PORTFOLIO KACPER BOREK
Kacper Borek
magister inżynier architekt
dane osobowe
09/08/1997
ul. Orla 7/9 m.12 00-143 Warszawa
kacperborek@gmail.com
+48 510183850
o mnie
Obserwuję, badam, projektuję.
Architekturę postrzegam jako ciągły, nieustanny proces, który wychodzi daleko poza obszar arkuszy rysunkowych. Podążając za słowami Stewarda Brandta - uważam, że budynki to formy, które nie tyle są, ale wciąż się dzieją.
zainteresowania
kosmologia kinematografia idea cyrkularności mapa warszawskich pustostanów
języki obce
język angielski - biegłość w stopniu zaawansowanym (C1) język niemiecki - poziom podstawowy (A2) język hiszpański - poziom podstawowy (A1)
umiejętności
doświadczenie zawodowe
01.202407.2024
07.202103.2022
03.202107.2021
07.201909.2019
wykształcenie
10.2024 -
2021 - 2024 2016 - 2020
asystent architekta; Jan Strumiłło
znajomość w stopniu zaawansowanym
znajomość w stopniu średnio zaawansowanym
MS Office
SketchUp
Adobe Ilustrator
Adobe Photoshop
Autodesk AutoCAD
Adobe InDesign
Autodesk Revit
ArchiCad Rhino
Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych w zakresie niezbędnym do realizacji procesu rekrutacji. Zgody udzielam na podstawie art. 6 ust. 1 lit a RODO, który dotyczy przetwarzania danych osobowych na podstawie dobrowolnej zgody.
2022 - 2023
asystent architekta; +48 Architektura
praca na wszystkich etapach projektu termomodernizacji zespołu budynków, w tym budynków zabytkowych na zlecienie KPRM; inwentaryzacje architektoniczne; sporządzanie dokumentacji PA-B; kontakt z wykonawcą, branżystami oraz konsultantami;
asystent architekta; Kamienobrodzki
praca przy projektach koncepcyjnych oraz budowlanych domów drewnianych, w tym “Domu z kładką” opublikowanym w Label Magazine; sporządzanie dokumentacji PA-B; kontakt z klientem;
praktykant; LINIAPROSTA
Humanistyka Architektoniczna IBN PAN, NIAiU
Architektura
10.2024
10.2024
09.2024 02.2023
12.2023
09.2023
02.2023
03.2022
2020-2021
01.202010.2022
09.2019
praca przy projekcie konkursowym - II miejsce w dwuetapowym konkursie architektoniczno-urbanistycznym na opracowanie koncepcji kampusu edukacyjnego i przedszkola przy Urzędzie Gminy Michałowice w Regułach organizowanym przez warszawski oddział SARP; interdyscyplinarne studia podyplomowe;
Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej
studia magisterskie ukończone oceną celującą oraz dyplomem z wyróżnieniem na specjalności: architektura idei; dyplom: Cyrkularność cyklu życia obiektu architektonicznego. Adaptacja budynku Traserni w Stoczni Gdańskiej. studia inżynierskie ukończone oceną celującą oraz dyplomem z wyróżnieniem; dyplom: Architektura wspomagająca integrację. Budynek z funkcją azylu dla uchodźców klimatycznych w Warszawie.;
semestr studiów magisterskich w ramach programu Erasmus+; projekt wykonawczy oraz nadzór autorski przy wystawie “Julia Keilowa. Projektantka” dla Muzeum Warszawy; projekt koncepcyjny wystawy “Rzeczywiste” dla Muzeum Powstania Warszawskiego; praca przy projekcie wykonawczym adaptacji istniejącego budynku dla Instytutu Teatralnego w Warszawie;
konkursy/projekty/warsztaty
artykuły dla kwartalnika RZUT autorskie artykuły: “Udomowienie lwa” do numeru RZUT+38 Mieszkania społeczne oraz “Skłębione problemy pustostanów.” do numeru RZUT+33 Planowanie;
Warszawa w budowie 15. Zimno już było udział w wystawie z pracą wideo przedstawiającą inżynierski projekt dyplomowy „Adapter. Azyl dla uchodźców klimatycznych w Warszawie.”; konkurs urbanistyczno-architektoniczny na opracowanie koncepcji „Nowego Centrum Hajnówki” wyróżnienie równorzędne w otwartym konkursie ogólnopolskim; konkurs urbanistyczno-architektoniczny na zagospodarowanie półwyspu w Ujściu 2. miejsce w otwartym konkursie ogólnopolskim; Nagroda NIAiU 2024Przestrzeń wspólna jest wartością wyróżnienie w kategorii projektowej za dyplom magisterski; konkurs Hameenlinna Poltinaho Vision 1. wyróżnienie