ขยะ โดนเกบ ็ ! ทำ�กันเงียบๆเป็นกล่ม ุ
หว่ั น สถานท่ี ส กปรก
วันพ.ที5่ ธ.ค.ทีผ่ า่ นมาเวลา 16.30 น. นักศึกษา ชายหญิงไดม้ า รวมตัวกันจำ�นวนหนึง่ เพือ่ เก็บขยะ หลังเทศกาลลอยกระทง บริเวณรอบสระแก้ว ภาย ในม.ศิลปากรกันอย่างเงียบๆ โดยแอบเชิญชวนพี่ น้องมาร่วมกิจกรรมโดยใช้ต้นไม้ฟรีเป็นของกำ�นัล แต่แม้ไม่มใี ครร่วมด้วย นักศึกษาก็ยงั คงเดินเก็บ ขยะด้วยความขมักเขม้น ข่าวดีตอ่ ในน.3
กลับมาอีกครั้ง!
โครงการแลกเปลี่ยน นักเรียน สแตนฟอร์ด-ไทย ปี 2013 รุ่น 17
สมัครด่วน
หมดเขตส่งใบ 15 มกราคม 2556
ดูรายละเอียดเพิ่มเติม http://www.stanford.edu/group/ thais/cgi-bin/step/home หรือ
https://www.facebook.com/ StanfordThaiExchange
หรืออ่านต่อหน้า6 ฉบับที่ 1 ๐ 12/2555 ๐ first issue ever! www.facebook.com/kaowdee|kaowdeeproject@gmail.com
ศีลธรรม
2ทันตะใจซื่อ
คิตตค้ี นื สาวตาบอด ส่งคืนเงินก้อน เกบตกกระเปาตามหาเจา้ ของ
็ ๋
ยัง อยู่
น ศ . ห ม อ ฟั น เก็ บเงิ น ตก ใ น วัด 12,000บาท คืนเจา้ ของ สดุ ซ้ ึ งน้ ํ า ใ จเขี ย น จม.ขอบคุณส่ ง กลบ ั มาหาตัว ท่ี ข่าวดีตอ ่ ในน.3
เก็บได้จากโรงอาหารกลาง รี บ โทรหาตามเบอร์ ต๋ัว รถ โชคช่วยเจอแม่รบ ั นัดคืน สาวเจ้ า ของกระเป๋ า คิ ต ตี้ ปรากฏเป็นนศ.พิการทาง สายตามหาวิทยาลัยข่าวดีต่อในฉ.
คิตตี.้ เมือ่ วันที7่ ธ.ค.ทีผ่ า่ นมา เวลา 12.00 น. นายณต (ชือ่ เลน่ จริง) ได้เก็บกระเป๋าเงินตกหล่นที่ โรงอาหารกลาง ของม.ธรรมศาสตร์ ศูนย์รงั สิต ได้จงึ รีบตามหาตัวเจ้าของจากข้อมูลภายในกระเป๋า พบ เบอร์โทรศัพท์จากตัว๋ รถโดยสาร ติดต่อกลับไปพบว่า ปลายทางเป็น หญิงวัยกลางคนรับสาย ในทีส่ ดุ นัด เจอตัวทีต่ กึ อธิการบดี ในวันเดียวกัน ซึง่ ปรากฏเจ้า ตัวเป็นนักศึ..ข่าวดีตอ่ ในหน้า 3
แยง่ กันลกุ 2สาวใจงามพรอ้ ม สละทบ่ ี ที เี อสใหเ้ ด็ก
สาวหน้าหมวยตกใจรีบจุม ่ นิว้ ช่วยชีวิตพร้อมดูอาการเคาะ โต๊ะเรียกสติฟ้ืนบินได้ด่ังเดิม รถไฟฟ้าคนใจ งาม สองสาว แ ป ล ก ห น้ า กัน พร้อมใจ ลุกให้เด็กน้อย นัง่ โดยมิได้ นัดหมาย คู่ แม่ลก ู เฮได้นง่ ั พร้อมหน้าบน รถไฟฟ้าอย่าง มี ค ว า ม สุ ข ตลอดสถานี
รนาทีอชีวดิต เกือบดับ
ใจซือ่ . ภาพจดหมายของนายเศวต กาสุรยิ ะ ทีเ่ ขียนชืน่ ชมและขอบคุณ น.ส.พรี ยาภรณ์ พวงมลิวลั ย์ (ภาพ ซ้าย) และ น.ส. ณัฐชา อยูย่ นื พัฒนา นศ.ทันตแพทย์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ทีเ่ ก็บเงินจำ�นวน 12,000 บาท ส่งคืนให้ทว่ี ดั เพิม่ ทาน คลองสี่ หมู่ 4 ต.คลองสี่ อ.คลองหลวง จังหวัดปทุมธานี ซึง่ เหตุเกิดเมือ่ วันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา14.00น. แต่แม้เวลาล่วงเลยมา ก็ยงั เป็นทีน่ า่ ชืน่ ชมยกย่องยิง่ . ข่าวดีตอ่ ในหน้า 3
คาแกว้ บนโตะ๊ น้ำ� ดื่ม ในบ้ า น
แมลงรอด. เมือ่ วันที่ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2555 เวลา 19.48น. เ กิ ด เ ห ตุ แ ม ล ง ไ ม่ ทราบสั ญ ชาติ พั น ธ์ บิ น ตกลงยั ง แก้ ว น้ำ � ของน.ส. เพชรรัตน์ หายาณุวฒ ั น์ ขณะ รั บ ประธานอาหาร ทีบ่ า้ นเพือ่ น ตำ�บล บางไผ่ เชตบางแค กรุงเทพฯ เจ้าตัวเผย ภายหลังว่า ตกใจ เล็ ก น้ อ ยแต่ ร วบรวม สติ รี บ ใช้ ป ลายนิ้ ว ชี้ แตะเบาๆที่ ตั ว แมลง นั้ น เผื่ อ ช่ ว ยชี วิ ต ทั น ที ซึ่ ง ต อ น แ ร ก แ น่ นิ่ ง ไ ป บ น โ ต๊ ะ แ ต่ ล อ ง เคาะโต๊ ะ ดู ก ลั บ บิ น หนี ไ ปได้ ก็รู้สึก โล่ ง ใจ
สอบทฤษฎีเปียโน ม.5ได้เกือบเต็ม 97/100 ABRSM ข่าวดีตอ่ หน้า 4
แย่งกันลุก. เมือ่ วันอังคารที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2555 เวลา 16.48 น. เกิดเหตุแย่งกัน ลุกให้ทแ่ี ก่ เด็กหญิงอายุประมาณ 6 ปี ตัดผมสัน่ ทรงมารุโกะ สวมกระโปรงแดง ไม่ทราบ ชือ่ และนามสกุล เดินขึน้ ขบวนรถไฟฟ้ามาพร้อมกับมารดา ช่วงสถานีนานา น.ส.เพชรรัตน์ หาญานุวฒ ั น์ หนึง่ ในผูก้ อ่ เหตุลกุ กับหญิงสาวไม่ทราบชือ่ แต่หน้าแขก ได้กระทำ�การสละที่ นัง่ ให้แก่เด็กน้อยโดยมิได้นดั หมาย ทำ�ให้ได้ทน่ี ง่ั ว่าง 2 ทีพ ่ อดีแก่เด็กหญิงทรงมารุโกะและ มารดาของเธอ.
ช่ ว ยแมลง
พุดเดิล้ ฟืน ้
มดลกู อักเสบ พันลาํ ไสใ้ หญ่
ผา่ ตัด
รอดไม่พง่ึ ปาฏิหาริย์
เดิล้ ฟืน ้ . หลัง หมอตรวจเจอมดลูก เข้ า รั พุบดการผ่ า ตั ด เมื่ อ อักเสบ ผ่าเข้าไปเจอ วันพุธที่ 5 ธ.ค. 55 “หนู สุนขั พันธุพ์ ดุ เดิล้ ลำ�ไส้ ใ หญ่ พั น อยู่ อี ก นิแต่ว”ไ ม่ ท ราบว่ า แท้ ห รื อ ข องน.ส.ตวงกมล ต้องใช่เวลาคลายปม ไม่ทองบริ สทุ ธิ์ บ้านเลข ก่ อ นจะตั ด มดลู ก ได้ ที1่ 51/147 ต.บางไผ่ เขต บางแค ได้ฟน้ื ตัวแล้ว สำ�เร็จ ส่วนหมาไข้ ในวันต่อมาอาการร่ าเริง พักฟื้นเร็วดี ร่าเริง แจ่มใส และทานอาหาร ากเหมือนปกติ ก่อน แจ่มใส กินข้าวได ได้สั ตมวแพทย์ ผู้ รั ก ษานำ � าตัดให้ดู เผย แต่ ห มอย้ำ� ลำ�ไส้ ใ หญ่ รูต้ปอการผ่ งดูอาการต่ออีก 2-3
ยังไม่หายขาด
ข่าวดีต่อในน.3
คืนแต่ยงั มีสทิ ...ข่าวดีตอ่ น.3
ขับมอไซค์ให้อาหาร
ไ ม เ ่ ล อ ื กหน า ้ หมานอ้ ยวง่ิ สลอ่ นดีใจไดข้ า้ วกิน
เลือกหน้า.เมือ่ วันที1่ 6ธ.ค.2555 เวลาประมาณ หนุม ่ ศิลปินเล็ก ยิม ้ ดีใจได้นำ�้ ดืม ่ ไม่ 17.00 น. พบเห็นคูห่ ญิงชายขับรถจักรยานยนต์ออกมา คืน ขณะเดินแบกเป้ไปเรียน จากหมูบ่ า้ นด้านในถนนบางแวก ห่างจากสีแ่ ยกทศกัณฑ์ หนังสือชัน ้ บน เผยลืมไว้ทร ่ี า้ น ประมาณ 1.5 กม. โดยในตอนแรกฝ่ายหญิงมีทา่ ทีพริ ธุ กาแฟหน้าตึกเรียน ไม่คด ิ ว่าจะ มองมายังพงหญ้ารกร้างข้างทาง ก่อนทีฝ่ า่ ยชายจะจอดรถ วทัง้ คูจ่ งึ เดินไปยังลานโล่งพร้อมถุงพลาสติกถุงใหญ่ใน ได้คน ื วานขอบคุณนักข่าวทีค ่ ว้า แล้ กำ�มือ เผยออกมาเป็นอาหารถุงใหญ่ซง่ึ ลูกสุนขั จรจัดทีเ่ พิง่ เอามาส่งให้ถง ึ มือ ข่าวดีตอ ่ น.4 เกิดต่างวิง่ กรูกนั เข้ามาด้วยความดีใจ โดยมีมารดาสุนขั
น า ้ ํ กลับมา! ยม ้ิ ชน ่ื มน ่ื ไดน ้ า ้ํ คืน ยืนดูอยูห่ า่ งๆ ก่อนทีท่ ง้ั คูช่ ายหญิงจะขีร่ ถกลับเข้าหมูบ่ า้ น
ก ชายใส่ เ สื้ อ สี เข้ม ไม่ทราบ ชือ ่ วิง่ ออก กำ� ลั ง ก า ย ต อ น เ ช้ า ที่ สวนรถไฟ พ บ เ ห็ น เ ต่ า กำ� ลั ง ข้ า ม ถนน หวัน ่ ใจ กลั ว จั ก รยาน บีก ้ ระดองเละ รีบเข้าช่วยอุม ้ พากลับบึงน้ำ� บ ริ เ ว ณ ใ ก ล้ ทันที อย่างไม่ รั ง เกี ย จเมื่ อ 2สัปดาห์ก่อน
หนุ่มห่วงเต่าบี้
รีบควา้ กลบ ั บึงสวนรถไฟ เต่าบี.้ เหตุการณ์คว้าเต่า เกิดขึน้ อย่างเงียบๆ ณ สวน รถไฟ ผูพ ้ บเห็นเหตุการณ์ น.ส. ณัจยา กิจจาธร เผย ว่าพบเห็นชายไม่ทราบชื่อ กำ�ลังวิ่งออกกำ�ลังใส่เสื้อสี เข้ม เข้าช่วยเต่า ทีพ ่ ยายาม คืบคลานข้ามถนน ณ สวน รถไฟ คาดว่าน่าจะเป็น เพราะกลัวคนขับขี่จักรยาน จะขีท่ บั เป็นอันตรายต่อ เต่าและผูข้ ่ี จึงรีบอุม้ เต่า กลับบึงน้ำ�ที่อยู่บริเวณใกล้ เคี ย งเพื่ อ ความปลอดภั ย
ขยะโดนเก็บ.
