3-maandelijks tijdschrift van Karavaan vzw
Juli - augustus - september 2024 dertigste jaargang nr. 3
v.u. Gerd Vertommen Geerdegemvaart 96 2800 Mechelen Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X - P409329
Dries Wiercx Voorzitter Karavaan vzw
Daar is de zomer weer. Na al die regen kunnen we hopen dat het een zonnige zal worden. Of koos jij misschien al voor een zonzekere bestemming als veiligere optie voor je vakantie? Wie weet, misschien zelfs met Joker? Zoals elk jaar is juli hier dé maand: van alle 12 vertrekken er tijdens deze steevast de meeste Joker-reizen. Het is dan ook druk bij onze vzw, met al die Karavaan-reisbegeleiders die we op pad sturen. Wie zelf al glundert bij het idee van op pad te gaan met een groep, bladert best eens door naar de kalender in dit nummer van De Karavaan.
Ikzelf heb mijn portie zon al gehad. Eind april mocht ik een Joker-reis naar Egypte begeleiden. Met een fijne bende ontdekten wij de eeuwenoude geschiedenis van het Egyptisch volk. Indrukwekkend wat daar na zoveel jaren nog van over blijft. We genoten ook van de keuken, aten de beste shoarma van de wereld in Alexandria en ontdekten dat het lokale biertje ook de naam Stella heeft. Ook waren we maar al te blij met onze felucca, een traditionele zeilboot, als we alle stikkende cruiseboten in wolken dieseldampen voorbij zagen komen. Op die boot speelden we het nieuwe kaartspel rond reizen met een positieve impact, dat Karavaan ontwikkelde. Voor wie op Joker-reis vertrekt: vraag zeker aan je reisbegeleider om het uit te proberen. Gratis tip van team Egypte!
Vorige keer vertelde ik al over Japan. Daar zijn tattoos nog steeds een beetje taboe. De meest traditionele badhuizen, onsen , laten ze nog steeds niet toe. Dat sommige reizigers hun ervaringen graag voor altijd bij hun willen houden, lees je in het artikel over reistattoos.
Tenslotte, heb je ook die fake foto’s van de wildwaterbaan op het Griekse eiland Santorini gezien? In dit magazine, en op de Joker-website, alleen maar foto’s vanop echte Joker-reizen. Wij hebben geen Artificial Intelligence nodig om te tonen hoe knap en divers de wereld kan zijn. In dit magazine nemen we je mee naar Nepal en India. Dichterbij verkennen we de GR128.
Veel leesplezier en een zonnige zomer!
Groetjes
Dries
Een stap in het onbekende, maar vertrouwen in wat gaat volgen. Voor de ene deelnemer was dit peanuts en puur plezier, voor de andere toch een kleine kick. Sommigen moesten zich buiten de comfortzone stretchen en voor nog anderen was deze ene stap, er net eentje te ver. Gelukkig wordt deze hele verdeling weer op z'n kop gezet bij de volgende uitdaging op reis. Zo zie je maar; door op groepsreis te gaan, leer je ook jezelf beter kennen. En hoe fijn is het eigenlijk wel niet om samen allemaal anders te zijn?
Tekst & foto: Ellen Druyts @ellendruyts
Jouw foto in De Karavaan? Tag ons op Instagram: @karavaanvzw
Sommige reizen kruipen zó onder je huid, dat je ze er permanent opplakt. Deze
tien
reisbegeleiders
deden dat ook. Geïnspireerd voor je eigen inkt?
Artieste Kim Lava geeft je de nodige tattootips!
Angie neemt haar motto altijd mee
"Vive, viaja, disfruta - leef, reis, geniet. Mijn levensmotto. Om echt te leven moet je kunnen genieten, en waarvan kun je meer genieten dan van reizen? Reizen is niet enkel naar locaties gaan, maar ook het beleven van prachtige ervaringen en het sluiten van vriendschappen. Deze tattoo werd ontworpen op de laatste avond na tien weken in Peru, door een vriend die ik leerde kennen tijdens mijn tocht door de jungle. Ik liet hem dan zetten op de ochtend van mijn vertrek, allemaal heel spannend! Een rondreis door de natuur, met de zon en de maan als gids, geleid door de lokale cultuur, dat is genieten, dat is leven."
Frigoboxtoerist? Karen beschouwt het als een compliment
“Ik zocht naar een tattoo om samen met mijn zus te zetten. We hebben nogal een andere stijl, dus het was niet makkelijk. Onze vakanties in Asturias kwamen steeds weer naar boven als mooie herinneringen. Een trouwe metgezel tijdens die reizen was onze classic 90's frigobox, die ons voorzag van de beste picknicks. Eens dat idee in mijn hoofd zat, kon ik het niet meer loslaten. Mijn zus dacht aan de ijsjes die we dagelijks aten en liet een twisterijsje tatoeëren. We hebben ook "hermana" (zus) en "hermanita" (kleine zus) laten zetten, en onze mama heeft "madre" gezet op haar 64e, haar eerste tattoo! Het is ook een kleine ode aan papa, die vijf jaar geleden overleed.
Hij zou misschien zelf geen tattoo laten zetten, maar hij zou zeker ontroerd zijn geweest door het sentiment. Het was een heerlijk moment om met z'n drietjes te delen en ik glimlach nog steeds bij de gedachte aan die warme herinneringen."
Hanne vereeuwdigde een onvoorspelbaar, groots avontuur
"In 2017 deed ik iets dat toen als ongelooflijk zot aanvoelde: op mijn eentje trok ik 3 maand naar Costa Rica om er Spaans te leren en vrijwilligerswerk te doen. Wat een reis! Het was ook ineens het begin van een groots avontuur: ik besliste tijdens de reis om me in te schrijven voor het selectieweekend van Karavaan. En daar ging de bal aan het rollen … Leuke reizen begeleiden, een fijn netwerk aan begeleiders leren kennen, de reismicrobe helemaal te pakken krijgen, naar Mechelen verhuizen en uiteindelijk ook voor Joker gaan werken. De reis heeft dus mijn leven een onvoorspelbare, avontuurlijkere koers doen varen. En ik kon toch niet anders dan dat vereeuwigen met een tattoo van Latijns-Amerika? Hij mag nog steeds overal mee naartoe, zoals mijn laatste reis naar Thailand & Cambodja!"
Lieselotte eert de kracht van vriendschap & Moeder Natuur
"Na weken rondtrekken in Peru belanden we in Cusco, waar een bezoekje aan Machu Picchu natuurlijk niet mag ontbreken. We lopen over de spoorweg naar Aguas Calientes waar we na een avondje uit met mede-backpackers om 3h ‘s ochtends opstaan om te voet de befaamde trappen te trotseren. Na wat toch een mijlpaal is op een Peru-reis, blikken mijn vriendin en ik terug op jaren vriendschap in het teken van ontdekken. We leerden elkaar kennen op 18-jarige leeftijd in Brussel op een feestje waar we beiden alleen waren. Jaren later vloog ik de Atlantische Oceaan over om haar te bezoeken in Brazilië voor 5 weken, om elkaar enkele jaren later weer tegemoet te komen in Peru. We beseffen dat we tijdens al onze avonturen heel wat geluk hebben gehad, alsof er iemand over ons waakte. In Peru hebben we dit een plaats ge geven; Pachamama, de Inca-godin voor Moeder Natuur, verlaat nooit onze zijde. Dus besloten we samen het teken van Pachamama te laten tatoeëren.