w konkursie organizowanym przez Tampere University oraz fińskie miasto Hameenlinna; Skrajobraz udział w warsztatach w grupie prowadzonej przez kwartalnik RZUT wystawie kuratorowanej przez kolektyw PROLOG+1 w Warszawskim Pawilonie Architektury Zodiak; Szkoła SAS absolwent I-szej edycji Szkoły Architektury Spoełczności organizowanej przez Fundację Puszka przy współpracy z WAPW; czasopismo studenckie KONTENER redaktor autor artykułów; organizator charytatywnej wystawy sztuki oraz zbiórki funduszy na pomoc Ukrainie - “Art against war”; finalista konkursu “Rural school in Haiti” międzynarodowy konkurs prowadzony przez organizację ARCHsharing; Architektura Zrównoważona Uniwersytet w Tampere, Finlandia
motywacyjny list otwarty
Praca architekta, oprócz bycia sposobem na życie, jest dla mnie również realizacją wieloletnich pasji i zainteresowań. Spełniając się na polu zawodowym, zauważam, że profesja ta niesie za sobą także obszary odpowiedzialności, które wykraczają daleko poza przepisy i normy budowlane. Uważność na wpływ architektury na środowisko naturalne oraz jej interferencje z krajobrazem społecznym są wartościami szczególnie mi bliskimi. Oprócz wiedzy i zdolności technicznych uważam je za narzedzia konieczne w warsztacie każdego architekta i to właśnie wokół tych zagadnień staram się skupiać swoje działania zawodowe oraz naukowe. Tym samym, jestem głęboko przekonany, że możliwość dalszego rozwijania kompetencji na tym polu pozwoli mi dalej poszerzać własne horyzonty, a ostatecznie przyczyni się do sposobności wprowadzania zrównoważonych rozwiązań w życie w najpełniejszych formach architektonicznych jakimi są ich materialne realizacje. Jako osoba sumiennie podchodząca do powierzanych zadań oraz otwarta na nowe wyzwania ufam, że mam szansę stać się wartościowym elementem zespołów projektowych. Cechuje się ponadto dużą dozą skrupulatności, twórczym podejściem oraz samodzielnością, które podczas niemal 2-letniego stażu pracy, miałem okazję rozwijać w kilku biurach, zdobywając tym samym pewną świadomość poruszania się na różnych etapach procesów projektowych. Dobrze odnajduje się zarówno w dużej, jak i małej skali architektury, podejmując się chętnie wyzwań związanych z implementowaniem niestandardowych rozwiązań, konstrukcji drewanianych i elementów regeneratywnych architektury. Obserwowanie oraz partycypowanie w realizacyjnych procesach budowlanych zwiększyło moją świadomość wykonawczą, z której staram się czerpać w codziennej pracy, ale którą także mam nadzieję dalej rozwijać, mając za cel podejście do uzyskania uprawnień budowlanych w specjalności architektonicznej w perspektywie kilku kolejnych lat.
Jednocześnie stale rozwijam wiedzę teoretyczną podejmując się aktualnie studiów podyplomowych w Polskiej Akademii Nauk, publikując artykuły i jeśli to tylko możliwe, biorąc udział we współczesnym dyskursie architektonicznym, dążąc do stania się świadomym, kompetentnym i interdyscyplinarnym architektem w przyszłości.
projekt dyplomowy magisterski
projekt dyplomowy inżynierski
projekt studencki sustainable design
projekt studencki użyteczność publiczna
projekt konkursowy architektoniczno-urbanistyczny
projekt realizacyjny wystawienniczy
projekt realizacyjny wystawienniczy
projekt realizacyjny dom jednorodzinny
BUDYNKI
CIĄGLE SIĘ DZIEJĄ
dyplom magisterski obroniony z wyróżnieniem, Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej, 2024; nagrodzony wyróżnieniem w konkursie NIAiU 2024 - Przestrzeń wspólna jest wartością;
opublikowany w Katalogu Najciekawszych Dyplomów WAPW 2024;
tytuł: “Cyrkularność cyklu życia obiektu architektonicznego. Adaptacja budynku „Traserni” w Stoczni Gdańskiej.”
promotor: dr hab. inż. arch. Marcin Goncikowski, prof. PW; „There is no such a thing as a building. There is a continous growth, that under any circumstances, cannot be achived in a singe leap.”