นั ก ศึ ก ษ า ก ลุ่ ม ห นึ่ ง จ า ก ช ม ร ม อนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยศิลปากร รวมตัวกันจัด กิจกรรมเก็บขยะขึ้น ภายในมหาวิทยาลัย ศิลปากร วิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์ ซึ่งตั้งอยู่บนถนนราชมรรคา อำ�เภอเมือง จังหวัดนครปฐม โดยรอบบริเวณสระแก้ว หลังจากเทศกาลประเพณีลอยกระทง ที่ทาง มหาวิ ท ยาลั ย จั ด ขึ้ น และมี ค นเข้ า ร่ ว มงาน ทิ้งขยะเอาไว้ทั่วไป เมื่อวันพุธที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2555 ที่ผ่านมา เวลาประมาณ16.30 น. กลุ่มนักศึกษาทั้งชายและหญิง จากชมรม อนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ได้รวมตัวกันทำ�กิจกรรมเก็บขยะขึ้น เพื่อ รักษาสิ่งแวดล้อม เป็นการรณรงค์รักษา ธรรมชาติ โดยประธานชมรม นาย ปวิตร ชนกโอวาท นักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ และเทคโนโลยีอุตสาหกรรม เผยว่า กิจกรรม นี้นั้นจริงๆเคยจัดมาแล้ว ครั้งนี้จัดขึ้นเพื่อ ถวายให้ ใ นหลวงด้ ว ยเนื่ อ งจากเป็ น วั น พ่ อ ตรงกับวันที่ 5 และก็เพื่อเป็นการรักษาสิ่ง แวดล้อมหลังจากประเพณีลอยกระทงอีก ด้วย อนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่ง แวดล้อม ดำ�เนินสืบต่อกันมาถึง 32 ปี ก่อตั้ง ขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2532 นับได้ว่าเป็นชมรมที่มี ระยะเวลายาวนานมาก และมีกิจกรรมของ นักศึกษามาตลอด เช่น กิจกรรมรับบริจาค ของไปแจกในวันเด็ก กิจกรรมปลูกต้นไม้ กิจกรรมพัฒนาชนบทสร้างแหล่งเรียนรู้การ อนุรักษ์ธรรมชาติ เป็นต้น สำ�หรับกิจกรรมเก็บขยะในครั้งนี้ ผู้ ดำ�เนินโครงการได้นำ�เอากิจกรรมแจกต้นไม้ ฟรี ที่ีนาย พงศ์พิพัฒน์ ภิญโญ เป็นผู้รับ ผิดชอบหลักมาร่วมด้วย โดยมีการเชิญชวน ให้ผู้มาร่วมกิจกรรม ได้ต้นไม้กลับไปแลก กับขยะเต็มถุงดำ�จากการเก็บขยะ นายพงศ์ พิพัฒน์กล่าวว่า “ในแต่ละรายการโครงการ ก็จะมีคนหมุนมาช่วยงานบ้างผลัดกันไป ซึ่ง โครงการแจกต้นไม้ฟรีนี้หัวแรงเป็นนศ. 5 คน คือ พีระพงษ์ วงษ์ทวี,สรีนา สัตถาผล, นิติ เอี่ยมขจร, ธีรภัทร บุญทุบุญ และ ตัว ผม” กิ จ กรรมเก็ บ ขยะดำ � เนิ น เวลากว่ า 2 ชั่วโมงจึงแล้วเสร็จ แม้จะยังมีขยะเกลื่อน อยู่บ้านตามทางเดินและริิมสระแก้ว แต่นับ ได้ว่ามีจำ�นวนลดน้อยลงไปมาก ทั้งนี้เวลา ที่จัดกิจกรรมตรงกับวันหยุดและเป็นเวลา ช่วงเย็น ทำ�ให้บรรยากาศในงานค่อนข้าง เงียบเหงา แต่นักศึกษาผู้จัดกิจกรรมและ สมาชิ ก ชมรมคนอื่ น ๆไม่ ไ ด้ รู้ สึ ก เงี ย บเหงา แต่อย่างใด ยังคงเดินเก็บขยะต่อไปด้วย ความสนุกสนาน จนฟ้ามืดในเวลาประมาณ 18.30 น. ทั้ ง นี้ ผู้ ที่ ส นใจสามารถติ ด ตาม กิจกรรมได้ที่หน้า กลุ่ม ในเฟสบุ๊คโดยพิมพ์ คำ�ว่า “ชมรมอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อมมหาวิทยาลัยศิลปากร”
ซึ่งเปิดไว้เป็นกลุ่มเปิด ทุกคนสามารถเข้า ร่วมได้ และติดตามกิจกรรมแจกต้นไม้ฟรี ได้ที่หน้า แฟนเพจ ในชื่อ “The Tree “ ต้นไม้ ให้คุณ “ “ .
กษาหญิงผู้พิการทางสายตา เรียนอยู่ใน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต เช่นกัน เหตุการณ์นี้ถูกเปิดเผยโดย นางสาว ศริดา พิศุทธิ์พัฒนา นักศึกษาทันตแพทย์ ชั้น ปีที่ 4 มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เมื่อเวลา เมื่อวันที่ 7ธ.ค.ที่ผ่านมา เวลา 22.28 น. โดย น.ส. ศริดา เปิดเผยว่า ได้ทราบว่า นายณต (ชื่อเล่นจริง ไม่ขอเอ่ยนาม) ได้เก็บกระเป๋า ตกได้ที่ภาพในมหาวิทยาลัยของตน ก่อนจะ ตามหาเจ้าของเจอ นาย ณต เป็นเพื่อนกับ น.ส. ศริดา กำ�ลังศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 4 เช่นกัน ที่คณะทันต แพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ซึ่งต่อมาจึงได้ติดตามรายละเอียด พบว่า นาย ณต ได้เก็บกระเป๋าเงินตกหล่น ลายคิดตตี้ สีชมพู ที่โรงอาหารกลาง ของ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต เมื่อ วันที่ 7ธ.ค.ที่ผ่านมา เวลาประมาณ 12.00 น. จึงรีบตามหาตัวเจ้าของจากข้อมูลภายใน กระเป๋า พบเบอร์โทรศัพท์จากตั๋วรถโดยสาร ติดต่อกลับไปพบว่าปลายทางเป็นเสียงของ ผู้หญิงวัยกลางคนรับสาย นายณตจึงพูดคุย ถามไถ่ เพื่อถามหาว่ารู้จักกับเจ้าของกระเป๋า เงินใบนี้หรือเปล่า ผลปรากฏว่า เสียงปลาย ทางนั้นเป็น มารดาของผู้ลืมกระเป๋าลายคิดตี้ สีชมพูใบนี้ไว้ จึงได้มีการประสานงานกันเพื่อ ติดต่อผูู้ลืม ต่อมาในเวลาไม่นานนัก จึงพบตัวผู้ ลืมและมีการติดต่อนัดหมายสถานที่เพื่อส่ง มอบของลืม เป็นกระเป๋าคิดตตี้สีชมพู โดย นายณตแจงว่า นัดไปเจอกันที่ อาคารอธิ การบดี ภายในมหาวิทยาลัย เมื่อผู้ลืมมาถึง นาย ณตแปลกใจเล็กน้อยที่พบว่า ผู็ลืมเป็น นักศึกษาผู้หญิงแต่พิการทางสายตา ซึ่งเรียน ภายในมหาวิทยาลัยเดียวกัน ทั้งนี้ไม่ทราบ ชื่อและสกุลของผู้ลืม แต่นาย ณต รู้สึกภูมิใจ และดีใจที่ได้ช่วยเหลืออย่างยิ่ง.
สั ต วแพทย์ รั ก ษาตามอาการผิ ว หนั ง โดย ทายาให้ แต่ต้องโกนขนออกด้วย ส่วนเรื่อง ตัวบวมสัตวแพทย์พาหนูนิวเข้าเครื่อง x-ray ทั้งด้านบนและด้านข้าง ปรากฏว่าสาเหตุที่ ตัวบวมเป็นเพราะไขมัน จากอาหารเท่านั้น แต่ ก ลั บ พบเห็ น สิ่ ง ผิ ด ปกติ คื อ มดลู ก ที่ มี ลักษณะของการอักเสบ จึงแจ้งเจ้าของให้รับ ทราบ สัตว์แพทย์ แจ้งให้เข้าใจและแนำ� นะว่าจะไปตรวจอุลตร้าซาวน์ให้ชัดเจนอีก ทีหนึ่ง ซึ่งไม่สามารถทำ�ที่คลินิกของตนนี้ได้ เนื่องจากไม่มีเครื่องจึงต้องไปใช้อีกที่หนึ่ง ใน วันที่ 3 ธันวาคมอีกครั้ง ในตอนเย็นของวันที่ 3 ธันวาคม เวลาประมาณ 19.00น. ผลการตรวจยืนยัน ว่ามดลูกอักเสบจริง สัตวแพทย์จึงแนะนำ�ให้ ผ่าออก เพื่อป้องกันไว้ก่อนที่จะเป็นมากขึ้น ทั้งนี้สัตวแพทย์ยังคงแปลกใจที่หนูนิวไม่เคย มีอาการผิดปกติหรือไม่อยากอาหารเลย การผ่าตัดถูกชะลอในวันที่ 4 ธันวาคม เนื่องจาก เจ้าของและญาติต้อง การมาดูแลให้กำ�ลังใจก่อนการผ่าตัด แม้ เป็นเรื่องเล็กน้อยก็ตาม จึงทำ�ให้สัตวแพทย์ สามารถดำ�เนินการผ่าตัดได้ในวันถัดไป คือ วันที่ 5 ธ.ค. ในขณะการผ่าตัดนั้นสัตวแพทย์ กลับพบว่ามดลูกที่อักเสบนั้นไม่ได้อยู่ในตำ� แหน่งที่ถูกต้องนัก ทั้งยังถูกลำ�ไส้ใหญ่พัน เอาไว้และลำ�ไส้ใหญ่นี้ก็ยังติดกันเองอีกด้วย จึงใช้เวลานานมากในการผ่าตัดเพื่อนำ�เอา มดลูกที่อักเสบนี้ออกมา โดยไม่กระทบกระ เทือนลำ�ไส้ใหญ่ อาการของหนูนิวเป็นได้ด้วยดีตาม ลำ�ดับหลังจากการพักฟื้น และไม่มีอาการ เบื่ออาหารแต่อย่างได้ ทั้งยังร่าเริงวิ่งเล่นได้ อย่างสนุกสนาน มีเพียงอาการพยายามจะ อาเจียนซึ่งเป็นผลมาจากปัญหาลำ�ไส้ใหญ่ ที่มีอาการมานานแล้ว แต่เจ้าของไม่ทราบ ทั้ ง นี้ แ ม้ ลำ � ไส้ ใ หญ่ จ ะคลี่ ค ลายไปบ้ า งแล้ ว แต่ก็สามารถกลับมาติดกันได้ และเป็น ปัญหาต่อไปได้อีก สัตวแพทย์จึงแนะนำ� ให้เจ้าของต้องมั่นดูแลเอาใจใส่เพื่อสังเกต พฤติกรรมผิดปกติเช่นการพยายามอาเจียน แบบที่เป็นอยู่ถ้ามันรุนแรงมากขึ้น หนูนิวได้ กลับบ้านในวันพุธที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2555.
