↑ Veel Turkse vrouwen beheersen de kunst van het broodbakken. Met een typisch Turkse deegroller maken ze razendsnel flinterdunne lappen.
kilometer van het hectische Taksimplein tot
bekkentrekken krijg ik het niet binnen. Het
de oude stad onvermoeibaar heen en weer. We
smaakt viezer dan een glas vol Dafalgan. Be-
steken ons hoofd binnen in de Çiçek Pasajı,
langrijk is naar verluidt dat je precies genoeg
een prachtige overdekte galerij vol intieme
in het kopje laat. Niet te veel en niet te weinig.
restaurantjes en verlokkende barretjes, en ge-
Vervolgens zet je het schoteltje op het komme-
ven ons zonder veel verzet over.
tje en keer je beiden om terwijl je prevelt ‘Neyse halin çıksın falın’. Wat het ook mag zijn, moge
Koffiedik kijken
50
mei 2009 uit-magazine
het blijken. En dan is het wachten tot het be-
Een tevreden maag later gaan we aan de ande-
zinksel opgedroogd is.
re kant van de winkelpromenade op zoek naar
We vonden maar één waarzegster die ook En-
het straatje met de waarzegsters. Nee, geen
gels sprak. Ze ziet eruit zoals een waarzeg-
toeristenval. In Turkije leeft een sterk volksge-
ster er hoort uit te zien: lang, gitzwart haar,
loof. Velen laten dan ook geregeld in hun toe-
oorringen en doordringende ogen. Ze tuurt
komst kijken. Je kan je hand laten lezen, de
naar de drab die ik godzijdank niet heb moe-
tarotkaarten raadplegen, of al je hoop leggen
ten verzwelgen, kijkt me strak aan en… toeval
in een kopje koffie. Het Turkse goedje leent er
of niet, maar met het eerste wat ze zegt over
zich uitstekend toe. Aan de hand van de vor-
mijn persoonlijke leven – ze noemt enkele let-
men die op het servies achterblijven, kan de
ters van een naam en vervolgens een gebeurte-
waarzegster in je ziel kijken, zo laat ik me ver-
nis – slaat ze de nagel op de kop. De dame heeft
tellen. Ik besluit het erop te wagen.
meteen mijn volle aandacht. Ik schuif naar
Geen Nescafé deze keer, zelfs geen wolkje
het tipje van mijn stoel en laat me een hele-
melk, maar het pure spul, onverdund. Zonder
boel goede raad aanpraten.