2019 - 2023
mgr. inż. arch Karolina Reguła kar.regula@gmail.com
696 322 780
Doświadczenie
JAZ+ Architekci
4 lata - architektka/projektantka - projekty koncepcyjne, wykonawcze, nadzory, wykonywanie dokumentacji projektowej, koordynacja projektu wykonawczego wystawy oraz harmonogramu, kontakt z podwykonawcami, prowadzenie komunikacji z inwestorem
2018
3MArquitectura Manuel Moreno Mustieles
3 miesiące - praktyki architektoniczne - praca koncepcyjna, dokumentacja projektowa, inwentaryzacje
Edukacja
2018 - 2023
Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej
studia magisterskie w specjalności Architektura i Urbanistyka - Miasto jako miejsce rozwoju, studia ukończone z wyróżnieniem
2019
National Taiwan University of Science, Master of Architecture
półroczna wymiana bilateralna, Tajwan
2017 - 2018
Universidad Politecnica de Valencia, Arquitectura y Urbanismo
roczna wymiana studencka programu Erasmus, Hiszpania
2014 - 2018
Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej
studia inżynierskie, Architektura i Urbanistyka
Umiejętności
AutoCAD
rysunek odręczny
język angielski
język hiszpański
prawo jazdy kat. B
WAPW Warszawa - TU Berlin seminarium zagraniczne
międzywydziałowy projekt urbanistyczny koncentrujący się na okolicy warszawskiej Pragi i Targówka
Akademia Sąsiedzka
udział w warsztatach służących poszerzeniu wiedzy o organizacji działań oddolnych i wspólnotowych, organizowanych przez m.st. Warszawę
Hello City, My Old Friend
udział w warsztatach w Komunie Warszawa zakończonych konsultacjami z Urzędem m.st. Warszawy
Owlsome Studio specjalistka social media; ilustracje brandingowe
2019
OSSA Warszawa
współorganizacja warszatatów dla studentów architektury na terenie Otwartego Osiedla Jazdów
Sukkot! Let’s build a tent!
udział w warsztatach niemiecko-izraelsko-polskich zakończonych budową drewnianego pawilonu na cześć święta Sukkot w Poznaniu
LABA Jazdów
prowadzenie warsztatów architektonicznych dla dzieci ,,Budujemy bazy!’’
Warsaw - Detroit Volterra workshop
udział w warsztatach studenckich - projekty zagospodarowania obszarów otaczających starożytne acropolis w Volterze
Noc Muzeów
współorganizacja Nocy Muzeów na WAPW oraz w Otwartej Pracowni Jazdów
Nagrody indywidualne
Future Library in Genova
międzynarodowy konkurs CODE Competitions, finałowe wyróżnienie
Koncepcja zagospodarowania rynku w Płońsku
konserwatorski konkurs studencki na rewitalizację rynku w Płońsku, oraz pobliskich obszarów i kamienic, I miejsce
Konkurs plenerowy w Chivie w Hiszpanii
jednodniowy konkurs rysunkowo-malarski zakończony wystawą prac w Chivie, III miejsce
Pomnik Bitwy Warszawskiej przy Parku Saskim w Warszawie
projekt koncepcyjny - konkurs studencki, wyróżnienie
2023
Koncepcje
Samomiasto - utopia doby kapitalizmu. Alternatywne sposoby dogęszczania warszawskich terenów śródmiejskich dyplom urbanistyczny magisterski - wyróżnienie promotor prof. dr hab inż. arch S. Gzell
2022
Muzeum Czynu Powstańczego w Górze Św. Anny konkurs architektoniczny - wyróżnienie
JAZ+ Architekci, pracownia Szelest
Realizacje
2020 - 2022
Muzeum Fotografii w Krakowie
wystawa stała; koncepcja konkursowa, koncepcja pokonkursowa, projekt wykonawczy, nadzory
JAZ+ Architekci
2022 - 2023
Muzeum Józefa Piłsudskiego - wystawa w realizacji wystawa czasowa; koncepcja, projekt wykonawczy, koordynacja projektu wykonawczego, nadzory
JAZ+ Architekci
2019 - 2021
Polmos Belvedere Hospitality Project
ścieżka zwiedzania w fabryce wódki; koncepcja, nadzory
JAZ+ Architekci
Inne
2021
Centrum Kultury Fordon
przekształcenie istniejącej szkoły w Bydgoszczy w centrum kultury; koncepcja, konsultacje społeczne
JAZ+ Architekci, Fundacja PZR
Samomiasto - utopia doby kapitalizmu. Alternatywne sposoby dogęszczania warszawskich terenów śródmiejskich
dyplom urbanistyczny magisterski, wyróżniony prof. dr hab inż. arch Sławomir Gzell
Świat stoi w obliczu pogłębiających się różnic społecznych, co zaobserwować można przyglądając się współczesnym centrom miast. Wydają się być zarezerwowane dla bogatych inwestorów oraz korporacyjnych biurowców, co najczęściej podnosi ceny mieszkań oraz czynsz w okolicy, działając na niekorzyść lokalnych mieszkańców i użytkowników, często prowadząc do ich ucieczki na obrzeża miast.