พุดเดิ้ลฟื้น.
ใจซื่อ.
คิดตี้.
ธิ์ที่จะกลับมามีปัญหาลำ�ไส้ใหญ่ติดกันได้อีก แต่ไม่มีปัญหาเรื่องมดลูกอีกแล้ว เพราะได้ นำ�เอาไปทั้งหมด เหตุการณ์ป่วยไข้ของสุนัขธรรมดา รายนี้ ถูกค้นพบ เมื่อวันที่ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2555 จากการ x-ray ซึ่งเจ้าของไม่ได้ทราบ มาก่อน และสุนัขไม่เคยมีอาการผิดสังเกต เจ้าของ คือ น.ส. ตวงกมล ทองบริสุทธิ์ เผย ว่า นำ� “หนูนิว” มารักษาเรื่องผิวหนังที่เป็น สะเก็ตและขนร่วงมากเกินไป และอาการ เหมือนตัวบวมไม่ปูดขึ้นมาที่ลำ�ตัว เมื่อวันที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2555 ที่โรงพยาบาลสัตว์ AP ตั้งอยู่ที่ถนนพุทธมณฑลสาย 2 ใกล้สี่แยกทศ กัณฐ์ โดยรักษากับ สัตวแพทย์ประเสริฐ
คณะ ถึงคณบดีโดยตรง เหตุ ก ารณ์ ก ารเก็ บ เงิ น ก้ อ นได้ ค รั้ ง นี้ถูกเปิดเผยโดย น.ส. ศริดา พิสุทธิ์พัฒนา นักศึกษาชั้นปีที่ 4 คณะทันตแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ซึ่ง ได้ รั บ ข้ อ มู ล ต่ อ มาจากอาจารย์ ท่ า นหนึ่ ง ที่ พบเห็นโครงการข่าวดีของเรานี้ และจากราย ละเอียดที่ได้มา ทำ�ให้เราค้นต่อไปจนเจอกับ 2 นักศึกษาสาวที่เป็นตกเป็นข่าวในครั้งนี้ น.ส. ณัฐชา อยู่ยืนพัฒนา เปิดเผย ถึงเหตุการณ์ในครั้งนี้ว่า ตนกับน.ส. พีรยา ภรณ์ พวงมลิวัลย์ ได้ไปร่วมงานพระราช ทางเพลิงศพแก่อาจารย์ใหญ่ พร้อมเพื่อนที่ ศึกษาคณะทันตแพทยศาสตร์ซึ่งอยู่กลุ่มที่ผ่า
ร่างอาจารย์ใหญ่ท่านนี้ด้วยกัน และยังมี นักศึกษาจากคณะแพทยศาสตร์อีกกลุ่มหนึ่ง ด้วย ที่วัดเพิ่มทาน คลองสี่ หมู่ 4 ต.คลองสี่ อ.คลองหลวง จ.ปทุมธานี เมื่อวันที่ 28 เมษ ายน พ.ศ. 2555 เวลาประมาณ 14.00 น. ใน ขณะพิธีตนเป็นฝ่ายนั่งเยื้องกับผู้ชายมีอายุ ท่านหนึ่ง ซึ่งต่อมาทราบว่าคือนายเศวต กา สุริยะ น.ส. พีรยาภรณ์ พวงมลิวัลย์ กล่าว เสริมว่า ตนนั้นนั่งด้านหลังนายเศวต กา สุริยะ ต่อมาตนสังเกตเห็นเงินจำ�นวนมาก เป็นปึกร่วงหล่นอยู่ที่พื้นแล้ว ซึ่งไม่แน่ใจว่า เป็นในขณะที่ก�ำ ลังนั่งฟังสวดหรือกำ�ลังมีการ แสดงที่หน้าเมรุ ตนจึงได้สะกิดเรียกน.ส. ณัฐ ชา ให้ดูและถามความคิดเห็นว่าน่าจะเป็น ของใคร จากการพินิจแล้วตำ�แหน่งที่เงินปึก นี้ร่วงหล่นอยู่นั้นอยู่ใต้เก้าอี้ของนายเศวต จึง คิดว่าน่าจะเป็นของเขา ทำ � ให้ น .ส.พี ร ยาภรณ์ ต้ อ งยื่ น มื อ สะกิดถาม หากเงินก้อนนี้เป็นของชายผู้นั่ง อยู่ข้างหน้าจริง ซึ่งปรากฏว่าเป็นจริงดังที่คิด นายเศวตดีใจมาก หันไปพูดคุยกับผู้หญิง ที่นั่งอยู่ข้างๆ ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นภรรยา ของนายเศวต ก่อนที่จะหันกลับมาพูดคุ ยกับน.ส.พีรยาภรณ์และน.ส.ณัฐชา จน กระทั่ ง ทราบว่ า ทั้ ง สองเรี ย นอยู่ ค ณะทั น ต แพทยศาสตร์ แล้วจึงได้ขอชื่อของทั้งสองไว้ โดยกล่าวว่าจะเขียนจม.ไปขอบคุณแล้วแจ้ง ที่คณะด้วยใจจริง เหตุการณ์ล่วงเลยผ่านมา นักศึกษา ทั้งสองไม่เคยปริปากบอกใคร ต่างทำ�ดีแล้ว เก็บเงียบไว้ จนลืมเหตุการณ์ กระทั่งเมื่อวันที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 ได้มีจดหมายเขียน ด้วยลายมือส่งมาที่คณะทันตแพทยศาสตร์ โดยเรียนต่อ คณบดี เพื่อแจ้งพฤติกรรมอันดี งามของนักศึกษาทั้งสอง เป็นเหตุให้ผู้อื่นได้ รับทรัพย์คืน ไม่เสียหาย ไม่เสียใจ ในจำ�นวน เงิน 12,000 บาท โดยการนี้ได้ลงรายละเอียด สถานที่ และวันเวลาเอาไว้ พร้อมด้วยลายมือ ชื่อคือนายเศวต กาสุริยะ เจ้ า หน้ า ที่ ค ณะจึ ง ได้ สื บ หาตั ว ผู้ กระทำ � การตามอ้ า งในจม.เพื่ อ มาสอบ ปากคำ� และถามไถ่ด้วยความชื่นชม ซึ่ง น.ส.พีรยาภรณ์เผยความรู้สึกว่า “ตอนแรกก็ ไม่คิดว่าคุณลุงจะเขียนมาจริง แต่จดหมายก็ มาที่คณะ เจ้าหน้าที่คณะก็โทรเข้ามาหลาย สาย แต่ไม่ได้รับเพราะเหมือนเรียนอยู่ ก็ เลยฝากประธานชั้นปีมาบอกว่า พี่เจ้าหน้าที่ เรียกหา ตอนแรกก็นึกว่าไปทำ�อะไรผิด แอบ กลัวเล็กๆ พอรู้ก็ รู้สึกดีใจเหมือนกัน แปลก ใจด้วย ไม่คิดว่าคุณลุงจะเขียนมาจริง อืมม และก็คณบดีคณะทันตะฯ เรียกเรา กะเพื่อน เข้าไปชื่นชม และก็ถามเหตุการณ์ กะ ความ รุ้สึกตอนเก็บได้ ว่าแบบมีคิดจะเอาบ้างมั๊ย ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดไรอะ คิดแค่ว่าคุณลุง คงทำ�ตก และก็คิดว่าถ้าเป็นตังค์เราหายบ้าง เราก็คงอยากได้คืนเหมือนกัน ไม่ได้หยิบมา นับด้วยว่าตังค์กี่บาท ตอนนี้ก็รู้สึก เขินเล็กๆ เพราะว่ามีโปสเตอร์หน้าเรากะเพื่อนในเว็บ คณะ กะในเพสบุ๊คนี่แหละ” ทั้งสองนศ.ต่างรู้ สึกภูมิใจและดีใจที่ได้ช่วยเหลือนายเศวตยิ่ง.
3
แต่ก็มั่นทบทวน โดยเฉพาะตอนที่ใกล้สอบ ตอนนั้นจะทบทวนมากเป็นพิเศษ ส่วนภาค ปฎิบัติก็ฝึกซ้อมอย่างสม่ำ�เสมอ ก่อนเวลาครู มาสอนตั้ง 30 นาที...(!?) น.ส.ณัจยา ครูผู้สอนอธิบายถึงกา รสอบว่าเป็นการสอบของ ABRSM คือชื่อ เต็มคือ Associated Board of the Royal Schools of Music หรือที่คนไทยชอบเรียกว่า รอยัล นั้นเป็นการสอบมาตรฐานของโรงเรียน ดนตรีที่เก่าแก่ของอังกฤษโรงเรียนหนึ่งที่มี ความเข้มข้นและยากมาก โดยเฉพาะภาค ทฤษฎี ซึ่งจะเหมือนทำ�ข้อสอบ แต่ผิดพลาด ไม่ได้มากเพราะไม่ใช่การแสดง จึงห้ามตื่น เต้นและคำ�แนนก็กดดันมาก แต่การสอบ ของรอยัลนั้นภาคปฎิบัติสอบได้เพียงเกรด15 หากจะสอบต่อไปในระดับสูงขึ้นไป ต้องมี คะแนนทฎษฎีประกอบด้วยคือต้องมีคะแนน ทษฎีของเกรด 5 นั้นเอง ในการณ์นี้ น.ส.ปฎิญญาที่ได้ คะแนนถึง 97 เต็ม 100 ก็เป็นการสอบภาค ทฤษฎีเกรด 5 ซึ่งนับได้ว่ามีจำ�นวนไม่มากที่ จะได้คะแนนสูงเท่านี้ แต่ทางรอยัลไม่ได้มี การจัดอันดับเด็กเข้าสอบ เราจึงมิอาจรู้ผล ว่ามีใครสอบได้ที่เท่าไรทั้งประเทศบ้าง แต่ก็ เป็นที่น่าชื่นชมและน่ายินดีอยู่ดี.