In teken van vriendschap en de honger naar avontuur, met dankbaarheid voor de natuur, en voor de kracht van het vrouwelijke."
Lien vond haar inspiratie aan het einde van de wereld
"Mijn allereerste tattoo is Mount Fitz Roy, een majestueuze berg in Patagonië. En waar liet ik die zetten? In Ushuaia, het meest zuidelijke dorp ter wereld, bekend als El fin del mundo. Het perfecte einde van een groepsreis door Patagonië. Daiana, de liefste tattoo-artiest ooit, vereeuwigde dit prachtige ontwerp voor me. Mijn tattoo symboliseert veel. Als reisbegeleider is mijn passie voor reizen en onderweg zijn onmiskenbaar. 't Is een ode aan mijmeren over het leven en terugkeren naar de natuur. Deze tattoo herinnert me eraan dat de beste weg altijd onderweg is, vooral als je bergen beklimt. Soms is het pad lang en moeilijk, maar stapje voor stapje bereik je de top. Het leven heeft zijn pieken en dalen, net zoals een bergkam. En als fervent klimmer bewonder ik deze berg die al zoveel klimgeschiedenis heeft geschreven."
joni blijft 2x verbonden met een reis én de reisgenoten
"Toen ik 20 was, deed ik
2 maanden vrijwilligerswerk op een project in Thailand
We waren daar met een leuke groep en een deel ervan wilde graag een bamboo-tattoo laten zetten om onze tijd te herdenken. Ik had nog nooit eerder gedacht aan een tattoo en ging gewoon mee om een prentje te helpen kiezen. In de tattoo shop vond ik het toepasselijke, Thaise woord 'nam jai':
helping others without expecting anything in return, of simpelweg altruism. Iedereen was hier enthousiast over en toen ik de FOMO voelde opborrelen nadat een deel van de groep dat als tattoo had laten zetten, besliste ik spontaan om ook mee te doen. Later reisde ik ook eens anderhalf jaar in Zuid-Amerika, waarvan een groot deel in Peru. Ik was grote fan van het land, de mensen, de natuur en ook van de cultuur en de geschiedenis. Op het einde van mijn tijd daar heb ik samen met een reisgenoot de Chakana (het Inca-kruis, een belangrijk symbool voor de inheemse Peruviaanse bevolking) laten tattoëren met de Pachamama (letterlijk vertaald Moeder Aarde) in het midden."
Véro ging voor een tattoo op traditionele wijze
"In de zomer van 2018 ging ik op Aziatisch avontuur. Twee maanden reisde ik do or Taiwan, Japan, Zuid-Korea en Thailand en begeleidde ik ondertussen twee Joker-jongerenreizen: Japan en Thailand. Japan is een van mijn favoriete landen en daar haalde ik de inspiratie voor mijn tattoo. In Hiroshima vouwden we origami-kraanvogels en
enkele weken later liet ik er zo eentje op traditionele wijze tatoeëren op Ko Pha Ngan in Thailand."
Welcome to the jungle? Dat klinkt als muziek in de oren voor Joke
"Deze tattoo heb ik laten zetten bij een Oostenrijkse artieste, die mijn liefde voor de jungle perfect heeft kunnen weergeven! Kamperen in het hoge noorden is niets voor mij, maar op avontuur door de jungle om onder andere poema’s te spotten? Sí, claro! Costa Rica en Guadaloupe zijn alvast twee aanraders voor jungle-avonturen!"
Deze reiziger blijft liever anoniem Een gewaarschuwd sandelendrager is er 2 waard.
"Tijdje in Cusco gespendeerd. Heb me goed geamuseerd in het nachtleven daar. Nadat ik voor de zoveelste avond op rij in Chango-club was beland, kwam ik daar opeens aan de praat met een tattoo artist. In mijn dronken bui heb ik hem overtuigd om mij te tattoëren en bij gebrek aan inspiratie zijn we voor het Chango-logo gegaan ... Not my finest moment. Een paar jaar later is de inkt volledig uitgelopen en kan ik moeilijk met sandalen naar mijn werk gaan. Waarschijnlijk is het daarom in België terecht verboden om onder invloed van alcohol tattoos te laten zetten."
Jakoba ging nooit een tattoo laten zetten, maar dan ...
"Tattoos? Daar zou ik nooit aan beginnen en al zeker niet zonder over na te denken. Dit was ik dan toch even uit het oog verloren aan het einde van een zalige groepsreis. Tijdens onze laatste momenten samen in India besloten we impulsief dat een tattoo het perfecte aandenken zou zijn. Na kort maar toch grondig even research te hebben gedaan (want in Delhi weet je maar nooit), stapten we de tattooshop binnen. We kozen ieder een eigen ontwerp, maar toch verbonden door het geheel van de zon, maan en sterren. Ook kozen we alle drie een andere plaats, maar toch verbonden door de herinnering en het avontuur in India. Ik vind het heel fijn dat de tattoo voor mezelf zichtbaar is, zodat ik af en toe kan terugdenken en wegdromen over de reis. Zeg dus nooit nooit, want wie weet verleg je toch ook die grens op groepsreis. En wie weet volgen er nog …"
Benieuwd naar Jakoba's reis door India? Check p. 24 - 28!
Tatoeëren, verplegen, tatoeëren, verplegen … Het klinkt wellicht in deze volgorde een beetje ongemakkelijk, maar niets is minder waar: het is zelfs het levenswerk van Kim Lava. Heeft het een met het ander te maken? Niet helemaal, maar lees haar tattoo-ervaringen en je weet dat je in veilige handen bent.
Reizigers keren geregeld terug met een leuke tattoo gerelateerd aan hun bestemming als souvenir. Geen enkel probleem volgens Kim, “maar misschien kan je in het buitenland wel op zoek gaan naar een shop waar je een specifieke traditionele tattoo kan laten plaatsen?” Wat je ook kiest, Kim geeft je alvast deze tips mee:
• “Stap niet eender welke shop binnen, maar doe wat opzoekingswerk over de zaak en bekijk of de tattoosessie in een nette, hygiënische omgeving kan plaatsvinden.
• Ga op zoek naar goede referenties van de artiest zelf: lees reviews en bekijk foto’s van eigen werk.
• Informeer jezelf over de do’s & dont’s van tattooverzorging en -bescherming tijdens en na je reis.
• Laat het ook gewoon een leuke ervaring zijn: een waardevolle herinnering waarin je het verhaal nadien kan kaderen wanneer je erover vertelt. Er zijn altijd risico’s verbonden aan een tattoo zetten, of je nu in het buitenland bent of niet, maar deze tips dragen wel bij tot een grotere kans dat je met een kwalitatieve tattoo én een aangename ervaring huiswaarts keert.”
Een eerder abstract ontwerp van het landschap op een betekenisvol moment op vakantie. Wie herkent de plek?
Deze klant wou zijn liefde voor de bergen illustreren én verwijzen naar zijn gezin. We gingen voor 4 bergen: 2 grote en 2 kleintjes.