Śródmieście Warszawy jawi się jako przykład takiego właśnie obszaru. Przy jednocześnie szybkiej urbanizacji, poddaje się powolnej monopolizacji funkcji i charakteru zabudowy, która powstaje na korzyść inwestorów czy korporacji. Ze względu na tę postępującą przewagę potrzebne są propozycje zredefiniowania podejścia do tego procesu, aby lepiej wykorzystać tkankę miejską i wypełnić ją funkcjami równoważącymi odczłowieczający charakter usług biurowych i biznesu, poprzez tworzenie przestrzeni aktywizującej mieszkańców, która integruje.
Pomysły na alternatywne zagospodarowanie miast mogłyby być inspirowane miejscami takimi, jak squaty, slumsy, czy inne samo – tworzące się formy. Często ich lokatorom bliskie jest przekonanie, iż aktywne zaopiekowanie się przestrzenią miejską powinno dawać prawo do legalnego jej zamieszkiwania czy użytkowania. Przestrzenie ożywione organicznie przez zaangażowaną społeczność często są bardziej przyjazne niż te luksusowe, skrupulatnie zaprojektowane przez architektów. Dodatkowo, doświadczenie kryzysu jakim była pandemia pokazuje, że współczesne miasta oraz mieszkańcy powinni móc oprzeć się na wartościach, jakie przynosi wspólnota i kooperacja, by wspólnie przetrwać potencjalny kryzys. Z tego względu w pracy magisterskiej przenalizowałam nieformalne i samo-tworzące się struktury, znajdując w nich inspirację dla skali architektonicznego oraz urbanistycznego projektowania współczesnych centrów miast.
Przepisy towarzyszące powstawaniu nowych inwestycji nie są współcześnie przystosowane do tego, by tworzyć zabudowę wzbogacającą mieszkańców o wartości takie, jak wzrost poczucia sąsiedzkości czy wspólnotowości, gdyż są to rzeczy niepodlegające przeliczaniu na wykresy zysku z inwestycji.
Samomiasto realizuje najważniejsze inspiracje zaczerpnięte z istniejących współcześnie, samotworzących się form. Jest powielającą się tkanką dogęszczającą, która aktywizuje mieszkańców oraz przestrzeń, żywym organizmem wszczepianym akupunkturowo w strukturę miejską, który ożywia zdegradowane lub problematyczne obszary. Jest sumą najcenniejszych wartości opisanych w pracy składowych: Samobudowania, Samotworzenia, Samodziałania oraz Samorozwoju - zwizualizowanych na kolażu oraz szerzej opisanych w części tekstowej.