ถุงอ้วก.
น้ำ�กลับมา.
เมื่อวันอังคารที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2555 เวลาประมาณ 11.00 น. เกิดเหตุ ประจำ�วิสัยโดยทั่วไป คือการซื้อน้ำ�ดื่นขวด พลาสติกแล้วลืมไว้ตามสถานที่ต่างๆ ซึ่งเหตุ กาณ์ทำ�นองนี้เกิดขึ้นกับนายสรุจ ศุภสุทธิเวช นักศึกษาชั้นปีที่ 3 คณะจิตรกรรมประติมา กรรมและภาพพิมพ์ มหาวิทยาลัยศิลปากร เหตุการณ์ผลิกพันเมื่อนายสรุจ ศุภ สุทธิเวช ได้ขวดน้ำ�กลับคืน หลังจากเดินลุก ออกจากโต๊ะที่ลืมไว้ไปแล้ว โดยได้รับคืน จากผู้สื่อข่าวของเราเอง (ไม่ขอเอ่ยนาม:ทำ�ดี ไม่หวังผล) จึงเปิดเผยว่า ตนได้ซื้อน้ำ�ขวดนี้ ไว้เมื่อนั่งอยู่ที่ร้านติ๊กคาเฟ่ ชั้นหนึ่งหน้าทาง เข้าอาคารศูนย์ปฏิบัติการทัศนศิลป์สิรินธร มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตพระราชวัง สนามจันทร์ ดื่มไปแค่ไม่เท่าไร ต้องขึ้นเรียน จึงรีบมาก ลืมขวดน้ำ�นี้ไว้ที่นั้น จึงต้องขอ ขอบคุณผู้สื่อข่าวรายนี้มากที่นำ�น้ำ�มาคืนให้ ไม่เห็นเป็นเรื่องเล็กน้อย เพราะขวดพลาสติก ที่เพิ่มขึ้นกับน้ำ�ที่เสียไป ย่อมทำ�ให้โลกเรา ร้อนขึ้น และวินาศไปในที่สุด.
เปียโน.
เมื่อวันที่ 18 พฤษจิกายน พ.ศ. 2555 ผู้สื่อข่าวได้รับรายงานว่า มีเด็กหญิง สอบเปียโนได้คะแนนสูงเข้ามา จึงติดตาม จนพบกับน.ส.ปฏิญญา เตชทิพากร อายุ 17
ปี กำ�ลังศึกษามัธยมศึกษาปีที่ 5 ณ โรงเรียน มัธยมวัดนายโรง ซึ่งเป็นผู้ที่ทำ�คะแนนได้สูง ข่าวนี้ถูกเปิดเผยโดย น.ส. ณัจ ยา กิจจาธร ครูสอนดนตรี ผู้แจ้งข่าวว่ามี นั ก เรี ย นเปี ย โนคนหนึ่ ง ได้ ค ะแนนจากการ สอบ”รอยัล”สูงมาก คือ 97เต็ม100 ซึ่งเป็น เรื่องที่น่าภาคภูมิใจ และถือเป็นเรื่องน่าดีใจ สำ�หรับครููผู้สอน เปิดเผยขึ้นเมื่อวันที่ 18 พ.ย. 2555 ต่อมาวันอังคารที่ 18 ธันวาคม พ.ศ. 2555 จึงได้ติดต่อเข้าสัมภาษณน์น.ส. ปฎิญญา เตชทิพากรสำ�เร็จ เมื่อเวลา 17.30 น. ณ บ้านของเธอ ในซอยพุทธมณฑลสาย สอง ซอย 21 ถ.พุทธมณฑลสาย 2 ต.บางไผ่ เขตบางแค กรุงเทพฯ สภาพบ้านเป็นบ้าน เดี่ยวหลังใหญ่ ตั้งอยู่สุดซอย มีสุนัขหลายตัว น.ส.ปฎิญญา เล่าว่า ตนเรียนเปีย โนมาตั้งแต่เด็กเล็กๆ เรียนที่โรงเรียนDr. Saxมาตลอด จนย้ายมาเรียนที่บ้านเอง กับ คุณครูกอล์ฟ ซึ่งก็คือ น.ส.ณัจยา กิจจาธร จน ตอนนี้อายุ 17 ปีแล้วก็ยังเรียนอยู่ แต่ว่าเรียน ทฤษฎีเพิ่มด้วย แต่ไม่ได้เรียนไว้เพื่อนำ�ไป ใช้ในการศึกษาที่สูงขึ้น เพราะไม่ได้ตั้งใจจะ เรียนทางด้านดนตรี ตนเรียนวิศวะมากกว่า ทั้งนี้ น.ส.ปฎิญญา เผยว่า ตนชอบเรียนเลข มาก อ่านเลขแล้วเข้าใจ พอเข้าใจก็ไม่ต้อง จำ� เหมือนกับทฤษฎีดนตรีนี้ ก็ต้องอ่านต้อง ทบทวน แต่พอเข้าใจแล้วก็จะไม่ลืม และเอา มาใช้ได้ ช่วยให้เราเล่นดนตรี เล่นเปียโนดีขึ้น
เมื่อวันศุกร์ที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555 ภายในบริเวณถนนข้าวสาร ซึ่งเป็น แหล่งท่องเที่ยวยามราตรี เกิดเหตุพ่อค้าตา มหาถุงให้ลูกค้าอาเจียนขึ้นอย่างเงียบๆ เหตุ ก ารณ์ ห าถุ ง เพื่ อ อาเจี ย นนี้ เ กิ ด ขึ้นเมื่อเวลา 01.00 น. ขณะลูกค้า 2 คนเป็น หญิงสาวอายุ20ตอนต้น เริ่มมีอาการมึนเมา ลุกขึ้นเพื่อจะออกจากร้านแต่เดินเซและมีอา การเหมือนจะอาเจียน ทำ�ให้พ่อค้าเจ้าของ บาร์ต้อง ซึ่งยืนดูอยู่ห่างๆและเห็นเหตุการณ์ ได้พยายามช่วยเหลือ แต่เนื่องจากร้านของ ตนก็ไม่มีถุงพลาสติกที่จะให้ได้เผื่อว่าลูกค้า จะอาเจียน จึงได้เดินออกตามขอร้านข้างทา งอื่นๆ เพื่อนำ�ถุงมาให้แก่ลูกค้า ก่อนจะถาม ไถ่ว่าลูกค้านั้นเดินกลับไปได้ไหวจริงหรือไม่ เหตุ ก ารณ์ นี้ จ ากกนี้ ส อบถามผู้ ค น อื่นๆ พบว่าเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้น้อย มากในร้านเหล้าหรือบาร์ โดยเฉพาะบาร์ ข้างถนน เพราะต่างคนต่างไม่สนใจกันและ เจ้าของก็ไม่ได้ดูแลลูกค้า แม้ว่าจะอาเจียนก็ ให้อาเจียนข้างทางทั่วไป ผู้มีประสบการณ์จึง ให้ความเห็นว่าเจ้าของบาร์นั้นเป็นคนมีน�้ำ ใจ ดี และคงคิดช่วยด้วยความจริงใจ.
แบ่งเค้ก.
ภาพถ่ายอาหารที่ถูกถ่ายทอดผ่าน โซเชี ย วเน็ ต เวิ ร์ ก รวมภาพไลฟสไตล์ ข อง บุคคลคนนั้น เป็นเหตุให้นางสาวสวรส ธนา พรสังสุทธิ์ ได้รับการรู้จักในฐานะคนชอบ ทำ�เบเกอร์รี่และรักเด็กมาโดยตลอด จนเมื่อ วันที่ 18 ธันวาคม พ.ศ. 2555 เวลา 10.25น. พฤติ ก รรมที่ ถู ก ซ้ อ นเร้ น จึ ง ถู ก เปิ ด เผยขึ้ น อย่างชัดเจน เพราะเมื่อวันที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2555 รูปภาพถ่ายที่มีอยู่บนโซเชียลเน็ตเวิร์ก ชื่อดัง ตัวย่อเอฟบี ได้ทำ�ให้คนที่เป็นเพื่อนกับ เธอได้เห็นพฤติกรรมดังกล่าว คือ การนำ�ขนม ที่เธอทำ�ไปแบ่งแจกจ่ายให้กับคนอื่นๆโดยเฉ พาะเด็กๆ ซึ่งนับว่าเป็นการถ่ายภาพอาหาร ที่แปลกแตกต่างด้วยจุดประสงค์ที่ไม่ใช่เพียง เพื่อบอกว่าวันนี้กินอะไร หรือกินที่ไหน เหตุการณ์แบ่งเค้กรายนี้ถูกเปิดเผย ขึ้นด้วยรูปถ่ายหลากหลายภาพ ซึ่งนางสาว สวรส ธนาพรสังสุทธิ์ ออกมายอมรับว่าตน เป็นคนถ่ายรูปเองทั้งหมด และกระทำ�การนำ� ขึ้นเผยแพร่ด้วยตั้งใจ แต่ไม่ได้คิดหวังผล และการกดไลค์แต่อย่างใด ก่อนจะเล่าถึง อดีตที่ผ่านมาว่า หลังจากที่ตนได้ไปเข้าร่วม โครงการแลกเปลี่ยนโครงการหนึ่ง ที่ประเทศ สหรัฐอเมริกา ตนเกิดกิดความสนใจด้านการ สอนหนังสือ แต่ไม่สามารถจำ�กัดขอบเขต ชัดเจนได้ เช่น การเขียนหลักสูตร หรือการ เป็นครูจริงๆ จึงตัดสินใจ กลับไปที่รร.เตรียม อุดม ไปขออาจารย์ท่าหนึ่งสอน หนึ่งชั่วโมง อาทิตย์ละครั้ง เพื่อสอนเด็ก ม.5 โดยสอน ทุกวันพุธ โดยจัดการเรียนการสอนใหม่เป็น pratical english สอนเขียนessay สอนแปล ไทย-อังกฤษ ต่ อ ม า เ ล ย ไ ป ข อ ส อ น เ ด็ ก ป . 4 ที่ โรงเรียน wells international school ที่ อ่อนนุช ขอสอนผ่านมิสเตอร์มาร์ก ซึ่งเป็น หัวหน้าฝ่ายวิชาการอยู่ที่นั้น จึงได้เข้าเป็น ผู้ช่วยครู แล้วต่อมาก็ลองมาสอน ม.ปลาย Advance Placement (AP) อันนี้สอนคนเดียว สอนทุกวันพุธ โดยนางสาวสวรส เผยความ รู้สึกด้วยรอยยิ้มว่า “ความรู้สึกที่สอนเด็กเป็น ความรู้สึกที่ดีมาก สนุกมากเวลาเห็นเด็กเล่น กัน และเป็นการค้นหาตัวเองด้วย ไม่ได้เงิน อะไรแต่เราได้เจอตัวเอง ได้หาประสบการณ์ ตัวเองจริงๆ ชอบสอนหมดเลย แต่ไม่ชอบ สอนเด็กม.ต้น เพราะมันกำ�ลังโตแล้วมันน่า รำ�คาญ แต่รู้สึกเด็กที่ประทับใจที่สุดคือ เด็ก อนุบาล เด็กเล็กเพราะทุกอย่างที่เค้าพูดมัน มักจะน่าทึ่ง หรือเป็นอะไรที่ไม่น่าเบื่อ เรา อาจจะรู้แล้ว แต่เขาทำ�ให้เรารู้หรือคิดออะไร นอกกรอบไปอีก” การเข้าสอนของน.ส.สวรสนั้นไม่ได้
