Ενδοσχολική βία και εκφοβισμός

ΕΝΔΟΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΑ & ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ

Πέντε μικρές ιστορίες με θέμα την ενδοσχολική βία.

Οι μαθητές του Β1 του 3ου Δ.Σ. Ζωγράφου 2011-12

Ο Ντουπ το ντουλάπι στο σχολείο του Μαύρου Χωριού Έκαναν πέντε ώρες να φτάσουν. Τέλος ο Ντουπ το ντουλάπι και οι γονείς του έφτασαν στο Μαύρο Χωριό κοντά στην κίτρινη λίμνη. Την επόμενη μέρα ο Ντουπ και ο μπαμπάς του πήγαν στο μπλε σχολείο, το μόνο σχολείο του Μαύρου Χωριού. Το σχολείο ήταν αρκετά παλιό και ο Ντουπ φρίκαρε. Μέσα στο σχολείο υπήρχαν παντού πορτρέτα του Λιονταρίτο Νταβίντσι και μια ξεθωριασμένη πόρτα που μύριζε γλίτσα. Μέσα στην τάξη ήταν όμως διαφορετικά. Ο δάσκαλος ο Δρ. Βόας διάβαζε ένα βιβλίο κι έτσι οι μαθητές συνέχεια έπαιζαν. Μόλις ο Ντουπ μπήκε στην τάξη όλοι του είπαν «Γεια σου!» εκτός από τους τρεις αλήταρους τον Δαικ τον δαίμονα, τον Κο την κόμπρα

και τον Όλαφ τον Βίκινγκ. Κάθε μέρα ο Ντουπ καλοπερνούσε και όλοι τον σέβονταν εκτός από τον Δαικ, τον Κο και τον Όλαφ. Μια μέρα στο γυρισμό ο Ντουπ συνάντησε τους τρεις αλήταρους. Ο ένας τον ξάπλωσε στο χώμα, ο άλλος άρχισε να τον ζουλάει κάτω και ο τρίτος του είπε: «Δεν αξίζεις τίποτα!» Από τότε ο Ντουπ έμενε σπίτι. Προσποιούταν τον άρρωστο ή ακόμα και τον ναρκωμένο. Έλειψε έντεκα μήνες (περίπου ένα χρόνο) ώσπου στο τέλος αναγκάστηκε να πάει στο σχολείο. Μόλις έφτασε όλα τα παιδιά (εκτός του Δαικ, του Κο και του Όλαφ) του είχαν ετοιμάσει ένα πάρτι. Ακόμα και ο δρ. Βόας που πάντα διάβαζε βιβλία γιόρτασε μαζί τους τον ερχομό του Ντουπ. Τότε ο Ντουπ κατάλαβε τη σημασία των φίλων του και από τότε αγνοούσε τον Δαικ, τον Κο και τον Όλαφ. Αναστασιάδης Ορφέας

Το απομονωμένο κορίτσι Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κορίτσι που το έλεγαν Πηνελόπη. Μια μέρα στο σχολείο την είδαν έξι αγόρια και ήθελαν να την πειράξουν. Τα αγόρια την έλεγαν «χαζή» και την κλοτσάγανε . Μετά πήγε στο σπίτι της, κάθισε στο κρεβάτι της, κουκουλώθηκε και έκλαιγε. Ύστερα ήρθε η μαμά της και τη ρώτησε: «Τι έχεις, κοριτσάκι μου;» -Τίποτα μαμά. Απλώς η καρδιά μου πονάει

πολύ. Κοντεύει να ανοίξει στα τέσσερα - Θα φωνάξω τον παιδίατρο να δούμε τι έχεις. Πέρασε λίγη ώρα και ήρθε ο παιδίατρος. «Δεν έχει τίποτα!» Την άλλη μέρα πήγε στο σχολείο. Συνάντησε τα έξι αγόρια που την έκαναν να νιώσει άσχημα, αλλά αυτή αντιστάθηκε και το είπε σε έναν μεγαλύτερο. Μετά γίνανε όλοι φίλοι και παίζανε σε κάθε διάλειμμα. Αναγνωστόπουλος Γιάννης, Μελά Χριστίνα Μούμου Άννα, Χριστοδούλου Λήδα

Ο Τόμπι το τέρας Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα τέρας που το έλεγαν Τόμπι. Μια μέρα στο σχολείο ήρθαν δυο τερατίνες που εκφόβιζαν τον Τόμπι. Τον έλεγαν χαζό και τον χτυπούσαν. Όταν μπήκαν μέσα στην τάξη έκαναν μάθημα ώσπου χτύπησε το κουδούνι.

Οι τερατίνες αποφάσισαν να κάνουν ένα λάκκο με καθαρό νερό, γιατί τα τέρατα μισούν το καθαρό νερό και να ρίξουν μέσα τον Τόμπι. Όταν μπήκαν στην τάξη συνέχισαν το μάθημά τους.