Kim Lava
Zelfstandig tattoo-artieste in bijberoep én instrumenterend verpleegkundige in het operatiekwartier
Begeleid als artieste cursussen van The Tattoo School
Gespecialiseerd in Jugendstil en Neotraditional geïnspireerde tattoos, medische tatoeages, permanente make-up en reconstructieve pigmentatie lava.ink.studio
Ook voor de tattoo artiest zelf moet de sessie trouwens een goed gevoel geven. Het gebeurt dat een klant bij Kim binnenstapt en vraagt om een tattoo die linkt met een bestemming, een cultuur … “Enkel wanneer de symboliek, het design en/of de betekenis voldoende aansluiten bij de stijl van mijn onderwerpen, ga ik op de vraag in. Voor mij moet er voldoende verbinding en kennis zijn om een bepaald patroon uit te werken. Dat is de enige manier om persoonlijk te groeien en goed te worden in een specifiek domein.” Vragen klanten naar andere stijlen? “Dan verwijs ik ze respectvol door naar collega’s die zich daarop toeleggen.”
Uiteraard komen er soms ontroerende of bizarre verhalen naar boven bij de keuze van een tattoo(tekst): een herinnering, emoties van rouw, verlies of aanwinst, enthousiasme om het behalen van een mijlpaal, of wat dan ook. “Om meer ruimte voor emotie of symboliek te laten, kies ik voor een private studio concept : bij een drankje kan je het concept toelichten en je mentaal voorbereiden op de sessie of behandeling. Er is hier ruimte voor tijd, rust, herstel, luisteren in een omgeving van vertrouwen.”
Kim wil ten volle artiest zijn: in alle vrijheid in haar eigen stijl een concept uitwerken. Haar creativiteit mag niet afgebakend worden. “Is het niet bijzonder eervol dat iemand jou zijn lichaam toevertrouwt als een levend canvas waarop je jouw werk kan vereeuwigen? Het brengt jouw kunst letterlijk tot leven en laat het toe de wereld rond te reizen, met andere personen en culturen in aanraking te komen en gesprekken te initiëren, verhalen te vertellen, in verbinding te komen. Net daarom creëer ik graag enkel werken in mijn eigen kenmerkende stijl en hecht ik er belang aan dat zowel mijn artistieke als reconstructieve tattoos mijn klanten een beetje meer compleet maken.” Ik word stil van haar geloof in het belang van tatoeages, haar persoonlijke kijk en aanpak hierbij. Mooi! Haar inzichten blijven me bij als een tattoo … op mijn ziel.
Tekst: Yvonne Gielen Foto’s: Kim Lava
Op de dag dat je besluit de wit-rode bakens van de GR128 Vlaanderenroute te volgen, begint een onvergetelijk avontuur. Vanaf dat moment schrijf je je eigen wandelverhaal, waarbij na elke etappe het verlangen naar het vervolg groeit. Wist je dat je niet alleen in Santiago de Compostela een certificaat krijgt voor je pelgrimstocht? Ook voor het voltooien van de GR128 Vlaanderenroute krijg je een attest en een plek in de eregalerij! Iedereen die deze prachtige route heeft voltooid, kan dit felbegeerde certificaat bemachtigen.
Tekst & foto's: Lien Castelein
Plan je om de Vlaanderenroute te wandelen en wil je in aanmerking komen voor een attest?
Maak dan één typerende foto in elk van de zes regio's waarlangs de Vlaanderenroute zich slingert. Zorg ervoor dat zowel een GR-markering, als jijzelf op de foto staan. Als dat geen plaatjes oplevert! Ga je alleen op pad, fotografeer dan je rugzak en/of de wit-rode streepjes in het omliggende landschap.
Heb je de volledige Vlaanderenroute van maar liefst 473 km afgelegd? Dan verdien je een
passend aandenken voor deze prestatie! En dat geldt niet alleen voor mensen. De laatste certificaten gingen naar Sabine en haar hond Rosie, en naar Rik en zijn paard Hercule. Je hoeft de route niet binnen een bepaalde tijdsspanne te voltooien. Veel mensen stappen de Vlaanderenroute immers over een langere periode via dagof weekendtochten.
Pak je wandelschoenen, neem je trouwe metgezel mee, en begin aan je onvergetelijke avontuur!
Missie GR128
Hoe het hier allemaal begon? Oudejaarsavond 2023, samen met mijn twee buddies Anneleen en Stef, die ik leerde kennen op een Joker-groepsreis naar Albanië, zaten we rond de kerstboom. Zoals altijd kwam het gesprek al snel op nieuwjaarsvoornemens. In plaats van de gewoonlijke "Ik doe daar niet aan mee" of "Ik houd dat toch niet vol", stelde iemand voor: "Wat als we samen een doel stellen?" Een enthousiaste "Ja, doen we!" volgde meteen. Na wat hersengekraak werd Missie GR128! geboren. In 2024 doen wij een gooi naar de eregalerij! We namen onze agenda’s erbij en begonnen meteen met plannen.
Van Leuven naar … Leuven
Iets later volgde de eerste etappe. Thuismatch! Van Leuven naar Hoegaarden. We parkeerden een auto netjes bij de kerk in Hoksem (Hoegaarden), reden terug naar Leuven en begonnen te wandelen richting Hoegaarden. Of dat dachten we ... Eén van ons zei nog bij de start: "Moeten we niet opletten dat we in de juiste richting lopen?" Maar de wind nam deze opmerking mee en zonder verder na te denken liepen we vrolijk onze eerste kilometers op de GR128. Rood-wit hier, rood-wit daar. De tijd vloog voorbij terwijl we verhalen uitwisselden over de afgelopen weken. 's Middags namen we een pauze om onze picknick op te eten. Tussen de pistolets door merkte iemand op: "Ik wist niet dat Kessel-Lo en Hoegaarden zo dicht bij
elkaar lagen." Een snelle blik op de Komoot-app doorprikte die illusie al snel. We liepen in de verkeerde richting! Hilariteit alom! Tot zover onze vliegende start ... Als we verkeerd lopen, doen we het in ieder geval goed. We volgden nog wat kilometers de GR in die richting en keerden daarna terug naar Leuven om de auto op te halen en naar Hoegaarden te rijden. Eerste etappe sowieso geslaagd!
Enkele weken later slaagden we er eindelijk in om na tien keer de route te checken, lachen en gniffelen, de kerk in Hoksem te bereiken. Het eindpunt van de ene etappe wordt altijd het beginpunt van de volgende. Die kerk in Hoksem heeft na meerdere bezoeken dus zeker een speciaal plekje in ons hart veroverd.
Team praktisch
Een paar dagen voordat we weer op Missie GR128 vertrekken, sturen we een WhatsAppbericht in onze groep en plannen we de praktische details. Met het GR128-boekje bij de hand, dat de volledige route en interessante plekjes beschrijft, kiezen we een begin- en eindpunt, afhankelijk van het aantal kilometers dat we willen lopen.
Op de dag zelf ontmoeten we elkaar bij het eindpunt met twee auto's, want het openbaar vervoer werkt helaas niet altijd mee. Op het eindpunt laten we één auto achter en we moeten dan telkens weer goed nadenken in welke
Start je avontuur in het schilderachtige Wissant, tussen Cap Griz-Nez en Cap Blanc-Nez, en volg de GR128 door 170 km van het prachtige Franse landschap. Deze route neemt je daarna mee door heel Vlaanderen en eindigt uiteindelijk in de historische Duitse stad Aken.
