De visarend (deel II

De visarend (deel 2)

✒Kees Schuitmaker

In augustus 2018 verscheen er in dit blad een eerste artikel over de visarend in de Biesbosch. Ondertussen is het 2021 en deze vogels hadden gelukkig geen weet van corona en gingen ondertussen dus uitgebreid hun gang.

Die visarenden zouden niet broeden als er geen voedsel was voor zichzelf en hun jongen, maar aan die voorwaarde voldeed de waterrijke Biesbosch blijkbaar in ruime mate. Fikse zoetwatervissen lieten zich gemakkelijk verschalken. Het leven was goed voor de visarenden, een beetje vissen, een beetje kijken vanaf een hoge en kale boomtak (zie foto) en zo kwamen ze de dag wel door. Toch was er ook wel eens tegenslag. In de winterstorm van januari 2018 woei hun eerste nest uit de boom. Op zichzelf was dat niet zo verwonderlijk, want het was een dode boom en die boette in aan stevigheid in de loop van de tijd. Er staan heel wat kale wilgenstaken in de Biesbosch en dat komt omdat stukken wilgenbos permanent in het water zijn blijven staan sinds de herinrichting van 2015. Een wilg kan wel wat water hebben, maar niet blijvend. De visarenden kwamen daar dus ook achter en het was even zoeken naar een rustige plek. Die werd gevonden en Staatsbosbeheer probeerde die nestelplek zo geheim mogelijk te houden, maar voor vogelaars blijft weinig geheim. Gelukkig was de omgeving al

langer verboden gebied en dus ontoegankelijk. Je moest weten waar je moest zijn om vroeg in het voorjaar een glimp op te vangen van het nest voordat het lentegroen het aan het gezicht onttrok. Het proces van nestbouw, paren, broeden en jongen krijgen was helaas niet meer te volgen met eigen verrekijkers. Maar, in de winter van 2020-2021 monteerde Staatsbosbeheer een webcam boven het nest. Vanaf maart 2021 keek je zo mee in de huiskamer, annex slaapkamer, annex broedkamer, annex kinderkamer. Te volgen via: https://www.vogelbescherming.nl/beleefdelente Trouwe natuurvrienden hadden deze site al lang op hun netvlies staan. Voor niet-wetende nieuwsgierigen kon een simpel klikje een schat aan informatie opleveren. Een scala aan vogelsoorten gaven op deze site een inkijkje in hun familieleven. Het was een mooie poging om de mens dicht bij broedende vogelpaartjes te krijgen, maar persoonlijk keek ik wel met enige gêne. Om je familieleven nu zo te kijk te zetten? Voor de betrokken visarenden scheen dat geen probleem te zijn, want we zagen de eerste landing toen er één terugkeerde vanuit zijn overwinteringsplaats in Afrika, vervolgens een nog niet geringde partner, een indringer die verjaagd werd, een herhaalde paring, een herschikking van het nest, een echtelijke onenigheid voor wie die gevangen vis nu was en het eerste, tweede en derde ei. Tenslotte kwamen deze eieren uit en groeiden 3 jonge visarenden in gezondheid op en vlogen uit na eerst wat droog oefenen op het nest. Afgelopen zomer broedden er 4 stelletjes op verschillende plekken. Eén nest was bezet door een jong stelletje, dat samen romantische dagen doorbracht, maar dat te jong was voor een tastbaar resultaat.

September is altijd een bijzondere tijd voor vogelspotters, omdat hele gezinnen dan uitvliegen. De jongen van de visarend leren zelf vissen en moeten zich vol en vet eten, want een lange reis van 3.500 kilometer staat ze te wachten als ze in het najaar terugkeren naar hun homeland. Of kun je de Biesbosch tot hun thuisland rekenen?

Of de visarenden hun broedgebied in de toekomst zullen uitbreiden buiten de Biesbosch is nog even afwachten. Vol is het er nu nog niet, maar jongen willen wel eens ergens anders beginnen, Nederland is immers groter dan die 10.000 hectare Biesbosch. We wachten het af en volgen het op de voet! ✤