Στο επόμενο διάλειμμα βασάνισαν πάλι τον Τόμπι για να τον ρίξουν στο λάκκο που είχαν ετοιμάσει. Έτσι όμως όπως τον βασανίζανε, κατά λάθος μπουρδουκλώθηκαν και έπεσαν όλοι μαζί χτυπώντας τον Τόμπι. Κάθε μέρα χτύπαγαν τον Τόμπι ώσπου κάποια μέρα το είδαν κάτι φτερωτά τέρατα και το είπαν στη δασκάλα. Την άλλη μέρα η δασκάλα έκανε στα παιδιά μαθήματα για καλούς τρόπους. Όταν σχόλασαν οι τερατίνες ήθελαν να γίνουν φίλοι με τον Τόμπι. Ο Τόμπι δέχτηκε και από τότε έγιναν οι καλύτεροι φίλοι. Γεωργάκης Χρήστος, Πολίτη Ελένη Σκαρπέλου Μαρία, Χριστοδούλου Μαριτζώρτζια,

Το καινούριο σχολείο της Λένας Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Λένα. Οι γονείς της μετακόμισαν σε μια άλλη περιοχή. Ήταν πολύ ανήσυχη για το καινούριο της σχολείο. Μόλις έφτασε στο σχολείο την χαιρέτισαν όλα τα παιδιά εκτός από το Θανάση και το Μήτσο. Έπειτα μόλις την είδαν της πέταξαν χαρτιά. Αυτή αμέσως πήγε σπίτι της. Την άλλη μέρα κρύφτηκε στην ντουλάπα της. Η μαμά της όμως τη βρήκε και τη ρώτησε: - Γιατί μπήκες στην ντουλάπα, κοριτσάκι μου; - Γιατί έψαχνα τα ρούχα μου. Έπειτα αναγκάστηκε να πάει στο σχολείο. Αυτή τη φορά σκάρωναν μια παγίδα. Ήθελαν να βάλουν κόλλα στο γραπτό της. Η κυρία είδε το γραπτό της και της είπε: - Γιατί έχει κόλλα το γραπτό σου; - Επειδή μου ξέφυγε. Πειράζει;

- Όχι, αλλά να μην ξανασυμβεί. Την άλλη μέρα δε μπορούσε άλλο. Έπρεπε να το πει σε ένα μεγάλο. Μόλις το είπε ένιωσε πολύ ωραία. Όταν πήγε στο σχολείο εξήγησε στα δυο παιδιά ότι δεν άρεσε σε αυτήν αυτό που της έκαναν. Όταν ήταν η ώρα να φύγει τα παιδιά της ζήτησαν συγνώμη. Κι έζησαν αυτοί καλά και η Λένα καλύτερα. Γαβριήλ Φανή, Σταυροπούλου Ραφαέλα, Τακάκη Ευαγγελία

Η Δήμητρα και τα τέσσερα αγόρια Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που το λέγανε Δήμητρα. Αυτό το κοριτσάκι πήγε δέκα μέρες στο Λουτράκι. Εκεί που είχε πάει είχε κάνει μια παρέα. Μα κάποια στιγμή ήρθαν τέσσερα αγόρια, που όταν την είδαν της είπαν: «Καημένη μου, έτσι άχημη που είσαι γιατί άραγε να σ’ έχουνε φίλη;» Η Δήμητρα στενοχωρήθηκε πάρα πολύ. Εξαιτίας τους δεν ήθελε να ξαναπάει στις «Κούνιες». Δεν ήθελε να τα ξαναδεί ποτέ και αποφάσισε να γυρίσει στο σπίτι της. Όταν γύρισε σπίτι της, πήρε το τηλέφωνό της και πήρε μια φίλη της

και την κάλεσε στο σπίτι της να μιλήσουνε. Η φίλη της τη συμβούλεψε τι να κάνει. Της είπε να πάει και να το πει σε κάποιον μεγάλο. Εκείνη της υποσχέθηκε ότι θα το πει, αλλά δεν το έκανε γιατί φοβόταν πολύ. Η φίλη της όταν είδε ότι δεν κράτησε την υπόσχεσή της, έτρεξε και το είπε μόνη της. Το είπε στον μπαμπά της Δήμητρας. Ο μπαμπάς σκέφτηκε, σκέφτηκε… και την άλλη μέρα είπε στα παιδιά: «Έμαθα πως τέσσερα αγόρια πειράζουν πολύ την κόρη μου και την κάνουν να νιώθει άσχημα.» Μετά από λίγες μέρες τα αγόρια ζήτησαν συγνώμη και τη ρώτησαν αν μπορούσαν να γίνουν φίλοι. Εκείνη τους συγχώρεσε και από τότε έγιναν όλοι ξανά φίλοι. Όταν γύρισε σπίτι της ήταν πάρα πολύ χαρούμενη. Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα Αντωνακόπουλος Δημήτρης, Γκολέμη Κατερίνα Ζαχαρίου Σοφία, Λιαντζίρη Χρύσα