Het Belgische deel, de GR128 Vlaanderenroute, is een absolute must voor elke wandelaar. Van het charmante Kemmel in het westen tot het Voerense Teuven in het oosten, voert deze route je over maar liefst 473 km aan spectaculaire wandelpaden. Onderweg word je getrakteerd op een adembenemende variatie aan natuurschoon en een schat aan cultuurhistorisch erfgoed.
Bivakzone.be
Langs sommige GR routes liggen er gratis bivakzones. Wat is zo’n bivakzone? Een bivakzone is een erkende, legale plek in de natuur waar je kort, luxeloos en discreet mag overnachten in je eigen tent. Denk aan een stuk grond voor je trekkerstent, maar zonder de luxe van een vijfsterrenhotel – meer een ‘miljoensterrenhotel’ onder de blote hemel. Deze zones zijn speciaal voor wandelaars en fietsers.
Het idee is simpel: je mag je tent opzetten voor één of twee nachten op een plek waar dat legaal is. Als er extraatjes zijn zoals een waterpunt, een schuilplek of een vuurkring, dan heb je geluk, maar reken er niet op. Het motto is ‘leave no trace,’ dus zorg dat je geen sporen achterlaat en de natuur met rust laat. Kortom, het is kamperen op z’n puurste, voor de echte avonturier die niets anders nodig heeft dan een tent en een stukje grond.
auto de schone reserveschoenen moeten (het antwoord: de auto die bij het eindpunt blijft). Daarna rijden we samen in één auto naar het beginpunt. Na onze wandeling zetten we de andere persoon weer af bij zijn auto en keren met ietwat verzuurde benen huiswaarts.
Nu we de etappes rond Leuven hebben afgerond, moeten we wat verder weg. We maken er nu complete weekends van en kamperen met onze tentjes op bivakzones. Onze eerste kampeerervaring leverde meteen een geweldig verhaal op. Door onze drukke agenda’s konden we pas om 22u00 in Zoutleeuw aankomen om onze tent op te slaan. Zo gezegd, zo gedaan. Helaas bleek de GPS niet zo nauwkeurig en in het donker werd alles nog ingewikkelder. Ik besloot het even aan “de locals” te vragen, dus stapte ik een dorpscafé binnen. Blijkbaar crashte ik net een 65 ste verjaardagsfeest van een nogal beschonken dame. Het hele café staarde ons aan: drie dertigers met wandelbottines, om 23u00 op zoek naar de bivakzone. Gelukkig redde de cafébazin ons en gaf ons ongeveer de juiste locatie door. Na nog een kilometer door een donker bos om de bivakzone te bereiken, lagen we rond middernacht eindelijk in onze tentjes, lachend om ons avontuur. We vielen in slaap terwijl we neurieden: "Er is een nacht, die
je normaal alleen in films ziet ...”.
“
Bij de eerste keer kamperen
Tijdens sommige etappes krijgen we gezelschap van vrienden uit de buurt, en onderweg ontmoeten we soms bekenden. Maar het mooiste van alles zijn zonder twijfel de stoten en verhalen die we verzamelen. “Weet je nog die keer dat we in plaats van 33 kilometer, 38 kilometer deden omdat we aan de verkeerde kerk geparkeerd stonden?” Elke keer als we nu vragen hoeveel kilometer de volgende etappe is, tellen we er maar meteen 5 kilometer bij. Je weet immers nooit!
crashten we per ongeluk het 65ste verjaardagsfeest van een nogal beschonken dame.
Samen onderweg
De GR128 in mijn agenda is echt iets waar ik de hele week naar uitkijk. Winter, lente, zomer - het maakt niet uit. Door sneeuw en kou, langs bloesems en onder de zomerse zon, verzamel ik op die dagen genoeg energie om de week weer aan te kunnen. Deze wandelingen zijn ook de perfecte momenten om bij te praten. We delen alles: foute dates, favoriete frituursnacks, speculaties over De Mol, hilarische momenten van de afgelopen week en zorgen op het werk. Langs de rood-witte paden van de GR krijgt alles een plekje.
Wie had ooit gedacht dat mijn impulsieve inschrijving voor een Joker-groepsreis naar Albanië zou leiden tot dit geweldige avontuur?
Nepal: bergen die blijven bekoren
tekst: Veerle stoffelen & Tom De Bondt
Foto's: Tom De Bondt
In Nepal, het kleine Aziatische land geprangd tussen grote broers India en China en een pak stevige 8000-ers, heeft al vele generaties reizigers kunnen bekoren. Van avonturiers op zoek naar een vleugje Oosterse cultuur tot stevige stappers op zoek naar een nieuwe fysieke uitdaging. Waar ligt het geheim van zijn aantrekkingskracht? We vragen het aan Tom De Bondt, Karavaan-reisbegeleider en echte Nepal-kenner.
Wanneer trok je voor het eerst naar Nepal?
Tom: “Zo’n 20 jaar geleden. Ik trok toen met een groep naar het Manaslu-gebied in het noorden van Nepal, tegen de grens met Tibet. Geen evidente periode trouwens, want er heerste toen in Nepal een burgeroorlog tussen de maoïstische rebellen en het regeringsleger. De trekking in het Manaslu-gebied was nog een gesloten trek. Dat betekent dat er maar een beperkt aantal toeristen per jaar wordt toegelaten om de impact klein te houden; in het geval van de Manaslu-trekking waren dat er toen 500. Het betekent ook dat je alles wat je nodig hebt zelf in en uit het gebied moet dragen. We betaalden een hoge fee, er waren nog geen lodges en we kampeerden de ganse trekking van 18 dagen.
Ik herinner me ook dat het er heel koud was, ‘s nachts tot -20°. We moesten veel drinken tegen hoogteziekte, waardoor we ’s nachts regelmatig uit onze tent moesten kruipen om te plassen. Om ons te wassen, kregen we een kommetje warm water. Onze bottines waren ‘s morgens bevroren. Voor mij was dat echt een
fysiek zware reis. Op het einde was ik té vermoeid. Het heeft me geleerd om mijn energie te doseren bij een meerdaagse trekking.”
Ben je sinds die reis gebeten door de Nepal-microbe?
Tom: “Niet meteen. Ik ben na die eerste keer zelfs 12 jaar niet meer naar Nepal gegaan. Ik was wel gebeten door het trekking-virus en begeleidde reizen naar IJsland, Noorwegen en Marokko. Enorm positieve ervaringen.
Met de lessen die ik leerde uit mijn eerste Nepal-reis en de ervaring die ik heb opgedaan in de latere trekkings, ben ik teruggekeerd naar Nepal voor de Everest-trekking. Dat is een 18-daagse trekking in het gebied rond Mount Everest waarbij je tochten maakt naar het Everest Basecamp en enkele mooie uitzichtpunten op de Everest. Sinds die reis ben ik mijn hart verloren aan Nepal. Ik begeleid er nog regelma-
tig en ben ook bestemmingsverantwoordelijke voor een aantal Nepal-reizen.