Steward Brand, „How buildings learn: What Happens After They’re Built”, 1994
Problemem badawczym pracy dyplomowej jest przeanalizowanie możliwości zapewnienia cyrkularności w cyklu życia istniejącego obiektu architektonicznego, czyli wprowadzenia elementów wchodzących w jego skład w funkcjonowanie w obiegu zamkniętym, minimalizując tym samym wpływ środowiskowy budownictwa.
W pracy podjęta została próba odpowiedzi na pytanie czy i jak możliwe jest zerwanie z dotychczasową linearnością w postrzeganiu funkcjonowania obiektów architektury, w tym przede wszystkim wydłużenie cyklu ich życia, bądź jego zwielokrotnienie poprzez analizę aktualnego stanu wiedzy w zakresie stanu środowiska naturalnego, linearnego postrzegania cyklu życia budynku, założeń ekonomii obiegu zamkniętego i architektury cyrkularnej. Na przykładzie istniejących obiektów architektonicznych zbadano wdrażane aktualnie rozwiązania architektoniczne w tym zakresie. Wytypowano w ten sposób zabiegi oraz narzędzia projektowe pozwalające na implementowanie strategii cyrkularności zarówno w obiektach istniejących jak i w nowoprojektowanych w formie wniosków do pracy projektowej.
Częścią projektową jest adaptacja hali przemysłowej 3B (tzw. „Traserni”) wraz z przyległym budynkiem biurowym, znajdujące się na terenie Stoczni Gdańskiej. Projekt zakłada przebudowę budynku z możliwie maksymalnym wykorzystaniem istniejącej struktury (w tym także instalacji technologicznych takich jak suwnice i wózki szynowe) na obiekt produkcyjno-biurowy z częścią usługową. Zakładany charakter produkcji, tak jak sam budynek Traserni, ma na celu przywracanie do obiegu odpadów budowlanych, m.in. okien, izolacji, wyposażenia wnętrz a także sprzętów AGD i tekstyliów. W tym celu projekt przewiduje usytuowanie we wnętrzu budynku nowej, w pełni modularnej struktury opartej na powtarzalnych elementach drewnianych, pozwalającej na ulokowanie w niej przestrzeni przetwórstwa. Jedna z naw hali przeznaczona została na ogólnodostępną część usługową, gdzie poddane recyclingowi obiekty zaczynają nowy cykl życia. Wszystkie zaprojektowane elementy są zupełnie niezależne od zabytkowej konstrukcji Traserni, a ponadto w pełni demontowalne i nadające się do powtórnego wykorzystania.
MOŻLIWOŚC PRZETOPIENIA ELEMENTÓW STALOWYCH
SKŁADOWANIE/
ŁATWOŚĆ ODZYSKU DZIĘKI STOSUNKOWO MAŁO PRZETWORZONYM MATERIAŁOM
BIODEGRADACJA ELEMENTÓW DREWNIANYCH PO USUNIĘCIU WARSTWY IMPREGNATU UPROSZCZONE SEGREGACJA Z UŻYCIEM ISTNIEJĄCYCH MASZYN
PRZETWARZANIE
MOŻLIWOŚĆ DOCIĘCIA ELEMENTÓW DREWNIANYCH
MOŻLIWOŚC PRZEWOZU SAMOCHODOWEGO, KOLEJOWE I WODNEGO POSZCZEGÓLNYCH RODZAJÓW ELEMENTÓW - UPROSZCZENIE SEGREGACJI ODPADÓW BUDOWLANYCH
WYKORZYSTANIE ISTNIEJĄCEJ SUWNICY DO PRZENOSZENIA ROZŁĄCZANYCH ELEMENTÓW
MOŻLIWOŚC WYKORZYSTANIA TRANSPORTU WODNEGO
MOŻLIWOŚC MECHANICZNEGO ROZEBRANIA CAŁEJ KONSTRUKCJI
