133
Het kwikzilver is de toestand van het hart, van het denkvermogen. Het is nooit in rust. Automatisch neemt het denkvermogen iedere indruk en iedere gedachte in zich op en het kan deze onwillekeurig vasthouden als gedachte van wanhoop en neerslachtigheid. Maar zodra men poogt een gedachte vast te houden, verliest het denkvermogen zijn activiteit en verliest het de gedachte. Zodra men wenst een gedachte in zijn denkvermogen vast te houden, blijft het denkvermogen in gebreke en dat is de aard van kwikzilver. Kwikzilver is nooit in rust en zo is het denkvermogen nooit in rust. Hoe meer u wenst het tot rust te brengen, hoe actiever het denkvermogen wordt. En daarom is het juiste doel het denkvermogen tot rust te brengen. Dit proces wordt concentratie genoemd en door dit proces kan dit kwikzilver in zilver veranderen. De soefi’s passen verschillende houdingen, verschillende wijzen van staan en zitten toe. Al deze dingen hebben tot doel dat ‘kwikzilver’ tot rust te brengen, dat niet alleen het denkvermogen maar ook het lichaam, in een actieve, bewegelijke en rusteloze toestand houdt. Haast niemand bedenkt hoe weinig macht de mens over zijn lichaam heeft. Zodra u iemand zegt stil te zitten, zal zijn lichaam, vanaf het ogenblik dat hij weet dat hij zijn lichaam beheersen moet, bewegelijk en onrustig worden. En omdat lichaam en denkvermogen met elkaar verband houden, eist het tot rust brengen van het denkvermogen tegelijk het tot rust brengen van het lichaam. Er bestaan tegenwoordig vele bewegingen en scholen waar schoonheid van beweging wordt onderwezen. Maar dit brengt het kwikzilver niet tot rust, het tot rust brengen van het kwikzilver betekent stil zitten. Dat is iets anders dat in het leven geleerd moet worden en tevens is het veel belangrijker. Even noodzakelijk als het is op z’n tijd wakker te zijn, zo noodzakelijk is het om rust te nemen. Maar wanneer eenmaal iemands denkvermogen beheerst is en zijn lichaam tot rust is gebracht, heeft dit de mens waardevol en zijn persoonlijkheid kostbaar gemaakt. En toch is het nog geen goud, want goud is goud doordat het licht in zich heeft. De stilte die men geleerd heeft, dient om de mens tot een vat te maken, een vat dat iets kan inhouden. En dat vat moet goddelijk licht inhouden, en wanneer het vat dat goddelijk licht bevat, dan wordt het waardevol. Hieruit zien we, dat alleen een intellectuele opvatting over God en het leven niet voldoende voor de mens is. Het voornaamste is, dat men die rust in zijn lichaam en denkvermogen ontwikkelt waardoor dit vat het leven en licht van God vermag in te houden. Het is soms zeer vermakelijk mensen te ontmoeten die mij vragen: ‘en wat is nu wel uw opvatting over God, wees zo goed mij dat te vertellen’. Jaren en jaren moet men zijn lichaam en denkvermogen oefenen om zich zó af te stemmen dat men een glimp van die Waarheid kan vinden, waarvan iemand met zijn intellect u vraagt: ‘wees zo goed mij te zeggen waarin u gelooft en hoe u God beschouwt’. Zoals hij over allerlei theorieën en dingen leest en alle dingen uit boeken bestudeert, zo meent hij dat zelfs God een opvatting is, een begrip dat met woorden is uit te leggen. Soms komt er iemand die mij vraagt: ‘gelooft u in een persoonlijke of een abstracte God’?