chirurgia kręgosłupa
Deformacje tułowia i kręgosłupa w nowoczesnej i obiektywnej diagnostyce nieinwazyjnej Ireneusz M. Kowalski, Piotr Siwik – Katedra i Klinika Rehabilitacji, Wydział Nauk Medycznych, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie. Wojciech Kloc – Katedra i Klinika Neurologii i Neurochirurgii, Wydział Nauk Medycznych, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie. Publikacja finansowana w ramach projektu badawczego MNiSzW w latach 2011–2014 Epidemiologia
pozostałych odcinków narządu ru chu; kończyn dolnych i górnych wy noszą w sumie 45-55 procent ogółu deformacji tułowia. Na podstawie danych pocho dzących z Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia (CSIOZ), sporządzonych w oparciu o druk Sprawozdanie o działalności i pracujących w podstawowej ambula toryjnej opiece zdrowotnej, w popula cji dzieci i młodzieży w Polsce w roku 2006 zdiagnozowano 420 989 rze czywistych zniekształceń kręgosłupa w postaci skoliozy i kyfoskoliozy, co stanowiło 5,115 procent populacji w wieku od 0 do 18 lat. Jest to wynik procentowy zbliżony do danych
naukowych opracowań europejskich (1–3 procent) oraz krajowych (3–14 procent).
Profilaktyka
Skuteczność działań profilaktycz nych opiera się w Polsce na systemo wym realizowaniu zadań zdrowot nych przez osoby odpowiedzialne za wszechstronny rozwój dzieci i mło dzieży w zakresie posiadanych przez te osoby uprawnień. Spodziewanymi efektami działań profilaktycznych będą; wzrost aktywności ruchowej dzieci i młodzieży, poprawa ogólnej sprawności fizycznej dzieci, zmniej szenie częstości występowania wa dliwych postaw ciała u dzieci, wzrost świadomości na temat wadliwych postaw ciała i zagrożeń z nich wyni kających, wykształcenie u dzieci i młodzieży umiejętności samooceny, samokontroli i korekcji postawy ciała.
Diagnostyka
Prawidłowe zachowawcze leczenie deformacji tułowia i patologii konfigu racji kręgosłupa zależy od właściwego zdiagnozowania typu i przyczyny zaburzonej postawy. Do tej pory po wszechnie stosowało się ocenę klinicz ną opartą na doświadczeniu lekarza wspomaganą w wybranych przypad kach badaniem radiologicznym (RTG, TK, MRI). Aktualnie w badaniach klinicz nych oraz doświadczalnych akcentuje się bezwzględną potrzebę oceny rzutu bocznego kręgosłupa jako naj ważniejszej płaszczyzny w której za chodzą pierwotne zmiany deformacji skoliotycznych i kyfoskoliotycznych kręgosłupa. Obiektywizacja pomiarów w pro cesie diagnozy i leczenia jest jednym z najważniejszych czynników wpły wających na sukces terapeutyczny.
Fot. SpinalMouse
Fot. Zebris
Występowanie deformacji tuło wia w wieku rozwojowym ocenia się w przybliżeniu na 50–60 procent populacji zależnie od regionu Polski. Z reguły są to wadliwe postawy na wykowe, które w znacznym stopniu wpływają na zwiększenie grupy osób z wadami postawy zwłaszcza zazna czonymi w rzucie bocznym, odnośnie zaburzeń fizjologicznych krzywizn kręgosłupa, które są wynikiem pato logicznego, pierwotnego ustawienia miednicy w tyłopochyleniu. Zaburzenia postawy ciała w ele mentach szkieletowych bezpośrednio związanych z kręgosłupem – klatka piersiowa, miednica oraz zaburzenia
Przyrząd SpinalMouse (MediMouse) sprzężony z komputerem bezprzewodowo
32
med-info/KWIECIEŃ
System ZERBIS CMS - kompaktowy trójwymiarowy system analizy postawy ciała