BRAK KONIECZNOŚCI UŻYWANIA DUŻEJ ILOŚCI CIĘŻKIEGO SPRZĘTU
ROZBIÓRKA/ WYBURZENIE
SPECJALISTYCZNE MASZYNY DO PRAC KONSERWACYJNYCH - TRANSPORT Z ZEWNĄTRZ / WYPOŻYCZENIE SPRZĘTU STOCZNIOWEGO
TRANSPORT PRACOWNIKÓW NA MIEJSCE BUDOWY
transport rzeczny: fabryka drewnastocznia
KONIEC POPRZEDNIEGO CYKLU ŻYCIOWEGO
WYKORZYSTANIE ISTNIEJĄCYCH SUWNIC DO TRANSPORTU WEWNĄTRZ
WYKORZYSTANIE ISTNIEJĄCEGO ZAPLECZA SOCJALNEGO - ISTNIEJĄCE ZABUDOWANIA STOCZNIOWE
transport kolejowy: hutastocznia
przygotowanie materiałów z odzysku (okna, izolacja, balchy, drzwi)
transport kolowy: inne komponenty
huta stali: prefarbrykacja łączników, stężeń
fabryka drewna klejonego: stropy CLT, belki BSH tartak: wytworzenie elementow drewnianych do ścianek szkieletowych prefabrykowane poduszki betonowe jako fundamenty
transport morski kopalniaport
transport kolejowy port - huta
transport samochodowy tartak - fabryka
POZA CYKLEM ŻYCIA
PONOWNE UŻYCIE/ ODZYSK/RECYCLING
MOŻLIWOŚC PONOWNEJ KONSTRUKCJI ELEMENTÓW KUBIKÓW W INNNYM MIEJSCU ZE ZMIANĄ FUNKCJI
MOŻLIWOŚC PONOWNEGO WYKORZYSTANIA SKATALOGOWANYCH ELEMENTÓW W INNYCH BUDYNKACH DZIĘKI UŻYCIU PASZPORTU BUDYNKU
OSOBNE ELEMENTY WIND I SCHODÓW - MOŻLIWOŚĆ WYKORZYSTANIA W INNYCH BUDYNKACH
NIENARUSZONA I KONSERWOWANA
ŚLAD WĘGLOWY KOŃCA ŻYCIA
ZUŻYCIE WODY
WBUDOWANY ŚLAD WĘGLOWY W FAZIE UŻYTKOWANIA
BUDOWA/ INSTALACJA
WEJŚCIOWY ŚLAD WĘGLOWY
POZA CYKLEM ŻYCIA WYDOBYCIE I
INSTLACJA WODY SZAREJ: PRZESTRZEŃ W PIWNICACH CEGLANEJ PRZYBUDÓWKI MOMENT MOŻLIWOŚCI ZAPĘTLENIA CYKLU ŻYCIAROZPOCZĘCIA NOWEGO
INSTALACJA SOLARNADUŻA PRZESTRZEŃ DACHU
ZUŻYCIE ENERGII
RENOWACJA
ODRĘBNA KONSTRUKCJA HALI I STRUKTURY DREWANIANEJZAPEWNIA ŁATWY DOSTĘP DO POSZCZEGÓLNYCH JEJ CZĘŚCI
LATWY DOSTEP DO KAZDEGO MIEJSCA STRUKTURY Z WYKORZYSTA -NIEM SUWNICY
ZAMIAST
NISKOPRZETWO RZONE ELEMENTY SKLADOWE MODULARNOŚC KONSTRUKCJI, POWTARZALNOSC ELEMENTOW MODULY KOMUNIKACJI PIONOWEJ O NIEZALEZNEJ KONSTRUKCJI
KONSTRUKCJA HALI I STRUKTURY DREWANIANEJZAPEWNIA ŁATWY DOSTĘP DO POSZCZEGÓLNYCH JEJ CZĘŚCI ŁATWY DOSTĘP DO INSTALACJI: - BRAK KONIECZNOŚCI WYMIANY WYKOŃCZENIA, - WYKORZYSTANIE PRZESTRZENI MIĘDZY. - PREFABRYKOWANE KORYTKA INSTLACYJNE, - ROZŁOŻONE MODULARNIE - SPECJALNE KUBIKI NA PIONY INSTLACYJNE
POŁĄCZEŃ
UŻYTKOWANIE
STUFF
STUFF krzesła, biurka, telefony, obrazy; urządzenia kuchenne, lampy, szczotki do włosów; wszystkie rzeczy, które poruszają się codziennie lub co miesiąc. Meble nie bez powodu nazywane są po włosku - il mobile
SERVICES
są to działające wnętrzności budynku: okablowanie komunikacyjne, elektryczne, hydrauliczne, systemy przeciwpożarowe, oraz ruchome części, takie jak windy.
Zużywają się one lub stają się przestarzałe co siedem do piętnastu lat. Wiele budynków jest przedwcześnie wyburzanych, jeśli ich przestarzałe systemy są zbyt głęboko osadzone, aby można je było łatwo wymienić.