4
แถวละแวกบ้านของเรามีรถเมล์อยู่เพียงเส้นสายเดียวที่ขับผ่าน นั่นก็คือสาย 97 รถเมล์สายนี้อุตส่าห์ลำ�บากเข้ามาในถนนสองเลนเล็กๆของเรา แล้วนำ�พาผู้โดยสารไปสู่ถนนที่ใหญ่กว่า แต่พวกเราส่วนใหญ่ จะนิยมรถสองแถวซึ่งผ่านเข้ามาถี่กว่า ราคาถูกกว่า ทั้งยังมีให้เลือกหลายสี ทั้งสีเหลือง สีน้ำ�เงิน สีแดง สีชมพู และสีขาว ซึ่งแต่ละสีก็เข้าออกซอกซอยอันสลับซับซ้อนในชุมชนของเราอย่างทั่วถึง แต่ถ้าพูดถึง รถเมล์สาย 97 ที่มีปลายทางไกลเข้าไปในใจกลางเมือง เราต้องนึกถึงใบหน้าของเขาคนนี้ขึ้นมาในหัวอยู่เสมอ ผู้ที่เป็นสัญลักษณ์ของรถเมล์สาย 97 ของเรา มิใช่เพราะเขาทำ�งานเกี่ยวกับรถเมล์หรือการเดิน ทางขนส่งอะไรทั้งสิ้น แต่เขาคือผู้ที่สามารถอ้างสิทธิ์ในรถเมล์สาย ได้อย่างเด็ดขาด อย่างน้อยเขาก็ได้ครอบครองตำ�แหน่งสูดสุดในจิตสำ�นึกของผู้คนในละแวกบ้านของเราเมื่อ
97
นึกถึงรถเมล์สาย 97
โดยเฉลี่ยแล้ว รถเมล์สายเดียวของเรา คือสาย นั้น จะขับผ่านมาทุกๆหนึ่งชั่วโมงเป็นอย่างเร็ว และด้วยถนนที่แคบ มีรถสวนกันให้ขวักไขว่ รถใหญ่อย่างนั้นจึงต้อง ขับช้าลง ถึงอย่างนั้นก็ยังมีอุบัติเหตุกันไม่เว้น ด้วยเหตุผลต่างๆนี่เอง ทำ�ให้คนที่ใช้บริการมีน้อยต่อน้อย ส่วนใหญ่จะนิยมนั่งสองแถวหลากสีออกไปต่อรถเสียมากกว่า แต่เมื่อรถเมล์หลุด ออกไปจากถนนแคบที่ยืดยาวนี้ออกสู่ถนนใหญ่ ที่นั่งของรถเมล์สาย 97 จะถูกจับจองอย่างเต็มที่ ตรงกันข้ามกับรถเมล์ร้างเหมือนที่ในซอย เหตุผลที่เขาถูกยกให้เป็นสัญลักษณ์ของรถเมล์ สาย 97 ก็เพราะว่า เขาแทบจะเป็นคนเดียวในละแวกของเราที่ฝากการเดินทางออกจากซอยทั้งหมดไว้กับรถเมล์สายนี้ ไม่ว่าจะเดินทางใกล้แค่ปากถนน หรือเดินทางไกลเข้าสู่กลางเมือง และที่สำ�คัญตรงข้ามบ้านของเขานั่นเองก็แทบจะเป็นป้ายรถเมล์เดียวที่มีอยู่ในละแวกบ้านของเรา แน่นอนว่าที่นั่นไม่มีป้ายจริงๆแต่อย่างใด แต่ที่สุดแล้ว เขาได้ก่อสร้างป้ายรถเมล์เชิงสัญลักษณ์ให้กับผู้คน และพนักงานรถเมล์สาย 97 เอง ด้วยการที่เขาจะยืนอ้อยสร้อยอยู่ที่นั่นทุก ครั้งที่รอรถ โดยเขาแทบไม่จำ�เป็นต้องกวักมือเรียก รถเมล์จะชะลอรถเป็นสัญญาณให้เรารู้ว่ากำ�ลังจะจอดก่อนที่เขาจะยกมือกวักเรียกเสียอีก เรารู้สึกกันว่า จริงๆแล้วที่รถเมล์สาย 97 ผ่านมาใน ซอยเล็กแคบของเรานั้น ก็เพียงเพื่อให้ผ่าน อาจเป็น นโยบายอะไรสักอย่างของภาครัฐให้มีรถเมล์ทั่วถึงทุก เส้นถนน แต่เอาเข้าจริงแล้ว นโยบายก็มิอาจใช้การ ได้จริง เราจึงต้องพึ่งพารถแดงสองแถว หรือไม่ก็วิน มอเตอร์ไซค์ ที่สะดวกสบายกว่า ประหยัดกว่า ทั้งเรื่อง เงิน และเวลา การที่ชายผู้นี้เลือกใช้เส้นทางที่แสน ลำ�บาก ทุ่มถมเวลาไปกับการรอคอยรถเมล์แบบนี้ ไม่ อาจมีใครเข้าใจได้ เมื่อเขาขึ้นไปบนรถ เขาจะจับจองที่ นั่งทางขวามือติดกระจก ตรงกับประตูรถทันที กระเป๋า รถเมล์ทุกคนรู้จักเขา และเขาก็รู้จักกระเป๋ารถเมล์ทุกคน
งานศพที่ถูกจัดขึ้นอย่างกะทันหันของเขาในวัดของ ชุมชน มีเพื่อนบ้านไปกันพอสมควร ลูกหลานของเขา ก็จัดแจงเรื่องต่างๆได้ดี บนกระดานดำ�ของทางวัด ที่ใช้ไว้เขียนกำ�หนดการต่างๆ ก็มีกลุ่มพนักงานของ รถเมล์สาย 97 เป็นเจ้าภาพด้วยวันหนึ่ง นั่นถือว่า เป็นการเคารพต่อความสัมพันธ์อันแปลกแปร่งของ เขาและรถเมล์สายนี้ ในงานวันนั้นพวกเราเพิ่งจะเคย พบเจอลูกชายคนเดียวของเขา ซึ่งเข้ามาเป็นหัวเรี่ยว หัวแรงหลักของงาน รู้สึกว่าจะเป็นลูกที่เกิดจากภรรยา เก่า ที่คบหาและจากกันไปตั้งแต่ก่อนเขาจะย้ายเข้า มาอยู่ในชุมชนของเรา แม่ของลูกชาย หรือภรรยาเก่า ของเขานั้ น เคยทำ � งานเป็ น พนั ก งานโทรเลขมาก่ อ น
14/ธันวา/55 เพื่อนบ้าน. โดย กุลภาค ชิน.
แบ่งเค้ก.(ต่อจากน.4)
คิดค่าใดๆ เป็นการไปหาประสบการณ์และ ทำ�ในสิ่งที่ตนรัก การสอนนั้นนำ�ไปสู่บทการเล่านิทาน ซึ่งก่อนหน้าวันที่ 19 ตุลาคม ปีเดียวกัน น.ส.สวรสได้เล่าเรื่องมาทิลด้า ในเรื่องนั้น มี ฉ ากที่ เ ด็ ก นั ก เรี ย นชายถู ก ทำ � โทษให้ กิ น เค้ ก ช็ อ คโกแลตก้ อ นใหญ่ เ กิ น มนุ ษ ย์ จ ะกิ น ได้ (แต่เขาก็กินหมดด้วยแรงเชียร์) ทำ�ให้ นักเรียนชั้นเกรด 4 ของโรงเรียน wells international school ขอร้องน.ส.สวรสให้ทำ�เค้ก ช็อคโกแลตมาให้ทานบ้าง น.ส.สวรสได้ตบ ปากรับคำ�ไปด้วยใจจริง ทำ�ให้ในครั้งต่อมา คือวันที่ 19 ตุลาคม โลกทั้งใบที่เป็นเฟรนด์กับน.ส.สวรส ในโลกเสมือนตัวย่อเอฟบีนี้ พบกับภาพถ่าย เด็กน้อยมากหน้าหลายตา ยิ้มแป้นแล่นกับ ก้อนเค้กน้อยๆตรงหน้าเป็นที่สุด เหตุการณ์ในครั้งนี้ น.ส. สวรส เปิด ใจออกมาว่า ตนรู้สึกเป็นสุขและดีใจมากที่ ได้ทำ�ให้เด็กนักเรียน แม้จะต้องนอนดึกหรือ มีงานเรียน แต่การได้ทำ�ขนมและได้ไปสอน
เด็กเป็นอะไรที่มีความสุขมาก นอกจากนี้ยัง ได้ ก ล่ า วถึ ง เหตุ ก ารณ์ เ ป็ น ภาษาอั ง กฤษว่ า “Kids are awesome. They always left chocolate icing on the sides of their mouths.” แปลได้ใจความว่า พวกเด็กๆนั้นเยี่ยมมาก พวกเขาชอบเหลือผงน้ำ�ตาลไว้ด้านข้างปาก เสมอ นอจากนี้น.ส.สวรสยังได้ทำ�เค้กแจก แก่เด็กเกรด 12 อีกด้วยในคราวต่อๆมาและ เผยว่ากำ�ลังจัดงานวันเด็กที่ีให้เด็กโรงเรียน บ้านบางกีฬา จ. เพชรบุรี ในปีหน้า.
หมอชมเปาะ.