Teren wybrany do interwencji urbanistycznej znajduje się na warszawskiej, szybko zmieniającej się Woli. Współcześnie w tym miejscu widać bardzo wyraźnie kontrastującą ze sobą architekturę. Okolica historycznie doświadczyła przeróżnych zatarć mijającego czasu – obszar można by więc nazwać mozaiką styli architektonicznych, zaskakująco osadzonych w zabudowie zwartej. Jest to również teren uwypuklający kontrasty w zabudowie, historycznej, zdegradowanej, przemieszanej z funkcją biznesową oraz współczesną architekturą
Samomiasto jest szeregiem interwencji wzdłuż ulicy Żelaznej, poczynając od interwencji ulicznej, kończąc na interwencji modułowej w zabudowie. Zarówno interwencja wzdłuż ulicy jak i interwencja w ramach wybranych działek priorytetyzuje uzupełnienie o funkcje sprzyjające integracji i aktywizujące mieszkańców. Układ urbanistyczny podkreśla również osie widokowe istniejące w otoczeniu. Wyłączenie niektórych ulic z ruchu samochodowego oraz zastosowanie woonerfów sprawia, że zaprojektowany układ placów i połączeń staje się przyjazny dla pieszych oraz rowerzystów i rowerzystek. Na całej rozciągłości ulicy dodano pasy rowerowe, pasy zieleni, a tam gdzie pozwala na to szerokość dwukilometrowej ulicy - małą architekturę, pawilony, miejsca do wypoczynku i zieleń wysoką, kadrującą ponadto widoki na zabytkowe kamienice.
Interwencji zostało poddane 10 zdegradowanych działek, z czego jedna (nr. V) została opracowana szczegółowo. Skala interwencji dzieli się w zależności od lokalizacji i potrzeb danego miejsca na małą, średnią oraz dużą, uwzględniając zaprojektowanie jakościowej przestrzeni publicznej oraz zmiennych kubatur. Wygląd struktury będzie się różnił w zależności od danej lokalizacji w mieście, a program funkcjonalny będzie zależał od przeznaczenia, któremu działka zostanie dedykowana. Konstrukcja drewniana (o rozstawie szkieletu w osiach 5,5x5,5m) została wybrana jako materiał wiodący, będąc materiałem plastycznym, łatwym w modyfikacji, samodzielnym projektowaniu i dobudowywaniu oraz łatwym w potencjalnym recyklingu. Takie budynki mogą zostać wybudowane do czwartej kondygnacji ponad poziom terenu, następnie będzie zaś umożliwione dobudowanie następnych kondygnacji wzwyż, ze względu na dopasowanie do charakterystyki zabudowy śródmiejskiej. Etap dobudowywania możliwy jest dzięki strategiom Samobudowania, Samotworzenia, Samoorganizacji oraz Samozmienności.
interwencji wzdłuż ulicy Żelaznej, poczynając od interwencji ulicznej, kończąc na interwencji
W zagospodarowaniu terenu działki opracowywanej szczegółowo widoczne są różne możliwości aranżacyjne. Zaznaczone formy modułów wyciągniętych poza obrys budynku ukazują płynny charakter miejsca - mogą one być zarówno szklarniami miejskimi, jak i pawilonami warzywnymi czy warsztatowymi. Mogą też pozostać jako obrośnięta bluszczem pergola, dająca schronienie od słońca w upalne dni.
Na działce przewidziano miejsce na scenę letnią, przy placu spotkań położonym od strony ul. Żelaznej. Kameralny, zielony plac jest przedłużeniem parku biegnącego wzdłuż ul. Prostej. Plac jest wielofunkcyjnym miejscem łączącym się bezpośrednio z resztą założenia Samomiasta wzdłuż ul. Żelaznej, zapraszając do wejścia od strony ulicy oraz parku.
Koncepcja zagospodarowania działki wynika z dostosowania się do specyficznej lokalizacji. Sąsiedztwo historycznej zabudowy kamienic tworzy kameralną skalę małomiasteczkowego rynku, a odnowiona Fabryka Norblin jest głównym istniejącym atraktorem w tej okolicy. Układ ścieżek i zabudowy na projektowanej działce podkreśla historyczną zabudowę pofabryczną Norblina. Jednocześnie przestrzeń daje odetchnąć od miejskiej gęstości. Jest przedłużeniem parku, który znajduje się od strony ul. Żelaznej, będącego zielonym ciągiem pieszym wędrującym aż do Ronda ONZ - gdzie historyczna oś ul. Twardej została zaznaczona widokowo. Sekwencja połączonych ze sobą w ten sposób placów, dostępnych w sposób wygodny dla pieszych i rowerzystów, umożliwia uatrakcyjnienie tej części Warszawy.