Voor dit jaar heb ik een nieuwe reis uitgewerkt waarin we terugkeren naar het Manaslu-gebied, aangevuld met de Tsum Valley, een zijvallei van de Manaslu.”
Waarom opnieuw de Manaslu-trekking en geen Everest-trekking?
Tom: “Kiezen tussen deze twee is moeilijk! De Manaslu-trekking is ondertussen een open trek geworden, wat betekent dat er geen limiet meer staat op het aantal toeristen dat per jaar de trekking mag aanvatten. De omstandigheden zijn ‘comfortabeler’ geworden nu er lodges zijn. Al zijn die zeker niet luxueus. Er is geen douche, geen warm water, niet overal gsm-bereik en er zitten spleten in het enkel glas van de ramen. Maar de lodge wordt wel verwarmd door een kacheltje met yak-uitwerpselen, je slaapt in een bed met een (dunne) matras en er is een (Frans) toilet.
“
Bergbeklimmers
Het Everest-gebied is heel mooi en comfortabeler, maar zeer toeristisch. Je zit er voortdurend in het hooggebergte, terwijl de Manaslu-trekking veel meer variatie biedt. Op een afstand van 30 km stijg je van (sub)tropische vegetatie naar het kale hooggebergte. De Manaslu-trekking begint laag, op een hoogte van ongeveer 600 meter, maar gaat tot boven de 5000 meter. Er zijn veel stukken nepali flat, waarbij je een hele dag klimt en daalt en ’s avonds op dezelfde hoogte toekomt.”
vierkanten verhoging waarin de relieken van een boeddhistische heilige bewaard worden. In het Manaslu-gebied wonen veel Tibetaanse vluchtelingen. Je vindt er veel gompa’s, kleine eenvoudige gebedshuizen. Het is altijd een hele ervaring als je daar een dienst kan bijwonen.
Ik hou ook van de Nepalese bevolking. Door de Tibetaanse & boeddhistische invloed is die veel zachter dan bijvoorbeeld de Indiase. Dat geeft je een relaxed gevoel.
En dan zijn er natuurlijk de fantastische bergen en het contrast tussen die bergen en de grootstad Kathmandu. Wanneer je na een trekking van 18 dagen weer in de hoofdstad komt, is dat een dubbel gevoel. Het is een overrompelende ervaring, maar anderzijds doet het ook deugd om weer eens wat luxe te hebben, een biertje te drinken of te gaan ‘shoppen’.
De lange stapdagen tijdens een meerdaagse trekking geven me ook de kans om mijn hoofd leeg te maken. Je bent met niets anders bezig dan met stappen, de bergen om je heen en de mensen met wie je optrekt.”
worden nu verplicht meer naar beneden te brengen dan dat ze mee naar boven namen, om vervuiling tegen te gaan.
Wat zijn voor jou de hoogtepunten van Nepal?
Tom: “Naast de kolossaalheid van de bergen en de Tibetaans-boeddhistische sfeer, vooral de beleving. Die is voor mij belangrijker dan de prestatie. Onderweg zie je hoe de mensen leven met de natuur en overleven in de vijandige omgeving van de bergen. Er zijn geen auto’s, ze doen graan af met de sikkel, alles wordt naar boven gedragen (eieren, kippen …).
Wat trekt je zo aan Nepal aan?
Tom: “Op cultureel vlak de mix van een zachte vorm van hindoeïsme (zachter dan bijvoorbeeld in India) met (Tibetaans) boeddhisme. De rust en de sfeer die je vindt rond de stoepa’s, de typische ronde bouwwerken op een
Heel pakkend vind ik de lijkverbranding in Kathmandu, hoewel niet iedereen het daarmee eens is. Terwijl wij in de Westerse wereld alles rond geboorte, oud zijn en dood verstoppen, is een crematie in Nepal heel openbaar. Het is een ontroerend ritueel geleid door de oudste zoon.”
En vind je er ook iets overroepen?
nr. 3
Toms tips voor wie op Nepal-trekking gaat:
Doseer je energie
“Je hoeft geen held te zijn of ervaring te hebben om aan een trekking te beginnen. Als je elke dag 5 km traag kan lopen aan ongeveer 9 km/uur heb je een goede basisconditie voor een trekking.
Op ‘lage dagen’ stap je ongeveer 7u, op ‘hoge dagen’ 3 à 4 u en doe je in de namiddag een acclimatisatiewandeling waarbij je een stukje stijgt en terug daalt om te wennen aan de hoogte.”
Acclimatiseer aan de hoogte & climb high, sleep low
“Iedereen wordt vroeg of laat met hoogteziekte of -aanpassing geconfronteerd. Het heeft niets te maken met conditie; vanaf een hoogte van 2500 meter moet iedereen er rekening mee houden. Acclimatisatie is dus belangrijk. Je mag maximum 300m hoger slapen dan de vorige dag.
Symptomen van hoogteziekte zijn hoofdpijn, ondiep en onrustig slapen, levendig dromen, lusteloosheid en een gebrek aan eetlust. Ook drinken is essentieel op hoogte: veel water, geen koffie en zeker geen alcohol. Je urine is een belangrijke indicator: als die te donker kleurt, dan moet je meer drinken.”
Stay positive
“De tochten zijn fysiek zwaar, het comfort is beperkt, je wordt moe, het is koud ‘s avonds en je trekt de hele tijd op met eenzelfde groep mensen, even ontsnappen is geen optie. Om 20 uur ga je slapen, om 6 uur sta je op. Een open en positieve ingesteldheid is dus van algemeen belang.”
Beperk je bagage
“De trekking wordt begeleid door een grote lokale equipe met dragers, koks, gidsen … Je draagt zelf een dagrugzak van 6 à 7 kg. Je hoofdbagage van maximum 10 kg wordt gedragen. Elke drager draagt maximum twee stuks bagage.”
de Karavaan nr. 2 Rubriek
Tom: “Er is voor mij niets dat tegenvalt in Nepal. Maar als ik toch iets moet noemen, is het het huis van de Kumari. De Kumari is de levende godin in Kathmandu. Ze wordt als jong meisje gekozen, een grote eer voor haar ouders. Ze leidt een leven vol beperkingen en na haar eerste menstruatie komt ze terug in het gewone leven. Ze vindt nooit een man, want samen zijn met een ex-Kumari wordt beschouwd als ‘bad luck ’. Je kan haar huis bezoeken. Ze is heel speciaal gekleed en geschminkt, maar ze zit daar maar te zitten. Voor mij is het verhaal van de Kumari een triest verhaal.
Daarnaast vind ik persoonlijk het Everest Base Camp geen mooie plek, zeker niet in het najaar. De Everest wordt dan niet beklommen omdat er te veel wind staat. Voor mij is het dan gewoon een gletsjer met stenen. Al blijft het uiteraard een mythische plek die tot de verbeelding spreekt van vele Nepal-reizigers.
Heb je er dingen zien veranderen in de voorbije 20 jaar?
Tom: “Ik heb de bergen zien veranderen. Zo was er een gletsjer die op vijf jaar tijd helemaal weg was. Ook de vervuiling is toegenomen. De Everest ligt bijvoorbeeld vol met lege zuurstofflessen en kapotte tenten. Gelukkig worden er acties ondernomen om de vervuiling tegen te gaan. Bergbeklimmers worden verplicht om meer gerief naar beneden te brengen dan ze mee naar boven nemen, de expedities worden gewogen ter controle. Er wordt meer gekookt op gas dan op hout en je moet gekookt water uit een drinkfles drinken, in plaats van flessenwater. Onlangs heeft het Nepalese hooggerechtshof de regering ook verplicht om het aantal vergunningen voor de Everest te beperken.”