วันพุธที่ 18 ธันวาคม พ.ศ. 2555 เวลา ประมาณ 8 นาฬิกาเกิดเหตุแจ้งข่าวดี ทางโทรศัพท์โดยนางประเสริฐสุข พวงมาลี แก่นางสาวอัสมา ศรีประพัฒน์ ผู้เป็นหลาน สาวว่ า ถู ก แพทย์ ที่ โ รงพยาบาลศิ ริ ร าชชม หลังเข้ารับการตรวจสุขภาพ รายงานข่ า วดี นี้ ถู ก เผยต่ อ มาในวั น เดียวกันคือวันที่18 ธันวาคม พ.ศ. 2555 เวลาประมาณ 21.00 น. โดยน.ส.อัสมา ศรี ประพัฒน์ ผู้รับข่าวดี ได้แจ้งข่าวว่า วันนี้ได้
ลูกของเขาเล่าเรื่องนี้อย่างไม่สำ�คัญ อะไรนัก เพราะมันเป็นเพียงแค่คำ� ขยายของเรื่ อ งเล่ า เรื่ อ งยาวเกี่ ย วกั บ ความเป็นมาเป็นไปของชายผู้ตาย แต่ เรื่องเล่าจุดเล็กๆนั้นได้เข้ามาปะติดปะ ต่อในใจของผมอย่างเงียบๆ เพราะผม จำ�ได้ลางๆว่าเกือบสุดสายขาไปของ รถเมล์สาย 97 นั้นผ่านกรมไปรษณีย์ โทรเลข ซึ่งยุบเลิกไปแล้ว นั่นเป็น สถานที่ที่ผมเกือบจะลืมไปแล้ว กลาย เป็นภาพเก่าเก็บในจิตใจ เมื่อนึกถึง มัน ภาพตึกหลังนั้นก็ยังมีสีซีด การ เชื่อมโยงจากเรื่องเล่าของลูกชายคนนี้ ดึงความทรงจำ�เกี่ยวกับกรมไปรษณีย์ โทรเลขในใจของผมกลับมาอย่างเงียบๆ
รับทราบข่าวจากคุณยายของตน คือ นาง ประเสริญสุข พวงมาลี ทางโทรศัพท์ด้วยน้ำ� เสียงดีใจ ว่าแพทย์ผู้รักษาที่โรงพยาบาลศิริ ราข ที่ไปรอตรวจตั้งแต่ 6 นาฬิกา ได้กล่าว ชมเมื่อพบว่าน้ำ�หนักตัวของตนลดลงไปได้ ถึง 7 กิโลกรัม และความดันยังลงไปที่ 120 อีกด้วย ซึ่งเป็นผลมาจากการรับประทาน สลัดผักที่น.ส.อัสมาเตรียมไว้ให้ทุกเย็น นางประเสริฐสุข พวงมาลี อาศัยอยู่ที่ บ้านเลขที่ 5 ถ.อิสรภาพ42 เขต บางกอกใหญ่ อายุ 64 ปี เป็นโรคความดันโลหิตสูง, โรค เก๊า และโรคไขมันในเลือดสูง มานาน
หรือมันอาจไม่เกี่ยวกันเลยก็เป็นได้ ผมอาจเพียงคิด ปะติดปะต่อเรื่องเอาเอง เพราะในที่นั้นอาจไม่มีใคร สักคนที่คิดเหมือนผม ทุกคนอาจจะข้ามจุดเล็กๆที่ เกี่ยวกับภรรยาเก่าของเขาไป และก็ไม่มีใครเล่าเรื่อง พฤติกรรมแปลกๆของพ่อให้ลูกของเขา เรื่องพวกนี้ กลายเป็นเพียงสิ่งละอันพันละน้อยที่เก็บกักอยู่ในใจ ของเรา แต่เชื่อได้เลยว่า เมื่อรถเมล์สาย 97 ได้วิ่งผ่าน สายตาของพวกเราคนใดคนหนึ่งไป ภาพชายผู้หนึ่ง จะปรากฏขึ้นในใจของใครคนนั้น มันอาจชัดเจนหรือ เลือนรางก็ตาม แต่โดยไม่รู้ตัว เพื่อนบ้านของเรา คนนี้ได้ประทับตนเองเข้ามาในจิตใจของพวกเราแล้ว
แล้ว ซึ่งน.ส.อัสมา ผู้เป็นหลาน รู้มายายของ ตนชอบกินของมันและของหวาน รวมทั้งเนื้อ สัตว์มาก จึงได้ทำ�การต่อรองให้เลิกกินในมื้อ เย็นโดยให้ไปกินสลัดผักซึ่งตนจะเตรียมไว้ให น.ส.อัสมาเผยว่า ตนเองทำ�อย่างนี้ ให้ยายมา 1 เดือนกว่า ก็รู้สึกดีใจที่เป็นผล จริงๆ น้ำ�หนักของนางประเสริฐสุขลดลงจาก 78 กิโลกรัมเป็น 71 กิโลกรัมภายใน 1 เดือน ทั้งยังมีความดันที่ลดลงไปอีก ตนได้รับทราบ ข่าวนี้ก่อนออกไปฝึกหัดงาน เกือบทุกๆวันตน จะไปซื้อฝักมาทำ�สลัดให้ โดยเน้นผักใบเขียว และผักทั่วไปอื่นๆ เช่น ผักกาดแก้ว เป็นต้น ซึ่งมักไปหาซื้อที่ซูเปอร์มาเก็ตในห้างฯ นางประเสริฐสุขปิดท้ายว่า รู้สึกดีใจ มากๆที่แพทย์มาชม และเหตุที่ลดได้ก็เพราะ หลานช่วยแกมบังคับ จึงรู้สึกดีใจเป็นพิเศษที่ หลานเป็นห่วง ขอยกผลประโยชน์แห่งความ ดีความชอบนี้ให้หลาน เมื่อตนได้รับคำ�ชม จึงรีบโทรบอกทันที ด้านน.ส.อัสมาเองเผยว่า เหตุที่ทำ�เพราะกลัวยายตนจะมีอาการที่แย่ ลงไปเรื่อยๆหากไม่เปลี่ยนพฤติกรรม แม้จะ ไม่ได้ดีใจอะไรหนักนากับคำ�ชม แต่ก็สุขใจที่ ทำ�ให้ยาย.
5
ประธานสเตปคนใหม่.
ในวาระที่ โ ครงการแลกเปลี่ ย นนั ก เรียนสแตนฟอร์ดไทย ได้เวียนมาบรรจบครบ อีกปีที่จะเปิดทำ�การสมัครใหม่สำ�หรับปีหน้า ซึ่งโครงการได้เปิดรับสมัครนักศึกษาที่สนใจ โครงการแล้ว ในปีนี้และจะหมดเขตวันที่ 15 มดราคม พ.ศ. 2556 ซึ่ ง ในช่ ว งระยะเวลาก่ อ นหน้ า นี้ ก็ มี ก ารคาดารณ์ ถึ ง ผู้ ที่ จ ะมาดำ � รงต่ำ � แหน่ ง ประธานโครงการกันอย่างชัดเจน ก่อนที่ จะเปิดเผยรายชื่ออย่างเป็นทางการ และ ผลก็ อ อกมาอย่ า งที่ ห ลายคนคาดไว้ นั้ น คื อ นายกษิดิ์เดช พูลสุขสมบัติ ได้รับตำ�แหน่ง ประธานโครงการสำ�หรับรุ่น 17 ซึ่งจะจัดในปี 2013 ต่อไป เมื่อวันอังคารที่ 18 ธันวาคม พ.ศ. 2555 เวลา 16.38 น. ถึงเวลา 19.00 น. จึง ได้ขอสัมภาษณกษิดิ์เดช พูลสุขสมบัติ ถึง นโยบายและวิ ธี ก ารต่ า งๆที่ จ ะใช้ รั บ มื อ และดำ�เนินการ ร่วมทั้งหนทางการพัฒนา โครงการแลกเปลี่ยนนักศึกษาสแตนฟอร์ด ไทยนี้ต่อไปในมุมมองของผู้นำ�คนใหม่ นายกษิดิ์เดช พูลสุขสมบัติ ได้เผย ความรู้สึกออกมาว่า ตนรู้สึกดี เพราะชอบ โครงการนี้ ตั้ ง แต่ ยั ง ไม่ เ ข้ า มาเรี ย นที่ ม หา-
6
วิทยาลัยสแตนฟอร์ดเลย ตนรู้จักโครงการ นี้จากที่มาเยี่ยมดูมหาวิทยาลัย ก่อนเรียน ปี 1 เลยรู้สึกผูกพันธ์เป็นพิเศษ เพราะได้รู้จัก ตั้งแต่รุ่น15 คือปี 2011 ตนเลยอยากทำ�ให้ เต็มที่ให้ดีที่สุดโครงการนที่ผ่านมา ประทับ ใจกับคนที่เข้าร่วมทุกคนมาตลอด ส่วนใน ฐานะของประธานคนใหม ตนรู้สึกเฉยๆแต่ก็ ตื่นเต้นที่เราจะได้เป็นคนกำ�หนดทิศทางของ STEP ปีนี้ และเตรียมพร้อมดีว่าคงจะต้อง เหนื่อยขึ้ น กว่ า ตอนเป็ น เพี ย งหนึ่ ง ในที ม คน ดำ�เนินโครงการอยู่มาก แต่ก็จะสู้ตาย จะ พยายามให้ถึงที่สุด ในด้านของการปรับ โครงสร้างโปรแกรมจะเน้นที่สุดคือเรื่องของ สายสัมพันธ์ระหว่างคน กับคนที่นี้ จึงจะจัด ระบบเมนเตอร์ เพิ่มเข้ามาอีก ส่วนรายการ บั ง คั บ ที่ เ ป็ น เรื่ อ งที่ ไ ม่ สำ � คั ญ มากกั บ การ ค้นหาตัวตน หรือเข้ามาใช้ทรัพยากรของที่นี้ จริงๆ ก็จะลดลงไป เพื่อให้ผู้ร่วมโครงการได้ มีเวลาเต็มที่ในการค้นหาสิ่งต่างๆ เนื่องจาก ที่ ผ่ า นมาตนรู้ สึ ก ว่ า เวลาที่ มี อ ยู่ มั น ยั ง น้ อ ย ไป ทั้งนี้โครงการในปีนี้ยังได้รับความร่วม มือจากองค์กรอื่นเพิ่มอีก เช่น Asian Leadership Academy ซึ่งก็ดำ�เนินการโดยนศ.คน ไทยที่เรียนธุรกิจที่นี้ หรือที่เรียกว่าBusiness School โดยเขาจะจัดคอร์สด้านleadership และ businessให้ด้วย นอกจากนี้ยังมีโครงการ ใหม่ของนศ.ที่เพิ่งจบในชื่อว่า SamaKey เป็น องค์กรที่ช่วยด้าน social entrepreneur ซึ่งจะ มาเน้นด้านนี้และเพิ่มเติมเรื่อง design thinking อีก นายกษิดิ์เดช กล่าวว่า เป็นการรวม ทุกรูปแบบของสแตนฟอร์ดเอาไว้เลยทีเดียว สำ�หรับคำ�ถามเรื่องงานหนัก กับการ หาทีมงานนั้น ท่านประธานคนใหม่ได้กล่าว ว่า “ปีนี้งานคงหนักขึ้นเนื่องจากประชากร คนไทยในสแตนฟอร์ดเริ่มลดน้อยลง แต่
รับรองคุณภาพยังเท่าเดิมแน่นอน ระหว่าง ที่ ร อผู้ เ ข้ า สมั ค รนี่ ก็ ไ ด้ ป รั บ ปรุ ง เวปไซต์ ใ หม่ มี info session ส่วนที่ Stanford นี่ก็เริ่มวาง Structure ของโปรแกรมที่ clear ขึ้น แล้ว เริ่มเตรียมตัวระบบอ่าน application - phase หน้าคือเริ่มติดต่อเพื่อเตรียมตอน step มา กับ หา host” ในเรื่ อ งของอนาคตแนวทางการ พัฒนาและการประชาสัมพันธ์ นายกษิดิ์เดช ตอบว่า “เราอยากขยาย step ไปโรงเรียนอื่น นะ อยากให้มี mit-exchange program หรือ cornell-exchange program เราว่ามันจะมี benefit มากเลยนะ เพราะโปรแกรมนี้มันดี มาก อยากให้คนอื่นๆมีโอกาสบ้างไม่ใช่แค่ปี นึงแค่ 7 คนน่ะ อาจจะจัดเป็น workshop ให้ thai club ที่มหาลัยที่สนใจ” จากการสั ม ภาษณ์ แ ละการเข้ า ฟั ง สัมนา โครงการเล็กๆที่ไม่ค่อยมีคนรู้จักแต่ ให้ อ ะไรประสบการณ์ ม ากมายแก่ ผู้ ร่ ว ม โครงการนี้ นับเป็นโครงการที่ยังคงน่าจับตา มองถึ ง หนทางการพั ฒ นาให้้ ก้ า วไกลไปได้ มากกว่านี้ เพราะรากฐานที่ทำ�มาถึง16ปี นั้น ได้ รั บ ประกั น ความมั่ น คงและคุ ณ ภาพของ โครงการที่ น ศ.ไทยได้ ทำ� กั น มารุ่ น สู่ รุ่ น แล้ ว และหวังเป็นอย่างยิ่งว่า ในรุ่นต่อๆไปเราจะ ยังคงได้เห็นสมาชิกโครงการที่กลับมาพร้อม กั บ ความรู้ แ ละทั ศ นคิ ดี ๆ เพื่ อ พั ฒ นาตนเอง และสังคมได้จริงต่อไปอีก แต่ก่อนจากกัน นา ยกษิดิ์เดช ยังขอฝากถึงผู้ลงสมัครทุกท่านว่า ”ขอบคุณทุกๆคนจริงๆที่สนใจนะครับสมัคร กันมาเยอะมาก แต่ต้องขอโทษมากๆด้วยที่ เราไม่สามารถรับจำ�นวนเยอะได้ เนื่องจาก resource เราไม่เยอะพอที่จะรับคนได้มาก ขึ้น เราอยากจะให้โปรแกรมเรา benefit ผู้เข้า ร่วมมากที่สุด จะพยายาม expand นะครับ”.
