Grieks grammaticaal overzicht 1

GRAMMATICAAL OVERZICHTJE

VAN HET MINIMUMPAKKET VOOR DE DRIE-URENCURSUS HOOFDSTUKKEN 1-17

versie 15/08/2014

___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 1

___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 2

1. HET BEPAALD LIDWOORD

enk.

mv.

m.

v.

o.

m.

v.

o.

nominatief

ὁ

ἡ

τό

οἱ

αἱ

τά

accusatief

τόν

τήν

τό

τούς

τάς

τά

genitief

τοῦ

τῆς

τοῦ

τῶν

τῶν

τῶν

datief

τῷ

τῇ

τῷ

τοῖς

ταῖς

τοῖς

Enkele opmerkingen over het gebruik van het bepaald lidwoord.

1. Soms heeft dit lidwoord de waarde van een reflexief bezittelijk voornaamwoord, als uit de context de betekenis voldoende blijkt. bv. Ἕκαστος θαυμάζει τὰ τέκνα.

Ieder bewondert zijn (eigen) kinderen.

2. Nadrukkelijker dan τὰ μέγιστα δῶρα is: τὰ δῶρα τὰ μέγιστα.

3. Het lidwoord kan ook een bijwoord substantiveren, of een voorzetseluitdrukking, of een infinitief. bv. τὸ νῦν de tegenwoordige tijd, de tijd van nu τὰ ἐν τῇ μάχῃ de gebeurtenissen in de strijd τὸ βλέπειν het kijken 4. Dikwijls komt de bijvoeglijke bepaling tussen het lidwoord en zijn substantief te staan. bv. οἱ τῶν Ἀθηναίων ἄγγελοι de gezanten van de Atheners 5. Het ND-gezegde heeft doorgaans geen lidwoord. bv. Ἡ νίκη τελευτὴ τοῦ πολέμου ἐστίν.

De overwinning is het einde van de oorlog.

6. Oorspronkelijk was het bepaald lidwoord een aanwijzend voornaamwoord. Die aanwijzende betekenis is nog behouden in de volgende combinaties: - ὁ δέ ... deze (nu, echter) …

- ὁ μέν ... ὁ δέ de ene … de andere …

De naamval van dit zelfstandig gebruikt lidwoord wordt bepaald door de functie ervan in de zin.

7. Een substantief in combinatie met een bezittelijk of aanwijzend voornaamwoord heeft een lidwoord waar we dit vanuit het Nederlands niet verwachten. bv. ὁ σὸς πατήρ jouw vader ὅδε ὁ ἄνθρωπος deze mens ___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 3

2. HET NAAMWOORD

2.1

SAMENVATTING

KLASSE 1

πολίτης ην ου ῃ

-η

αι ας ων αις

-α stam op -ι -ε -ρ

τιμή ην ης ῃ

αι ας ων αις

 δοῦλος ον ου ῳ

οι ους ων οις

≈ ὁδός

δῶρον ον ου ῳ

α α ων οις

ἄδικος -ος -ον

KLASSE 2

ἀγαθός -η -ον

θύρα αν ας ᾳ

-α / -η

αι ας ων αις

θάλαττα αν ης ῃ



αι ας ων αις



νέος -α -ον

GEMENGDE KLASSE

ῥήτωρ ορ- ες ορ-α ας ος ων ι σι(ν)

ἐλπίς

σῶμα σῶμα τ-ος τ-ι

τ- α τ- α τ- ων σι(ν)

ἄφρων -ων -ον

alle participia op -ων, -ας, -εις, -ους, -υς. ook πᾶς, πᾶσα, πᾶν εἷς, μία, ἕν

tweestammige substantieven ἱππεύς εα εως ει

εις εας εων ευσι(ν)

GEMENGDE KLASSE

πόλις εις ιν εις εως εων ει εσι(ν)

ἡδύς, ἡδεῖα, ἡδύ

contracte substantieven ἄνθος η

ἀληθής, -ης, -ες

ἄνθος η ους ων ει εσι(ν) mann.

vrouwelijk

onzijdig

mann. = vr.

gekleurd gedeelte = adjectieven

___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 4

___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 5

2.2

DE EERSTE KLASSE: SUBSTANTIEVEN

Eerste verbuiging vrouwelijk 1 nom. acc. gen. dat. voc.

enk.

