie? Armen gebruiken die om andere rekeningen mee te betalen. Onderwijs moet gratis zijn.» Vind jij de schoolpremie ook een (overbodig) snoepje? Drop je mening op www.klasse.be/poll
«Onderwijs kan onze welvaartstaat redden» welvaartstaat sputtert. Onze werkgelegenheidsgraad is een van de laagste van de Europese Unie, van de 55-plusers is amper één op vier nog aan de slag, sociale uitkeringen gaan in stijgende lijn,… Onderwijs is één van de peilers om onze welvaartsstaat te redden. Vier belangrijke opdrachten voor het onderwijs: 1. Dringend afstappen van repetitieve vorming. Geheugenwerk is belangrijk; maar dient gepaard te gaan met interactief onderwijs, gericht op het formuleren van vragen; probleem oplossen en innoveren; individueel talent, gevoel, empathie en originaliteit dienen aangemoedigd te worden; 2. Bevorderen van zowel technische als intellectuele vaardigheden, talenkennis inbegrepen, met voldoende en aanhoudende aandacht voor lichamelijke opvoeding en sport; 3. Het aanleren van sociale vaardigheden: expressie, ploeggeest en teamwerk; 4. Het nog meer bevorderen van top onderzoek, in samenwerking tussen hogeschool en onderneming, mede in het kader van internationale netwerken. Het aantrekken van buitenlandse masters-studenten en doctorandi in het kader van Engelstalige programma’s. Uit: ’Twaalfpuntenprogramma om de welvaartsstaat te redden’ van KUL-professor Roger Blanpain
«Onze
Korte kwalificatie
Veel
leerlingen verlaten het secundair onderwijs zonder getuigschrift of diploma. Sinds de invoering van de eenheidsstructuur in het secundair (1991) bestaan er voor TSO-of BSO-leerlingen geen korte kwalificatieafdelingen (de zogenoemde A3- of A4-opleidingen) meer. Na vier jaar secundair onderwijs heb je geen technisch finaliteitsbewijs meer. Door het wegvallen van de A3- en A4-opleidingen nam de studiemotivatie bij heel wat leerlingen af (ze moesten twee jaren méér naar school) en ook de overgangsmogelijkheden tussen BSO en TSO verminderden. Ook het actuele gebrek aan goede vakmensen is een gevolg van het afschaffen van de korte kwalificatieafdelingen. Wordt het niet dringend tijd om die opnieuw in te voeren? Michel Albrechts, Maaseik
Begeleiding voor interimarissen
Proficiat
voor jullie ‘Eerste Lijn’ over beginnende leraren. Ik sta drie jaar in het onderwijs en heb alle problemen die in het dossier opgesomd worden ervaren. Maar de specifieke moeilijkheden van interimarissen komen minder naar voren. Ik stond vorig 56 KLASSE NR.167
schooljaar in drie scholen. Een interimaris heeft dezelfde problemen als een beginnende leraar, en dit telkens opnieuw. Telkens moet je uitzoeken hoe de schoolsfeer is, het sanctiebeleid, de gangbare leraar-leerlingverhouding enz., terwijl je toch meteen moet meedraaien. Of je nu één, vijf of tien jaar ervaring hebt, de school en de leerlingen blijven even nieuw. Nog moeilijker wordt het als je ergens midden in het schooljaar ‘binnenvalt’. Gelukkig was er op één van mijn scholen lerarenbegeleiding en daar ben ik de school nog altijd dankbaar om. De boodschap: je mag fouten maken en er is iemand die je helpt, is veel aangenamer en bemoedigender dan het gevoel dat je constant tekortschiet omdat je uit onwetendheid de dingen niet, verkeerd of te laat aanpakt. Vooral voor interimarissen is die leerkrachtenbegeleiding geen overbodige luxe! Naam en adres bekend bij de redactie
Examens: een hel? zijn inderdaad collega’s voor wie de examenperiode een hemel is. Er zijn namelijk grote verschillen in werkdruk in een school. Een leraar talen die vier of vijf uren in een klas per week komt, heeft een voltijds lesrooster met vier of vijf klassen. Afhankelijk van het aantal paralleluren neemt die dus twee, drie of vier pakketten examens mee naar huis. Voor een leraar met één uur per week per klas moet je dat met vier of vijf vermenigvuldigen. En de pakketten zijn even groot, want de leerlingen pennen even lang en de leerplannen zijn zwaar genoeg. In een examen met vraagstukken zit je nog mee te rekenen met de fouten van de leerlingen… (zit ik nu te zagen?) Met andere woorden: sommige collega’s plannen een lang weekend tussen hun bewakingsbeurten in en sommige zittend een hele periode door te verbeteren… als je gelukt hebt: want al je klassen kunnen op een hoopje op het einde van de examenreeks komen!