18/12/55
Recital Concert ดนตรีเด็กเพื่อสุนัข คอนเสิร์ตผลงานนักเรียน
10มีนาคม56
ณ ศูนย์วัฒนธรรมไทย-เยอรมัน
สถาบันเกอเธ่ 13:00 - 15:00 น. บัตร ฿
400
หลังหักค่าใช้จ่ายมอบให้ มูลนิธิใต้ร่มฟ้า เพื่อน้องหมาจ้ะ
“passion คือ สิ่งที่ขับเคลื่อนเรา โดยที่ บางทีเราก็ไม่รู้ตัวนะ สมมุติว่า วันนี้ตื่น มาไม่ต้องไปไหน ไม่ต้องทำ�ำ�อะไร ว่าง จริงจัง passion จะสั่งให้เราทำ�ำ�อะไรซัก อย่างให้มันไม่ว่าง นั่นแหละpassion
The Tree
ในวันพุธกลางสัปดาห์ที่อากาศร้อนอึดอัดและ คนแน่นขนัดในตลาดนัดภายในมหาวิทยาลัยศิลปากร ใครๆ ก็ได้ยินเสียงดนตรีและกีต้าร์ร้องปะปนไปกับเสียงเซ็งแซ่ของ ผู้คน มันไม่ได้ไพเราะอะไรหนักหนาหรอก ก็แค่เสียงคนมา พูดให้เป็นทำ�นองคลอกีต้าร์ แต่เสียงที่ได้ยินนั้นสักพักมัน กลับกลายเป็นเสียงร้องตะโกนเชิญชวนให้คนมาเอาต้นไม้ เขาไปเสียอย่างนั้น และเสียงนั้นเองที่นำ�พาให้เราเดินตาม หาต้นเสียงจนมาเจอกับผู้ชายกลุ่มหนึ่ง เรายืนอยู่ตรงนั้นสักพักก่อนจะเข้าไปพูดคุยกับ เขาทั้งสองและทำ�ให้เรารู้ถึงที่มาที่ไปของการมายืนตะโกน ร้องหาคนมาเอาต้นไม้ไป!
เฟิส
อั้ม
ชาลี (อาสาจากชมรม)
เขาเล่าต่อว่า “กิจกรรมที่ทำ�อยู่นั้นมีชื่อทางการว่า “บริจาคแลกต้นไม้ได้ ทั้งผู้ให้และผู้รับ“ แต่ถ้าใครจะไปติดตามถามหาในเฟสบุค ก็ต้องค้นหาใน ชื่อ “The Tree “ ต้นไม้ให้คุณ “ “ นักศึกษากลุ่มนี้ที่รวมตัวกันมาจากหลาย สาขา หลายชั้นปี ผ่านชมรมชื่อ ชมรมอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่ง แวดล้อม มหาวิทยาลับศิลปากร ดำ�เนินสืบต่อกันมาถึง 32 ปี ตั้งขึ้นเเมื่อ ปี พ.ศ. 2532 มีสมาชิกมาก ซึ่งในแต่ละรายการโครงการก็จะมีคนหมุนมา ช่วยงานบ้างผลัดกันไป ซึ่งโครงการแจกต้นไม้ฟรีนี้หัวแรงเป็นนศ. 5 คน คือ พีระพงษ์ วงษ์ทวี,สรีนา สัตถาผล, นิติ เอี่ยมขจร ส่วนชายหนุ่มสองคนที่ ยืนคุยกันนี้คือ เฟิส ธีรภัทร บุญทุบุญ และ อั้ม พงศ์พิพัฒน์ ภิญโญ” บอก กับเราละเอียดขนาดนี้ เพราะเขาคนจริงทำ�จริงไม่ได้แกล้งหลอก เขาบอกถึงความคาดหวังและจุดหมายว่า “โครงการมันอาจ จะไม่ได้ผลแบบมากมายก่ายกอง แต่ผมแค่คิดว่าจะทำ�ดี ต้องทำ�อะไรสัก อย่างก็ทำ�เลย ต้นไม้ส่วนใหญ่ เป็นต้นไม้เล็กมีดอกบ้างต้นใบบ้าง แขวน บ้าง เพราะว่า เราเน้นคนแถวนี้ซึ่งเค้าอยู่หออยู่บ้านเล็กๆ เพื่อให้เค้าเอาไป ปลูกได้ ส่วนเงินนอกจากเอามาหมุนซื้อต้นไม้ ก็คือถ้าได้เกินกำ�หนดบ้าง เพราะช่วงนี้เท่าทุนหมด ก็จะเอาเข้ากองกลางเป็นเงินชมรมหรือเป็นเงิน กลางโครงการนี้เพื่อเอาไปทำ�ดีๆอย่างอื่น เช่นไปทำ�ค่ายพัฒนาชนบท หรือ สร้างอะไรเพื่อบริจาคต่อไป ถึงอย่างนั้นเราก็ยังไม่มั่นใจกับโครงการเขา ซึ่งเขาก็ยอมรับ ออกมาในทำ�นอง ว่าตรงนั้นเขาก็ยังไม่มีแผนชัดเจน ตอนนี้คือวางแผนให้ โครงการแจกต้นไม้มันสำ�ฤทธิ์ผลก่อน ถ้าทำ�โครงการนี้ให้มันแข็งแรงกว่า นี้ก็จะเขยิบต่อไป อีกขั้นหนึ่ง
แล้วเมื่อมาถึงตอนที่เราเองกำ�ลังยืนแหกปากให้คนมาเอา ต้นไม้บ้าง ตอนที่เราอธิบายว่าเอาต้นไม้ไปปลูกมันดีอย่างไร เราก็ไม่ได้ คำ�นึงว่าต้นไม้มันจะโตไปคํ่าฟ้าไหม มันจะใหญ่โตสักแค่ไหนให้ผลแก่เรา กินหรือไม่ แต่ที่แน่คือมันคงเพิ่มสีเขียวให้แก่โลกนี้บ้างแม้เล็กน้อยในชีวิต ของมัน เขากับเรา ก็หวังอย่างนั้นและพยายามอย่างนั้นในชีวิตอันเล็ก น้อยของเรา
https://www.facebook.com/Noyneungmakeup
คนเราถ้าไม่ทำ�อะไรเลยซักอย่างก็จะไม่มีใครจำ� ได้หรอกนะ ว่าคุณคือใคร ชอบทำ�อะไร แล้ว ทำ�ำ�อะไรได้บ้าง ลงมือทำ�เลยสิ่งที่ตัวเองรัก และชอบนี่แหละดีที่สุด อย่างน้อยตัวเราเองนั่น แหละจะตอบตัวเองได้ว่า เราชอบอะไร ทำ�อะไร แล้วมีความสุข ซึ่งคนที่รู้ตัวว่าตัวเองทำ�อะไรแล้ว มีความสุข แล้วได้ทำ�ำ�เนี่ยนะ น่าอิจฉาที่สุดแล้ว
ความดีมันไม่จำ�เป็นต้องยิ่งใหญ่...