Ook gebeten door de Nepal-microbe? Joker heeft meerdere groepsreizen om het prachtige land te ondekken.
Bekijk de nieuwe reis die Tom maakte op joker.be/NPAM
tekst & Foto's: Robin Leyers
De 3 H’s: skilled Hands, bright Head and kind Heart. Dat is de visie van Sonam Wangchuk, de oprichter van SECMOL Campus, een
alternatieve
maanden
school
in
Ladakh, in Noord-India. Lynn en ik liepen er 6
stage, middenin het Himalayagebergte. Of leven op een
ecologische,
simpele en zelfredzame manier mogelijk én verrijkend is?
In het prachtige Ladahk wel.
De macht van de Himalaya’s Ladakh, ook wel bekend als Little Tibet of the Land of High Passes, is de meest dunbevolkte én meest afgelegen staat van India. Eens je landt op de Kushok Bakula Rimpochee Airport van Leh, is je reactie meteen: WAUW. De macht van de Himalaya is onbeschrijfelijk en de schone lucht is heerlijk (zeker als je voordien enkele dagen in New Delhi verbleef). Met de hoogste berijdbare wegen ter wereld, woonplaats van de Ghost of the Mountain (beter bekend als het sneeuwluipaard) en een cultuur die zeer hard aanleunt aan de Tibetaanse, is er in Ladakh gigantisch veel te ontdekken en zal je jezelf geen seconde vervelen.
Naast Leh, de toeristische hoofdstad van Ladakh, heb je honderden dorpjes verstopt in de bergen, klaar om ontdekt te worden. De wegen zijn niet altijd in even goede staat en bereikbaarheid heeft veel te maken met het weer (denk aan sneeuw & landverschuivingen), maar dat zorgt alleen maar voor meer avontuur. Elke plek, elk dorp, elke tempel, elk uitzicht is een schilderij op zich.
Op buitenlandse stage in Little Tibet
Op buitenlandse stage in Little Tibet
Ben je een liefhebber van natuur, rust, sereniteit, bergen en magnifieke landschappen? Dan is Ladakh the place to be!
De Indische hoofdwiebel
Het eerste wat je bij aankomst in de luchthaven hoort, is julley. Dit is ‘hallo’ in Ladakhi. Nadien leer je dat julley ook ‘doei’ en ‘dank je wel’ betekent. Handig.
Deze andere wereld en zijn nieuwe cultuur ontdekken, is leerrijk, plezant en boeiend. Al is het zeker en vast een uitdaging om alle gewoontes & gedragingen van de lokale bevolking te begrijpen. Zo eet je bijvoorbeeld steeds samen op de grond. Je zal dus ongetwijfeld wel eens de fout maken om (per ongeluk) over iemands benen of eten te wandelen en daardoor ‘onder je voeten krijgen’, aangezien dit als onrespectvol wordt gezien. Maar geen zorgen, de Ladakhi’s zijn overdreven vriendelijk, beleefd, goedlachs en behulpzaam. Iedereen zal er altijd voor zorgen dat je je volledig thuis voelt en niets tekortkomt. En wat je bijleert, kan je uiteindelijk ook linken aan achterliggende betekenissen. Je begint onvermijdelijk ook zelf gedragingen over te nemen zoals bijvoorbeeld de “Indische hoofdwiebel” of een typische groet. De mensen rondom jou merken dit ook op en eens ze jou Ladakhi butsa of pomo (jongen of meisje) noemen, geeft dat een enorm gevoel van samenhorigheid en voldoening.
Een afgelegen, zelfredzame campus
De Students’ Educational and Cultural Movement of Ladakh is een alternatieve school met als doel studenten belangrijke levenslessen bijleren, hun zelfvertrouwen opkrikken en Engels bijschaven. Ze werken er met de visie van de 3H’s: bright Head, skilled Hands and kind Heart. Uniek is dat studenten die zich aanmelden, als voorwaarde gebuisd moeten zijn voor hun overheidsexamens. Zo kunnen ze op SECMOL een jaartje “pauze” nemen, nadenken
De Advanced Bachelor Global Citizenship and Development is een banaba van UCLL (Leuven)
• 1-jarige opleiding voor bachelors of masters
over hun toekomst, meer focussen op praktische vaardigheden … om dan nadien terug naar een overheidsschool te gaan en/of hun dromen na te jagen.
SECMOL is bijna volledig zelfredzaam en ecologisch zeer verantwoord, met zonne-energie, passieve zonne-gebouwen, recyclage, dry compost toiletten ...
SECMOL ligt op een prachtige locatie, is zeer afgelegen en eigenlijk een dorpje op zichzelf. De studenten, het personeel en de vrijwilligers leven en wonen samen op de campus. De studenten verblijven er voor één jaar en runnen in principe de campus, met begeleiding van het personeel en de vrijwilligers. Daarnaast is de school bijna volledig zelfredzaam en ecologisch zeer verantwoord. Er wordt gebruik gemaakt van zonne-energie, passieve zonne-gebouwen, recyclage, dry compost toiletten ... en verspilling is er bijna onbestaande. Als stagiair leer je zeer veel over ecologisch leven en creatief omgaan met afval en verspilling. Je kijk op de Westerse levensstijl en consumptiemaatschappij zal gegarandeerd veranderen.
Eens je aankomt op de campus, word je meteen warm ontvangen en ben je instant deel van de SECMOL-familie. Iedereen komt met je praten en is in het algemeen zeer geïnteresseerd in je achtergrond en waar je vandaan komt. De mensen zijn heel toegankelijk, open en fantastisch leuk in de omgang. Na 6 maanden bouw je een
• Buitenlandse stage (6 maanden) in Azië, Afrika of Zuid-Amerika
• Intensief voorbereidingstraject van 8 weken
• Vakken over duurzame ontwikkeling, internationale uitdagingen, interculturaliteit & taal
• Start half september met lesdagen op maa-, dins- & woensdag
zeer hechte band op en maak je vrienden voor het leven.
Koude temperaturen, warme mensen
In Ladakh is het koud. Temperaturen kunnen zakken tot -25°C. De mensen daarentegen, zijn er zeer warm. Wanneer je ergens over de vloer komt, word je altijd warm onthaald met melk- of boterthee, koekjes, tsampa, gedroogde abrikozen, noten en nog zo veel meer. Het is ook de gewoonte van Ladakhi’s om te blijven bijschenken en je steeds meer en meer aan te bieden. Het is bijna een spelletje voor hen en ze winnen altijd. Je zal gegarandeerd met een volle buik buitenwandelen.
Gastvrijheid is dus zeer belangrijk, net zoals medeleven, behulpzaamheid en vriendelijkheid. Deze waarden zijn verbonden aan het Tibetaans boeddhisme, dat nog een grote rol speelt in de maatschappij.
Het doel is studenten belangrijke levenslessen bijleren, hun zelfvertrouwen opkrikken en Engels bijschaven.
