Κλοπές σε σοδειές και αγροτόσπιτα

Πραγματικές ιστορίες που οι άνθρωποι της γης βιώνουν καθημερινά με μεγάλη απογοήτευση, καθώς κοιτούν την λειψή πια ή και κατεστραμμένη τους σοδειά, τα άδεια ράφια της άλλοτε γεμάτης αποθήκης τους, τον ξηλωμένο φράχτη του χωραφιού τους…

Αληθινές ιστορίες που δε μπορεί να φανταστεί κανείς, ούτε ο ίδιος κλέφτης, πόσο στοιχίζουν στην τσέπη και την ψυχή του ανθρώπου που καλλιεργεί τη γη. Ιστορίες που δεν αγγίζουν ούτε τον κρατικό μηχανισμό, αφού οι όποιες κατά καιρούς βελτιώσεις του νομοθετικού πλαισίου, δεν αναγνωρίζουν το δίκιο του αγρότη. Μια πρόσφατη παρόμοια ιστορία εκτυλίχθηκε στην Πιπερίτσα, ένα μικρό χωριό της Μεσσηνίας, κι έχει να κάνει με έναν αγρότη που βρήκε το μισό χωράφι του άδειο από καρπούζια το οποίο πριν λίγες ημέρες το είχαν αδειάσει από πεπόνια. Η τσαπατσουλιά των δραστών προκάλεσε μεγάλες φθορές στο φυτικό κεφάλαιο, ολοκληρώνοντας έτσι την καταστροφή της σοδειάς. Η ίδια όμως τσαπατσουλιά αποτέλεσε και την αφορμή να φτάσει η υπόθεση στην Δικαιοσύνη, με ύποπτο, ο οποίος τιμωρήθηκε με αναστολή. Και η ζημιά; Δεν προβλέπεται αποζημίωση για τον παραγωγό που έχασε τον κόπο μιας ολόκληρης χρονιάς. Οι αγρότες όμως αυτή τη δουλειά κάνουν και περιμένουν να ζήσουν από αυτήν. Όπως και οι άνθρωποι της Δασικής Υπηρεσίας, οι οποίοι έχουν πια στο αντικείμενό τους και τις αγροτικές φθορές και κλοπές. Δεν έχουν όμως τα κατάλληλα «όπλα» να παλέψουν για το δίκιο των αγροτών. Ο Παν. Κανελλόπουλος είναι μεταξύ εκείνων που βρίσκονται καθημερινά στο καθήκον, στην αγροτική γη και παλεύει για το δίκιο του αγρότη. Στα χέρια του έχει τον νέο Ποινικό Κώδικα, αλλά, όπως διαπιστώνει και ο δασάρχης Σπύρος Κατσίποδας, υπάρχει απουσία διοικητικών προστίμων, στις περισσότερες περιπτώσεις χρειάζεται ο παθών να προχωρήσει σε αγωγή, με επιπλέον κόστος για τον ίδιο σε χρήμα και χρόνο. Και αυτό γιατί με την εφαρμογή του Νέου Ποινικού Κώδικα και την κατάργηση των πταισμάτων και του Δημοσίου Κατηγόρου αυτόματα δημιουργήθηκε ζήτημα με την αυτεπάγγελτη βεβαίωση από την υπηρεσία των αγροτικών αδικημάτων πταισματικού χαρακτήρα, δηλαδή με αξία ζημιάς κάτω των 600€, καθώς και τις αγρονομικές παραβάσεις. Μια κατάσταση που προφανώς είναι εις βάρος του απλού νομοταγή πολίτη, ο οποίος για ζημιές που έχει υποστεί - κάτω των 600€- πρέπει να καταφύγει στα αστικά δικαστήρια για να διεκδικήσει την αποζημίωσή του, σπαταλώντας πολλαπλάσιο ποσό από αυτό της ζημιάς που έχει υποστεί σε δικηγόρους παράβολα κ.λπ. και μάλιστα με αμφίβολο αποτέλεσμα. Αυτή η κατάσταση δημιουργεί στους παραβάτες την άνεση να κινούνται αυτοβούλως, χωρίς να υπολογίζουν το νόμο και τις συνέπειές του, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχουν πολλές πιθανότητες να τιμωρηθούν, αφού ελάχιστοι ή κανένας από τους παθόντες δεν πρόκειται να κινηθούν εναντίον τους, με συνέπειες αυθαίρετης συμπεριφοράς, υπερβαίνοντας τα επιτρεπτά από το νόμο αλλά και την ηθική όρια.

Κ. Δ.