ἡ τὴν τῆς τῇ ὦ

τιμή τιμήν τιμῆς τιμῇ τιμή

mv.

αἱ τὰς τῶν ταῖς ὦ

τιμαί τιμάς τιμῶν τιμαῖς τιμαί

nom. acc. gen. dat. voc.

enk.

ἡ τὴν τῆς τῇ ὦ

θύρα θύραν θύρας θύρᾳ θύρα

mv.

αἱ τὰς τῶν ταῖς ὦ

θύραι θύρας θυρῶν θύραις θύραι

nom. acc. gen. dat. voc.

enk.

ἡ τὴν τῆς τῇ ὦ

θάλαττα θάλατταν θαλάττης θαλάττῃ θάλαττα

mv.

αἱ τὰς τῶν ταῖς ὦ

θάλατται θαλάττας θαλαττῶν θαλάτταις θάλατται

Θύρα (met de stam op ι, ε of ρ) heeft dezelfde uitgangen als τιμή, maar -α in de plaats van -η in het vrouwelijk enkelvoud. Het enkelvoud van θάλαττα is een mengvorm van beide: nom. en acc. gaan mee met θύρα, gen. en dat. sluiten aan bij τιμή. mannelijk nom. acc. gen. dat. voc.

ὁ τὸν τοῦ τῷ ὦ

πολίτης πολίτην πολίτου πολίτῃ πολῖτα

mv.

οἱ τοὺς τῶν τοῖς ὦ

πολῖται πολίτας πολιτῶν πολίταις πολῖται

enk.

ὁ τὸν τοῦ τῷ ὦ

δοῦλος δοῦλον δούλου δούλῳ δοῦλε

mv.

οἱ τοὺς τῶν τοῖς ὦ

δοῦλοι δούλους δούλων δούλοις δοῦλοι

enk.

τὸ τὸ τοῦ τῷ ὦ

δῶρον δῶρον δώρου δώρῳ δῶρον

mv.

τὰ τὰ τῶν τοῖς ὦ

δῶρα δῶρα δώρων δώροις δῶρα

enk.

Tweede verbuiging mannelijk 2 nom. acc. gen. dat. voc. onzijdig nom. acc. gen. dat. voc.

In de tabellen wordt de vocatief enkel gegeven als ze niet gelijk is aan de nominatief.

Een klein aantal substantieven die δοῦλος volgen, zijn vrouwelijk. bv. ἡ ὁδός ___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 6

1 2

2.3

DE EERSTE KLASSE: ADJECTIEVEN

Het model ἀγαθός

nominatief accusatief genitief datief vocatief

enk. m. ἀγαθός ἀγαθόν ἀγαθοῦ ἀγαθῷ ἀγαθέ

v. ἀγαθή ἀγαθήν ἀγαθῆς ἀγαθῇ ἀγαθή

enk. m. νέος νέον νέου νέῳ νέε

v. νέα νέαν νέας νέᾳ νέα

o. ἀγαθόν ἀγαθόν ἀγαθοῦ ἀγαθῷ ἀγαθόν

mv. m. ἀγαθοί ἀγαθούς ἀγαθῶν ἀγαθοῖς ἀγαθοί

v. ἀγαθαί ἀγαθάς ἀγαθῶν ἀγαθαῖς ἀγαθαί

o. ἀγαθά ἀγαθά ἀγαθῶν ἀγαθοῖς ἀγαθά

o. νέον νέον νέου νέῳ νέον

mv. m. νέοι νέους νέων νέοις νέοι

v. νέαι νέας νέων νέαις νέαι

o. νέα νέα νέων νέοις νέα

Het model νέος

nominatief accusatief genitief datief vocatief

Νέος (met stam op op ι, ε of ρ) wordt verbogen zoals ἀγαθός, maar heeft in het vrouwelijk enkelvoud -α in de plaats van -η.

