Tom Van den Borne Voorzitter Karavaan vzw
M
assa’s foto’s, een harde schijf vol, dat is het bij mij zo ongeveer als het gaat over souvenirs. De koopjesjacht op het einde van een trip beperkt zich meestal tot een kleinigheidje voor mijn petekindjes. Ik heb wel een Zweeds spaarpotje in de vorm van een Eland, maar eerder als aandenken aan een gemiste reis. En in Tibet heb ik gebedsvlaggetjes gekocht, maar die dienen enkel als versiering bij een feestje. En dan zijn er twee echte souvenirs. Een hoefijzer, gevonden aan de voet van de Taglang La, de hoogste berijdbare bergpas in de Indiase Himalaya. Zo’n hoefijzer mag dan een oud cliché zijn als geluksbrenger, maar op de weg van Leh naar Manali zie je zoveel vrachtwagens en bussen in de ravijnen naast de weg liggen, dat je er toch wel even aan vast houdt. Nu ligt het in mijn kast, niet zozeer als geluksbrenger, maar vooral als herinnering aan één van de mooiste tochten ooit gemaakt. En het tweede is een Ganesha-beeldje. En dat is een echt souvenir waar ik half Kathmandu voor heb afgezocht om een niet te kitscherig exemplaar te vinden. Ganesha is de hindoegod met het olifantenhoofd, die je echt overal in Nepal tegenkomt. Weinig beelden doen me dan ook zo hard aan het Himalayakoninkrijk denken als Ganesha. Én Ganesha is de beschermheilige van reizigers en “degene die hindernissen wegneemt”. Niet dat ik erg gelovig ben, maar het is toch maar meegenomen. Dat Ganesha-beeldje in mijn woonkamer heeft me de maanden sinds de aardbeving vaak doen denken aan de broze schoonheid van Nepal, maar bovenal aan al die mensen die ik er ooit ontmoet heb. Want dat is toch wat de meeste reizigers als souvenir mee terug brengen uit het land: de herinneringen aan ontmoetingen. Ontmoetingen met de mensen in je guesthouse, met je gidsen tijdens je trekking, met de schooljongetjes met wie je voetbal hebt gespeeld, met de vaak jonge monniken in de tempels, … Dit najaar ga ik terug naar Nepal, het was al lang gepland, maar de recente gebeurtenissen maken dat het met gemengde gevoelens is. Voor zover ik weet zijn de mensen met wie ik op vorige reizen contact had ongedeerd, maar velen hebben wel familie of bekenden die dat niet zijn. Een aantal plekken zal ik ook niet herkennen, zeker het erfgoed is er slecht aan toe terwijl het vaak pas goed en wel terug was opgebouwd na een vorige aardbeving. Maar de Nepali zelf dringen er sterk op aan toch zeker te komen en ik heb beloofd om ook anderen aan te sporen dit te doen. Dus hiermee: wacht misschien nog tot na het regenseizoen maar ga. Niet alleen Ganesha, maar ook de Nepali zelf doen er alles aan om de hindernissen weg te nemen en de reizigers te beschermen.
Ganesha
Vooraf
de Karavaan nr. 3
3