STRUCTURE
zmiany w zakresie fundamentów i elementów nośnych są niebezpieczne kosztowne, więc ludzie tego nie robią. To są właśnie budynki. Żywotność konstrukcji waha się od trzydziestu do trzystu lat (ale niewiele budynków dożywa sześćdziesiątki z innych powodów)
TEORIA WARSTW (6R Rule)
Shearing Layers, 6S) to koncepcja ukuta przez architekta Franka Duffy'ego (lata rozwinięta przez Stewarta Branda w jego książce How Buildings Learn: What Happens budynków jako struktur składających się z kilku, współwystępujących i ciągle myślowym i akademickim ekologów (głownie O'Neill i in., 1985) i teoretyków faktu, iż w przyrodzie istnieją procesy, które działają w różnych skalach czasowych, informacji między nimi jest niewielka lub nie ma jej wcale. Brand przeniósł tę intuicję budynki były w stanie się dostosować, ponieważ pozwalały na "poślizg" warstw: tj. blokowane przez wolniejsze (struktura nośna budynku) i umożliwiały niezależne się potrzeby użytkowników. Koncepcja teorii warstw prowadzi do zasady jako układ czasowarstwowy (tł. własne, ang. pace-layering), która układa warstwy maksymalną zdolność do adaptacji. Termin ten został wprowadzony jednak oficjalnie Stewarda Branda w roku 1999. Koncepcja teorii warstw postrzega budynki jako różnych skalach czasowych. Podwaliną pod to stwierdzenie stały się słowa Franka
wyposażenie stoczni wyziezione do ZSRR
argumentem jest to, że nie ma czegoś takiego jak budynek pojmowany budynek to kilka warstw składowych wyznaczanych przez czas trwania elementów budowlanych. zdań postulatów: zróżnicowanym tempie przemijania. / Adaptacja jest łatwiejsza w mało wartościowych [wartość dba. / Adaptacja przybiera najdoskonalszą formę w długoletnich budynkach o klątwą dla architektów (i innych profesji okołobudowlanych). / Zawirowania na rynku ciągłością w budynkach. / Ruchy promujące konserwacje budynków powstały jako rebelia wolnego rynku w celu przywrócenia ciągłości trwania obiektów architektonicznych. / przeniosło się na koncentrację uwagi na utrzymaniu budynków. / […] i poszanowanie pokory doprowadziło do odkrycia ich mądrości przez historyków architektury wernakularnej. / Ten sam się w trwałej zmianie, głównie wykonywanej przez amatorów, która manifestuje się w zamieszkiwania i pracy.
Paradoskalnie najbardziej zrównoważone środowiskowo budynki to te, których nigdy nie wybudowano. Konieczność ciągłego dostosowywania otoczenia do zmieniających się potrzeb człowieka sprawia jednak, że budować będziemy wciąż. Pogodzenie tych perspektyw wymaga spojrzenia na architekturę z punktu widzenia ekonomii cyrkularnej, a tym samym przedefiniowania roli architekta z twórcy - kreatora na rolę aktora - mutagenu, zarządzającego przeobrażeniami materii, nie tylko w przestrzeni, ale przede wszystkim w czasie. W trosce o zintegrowanie zachodzących w architekturze złożonych procesów, zarówno tych fizycznych jak i społecznych, w projekcie zaimple mentowano nowatorskie narzędzia, będące wyni kiem researchu z części teoretycznej pracy dyplo mowej. Zastosowanie metody „scenario planning” zamiast programu funkcjonalnego, a także analiz LCA oraz 6R’s Rule, pozwoliło opracować schemat budynku możliwie adaptowalnego i łatwo przy swajającego zmiany w otaczającym go środowisku przyrodnicznym, technicznym oraz kulturowym.
osprzęt kotlarni oraz ślusarni
maksymalizacja dostępu światła dziennego
możliwość naturalnej wentylacji
osprzęt kotlarni oraz ślusarni
otwarta przestrzeń dwunawowa
wydzielenie pomieszczeń traserni wyposażenie hali prefabrykacji kadłubów i traserni
wyposażenie stoczni wyziezione do ZSRR
analiza projektowanego budynku w oparciu o metodę „6 R’s Rule”
hala prefabrykacji sekcji kadłubowych
nowe wejścia z identy kacją gra czną
budowa hali 3B w modularnej konstrukcji stalowej szkieletowej
1940r.
strefa warsztatów sharingowych i usług
rozbiórka Nowego Miasta przez mieszkańców Głównego Miasta
przystosowanie konstrukcji do zamontowania dźwigów suwnicowych
deptak pieszo-rowerowy z waterfrontem
wypełnienie ścian zewnętrznych z cegieł w układzie wozówkowym; ślusarka okienna przeszklenia
założenie Młodego Miasta na brzegu Martwej Wisły przez Zakon Krzyżacki
początek budowy Stoczni Schischaua na terenie dawnego Młodego Miasta
utworzenie Gdańskiej połączonych zabudowań stoczniowych
Analiza historii hali 3B oraz proponowane przekształcenia przedstawione w oparciu o metodę
1945r.