Centrum Aktywności Lokalnej
Proponowany rzut dla parteru Zamiast otwartego planu oraz zielonego patio ukazanego na PZT, istnieje możliwość stworzenia konstrukcji hali służącej do wydarzeń, projekcji, spotkań, lub służącej jako hala sportowa, której pobliskie szkoły nie posiadają (liceum przy ul. Siennej, liceum przy ul. Złotej). Na parterze znajduje się również wjazd do parkingu podziemnego, szklarnie miejskie oraz plac spotkań od strony ul. Żelaznej.
Piętro mieszkalne Struktura rzutu pozwala na zaproponowanie przestrzeni dla 12 modułowych, komfortowych mieszkań.
Na rzucie znajdują się:
4x Moduł pojedynczy - 30m2
4x Moduł podwójny - 60m2
Zostały zaprojektowane dwa różne układy dla kondygnacji powtarzalnych budynku (co-work z biurami oraz część mieszkalna z 4 różnymi modułami mieszkań po 30, 60 oraz 90m2 występujących poczwórnie na każdym piętrze), oraz 2 układy dla parteru (usługi wraz z zielonym patio oraz centrum aktywności lokalnej) aby w pełni ukazać możliwości aranżacyjne zastosowanego systemu modularnego. Owe rozwiązania mogą stanowić fundament pod bardziej wspólnotowe kreowanie przestrzeni, np. eksperymantalne mieszkalnictwo, cohousing, co-working, ogrody wertykalne.
4x Moduł potrójny, narożny - 90m2 Ponadto, drewniana konstrukcja słupowo - belkowa pozwala na dowolne kształtowanie przestrzeni własnych mieszkań przez użytkowników.
Piętro dla biur i co-workingu
Istnieje wiele innych modyfikacji tego zagadnienia - zaprezentowane zostały jedynie najważniejsze i najbardziej reprezentatywne rozwiązania ukazujące funkcje dla wykorzystania całości pięter budynku, w formie przykładowych modułów mieszkań czy przykładowych przestrzeni pracy. Owe rzwiązania mogą stanowić fundament pod bardziej wspólnotowe kreowanie przestrzeni, np. ekserymantalne mieszkalnictwo, co-housing, co-working, ogrody wertykalne. Tymczasem, taki układ modułowy może powinien być modyfikowany, oraz tym bardziej przemieszany na rozciągłości pięter budynku. Najkorzystniejszym rozwiązaniem w świetle obowiązujących przepisów byłoby stosowanie danych układów funkcjonalnych w porządku procentowym - wymieszanych ze sobą na różnych piętrach (przykładowo: mieszkania - 40% kubatury, co-work - 30%, funkcje kultury edukacji 30%).
rzut dla parteru Zamiast otwartego planu oraz zielonego patio ukazanego możliwość stworzenia konstrukcji hali służącej do spotkań, lub służącej jako hala sportowa, której posiadają (liceum przy ul. Siennej, liceum przy ul. Złotej). Na parterze znajduje się również wjazd do parkingu szklarnie miejskie oraz plac spotkań od strony ul. Żelaznej.
Centrum Aktywności Lokalnej Proponowany rzut dla parteru Zamiast otwartego planu oraz zielonego patio ukazanego możliwość stworzenia konstrukcji hali służącej do spotkań, lub służącej jako hala sportowa, której posiadają (liceum przy ul. Siennej, liceum przy ul. Złotej). Na parterze znajduje się również wjazd do parkingu szklarnie miejskie oraz plac spotkań od strony ul. Żelaznej.
Piętro mieszkalne Struktura rzutu pozwala na zaproponowanie przestrzeni 12 modułowych, komfortowych mieszkań.
Piętro mieszkalne Struktura rzutu pozwala na zaproponowanie przestrzeni 12 modułowych, komfortowych mieszkań.
Na rzucie znajdują się:
4x Moduł pojedynczy - 30m2
4x Moduł podwójny - 60m2
Na rzucie znajdują się: 4x Moduł pojedynczy - 30m2 4x Moduł podwójny - 60m2 4x Moduł potrójny, narożny - 90m2 Ponadto, drewniana konstrukcja słupowo - belkowa kształtowanie przestrzeni własnych mieszkań przez użytkowników.
4x Moduł potrójny, narożny - 90m2 Ponadto, drewniana konstrukcja słupowo - belkowa kształtowanie przestrzeni własnych mieszkań przez użytkowników.