ใจหล่อแจกฟรีทกุ วันพธุ
และจะเอาเงิ น บริ จ าคไปทำ � อะไรว่ า “ เงินทุกอย่างที่เอาลงไปก็มาเริ่มมา จากเงินตัวเองก่อน ครั้งแรก ต่อมาก็ เอาเงินบริจาคมาหมุน ซึ่งเราก็เก็บบิล ทุกอย่าง แม้ขาต้งกีต้าร์ก็เก็บบิลเอา ไว้ ไม่ได้มั่วๆทำ� มีหลักฐาน แต่ทุกวัน นี้เงินบริจาคก็ยังพอทุนพอดีอยู่ แต่ มีบางทีก็เข้าเนื้อบ้าง ซึ่งก็ไม่เป็นไร เพราะว่าเราจะทำ�เพราะอย่างทำ� ไม่ ได้จะเอากำ�ไรอะไรอยู่ดี...คนส่วนใหญ่ บริจาคประมาณ20-40บาท เด็กๆ ก็ยี่สิบ ผู้ใหญ่มักจะสี่สิบ วันหนึ่งได้ ประมาณ พันบาทนี้อย่างสูง ส่วนใหญ่ ก็ประมาณ เก้าร้อยแปดร้อย” แล้วเขา ยังยื่นบิลให้ เราดูอีกด้วย เหมือนว่าเขา กลัวจริงๆที่ ใครจะคิดว่า เขาไม่ได้ทำ� ดีอยู่
/55
(การแต่งหน้า)ทำ�ำ�เพราะอารมณ์ชั่ววูบก็ว่า ได้ แต่อารมณ์ชั่ววูบนี้ วูบใหญ่ 555 เลย ทำ�ำ�ต่อมาตลอด ต้นเหตุมันคือ วันนั้น ทำ�ำ�ความสะอาดห้อง แล้วพบว่า เครื่อง สำ�ำ�อางที่ซื้อมา แล้วไม่ได้ใช้เนี่ย เฮ้ยเยอะอยู่นะ…! (สิ่งที่ทำ�ำ�)จะเรียกว่า ดี มันก็คงไม่ใช่ ดี ที่แบบสร้างสรรค์สังคมอะไรหรอก แต่ มันดีที่ว่า เฮ้ย~ มันท้าทายดี แล้วผล สุ ด ท้ า ยเราก็ จ ะได้ เ ห็ น ผลงานของตั ว เรา และคนอื่นก็จะได้เห็นด้วย และถ้าเขาชอบ หรือทำ�ำ�ให้เขาอารมณ์ดีได้ แค่นี้เราก็มี ความสุขแล้วหละ เราก็ไม่ได้หวังถึงขั้นให้ ทำ�ำ�ตามหรืออะไรหรอก แค่มาดูก็ดีมาก แล้ว แต่ที่ตลกก็คือ เราแต่งหน้าเป็นสัตว์ ประหลาดอะไรแบบนี้ มีคนชอบมาถามเรา นะ ว่า รับแต่งหน้าไปงานมั้ย รับแต่ง หน้าเจ้าสาวมั้ย 555 เค้าไม่กลัวหรอว่า หน้ า เค้ า จะเป็ น สั ต ว์ ป ระหลาดแบบที่ เ รา แต่ง ใจกล้าดีมากๆ”
“ตน้ ไมใ้ หค้ ณ ุ ”
เขาบอกว่า “(ผม)แจกต้นไม้ เพราะ อยากให้คนปลูกต้นไม้ อยากช่วยสิ่ง แวดล้อม ได้ความคิดที่อยากจะลุกขึ้นมาทำ�ความดีอะไรบ้างอย่าง จากการไป ดูโทรทัศน์รายการ 76คนดีอะไรสักอย่าง เลยรู้สึกว่าต้องลุกมาทำ�ความดีอะไร บ้าง ขนาดคนพิการยังทำ�ได้ใช้เวลาคิดแค่ คืนเดียว วันรุ่งขึ้นก็มาทำ�เลย วันแรก ที่มาไม่ได้เตรียมอะไรมา ก็มาขอพี่ยามเลย ขอที่เขาแต่หลังจากนั้นก็คิดอยู่ว่า ต้องทำ�ให้มันถูกต้องกว่านี้ ก็เขียนจม.ไปขอที่กองกิจอยู่ให้เขาจัดที่ให้เรา เราจะ ได้ทำ�ไปได้ตลอด“ เขาตอบเราเรื่องเงินว่าเอามาจากไหน
17/12
แต่มันต้องทำ�
ต่อจากหน้า 2
ww
19/12/55 เรารู้ได้ยังไงว่าเราไม่บ้า แล้วเรารู้ได้อย่างไรว่าเขานั้นบ้า คนกลุ่มน้อยที่เขาบ้า บางทีอาจะเป็นเรากลุ่มใหญ่ที่บ้า เพราะเราหลงอยู่ในโลกที่ไม่จบสิ้น แต่ใครบางคนหลงอยู่ในโลกที่เข้าสร้างขึ้น หากนั้นไม่ได้ทำ�ร้ายใคร แม้แต่ธรรมชาติ ใครกันแน่ที่บ้า
w.f ac
e b o ok . c o m / ka o
wd
ee
ขณะที่ศิลปะการแสดงสดกำ�ลังดำ�เนินไป ศิลปินที่ไม่บ้าต่างแสดงความบ้าอันเป็นสุนทรียะ แต่ขณะนั้นใครคนหนึ่งก็แทรกแซงตัวเข้ามา แสดงความบ้าของเขาบ้าง ซึ่งมันอาจจะเป็นสุนทรียะอีกแบบหนึ่ง ๐เทศกาลศิลปะการแสดงสด Asiatopia ครั้งที่ 14 ณ ลานย่าโม โคราช, 25 พ.ย. 55
7
1/12/55
15/12/55
นิทานเรื่อง “เจ้าหญิงผู้ไม่สามารถบรรทมได้”
เจ้าหญิงโดนนำ�ตัวกลับมาภาย เวลาครัง้ หนึง่ นานมาแล้ว ยังมี เจ้าหญิงองค์หนึ่งอาศัยอยู่ในปราสาท ในสองวันและถูกนำ�ไปไว้ในห้องนั้น อันงดงาม กับพระราชาและพระราชินผี ู้ อย่างโดดเดีย่ ว การอาศัยอย่างโดด เดีย่ วนัน้ แรกทีเดียว เจ้าหญิงทรงเป็น ปกครองอาณาจักรแห่งหนึง่ ทุกข์และสับสนมาก พระองค์ทรงเหงา เจ้าหญิงไม่เคยมีปญ ั หาสุขภาพ เพราะไม่เคยอยูค่ นเดียวมาก่อน แต่ ร่ า งกายหรื อ สุ ข ภาพจิ ต แต่ อ ย่ า ง เมือ่ วันเวลาผ่านไป พระองค์จงึ เริม่ ใด พระราชินที รงเลีย้ งดูอย่างเต็ม เรียนรูก้ ารอยูค่ นเดียว และแน่นอนว่า พระกำ�ลังอย่างดีเยีย่ มมาก ทัง้ ยังมี พระองค์เริ่มกลับมาบรรทมได้สนิททั้ง พระนม(แม่นม)ทัง้ หลายทีด่ แู ลเอาใจใส่ คืนเหมือนเดิม ตลอดเวลา ในทุกเรือ่ งๆ ทุกๆเรือ่ งจริงๆ เจ้าหญิงใช้เวลาในห้องส่วน แต่เจ้าหญิงก็เจริญพระชันษาถึงวัยสาว ด้วยการ จริงๆจะไม่ใช่สาวเสียทีเดียวเพราะขณะ ตัวห้องใหม่ของพระองค์ นี้พระองค์ก็เลยวัยรุ่นนั้นมาสักพักหนึ่ง เรียนรู้ส่ิงต่างๆที่ไม่เคยทำ�เมื่อครั้งยัง อยูใ่ นปราสาท ทรงเรียนรูผ้ ดิ ถูกด้วย แล้วเจ้าหญิงก็เริม่ บรรทมไม่ได้ ตัวเอง ทรงจัดตารางเวลาของตัวเอง แรกเริม่ นัน้ เป็นเพียงคืนสองคืน บางครั้งก็ทรงพระดำ � เนินในสวนใน ก็กลับไปบรรทมได้ดง่ั เดิม ต่อมาอาการ ป่าในเขตพระราชฐานนี้ หรือไปลอง ่ ระนม ก็เพิม่ มากขึน้ เรือ่ ยๆ ถึงขัน้ ไม่นอนเลย ตัดฝืนมาเองบ้าง หลายครัง้ ทีพ ทำ�ให้พระราชาและพระราชินีทรงเป็น ทั้งหลายหรือสหายของพระองค์ก็มา ห่วงและกังวลอย่างมาก ทัง้ สองพระ เยีย่ มเยียน เจ้าหญิงก็ได้พดู คุยและ องค์ทรงให้มหาดเล็กไปป่าวประกาศ แสดงความคิ ด เห็ น ในเรื่ อ งต่ า งๆที่ หาบุคคลหรือผลิตภัณฑ์ใดๆที่สามารถ พระองค์อาจไม่เคยคิดหรือไม่กล้าคิด ทำ�ให้เจ้าหญิงบรรทมได้ ซึง่ ผูน้ น้ั จะได้ มาก่อนด้วยพระองค์เองอีกด้วย รับรางวัลตอบแทนแน่นอน ต่อมาพระราชาและพระราชินี มีผคู้ นและข้าวของมากมายทีม่ า เมือ่ ทรงหายกริว้ แล้ว และเจ้าหญิงก็ พยายามให้เจ้าหญิงบรรทมได้สนิท ไม่ บรรทมได้ตามปกติแล้ว จึงอนุญาต ว่าจะเป็นนักเล่านิทาน นักคุยน่าเบือ่ ให้เจ้าหญิงกลับมาอาศัยในปราสาท นักคุยพูดมาก นักดนตรีกล่อมนอน ได้ดง่ั เดิม แต่สง่ิ ทีไ่ ม่คาดคิดก็คอื เจ้า ชุดเครือ่ งนอนโทโท้ โลติส ทิวลิด ซา หญิงทรงปฎิเสธไป เจ้าหญิงกล่าวต่อ ติส เจสสิคา้ เตียงแปนเท็ก ชุดชัน้ ในใส่ หน้าทุกๆคนในทีน่ น้ั ว่า ไม่ขอเป็นเจ้า นอน หรือ ชุดนอนซีทรู หรือผ้าปูจะไม่มี หญิงของพระราชาและพระราชินีอีก รอยต่อหรือจะชุนติดกันมาก็ไม่สามารถ ต่อไป แต่พระองค์ยงั เป็นเพียงลูกสาว ของบิดาและมารดาต่อไปและตลอด ทำ�ให้เจ้าหญิงบรรทมได้เลย ไป เจ้าหญิงต้องการอาศัยอยูใ่ นห้อง แล้วเมือ่ เจ้าหญิงไม่ได้บรรทม ที่ตอนนี้เต็มไปด้วยเรื่องราวที่เกิดขึ้น มากๆเข้า พระอารมณ์ทเ่ี คยเป็นทีร่ กั จากตัวเองด้วยตัวเองเพือ่ ตัวเอง ใคร่กเ็ ริม่ หายไป เจ้าหญิงทรงหงุดหงิด แต่ในเวลานีก้ ส็ อนให้รวู้ า่ แม้เจ้า ง่าย เจ้าอารมณ์ โมโหร้ายและขีร้ �ำ คาญ เจ้าหญิงไม่สามารถทรงงานได้ราบรื่น หญิงจะไม่เป็นเจ้าหญิงของพระราชา และคล่องแคล่วเหมือนเช่นเคย ในวัน และพระราชินี แต่ไม่ตอ้ งสงสัยเลยว่า หนึ่งเจ้าหญิงจึงตัดสินใจหนีออกจาก เธอจะวิ่งมาถึงปราสาทเป็นคนแรก เมือ่ พวกเขาเรียกหาทันที (หรืออาจจะ พระราชวังไปเลย วิง่ มาก่อนด้วยซ้�ำ ) และเจ้าหญิงนัน้ การหนีไปของเจ้าหญิงทำ�ให้พระ บรรทมได้สนิทใจเพราะมีหอ้ งเป็นของ ราชากริว้ มาก และพระราชินกี เ็ ช่นกัน ตัวเอง พระองค์ส่ังให้ทหารไปตามหาตัวเจ้า หญิงกลับมา และก็สง่ั ให้สร้างห้องให้ เจ้าหญิงอยู่ ซึง่ อยูน่ อกตัวปราสาท แต่ อยูใ่ นเขตพระราชฐาน โดยไม่ให้ออกไป นอกเขตได้ และในห้องนัน้ ก็ไม่มเี ครือ่ ง อำ � นวยความสะดวกใดๆเกิ น ความ จำ�เป็นปัจจัยสี่ และไม่มชี ดุ เครือ่ งนอน โทโท้ทไ่ี ม่มรี อยต่อด้วย
อ่านจบแล้วถ้าเบือ่ จะพับหนังสือพิมพ์ให้ เป็นถุงกล้วยแขกก็ได้นะ
1/12/55