~1950r.
~1950r. 1940r.
przykładowe konfiguracje podstawowego modułu drewnianego
sześcian z prefabrykowanych belek z drewna klejonego
moduł pełniący rolę małego balkonu
balustrada z siatki metalowej na stelażu drewnianym
drewniany ruszt
instalacje mocowane do rusztu
prefabrykowane stalowe łączniki
stężenie z lin stalowych
drewniana rama drewniane żaluzje
prefabrykowane stropy z drewna CLT
plyta gipsowo- włóknowa (paronieprzepuszczalna)
izolacja celulozowa (pochodząca z recyclingu)
drewniana konstrukcja ściany działowej
okna pochodzące z odzysku
plyta gipsowo- włóknowa (paronieprzepuszczalna)
420cm
500cm 423cm
prefabrykowane stalowe łączniki
plyta gipsowo- włóknowa (paronieprzepuszczalna)
drewniana konstrukcja ściany działowej
izolacja celulozowa (pochodząca z recyclingu)
folia paroizolacyjna (w przypadku stosowania innego wykonczenia niz paroszczelna plyta gipsowo-wloknowa)
blacha z odzysku
prefabrykowane poduszki betonowe z kotwami
prefabrykowane stopy fundamentowe
schemat konstrukcyjny podstawowego modułu drewnianego
maksymalizacja dostępu światła dziennego
nowe wejścia z identy kacją gra czną możliwość naturalnej wentylacji
strefa warsztatów sharingowych i usług
deptak pieszo-rowerowy z waterfrontem
Tereny Stoczni Gdańskiej są niewątpliwie jednym z najbardziej jaskrawych przykładów postindustrialnej transformacji przestrzennej ostatnich lat w Polce. Silna presja technologiczna, społeczna i inwestorka sprawiają, że niegdyś silnie uprzemysłowione tereny sukcesywnie zanikają i zmieniają się w powoli zagospodarowywaną innymi funkcjami przestrzeń palimpsetu. To właśnie tutaj o szczególną uwagę zabiegają budynki, które jeszcze funkcjonują zgodnie ze swoim pierwotnym przeznaczeniem, a których cykl życiowy nieuchornnie zbliża się do końca. Objęcie ich działaniami projektowymi na wspomnianym etapie, pozwola na zaprojektowanie elastycznego scenariusza zmian, czyniąc tym samym tkankę architektoniczną adaptowalną i zdolną do rozpoczęcia kolejnego cyklu życiowego.
pozyskiwanie energii z wiatru
strefa tech-labu
strefa przemysłu cyrkularnego
dodatkowe przestrzenie zewnętrzne
strefa biurowa i administracyjna
pomieszczenia techniczne
Czerpiąc głęboko z obecnej i wciąż sprawnej infrastruktury przemysłowej, w ramach projektu zaproponowany został system przeobrażeń hali Traserni w żywą i egalitarną przestrzeń przetwórstwa służącą lokalnym mieszkańcom. Dopełniająca wnętrza naw konstrukcja, pozwala na ulokowanie technologicznych ciągów recyclingujących odpady przemusłu budowlanego z pobliskich, silnie transformujących się terenów, a w następnym etapie, miejsc przetwórstwa mało uciążliwych odpadów komunalnych, takich jak elementy wyposażenia wnętrz czy tekstylia. Zapewnienie możliwości współużytkowania tej infrastruktury przez gdańszczan, pozwoli także na zaangażowanie ich samych w procesy regeneratywne i rozwijanie oddolnych przedsiębiorstw w duchu ekonomii cyrkularnej.
Szczególną cechą projektu jest jego zdolność do działania w wielu skalach jednocześnie. Nowy cykl życiowy hali Traserni, uzyskany poprzez wdrożenie zasad architektury cyrkularnej, sam w sobie stwarza ramy dla kolejnych działań mających na celu wspieranie cyrkularności w obiegu surowców. Wzmocniony w ten sposób wydźwięk przekazywanych za pomocą architektury wartości, ma szanse stać się ważnym czynnikiem edukacyjnym, bowiem obserwowanie i partycypowanie w procesie przetwarzania odpadów niewątpliwie zwiększa świadomość ekologiczną społeczeństwa. Proponowany charakter budynku zapewnia ponadto istnienie często pomijanego w wielkoskalowych założeniach elementu szarej infrastruktury miasta, wykorzystując do tego zasoby in situ. Wykorzystanie istniejących ciągów technologicznych w skali niemalże urbanistycznej pozwala również zachować element pamięci tego miejsca, stając się kolejną cegiełką w niekończącym się ciągu transformacji przestrzeni.