Piętro dla biur i co-workingu Projektowany rzut jest propozycją stworzenia kameralnej przestrzeni pracy, dodatkowo ukazując łatwość w potencjalnym założenia na dwie funkcjonujące oddzielnie firmy, dwa lub sporą, jednorodną przestrzeń co-workingową.
Piętro dla biur i co-workingu Projektowany rzut jest propozycją stworzenia kameralnej przestrzeni pracy, dodatkowo ukazując łatwość w potencjalnym założenia na dwie funkcjonujące oddzielnie firmy, dwa lub sporą, jednorodną przestrzeń co-workingową.
Muzeum Czynu Powstańczego w Górze Św. Anny projekt konkursowy, wyróżnienie JAZ+ Architekci, pracownia Szelest
Architekturę nowego budynku Muzeum Czynu Powstańczego uczyniliśmy narzędziem do odkrywania historii i poszukiwania wiedzy. Chcemy, by obecność w nowym Muzeum Czynu Powstańczego była pretekstem do zrozumienia historii i osobistego odczytania przecinających się w tym miejscu opowieści. Chcemy, by nowy budynek był podróżą przez warstwy przeszłości i teraźniejszości, oraz prowokował do myślenia o przyszłości.
Jeśli architektura powinna mieć cel, to w tym miejscu celem jest zadawanie pytań. Główne wejście i front budynku nie są zorientowane na główną ulicę, ale otwarte na drogę kalwaryjską. Wieża nie prowadzi nas w górę, a sprowadza w dół. Materialne kamienie z jakich jest zbudowana, zastępowane są przez niematerialne opowieści, które skrzyżowały się w jednym miejscu. Architektura złożona jest z nieoczywistości. Nic nie jest takie, jakie wydaje się w pierwszej chwili.
Architektura Muzeum Czynu Powstańczego zbudowana jest z elementów, które są ,,wybrane’’ z miejsca. Z tutejszego kamienia i poczerniałego drewna, z zastanych form, z widoków, ze światła i metafizycznej świadomości przeszłych krajobrazów, wydarzeń i ludzi. Budynek główny połączony jest z istniejącym Domem Polskim. Jego ciemna bryła wkomponowana jest w krajobraz, w rzeczywistości będąc skierowana do środka, do wnętrza góry, oraz na ścieżkę kalwaryjską, z której widoczny jest układ kapliczek w krajobrazie.
Projektowaną rozbudowę Muzeum stanowią dwa budynki połączone lekką galerią. Są to Muzeum Czynu Powstańczego oraz Dział Przyrodniczny Muzeum Śląska Opolskiego, do których główne wejście znajduje się od strony wschodniej, oraz pawilon Parku Krajobrazowego, do którego prowadzi, łagodnie opadająca po terenie, drewniana galeria. Główny wjazd na teren działki prowadzi od strony ul. Leśnickiej, gdzie zaprojektowano parkingi dla autokaru, samochodów osobowych, wiatę rowerową oraz dodatkowe miejsca dla osób z niepełnosprawnościami, znajdujące się od frontu Domu Polskiego. Na przedpolu budynku zaplanowano lokalizację wystaw zewnętrznych wraz z przestrzenią warsztatową. W tej strefie przewiduje się również wybór gatunków roślin rodzimych opatrzonych odpowiednimi notami, co stanowić będzie dodatkowe narzędzie edukacyjne - małe kompendium wiedzy o lokalnym krajobrazie. Na terenie opracowania wskazano lokalizację ogniska (umożliwiające kultywowanie tradycji wspólnych spotkań) oraz budek lęgowych dla ptaków, stanowiących element badawczy Działu Przyrody.
Drewniana galeria stanowi ścieżkę prowadzącą ku widokom na kapliczki i zbocze góry. Główne wejście do projektowanej części, jako istotny punkt na ścieżce, otwiera się na drogę kalwaryjską i okoliczne lasy Parku Krajobrazowego Góry Św. Anny.