Er zijn tempels, ook wel gompas genoemd, in overvloed verspreid over heel Ladakh waar nog talloze monniken leven en religieuze festivals gehouden worden. Je zal versteld staan van de indrukwekkend gemaskerde dansen die de bevolking zouden moeten voorbereiden op de dood. Zo heb je ook festivals waar er orakels bezeten worden door bepaalde figuren, op de daken van de tempel lopen en nadien de toekomst voorspellen. Deze religieuze tradities zijn enorm populair in Ladakh en worden voltallig bijgewoond door de bevolking. Zeer indrukwekkend om te beleven als buitenlander!
conversation class, waar je dagelijks een activiteit bedenkt om het Engels van de studenten te oefenen. Ongelofelijk hoe sterk ze daarin groeien op één jaar! Sommigen spraken geen woord Engels bij de start en voerden complexe, volledige conversaties op het einde.
Alternatief leren met de 3H’s
Als stagiair of vrijwilliger in SECMOL heb je veel mogelijkheden en veel vrijheid. Je meest belangrijke taak is de
Naast deze klassen zijn er ook verschillende verantwoordelijkheden die iedere student heeft om de campus te onderhouden. Als stagiairs namen wij deel aan deze verantwoordelijkheden, maar ook aan alle andere activiteiten op de campus. Er is ruimte om zelf workshops te geven over bv. digitale vaardigheden, fotografie, mentale gezondheid … afhankelijk van je persoonlijke vaardigheden en interesses. Daarnaast organiseert SECMOL ook veel dagtripjes, waardoor je plekken bezoekt die je als gewone toerist nooit zou zien.
Iets waar je mee moet leren omgaan op de campus, is veel flexibiliteit. Plannen kunnen last minute veranderen en communicatie gebeurt niet altijd op een efficiënte manier. Dit heeft natuurlijk ook veel met de taal te maken, aangezien iedereen er onder elkaar Ladakhi spreekt. Maar dan is het aan jou om actief engagement te tonen! Deze plek leert je zeker en vast om beter voorbereid te zijn op veranderingen en om je flexibeler op te stellen, wat alleen maar voordelen heeft in het leven.
Alle informatie over ons volledige activiteitenaanbod vind je op www.karavaan.be onder Activiteitenkalender.
Compagnons de route
Van kasterlee naar Dworp
Een zomerse 5-daagse in thema van reizen met een positieve impact, verbinding en bovendien plezier maken! Samen met 5 jongeren van de Duitstalige Gemeenschap ontdekken we de impact van afval & reizen op de omgeving, en wat we zelf kunnen doen. Elke dag verplaatsen we ons op een andere manier door België, terwijl we duurzame initiatieven bezoeken en zelfs met een echte kunstenaar aan de slag gaan! En dat allemaal met nieuwe vrienden van onze én de andere kant van de taalgrens. Waar wacht je nog op?
€25 – incl. overnachtingen, maaltijden, activiteiten, Karavaan-begeleiding
Selectieweekend voor de opleiding tot reisbegeleider Dworp
Ben jij gek op reizen in groep? En een echte organisator, leider en groepsmaker met zin voor avontuur? Stel je dan kandidaat om reisbegeleider te worden voor de Joker-groepsreizen!
Je krijgt van ons een ervaringsgerichte opleiding waar je de nodige vaardigheden bijleert en natuurlijk de kans om in de groep te wereld te ontdekken. Topdeal, toch? De eerste stap naar onze opleiding is het selectieweekend, waar we elkaar beter leren kennen en bekijken of het matcht. Ben jij erbij?
Stel je zo snel mogelijk kandidaat via www.karavaan.be/reisbegeleider - succes!
Inschrijven of meer informatie? Surf snel naar www.karavaan.be
Herfstwandelweekend
Lierneux
De bomen kleuren rood, bruin & geel en de herfstzon roept ons naar buiten ... Het ideale moment voor een gezellig weekendje Ardennen! Onze wandelcrew trekt er zaterdag en zondag op uit voor herfstwandelingen van zo'n 20 km. 's Avond kan je chillen, spelletjes spelen en je reisgenoten nog beter leren kennen in het vakantiehuisje. Sfeer en gezelligheid gegarandeerd!
€149 – incl. overnachtingen, maaltijden, Karavaan-begeleiding
7 – 9 februari
Winterwandelweekend
Vresse-sur-Semois
Eén van de mooiste plekken van België? De vallei van de Semois. En stel je voor dat die onder een vers laagje witte sneeuw ligt ... Ardennen, here we come! Tijdens dit wandelweekend ontdekken we de prachtige omgeving met winterwandelingen van zo'n 20 km. Weer opwarmen doen we in ons vakantiehuisje met lekker eten, een drankje en gezelschapspelletjes. Een weekendje Ardennen zoals ze horen te zijn!
€149 – incl. overnachtingen, maaltijden, Karavaan-begeleiding
GoFest: Save the date!
Leuven
Hét grote reüniefeest voor iedereen die in 2024 op Joker-jongerenreis ging!
Ga of ging jij mee op Joker-jongerenreis? Zet dan zaterdag 5 oktober al in je agenda, want hier moét je bijzijn. Zie je reisgenoten terug, haal de tofste reisherinneringen weer boven, laat het competitiebeest in jezelf los tijdens onze hoogsteigen "Olympic Games GoFest 2024" en smeer je dansbenen maar in voor een avondje in de Rumba in hartje Leuven. Ready? Set. GoFest!
Tekst: Jakoba Gurny
Foto's: jakoba Gurny & medereizigers
Drie weken lang lieten we ons als groep onderdompelen in het magisch India! Ik was op voorhand al verliefd op de Indische keuken, maar toch kon het land mij nog verrassen op allerlei andere vlakken. De kleurrijke feesten, de grootse forten, de ongelooflijk mooie natuur, de nieuwsgierige mensen en de tot de verbeelding sprekende Taj Mahal als verjaardagscadeau. Het land van contrasten geeft ook vaak een harde realiteit weer, waardoor je alles goed in perspectief plaatst en vaak ook dankbaarheid voelt. De hoogtepunten van deze fantastische groepsreis waren voor mij de Bollywoodfilm -en workshop, de kookles, mijn verjaardag met de Taj Mahal en het lekkere eten. Elke dag chai drinken mis ik toch ook! De korte nachtjes door de treinreizen dan weer net iets minder.
Nomadenbestaan in de woestijn. Leven op het ritme van de natuur.
Minder comfortabel dan het er uit ziet, maar wel een unieke ervaring.
De vele forten tonen de rijke geschiedenis van het land.
De heilige koe vind je overal terug in het straatbeeld.
Indiaase vrouwen besteden uren aan het zetten van de perfecte henna die oh zo gedetailleerd is.
Er waren maar liefst 4 jarigen tijdens onze reis, dus er was altijd wel een reden om te vieren en taart te eten.
Verdwalen in de pittoreske straatjes van Jaisalmer.
Van hieruit goed zicht op de vijand.
Machtig hoe klein we ons toen voelden. Verfrissing is welgekomen!
Gelukkig moet je elkaar niet kunnen verstaan om Uno te spelen op de trein.
Veel aapjes overal, zelfs achter het stuur van de tuk tuk.