Opmerkingen Vele samengestelde adjectieven volgen wel ἀγαθός, maar hebben geen aparte uitgangen in het vrouwelijk.

Hun model is ἄδικος, -ος, -ον. Πολύς (stam: πολλ-) en μέγας (stam: μεγαλ-) volgen de verbuiging van ἀγαθός. Afwijkende vormen zijn: - de nom. m. enk. (πολύς en μέγας) (cf. paspoort) - de acc. m. enk. (πολύν en μέγαν) - nom./acc. o. enk. (πολύ en μέγα) (cf. paspoort)

___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 7

2.4

DE TWEEDE KLASSE: SUBSTANTIEVEN

De basismodellen

nom. acc. gen. dat. voc.

m./v. enk. ῥήτωρ ῥήτορ-α ῥήτορ-ος ῥήτορ-ι ῥῆτορ

mv. ῥήτορ-ες ῥήτορ-ας ῥητόρ-ων ῥήτορ-σι(ν) ῥήτορ-ες

onz. enk. σῶμα σῶμα σώματ-ος σώματ-ι σῶμα

mv. σώματ-α σώματ-α σωμάτ-ων σώμα-σι(ν) σώματ-α

De nom. enk. van de mannelijke en vrouwelijke substantieven wordt gevormd door: - ofwel door toevoeging van -σ- bij de stam zoals bij ἔλπιδ-ς - ofwel door verlenging van de stamklinker zoals bij ῥήτωρ (stam: ῥητορ-) Bij de substantieven die het model ῥήτωρ volgen, vraagt de dat. mv. bijzondere aandacht: - β/π/φ + σι  ψι bv.: ὁ Ἄραψ, Ἄραβος  Ἄραψι - γ/κ/χ + σι  ξι bv.: ἡ γυνή, γυναικός  γυναιξί - ν/δ/τ/θ + σ  σι bv.: ὁ φυγάς, φυγάδος  φυγάσι - αντ/εντ/οντ/υντ + σι  ασι/εισι/ουσι/υσι verlenging van de klinker na wegvallen van -ντ- voor -σbv.: ὁ ἄρχων, ἄρχοντος  ἄρχουσι De tweestammige substantieven nom. acc. gen. dat. voc.

enk.

ὁ τὸν τοῦ τῷ ὦ

ἱππεύς ἱππέα ἱππέως ἱππεῖ ἱππεῦ

mv.

οἱ τοὺς τῶν τοῖς ὦ

ἱππεῖς ἱππέας ἱππέων ἱππεῦσι(ν) ἱππεῖς

nom. acc. gen. dat. voc.

enk.

ἡ τὴν τῆς τῇ ὦ

πόλις πόλιν πόλεως πόλει πόλι

mv.

αἱ τὰς τῶν ταῖς ὦ

πόλεις πόλεις πόλεων πόλεσι(ν) πόλεις

De tweestammige substantieven kennen een stamverandering: stam ἱππευ- naast ἱππε-, stam πολι- naast πολε-.

Daarnaast komen enkele contracties voor. De nom. enk. wordt gevormd door toevoeging van -σ- bij de stam.

De contracte substantieven. nom. acc. gen. dat.

enk.

τὸ τὸ τοῦ τῷ

ἄνθος ἄνθος ἄνθους ἄνθει

zuivere stam zuivere stam contractie van ἀνθεσ-ος (σ valt uit) contractie van ἀνθεσ-ι (σ valt uit)

nom. acc. gen. dat.

mv.