Osią prowadzącą przez różne płaszczyzny opowieści zgromadzone w muzeum jest wieża. Na nią naniziana jest klatka schodowa, prowadząca do niższych pięter budynku. Im głębiej, tym ściany wieży stają się mniej materialne, pozwalając na zaglądanie do wnętrza zalanego naturalnym światłem. Znajdujący się na najniższym poziomie środek wieży przenika się z wystawą i staje się jej częścią, a ona sama staje się latarnią, której światło spływa z góry po wewnętrznych ścianach. Symboliczna oś, rozpięta między głębokimi warstwami historii, a spojrzeniem na współczesny krajobraz ze szczytu wieży-latarni ma za podstawę miejsce. To, w którym jesteśmy. Posadzką wieży jest geograficzna mapa Śląska, która może być narzędziem do plastycznego opowiadania historii regionu, ale w równym stopniu jest symbolicznym znakiem - że wszystkie narracje mają wspólny mianownik. Jest nim region położony w dolinie Odry, Opolszczyzna, Góra Świętej Anny, wulkan który był w tym miejscu zanim przybyli pierwsi ludzie. To też przypomnienie, że nasze własne spojrzenie i rozumienie przeszłości jest ważne dla kształtowania teraźniejszości i wpływania na przyszłość.
Muzeum Fotografii w Krakowie projekt konkursowy, projekt wykonawczy, nadzory, realizacja JAZ+ Architekci
Nowa wystawa główna Muzeum Fotografii w Krakowie została zaprojektowana tak, by jak najpełniej harmonizowała z wyjątkowymi wnętrzami dawnej zbrojowni. Aranżacja wystawy komponuje się ze specyficznym charakterem przestrzeni, uwypuklając jej zalety.
Ideą, przyświecającą podczas projektowania wystawy, było stworzenie miejsca, które zapewni zwiedzającemu pełnię wrażeń zmysłowych, możliwość poznawania historii fotografii poprzez doświadczanie, odkrywanie i przeżywanie wystawy, będącego jednocześnie przestrzenią do samodzielnej kontemplacji fotografii. Bardzo istotnym aspektem projektowanej wystawy jest czynne uczestnictwo widza w akcie tworzenia. Fotografia to sztuka, która w rozmaitych aspektach życia otacza każdego z nas, a jej powszechność i rozwój technologiczny sprawił, że fotografią może się zająć każdy. Stąd w przestrzeni wystawy zostały wykorzystane elementy, które pozwalają zwiedzającemu zmienić perspektywę i sposób patrzenia na obraz, zmieniające i filtrujące, wymagające odkrywania i zwiększające jednocześnie możliwości interpretacji oglądanych fotografii.
Wizyta w muzeum stwarza zwiedzającym możliwość poznania i zrozumienia dziejów fotografii poprzez zanurzenie w wielowarstwowej opowieści o technologii, sztuce wizualnej, artystach fotografach i współczesnych osiągnięciach. Lokalizacja muzeum w ciekawych, historycznych wnętrzach i wykorzystanie ogromnej liczby oryginalnych eksponatów stanowią bazę dla narracji całej wystawy. Nowoczesne ekspozytory i nośniki informacji, połączone z elementami multimedialnymi, odpowiednim oświetleniem, dźwiękami i obrazem, dodatkowo aktywizują zmysły zwiedzających i sprawiają, że wizyta na wystawie staje się nie tylko intelektualnym doświadczeniem, ale również emocjonalnym przeżyciem.
Przykładowe rysunki wykonawcze wystawy
Parter inspirowany ciemnią fotograficzną oraz tajemnicznym laboratorium prezentuje działy o nazwach Prolog, Technologia, Fotografujący, Fotografowane oraz Informacja. W tej części wystawa opowiada o historii fotografii, prezentując oryginalne eksponaty oraz aktywizując zwiedzających poprzez liczne elementy interaktywne. Ze względu na charakter wrażliwych na warunki zewnętrzne zdjęć, niemałym wyzwaniem w projektowaniu tej części wystawy było zapewnienie odpowiednich warunków konserwatorskich dla materiałów, które nie mogą być nadmiernie naświetlane. Zaprojektowane zostały więc liczne drzwiczki do otwierania manualnego, odpowiednio przystosowane szkło w gablotach oraz filtr przyciemniający na oknach zbrojowni, a także automatycznie odsuwane rolety, aby umożliwić oglądanie oryginalnych eksponatów w ich pełnowymiarowej, nienaruszonej formie.
