Luc De Baets (Ruiselede 21 mei 1937- AZ Sint-Jan Brugge 13 september 2009)
Afscheid van
Deze bijdrage dragen we op aan Luc De Baets, vriend, stichter en hoofdredacteur van Jazz-
et Ginette De Wispelaere, levensgezellin van Luc, en Liesbeth, zus van Luc, en de vele getuigenissen die volgen, halen we samen herinneringen op om de puzzel van zijn bijzonder leven af te ronden.
Porgy & Bess en het Schelde Jazz Festival in Terneuzen (Nederland). In 1997 werd Luc zestig en stopte hij zijn activiteiten van programmator. Gedurende al die jaren schreef Luc met verve over jazz. Hij was redactioneel medewerker van Swingtime, Jazz’Halo en jazzrecensent voor de krantengroep van de Banana Peel maart 1968: v.l.n.r. Erik Carrette, Roel, Miek, Jan Lambert, VUM (Het Volk en Het Jean Verstraete, Roland en Luc De Baets Nieuwsblad). In oktober 2000 ging En enkele van zijn all-time favorites waren: hij van start met JazzLouis Armstrong, Duke Ellington, Ella Fitzgermozaïek, toen nog onder de vlag van Jazz in ald, Miles Davis, Chet Baker, John Coltrane, Vlaanderen vzw, dat later opging in de vzw Stan Getz, Dexter Gordon, Joe Lovano, Django Muziekmozaïek. Hij was ook ondervoorzitter Reinhardt, Joe Pass, John Scofield, Ray Brown, van de vereniging. Charlie Haden, Dave Holland, Mel Lewis, Art Luc was een groot liefhebber van pianomuziek. Blakey, Joey Baron. Tot zijn favorieten behoorden: Kenny Barron, Ahmad Jamal, Jacki Byard, Oscar Peterson, In 2010 bestaat zijn Jazzmozaïek 10 jaar. We Keith Jarrett en Enrico Pieranunzi. Een heel zullen met het hele team Luc in gedachten houspeciaal boontje, zoals hij het zelf uitdrukte, den en er voor zorgen dat zijn levenswerk een had hij voor Toots Thielemans, Philip Cathegroeiend en boeiend vervolg krijgt. rine, het BJO en Bert Joris.
M
Op 12-jarige leeftijd kwam Luc tijdens zijn verblijf in het pensionaat van het Sint-Lievenscollege te Gent voor het eerst in contact met jazzmuziek. Dat had hij te danken aan een leraar die enkele geïnteresseerde studenten op vrije namiddagen jazzplaten liet beluisteren. Het fascineerde hen. Jazz was ‘anders’. Luc kocht van zijn zakgeld platen van o.a. Louis Armstrong. Als hij die durfde spelen, riep zijn moeder: “Oh, nee, daar heb je die verkalkte ketel weer…” Luc ontwikkelde mettertijd een brede interesse voor muziek en volgde een opleiding piano. Uiteindelijk koos hij resoluut voor jazz. Zo werd hij medestichter in 1966 van de Jazz- en Bluesclub Banana Peel in Ruiselede. Toen hij in de jaren 70 in Wachtebeke ging wonen, richtte hij jazzconcerten in op verschillende locaties: Brughuis, ’t Kaseike en Summertime. Vanaf midden de jaren 80 tot de eeuwwisseling werd hij concertorganisator en programmator van Jazzclub
Luc & Porgy en Bess Toen Luc begin jaren tachtig in Wachtebeke woonde bracht hij in café Het Brughuis met de Wachtebeekse Jazzclub een aansprekend jazzprogramma. Dat heeft maar enkele jaren geduurd. Wij, van Porgy en Bess in Terneuzen, gingen er graag heen. Frank Koulen, de oprichter van Porgy leefde toen nog. Nadat de programmering in Het Brughuis ophield te bestaan kwam Luc naar Terneuzen en meldde zich aan als vrijwilliger. Hij was al snel stevig betrokken bij de programmering van zowel de concerten in het winterseizoen als die van het Schelde Jazz Festival. Frank overleed in 1985 maar de jazz in zijn Porgy en Bess ging gewoon door, ook toen er nog geen Stichting Porgy en Bess was opgericht, wat pas in 1986 plaatsvond. Luc was, samen met Frans de Ruyter, de drij-
8
Jazzmozaïek 4/2009
interesse voor muziek en jazz in het bijzonder stond hij aan de wieg van verschillende clubs. Al snel bewees hij over een uitstekende pen te beschikken. Na jarenlang jazzrecensent voor de krantengroep VUM creëerde hij Jazzmozaïek in 2000 en gaf daarmee een verdere ondersteuning aan de jazz in Vlaanderen in de 21ste eeuw.
foto: archief Banana Peel
Bernard Lefèvre
Luc
mozaïek. We willen hem danken voor zijn inspirerende en motiverende kracht. Met zijn brede
vende kracht achter de verdere uitbouw van het jazzprogramma. Zijn netwerk was toen al legendarisch. Via bassist Jean Warland zag hij in 1989 kans de WDR Big Band onder leiding van de 2 dagen na hem overleden Jerry van Rooyen met zangeres Deborah Brown te boeken. Eveneens met Jean Warland kwamen tijdens een aantal festivals de ritmesectie van de WDR inclusief Mel Lewis met saxofonisten als Al Cohn, Sal Nistico en Lee Konitz met een busje uit Keulen gewoon lekker een avondje spelen. In die tijd kwam er ook een hele serie aansprekende pianotrio’s langs. Ik noem Mike Ledonne, Hal Galper, Kenny Werner en Jessica Williams. Een heel bijzondere gast was Art Porter. Hij was erg gecharmeerd van het intieme podium en kwam drie keer kort achter elkaar naar Terneuzen om het publiek te grijpen met zijn betoverende spel. Zijn ontijdige dood was moeilijk te verwerken.
Luc verstond de kunst om muzikanten voor het eerst bij elkaar te brengen die ook echt heel goed samen musiceerden. Dat lijkt voor de argeloze programmeur soms heel verleidelijk maar vaak klikt het juist niet. Bij Luc lukte dat altijd! In 1992 bracht hij alweer Jean Warland met de geweldige pianist Bill Mays en drummer John Engels samen. Deze ritmesectie speelde het hele festival, o.a. met trompettist John Marshall en gaf op de zondagmiddag een legendarisch optreden met vocalist Marc Murphy. Was Frank Koulen de oprichter die het gezicht van Porgy en Bess bepaalde in de jaren 60 en 70, dan kunnen we gerust stellen dat Luc De Baets het gezicht bepaalde van de jaren 80 en 90. Hij lokte veel Belgische jazzliefhebbers naar ons podium maar hij was ook goed ingevoerd in de Nederlandse jazzscene. Hij bracht de toen jonge talenten als Jarmo Hogendijk en Ben van den Dungen, de Houdini’s, Toon Roos, Hein Van