τὰ τὰ τῶν τοῖς

ἄνθη ἄνθη ἀνθῶν ἄνθεσι(ν)

contractie van ἀνθεσ-α (σ valt uit) contractie van ἀνθεσ-α (σ valt uit) contractie van ἀνθεσ-ων (σ valt uit) contractie van ἀνθεσ-σι (σ valt uit)

___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 8

2.5

DE TWEEDE KLASSE: ADJECTIEVEN

Het basismodel

nominatief accusatief genitief datief vocatief

enk. m. ἄφρων ἄφρονα ἄφρονος ἄφρονι ἄφρον

v. ἄφρων ἄφρονα ἄφρονος ἄφρονι ἄφρον

o. ἄφρον ἄφρον ἄφρονος ἄφρονι ἄφρον

mv. m. ἄφρονες ἄφρονας ἀφρόνων ἄφροσι(ν) ἄφρονες

v. ἄφρονες ἄφρονας ἀφρόνων ἄφροσι(ν) ἄφρονες

o. ἄφρονα ἄφρονα ἀφρόνων ἄφροσι(ν) ἄφρονα

v. ἀληθής ἀληθῆ ἀληθοῦς ἀληθεῖ ἀληθές

o. ἀληθές ἀληθές ἀληθοῦς ἀληθεῖ ἀληθές

mv. m. ἀληθεῖς ἀληθεῖς ἀληθῶν ἀληθέσι(ν) ἀληθεῖς

v. ἀληθεῖς ἀληθεῖς ἀληθῶν ἀληθέσι(ν) ἀληθεῖς

o. ἀληθῆ ἀληθῆ ἀληθῶν ἀληθέσι(ν) ἀληθῆ

De contracte adjectieven

nominatief accusatief genitief datief vocatief

enk. m. ἀληθής ἀληθῆ ἀληθοῦς ἀληθεῖ ἀληθές

De nom. m./v. enk. van ἄφρων en van ἀληθής wordt gevormd door verlenging van de stamklinker.

De nom. o. enk. van ἄφρων en van ἀληθής wordt gevormd door de zuivere stam.

___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 9

2.6

DE GEMENGDE KLASSE: ADJECTIEVEN

Het actieve participium presens

nominatief accusatief genitief datief

enk. m. λύ-ων λύ-οντα λύ-οντος λύ-οντι

v. λύ-ουσα λύ-ουσαν λυ-ούσης λυ-ούσῃ

o. λῦ-ον λῦ-ον λύ-οντος λύ-οντι

mv. m. λύ-οντες λύ-οντας λυ-όντων λύ-ουσι(ν)

v. λύ-ουσαι λυ-ούσας λυ-ουσῶν λυ-ούσαις

o. λύ-οντα λύ-οντα λυ-όντων λύ-ουσι(ν)

De nom./acc. o. enk. wordt gevormd door de zuivere stam: λυοντ- (eind-τ valt weg).

De nom. m. enk. wordt gevormd door verlenging van de stamklinker (eind-τ valt weg).

De nom. v. enk. komt van stam + σα: λυοντ-σα (-ντ-valt uit voor -σ-, verlenging tot -ου-).

De dat. m./o. mv. komt van stam + σι: λυοντ-σι (-ντ-valt uit voor -σ-, verlenging tot -ου-).

Πᾶς en zijn samenstellingen

nominatief accusatief genitief datief

enk. m. πᾶς πάντα παντός παντί

v. πᾶσα πᾶσαν πάσης πάσῃ

o. πᾶν πᾶν παντός παντί

mv. m. πάντες πάντας πάντων πᾶσι(ν)

v. πᾶσαι πάσας πασῶν πάσαις

o. πάντα πάντα πάντων πᾶσι(ν)