Pierwsze piętro odkrywa przed zwiedzającymi rozdział Przyszłość Wychodząc z „ciemni fotograficznej” zostajemy wprowadzeni w przestrzeń, która zachwyca bielą i uderza futurystyczną jasnością. To właśnie tutaj znajdują się informacje o inteligentnych algorytmach tworzących fotografie, galeria sztuki współczesnej, analogowy hologram oraz stand do fotografowania w technologii bullet time. Na środku założenia znajduje się ekspozytor mieszczący zabytkowe aparaty umieszczone chronologicznie od najstarszych aparatów atelierowych, poprzez m.in. skrzynkowe czy dwuobiektywowe, aż po telefon komórkowy spoczywający na wyjściu z pomieszczenia. Użycie półprzeziernych materiałów i efektu odbicia lustrzanego potęguje poczucie przytłoczenia, totalności. Nad wyjściem z wystawy wiszą płytki z folii dichroicznej, odbijającej naturalne światło wpadające przez istniejący świetlik dachowy. Ten końcowy akcent pozostawia widza z myślą, że „fotografia zmienia wszystko”..
Muzeum Józefa Piłsudskiego - wystawa czasowa projekt koncepcyjny, projekt wykonawczy, koordynacja, nadzory - w realizacji JAZ+ Architekci
,,Te wszystkie skarby’’ jest wystawą ukazującą przedmioty, które zostały przekazane Muzeum Józefa Piłsudskiego jako dary na przetrzeni ubiegłych lat. Wystawa jest poświęcona zarówno darom, jak i Darczyńcom. Wykorzystane zostały słowa jednego z Darczyńców MJP, Jerzego Kwiczali: „To wszystko – ordery, dokumenty, mapy – zostało złożone, kiedy stwierdziłem, że nadszedł okres, gdy można te dokumenty bezpiecznie przekazać do Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. Te wszystkie skarby, to pamiątki rodzinne, ale powinny znaleźć się w takim miejscu, gdzie nie tylko rodzina może je obejrzeć”. Ulokowany w Sali Paderewskiego Pomnik Darczyńcy ma być z kolei wizualnym sposobem uhonorowania Darczyńców i podziękowania za ich ofiarność. Po zakończeniu wystawy pomnik będzie stał w innym miejscu budynku muzealnego.
Koncepcja aranżacji wystawy wypływa bezpośrednio z idei zaprezentowania Muzeum jako „żyjącego skarbca” – nowoczesnego, tętniącego życiem miejsca, w którym zwiedzający w naturalny sposób są angażowani w odkrywanie eksponatów i treści umieszczonych na wystawie – skarbów. Zgodnie z założeniami wystawa została podzielona na trzy strefy: Wczoraj – Dziś – Jutro, zarówno przestrzennie – jako wydzielone sekcje, jak i kolorystyką treści graficznych.
Założeniem przyjętym podczas opracowywania koncepcji plastycznej było stworzenie nowoczesnej aranżacji, harmonijnej z Wystawą Stałą i Księgą Znaku Muzeum, spójnej stylistycznie i materiałowo, umożliwiającej prezentowanie różnych rodzajów treści – oryginalnych eksponatów, tekstów, wspomnień i multimediów, która jednocześnie stworzy spokojne tło, eksponujące to, co w tej wystawie najistotniejsze – przekazane przez darczyńców skarby. Ekspozytory zostały zaprojektowane w taki sposób, aby możliwym było ich ponowne użycie.
Przykładowe rysunki wykonawcze wystawy
gablota duża
płyta górna z zamontowanym oświetleniem LED
gablota mała
płyta górna z zamontowanym oświetleniem LED
z zamontowanym oświetleniem na stałe (przykrywka kubika)
11-07-2022
okablowanie schowane w górnej blendzie front płyta akrylowa płyta dolna sklejka otwór w plecach na okablowanie otwór w plecach na okablowanie wierzchnia płyta domykająca ekspozytor sklejka boki i tył gabloty sklejka
Polmos Belvedere Hospitality Project
projekt koncepcyjny, nadzory JAZ+ Architekci
Koncepcja zagospodarowania terenów zielonych na terenie zakładu POLMOS w Żyrardowie zakłada podniesienie atrakcyjności obszarów, otaczających budynki fabryki. Zaplanowano poprowadzenie gości nową, jasno wyznaczoną trasą. Ścieżka zwiedzania wiedzie przez kilka odmiennych w charakterze przestrzeni. Przechodzi przez reprezentacyjną strefę wejściową tuż za recepcją, następnie przez fabrykę z infrastrukturą techniczno-produkcyjną aż na łąkę – otwartą, zieloną przestrzeń z wyeksponowanymi atrakcyjnymi widokami. Zostało zrealizowane zagospodarowanie terenu otaczającego budynek Workshopu, oraz jego drewniana elewacja - to tutaj znajduje się sala konferencyjna, do której w pierwszej kolejności trafią zwiedzające grupy.
