22
Jacek Krenz, Ideogramy architektury
Poszukiwanie języka
Pisma obrazkowe, klinowe, runiczne, hieroglify Zanim pojawiło się pismo obrazkowe, człowiek używał prostych znaków graficznych – karbów i nacięć (pismo klinowe, celtycki alfabet Ogham). Najstarsze znane schematyczne rysunki symbolizowały przedmioty, osoby i zwierzęta, zjawiska przyrody oraz elementy krajobrazu. Dopiero gdy pojawiła się potrzeba zapisu czynności, stanów emocjonalnych, imion itp., pismo przedstawieniowe uległo przekształceniu. Zamiast hieroglifów pojawiło się pismo ideograficzne, oparte na ideogramach, tzn. znakach reprezentujących semantyczne jednostki językowe: morfemy lub wyrazy, niezależnie od ich fonetycznej postaci.
Hieroglify ze świątyni w Kom Ombo
Ideogramy architektury.indd 22
To jeden z najstarszych rodzajów pisma, z niego w większości wywodzą się współczesne alfabety. Ponieważ pismo ideograficzne powstało na drodze przekształceń bezpośrednio z piktogramów, poprzez upraszczanie rysunków, zmiany dotyczyły nie tyle samego znaczenia, ile stopnia precyzji i sposobu zapisu. Charakter ideograficzny miały hieroglify egipskie, pisma wielu plemion indiańskich Ameryki Północnej i Środkowej, a także plemion polinezyjskich i australijskich oraz niektórych ludów Afryki. Fazę ideograficzną przeszły w swej ewolucji znaki pisma chińskiego. Podobnym przekształceniom uległo również pismo klinowe. Stopniowa rezygnacja z obrazowych przedstawień wymusiła kolejną zmianę w podejściu do zapisów graficznych oraz do pisma jako źródła informacji i sposobu komunikacji. W wielu systemach nie istniała jedna norma, a znaki miały po kilka, kilkadziesiąt, a nawet kilkaset wariantów. Potrzeba jednoznaczności przekazywanych treści była główną przyczyną wprowadzenia do pisma elementów fonetycznych. Tak powstało pismo ideograficzno-fonetyczne, z którego ostatecznie rozwinęło się czyste pismo fonetyczne.
2010-02-17 09:18:16