Proponując przekształcanie, w miejsce burzenia i stawiania od nowa, projekt jest także manifestem etyki architektury na tle środowiska naturalnego, rymując tym samym znamienne słowa arch. Jacka Damięckiego:
„Architektura to dyrygowanie kosmosem, a nie rozstawianie dupereli w krajobrazie.”
ADAPTER
dyplom inżynierski obroniony z wyróżnieniem, Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej, 2020;
prezentowany w ramach festiwalu Warszawa w budowie 15. Zimno już było;
opublikowany w Katalogu Najciekawszych Dyplomów WAPW 2020;
tytuł: “Architektura wspomagająca integrację. Budynek z funkcją azylu dla uchodźców klimatycznych w Warszawie.”
promotor: dr inż. arch. Paweł Grodzicki;
Zamieszkiwanie w niedalekiej przyszłości, wymagało będzie szczególnego rodzaju architektury - architektury troski. Jej kształtowanie rozumiem jako proces równoważenia czynników społecznych i środowiskowych rezonujących z projektowanym obiektem oraz splecenia ich ze sobą w jednym budynku w sposób spójny i adaptowalny w czasie. Wymogiem współczesnej architektury jest jednoczesne zadbanie o wymiar środowiskowy, dydaktyczny, przestrzenno-gospodarczy, wpływ klimatyczny, oraz o szczególną uważność na potrzeby użytkowników, teraźniejszych i przyszłych, tych ludzkich jak i nieludzkich. Próbą zmierzenia się z powyższymi postulatami, krokiem ku czułości architektury, jest prezentowany projekt budynku będącego azylem dla uchodźców klimatycznych w Warszawie. Obiekt ten ma na celu zapewnienie czasowego miejsca zamieszkania dla uchodźców, którzy już teraz przybywają na tereny względnie bezpieczne, w tym także do Polski, w ucieczce przed skutkami zmian klimatycznych. Azyl ma stać się dla nich pierwszym stałym miejscem pobytu w nowym kraju, a tym samym pierwszym zetknięciem z nową kulturą i systemem społeczno-ekonomicznym. Projekt zakłada zakwaterowanie dla około 70 osób. Przewiduje się, że projektowany budynek będą zamieszkiwać oni przez okres około dwóch lat - od momentu przybycia do Polski, do chwili uzyskania przez nich samodzielności finansowej i socjoekonomicznej.
Słowem kluczem dla projektu azylu jest adapter. Ma ono szczególne odzwierciedlenie w strukturze i sposobie kształtowania architektury tego budynku mieszkalnego, ze względu na złożoną relację pomiędzy grupą mniejszościową (uchodźcami), a grupą przyjmującą (mieszkańcami Warszawy).
Adapter rozumiany jest przeze mnie jako struktura przestrzenna ułatwiająca funkcjonowanie mniejszości w środowisku większości. Jako urządzenie pozwalające na sprawne działanie pewnego małego elementu w większej całości. Analogia ta realizuje się zarówno w makro jak i mikro-skali. Poprzez zaprojektowanie budynku w oparciu o powtarzalne moduły mieszkalne z drewna CLT, posiadające odmienne w wyrazie i funkcji twarz wewnętrzną oraz twarz zewnętrzną, możliwe jest ich łatwe konfigurowanie oraz wyposażanie. Miejsce wymiany w postaci wspólnego podwórka, dostępnego także dla mieszkańców okolicy, wspólna, otwarta galeria, warsztaty i lokale usługowe w parterach budynku służą natomiast jako strefa buforowa w kontakcie z dzielnicą oraz miastem.
Adapter składa się z 11 jednakowych, lecz niezależnych od siebie modułów mieszklanych zaprojektowanych w oparciu o prefabrykowane elmenty z drewna klejonego w technologii CLT. Wszystkie one posadowione zostały na żelbetowej konstrukcji parteru i zwrócone ku podwórku przezierną twarzą wewnętrzną.