Er
Lut De Ridder
Kleine kleuterklasjes maakte een vreugdesprongetje toen de minister aankondigde om kleinere kleuterklasjes te willen organiseren. Toch heb ik nog enkele frustraties en twijfels: 1. Zolang er geen duidelijke scheiding en controle bestaat van het aantal te besteden lesuren voor kleuters/lagere school vrees ik dat de inspanningen van de minister tevergeefs zullen zijn. In de praktijk dient de kleuterschool als melkkoe om de lagereschoolklassen te ontdubbelen of graadsklasvrij te houden. Dit onder druk van directie, lagere schoolcollega’s én ouders (‘in de kleuterklas spelen ze alleen maar, nietwaar’). 2. Nog een jarenoud zeer: de teldatum (1 februari, voor scholen in herstructurering 1 september) bepaalt het lestijdenpakket voor het volgend schooljaar. Er wordt geen rekening gehouden met de kleuters die er na elk van de zeven instapdata bijkomen. Meestal gaat het om tien tot vijftien kinderen: de peuter/
Ik
eerste kleuterklas vergroot minstens met de helft en de juf krijgt daarvoor geen extra ondersteuning, ook niet van een kinderverzorgster. In feite bestaan die peuters/kleuters enkele maanden niet, want de school krijgt er ook geen extra werkingskosten voor. 3. Er is een budget voor kinderverzorgsters op school. Onze school deelt één kinderverzorgster met drie andere scholen in de scholengroep, waardoor de school deze extra kracht maar acht uren per week heeft (en dan nog te delen door twee klassen). De meeste peuters zijn er wel van het eerste tot het laatste schooluur, en dit elke dag. Rita Roels, Willebroek
Migrant in Canada kinderen gingen enkele jaren geleden in Canada naar school. Het allereerste wat men daar doet is de Engelse taal testen. Indien men niet aan een aantal basisvoorwaarden voldoet, word je onherroepelijk een aantal uren per dag in een Engels taalbad gedompeld (aangepast aan het niveau en de leeftijd). Na vier maanden volgden mijn dochters vlot alle lessen, zonder verdere problemen.
Mijn
Marianne Beniest
Hoogsensitief Ik ben bijna vijftig en eindelijk wordt er geschreven over iets waar ik nu al die jaren als een Don Quichote tegen vecht, want hoogsensitiviteit wordt absoluut niet geapprecieerd in deze bikkelharde (voor mij althans), snelle wereld. Hoop dat de toekomstige generatie hoogsensitieve kinderen eindelijk op wat begeleiding en vooral begrip zullen kunnen rekenen, in plaats van dat men hun gedrag steevast afdoet als flauw, verwend, weerbarstig, stout, moedwillig, eigenzinnig enz. Als kind (en nog als volwassene) heb ik me dikwijls (onnodig) heel schuldig gevoeld en nachtenlang wakker gelegen met het gevoel dat bijna niemand je moet, dat er iets serieus fout met me was. Met alle gevolgen vandien, want ik trok mezelf compleet terug en haakte af daar waar ik had moeten doorzetten.
Eindelijk!
Jos Vandenbossche