Nooit gedacht dat een Bollywoodfilm zoveel spektakel teweeg zou brengen. Heel de zaal stond in rep en roer! Zelfs zonder een woord Hindi kon je het verhaal snappen.
In
Peter Van Dinter
Bloemen noch kransen; yours truly is afgelopen lente op gepland-doch-spontane wijze getrouwd in Vegas. Ondanks de extra calorieën die we tijdens onze rondreis de week ervoor hadden verzameld, wisten we ons toch nog in ons respectievelijke pak en jurk te hijsen. Daarna werden we met een limousine naar Elvis gebracht, waar we elkaar het jawoord gaven, begeleid door de nodige evergreens en een gelofte, geperst in een kwartiertje pure Amerikaanse folklore.
Onze dagtocht nadien begon bij de “Venetian” voor wat Venetiaanse trouwfoto’s. Terwijl we door het doolhof van een van de vele aansluitende winkelcentra dwaalden, kwamen we langs een kleine tattoo parlour. Of ze bedwelmd was door de roes van liefde of al een Amerikaanse zonneslag te pakken had, laat ik in het midden, maar mijn kersverse gemalin stond op het punt haar eerste eeuwige souvenir op haar rug te laten zetten. Hoewel ik normaal gesproken zulk een impulsieve actie wel kan smaken, wist ik dat dit met een hele dagtocht in de hete zon op hoge hakken door de woestenij van de Las Vegas Strip geen goed idee zou zijn.
Door even op het slachtoffer in spe in te praten, wist ik alsnog 24 uur bedenktijd te bedingen, om zowel het gezond verstand als de inspiratie de nodige ademruimte te geven. Niet dat ik op eender welke manier tegen tattoos ben, getuige de twee tekeningen die ik enkele decennia terug zelf heb laten aanbrengen. Een goede reisbegeleider wil gewoon liever niet-traumatische EHBO vermijden, dan wel verstrekken.
Bijna 24 uur later stonden we daar dan toch, al had mijn huwelijksmaatje deze keer klamme handjes en knikkende knieën. Toch ben ik trots dat ze doorzette, ondanks waarschuwingen en het delen van mijn eigen ervaringen, inclusief bezoekjes aan de pot en totale black-outs van de pijn. Over eerste hulp gesproken: net als ik hebben jullie vast wel een zakje essentials bij je. Terugdenkend aan mijn eigen ervaringen als jonge snuiter, dacht ik van meerwaarde te zijn met anti-allergische gaas voor de gevoelige huid en hydraterende wondzalf verrijkt met vitamine E. Niets van dat alles natuurlijk. Net als de EHBO-procedures bijna ieder jaar van aanpak wijzigen, is dat bij de nabehandeling van tatoeages ook zo. Gewoon laten helen zonder meer was de boodschap van de enthousiaste vrouwelijke kunstenares, en daar stond ik dan met mijn kwakzalverij.
Mijn geliefde is er ondanks de zenuwen en een immer lage bloeddruk goed doorgekomen, en ik ben minstens even blij dat ik geen jaren naar een gekke leuze als “Viva Las Vegas” of een motiverende Instagram-quote hoef te staren, maar gewoon een mooi afgelijnde roos op haar rug, naar het model van haar bruidsboeketje. Zij heeft misschien een blijvend aandenken laten aanbrengen, maar de beste souvenirs blijven in mijn ogen de diversiteit aan gedeelde herinneringen tussen reiscompagnons, een leven lang.
Beleef deze winter de ultieme sneeuwervaring in Fins Lapland. Het eindeloze sneeuwtapijt, de besneeuwde bossen en bevroren meren maken dit een magische bestemming voor jouw wintervakantie. Verken de landschappen tijdens verschillende outdooractiviteiten op groepsreis met Joker of in internationale groep, begeleidt door een Engelstalige gids die de regio door en door kent.
Met z’n twee spring je op de sneeuwscooter voor een tocht door de winterse landschappen. De tocht kan variëren van 30 tot 75 km en duurt 2 tot 5 uur. We besturen de scooters zelf, ervaring is niet nodig, wel een rijbewijs. Onderweg genieten we van de prachtige natuur rondom ons.
Wandelen op sneeuwschoenen is één van de oudste manieren om je voort te bewegen in Lapland. Met de sneeuwraketten onder onze voeten maken we een sportieve wandeling langs bossen, moerassen en bevroren meren.
Het noorderlicht, ook bekend als aurora borealis, is een van de meest betoverende natuurverschijnselen op aarde. We kunnen het nooit 100% garanderen, maar de kans is groot dat je de fantastische kleurrijke lichtshow van het noorderlicht kan aanschouwen in Fins Lapland.
In de Joker-groepsreizen door Lapland zit standaard een hondensledetocht, maar wil je echt back to basics in de wildernis? Bekijk dan zeker de 5-daagse hondensledetocht in internationale groep. Samen met een team getrainde husky’s trek je langs de uitgestrekte landschap -
pen naar Pallas Ylläs Nationaal Park. Iedereen verzorgt zijn eigen honden en ’s avonds overnachten we in gezellige blokhutten.
Meer informatie: joker.be/fiwh
5. Bezoek aan een rendierboerderij
We bezoeken een authentieke rendierboerderij. De enthousiaste rendierhouders vertellen ons alles over de Sami-cultuur tijdens een bezoek aan de boerderij en het museum. Ze leren ons de dieren vangen met een lasso voor we vertrekken op een wandeling door het winterdorp.
Een overnachting in een wildernis-hut is een unieke ervaring op zich. We halen water en helpen bij het vuur aanmaken zodat we samen kunnen koken. Na het diner kan je ontspannen in de sauna of gezellig bijpraten rond een kampvuur in openlucht.
7. IJsvissen
Op het bevroren meer maken we met een zware boor een gat in het ijs. We proberen via dit gat vis te vangen met pro-tips van de gids.
Na heel wat dagen buiten door te brengen, is het tijd om op te warmen. Ook de lokale bevolking maakt af en toe een uitstap naar de
traditionele Finse smoke -sauna. We genieten van het prachtige zicht op de omgeving vanuit de jacuzzi en het relaxatiebad. De echte adrenalinezoekers kunnen zich wagen aan een korte dip in het ijskoude meer. Zwemmen bij temperaturen die ver onder het nulpunt liggen is ongetwijfeld een onvergetelijke ervaring!
Hebben deze unieke activiteiten je overtuigd om Fins Lapland te ontdekken? Bekijk de 3 formules van Joker:
• Winterse cocktail: Ontdek Fins Lapland 8 dagen lang tijdens verschillende activiteiten met een Joker-groep joker.be/fiwc
• Wintersafari: In internationale groep verken je Fins Lapland op 8 dagen Joker.be/fiww
• Hondensledetocht: Reis door de landschappen tijdens een 5-daagse huskysafari in internationale groep Joker.be/fiwh
Programma en inschrijven op www.reisbeurscanadausa.be
• Reizen met je partner, gezin, vrienden of in groep
• Met huurwagen, camper of campervan
• Rondreizen, citytrips en wintervakanties
• Ook reizen op maat van gezinnen met kinderen
• Reisadvies over regio’s en vliegtickets
zondag
20/10
• Lamot Mechelen
• Van 10u30 tot 17u00
• Gratis
• Inschrijven verplicht