Ścieżka zwiedzania biegnie przez kolejne procesy produkcji w fabryce - rozpoczynamy od industrialnego budynku Rektyfikacji. W tej przestrzeni powstał ekspozytor z infografiką oraz tablice tłumaczące proces rektyfikacji w kilkumetrowych zbiornikach, znajdujących się obok, które zostały widocznie oznaczone aby współgrać z prezentacją multimedialną wyświetlaną na ich powierzchni. Następnie grupy zwiedzające przejdą do procesu maceracji w tym samym budynku. W następnej kolejności zaplanowane jest zwiedzanie budynku biokotłowni, uzupełnionego o tablice i ekspozytory z grafikami informacyjnymi.
Zaprojektowany oraz zrealizowany został nowy pawilon przy butelkowni, który dostawiony jest do ściany i okien budynku istniejącego. Po wejściu do niego można spojrzeć przez okna na proces butelkowania, aby ujrzeć długą taśmę produkcyjną, przez którą przesuwa się kilkaset butelek w każdej chwili. Ogląda się zarówno proces ręcznego ustawiania oraz naklejkowana, jak i czynności wykonywane przez maszyny. Z nowo zbudowanego pawilonu można zajrzeć od góry, nie można jednak wejść do środka. W pawilonie znajdują się również ekrany multimedialne, na których można przybliżyć się do poszczególnych stanowisk dzięki zamontowanym w butelkowni kamerom, oraz poznać szczegóły procesu butelkowania na grafikach interaktywnych.
Centrum Kultury Fordon
projekt koncepcyjny, konsultacje społeczne JAZ+ Architekci, Fundacja PZR
Projekt przekształcenia dawnej „tysiąclatki” na Centrum Kultury to proces rozłożony na szereg etapów, poprzedzonych dokładnym zbadaniem potrzeb przyszłych użytkowników. Konsultacje społeczne prowadził doświadczony zespół z Fundacji Pracownia Zrównoważonego Rozwoju (PZR) przy współpracy z Miejskim Centrum Kultury w Bydgoszczy oraz zespołem JAZ+.
Cały układ urbanistyczny został zaprojektowany zgodnie z modernistycznymi założeniami - ulokowania szkoły w centrum założenia mieszkaniowego z dostępem pieszym i komunikacją drogową wokół niego. Liczne okrągłe place zabaw i zieleńce rozmieszczono swobodnie pomiędzy zabudową.
W ramach zadania stworzono przestrzenie publiczne o zróżnicowanym charakterze: lokalnym i ponadlokalnym. Powiększono strefę wejściową, uzupełniając ją o dodatkowe funkcje zwiększające jego atrakcyjność. W ramach przebudowy budynku powstała nowa sala wielofunkcyjna, kawiarnia, miejsce dedykowane seniorom, miejsce wspólnych zajęć kulinarnych, świetlice, studio nagrań, sale warsztatowo-artystyczne, sale prób i reżyserii dźwięku, sale ćwiczeń, przestrzeń dedykowana działalności organizacji pozarządowych (NGO), czytelnia, sale komputerowe, oraz mała szkoła muzyczna na ostatnim piętrze. W ramach aranżacji wewnętrznego dziedzińca, jego program został wzbogacony o ogródki warzywne, szklarnie i zewnętrzna scenę koncertową. Co ważne, cały proces projektowania przebiegał w zgodności z postulatami przyszłych użytkowników, którzy obecni byli na wspomnianych warsztatach konsultacyjnych.