O charakterze modułów jako adaptera w mikroskali stanowi ich zmienność przesztrzenna. Łącząca części dzienne i nocne klatka schodowa, została zaprojektowana tak, aby w dowolnym momencie możliwe było wydzielenie mieszkań o zróżnicowanej wielkości. Dzięki prefabrykowanym elmentom dokonać można tego bez ingerencji w konstrukcje budynku, minimalizując tym samym trudności związane z adaptacją.
Mając na uwadzę zmienną naturę zamieszkiwania czasowego, adaptacyjność ta pozwoli na jak najlepsze wykorzystanie dostępnego miejsca w zależności od wielkości rodzin uchodźczych, ich potrzeb i zmieniających się sąsiadów.
kon guracja 1
kon guracja 2
kon guracja 3
0 1 2 3 4 [m] N rzut kondygnacji mieszklanej
0
rzut parteru
detal elewacji z galerią drewnianą
UCELOWIENIE
Ucelowienie (stgr. entelechia) to termin ugruntowany przez Arystotelesa, oznaczający w jego filozofii wewnętrzny cel, który leży u podstaw rozwoju materii i określa cały proces jej rozwoju. Według tej myśli, wszelkie realne rzeczy składają się z dwóch momentów: potencji (możności) i aktu. Pojęcie potencji odnosi się do każdej „możliwości”, o której można powiedzieć, że dany byt ją posiada. Akt natiomiast jest ruchem, zmianą lub aktywnością, która reprezentuje spełnienie owych możliwości - stan, kiedy potencja staje się rzeczywista w najpełniejszym tego słowa znaczeniu.
potencja
parkingi podziemne zszywanie poprzez odzyskiwanie
Sprawiając wrażenie pozbawionej życia, cierpiącej na “efekt tunelu” przestrzeni, dzielnica Tulli (miasto Tampere, Finlandia) działa jak jednoimienne bieguny magnesu, natychmiast wypychając poza swoje pole magnetyczne wszystko, co znajdzie się między nimi. Aby przeciwdziałać tej właściwości, projekt ma na celu stworzenie sieci miejsc publicznych w przestrzeniach „pomiędzy”, które zapewnią użytkownikom możliwość zatrzymania się i podejmowania niezobowiązujących działań. Tworzenie funkcjonalnych połączeń między oddzielonymi od siebie obszarami, umożliwi wygenerowanie ciągłej sieci miejskiej działającej w całości jako system hybrydowy, a nie tylko jako pojedyncze “hybrid buildings”.
projekt architektoniczny - experimental architectural design; zrealizowany w ramach wymiany studenckiej na Wydziale Architektury Uniwersytetu w Tampere, Finlandia; semestr 3, mgr.;
prowadzący: Arch MSc MRes PhD. Sofie Pelsmakers, Arch MSc PhD. Fernando Nieto Fernandez, Arch MSc Verna Hahtola, Arch MSc Kaisa Soini;
Zaprojektowane przestrzenie zawierające wielofunkcyjne obiekty (takie jak centrum hobbystyczne, scena, ogród, amfiteatr, boisko sportowe, wypożyczalnia rowerów) uzupełniają istniejące już funkcje okolicznych budynków. Dodają one także przestrzeń wspólną, która pozwala użytkownikom spotykać się w sposób niezobowiązujący i tworzyć własną tożsamość grupową.
Wszystkie te cele zostały osiągnięte w projekcie zgodnie z zasadą - wykorzystuj istniejącą architekturę, dodawaj jak najmniej. Wdrażając ideę 15-minutowego miasta, projekt wprowadza priorytet dla ruchu pieszego i rowerowego, tym samym pozbywając się samochodów z wąskich uliczek Tulli. To z kolei powoduje, że istniejące wielopoziomowe parkingi podziemne tracą swoje pierwotne przeznaczenie. W ten sposób stają się one bezużytecznym elementem architektury, materią o wysokim śladzie węglowym, który w tym właśnie momencie nabywa swoją nową potencję. Wyraża się ona w możliwości wytworzenia punktów węzłowych dla lokalnych działań i połączenia ich w spójny organizm miejski. Aktem, który jest w stanie przeobrazić tę potencję w relną zmianę jest odzyskanie przestrzeni parkingów podziemnych poprzez wycięcie fragmentów ich sufitów i nadanie im nowej, wspólnotowej funkcji. Linie czarne na rysunkach odpowiadają obiektom istniejącym, natomiast niebieskie, to ograniczone do niezbędnego minimum interwencje architektoniczne.
TUNEL
DOSTĘPNE
KIESZEŃ
CIĄGŁA TRANSFORMACJA
CIĄGŁA ZRÓWNOWAŻONA TRANSFORMACJA