Het telwoord εἷς en zijn samenstelling οὐδείς

nominatief accusatief genitief datief

enk. m. εἷς ἕνα ἑνός ἑνί

v. μία μίαν μιᾶς μιᾷ

o. ἕν ἕν ἑνός ἑνί

nominatief accusatief genitief datief

enk. m. οὐδείς οὐδένα οὐδενός οὐδενί

v. οὐδεμία οὐδεμίαν οὐδεμιᾶς οὐδεμιᾷ

o. οὐδέν οὐδέν οὐδενός οὐδενί

Het model ἡδύς

nominatief accusatief genitief datief

enk. m. ἡδύς ἡδύν ἡδέος ἡδεῖ

v. ἡδεῖα ἡδεῖαν ἡδείας ἡδείᾳ

o. ἡδύ ἡδύ ἡδέος ἡδεῖ

mv. m. ἡδεῖς ἡδεῖς ἡδέων ἡδέσι(ν)

v. ἡδεῖαι ἡδείας ἡδειῶν ἡδείαις

o. ἡδέα ἡδέα ἡδέων ἡδέσι(ν)

___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 10

2.7

DE TRAPPEN VAN VERGELIJKING VAN ADJECTIEVEN

Vorming stellende trap

adjectief zoals in de woordenlijst bv.

o.a.

μικρός ἄξιος εὐδαίμων ἀληθής βαρύς

ἀγαθός κακός καλός μέγας ὀλίγος πολύς

comparatief

superlatief

stam van adjectief (eventueel gewijzigd) + -τερος, -α, -ον verbogen zoals νέος, -α, -ον

stam van adjectief (eventueel gewijzigd) + -τατος, -η, -ον verbogen zoals ἀγαθός, -η, -ον

μικρότερος ἀξιώτερος εὐδαιμονέστερος ἀληθέστερος βαρύτερος

μικρότατος ἀξιώτατος εὐδαιμονέστατος ἀληθέστατος βαρύτατος

onregelmatige comparatief op -(ι)ων, -(ι)ων, -(ι)ον verbogen zoals ἄφρων, -ων, -ον

onregelmatige superlatief op –ιστος, -η, -ον verbogen zoals ἀγαθός, -η, -ον

ἀμείνων βελτίων κρείττων κακίων ἥττων καλλίων μείζων ἐλάττων πλείων

ἄριστος βέλτιστος κράτιστος κάκιστος ἥκιστος κάλλιστος μέγιστος ἐλάχιστος πλεῖστος

Betekenis en gebruik De comparatief wordt ofwel weergegeven met - …-er dan… (in een vergelijking), ofwel met - nogal…, al te…, tamelijk…

Wanneer de comparatief in een vergelijking wordt gebruikt, wordt de functie van het tweede lid van de vergelijking (met de rol ‘vergelijking/ongelijkheid’) als volgt geconstrueerd: - ofwel ἤ + tweede lid in dezelfde naamval als eerste lid; bv. Κρείττονές εἰσιν ἢ οἱ πολέμιοι.

- ofwel zonder ἤ, in de genitief. bv. Κρείττονές εἰσιν τῶν πολεμίων.

De weergave van de superlatief verschilt naargelang er een lidwoord bij staat of niet.

- met lidwoord: de/het …ste In dat geval staat er ook dikwijls een genitief bij met de functie van BVB en de rol ‘geheel’. bv. ὁ μικρότατος τῶν πολεμίων - zonder lidwoord: zeer … bv. Μικρότατός ἐστιν. ___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 11

3. HET VOORNAAMWOORD

3.1

3.1.1

PERSOONLIJKE EN BEZITTELIJKE VOORNAAMWOORDEN

Het niet-reflexieve persoonlijke voornaamwoord (= zelfstandig)

eerste persoon nom. acc. gen. dat.

enk.

ἐγώ ἐμέ, με ἐμοῦ, μου ἐμοί, μοι

ik mij, me van mij; mijn aan (...) mij, me

mv.

ἡμεῖς ἡμᾶς ἡμῶν ἡμῖν

wij ons van ons; onze aan (…) ons

σύ σέ, σε σοῦ, σου

jij, je, u jou, je, u van jou,u; jouw

mv.

ὑμεῖς ὑμᾶς ὑμῶν

σοῖ, σοι

aan (...) jou; u

jullie, u jullie, u van jullie, u; jullie aan (…) jullie, u

tweede persoon nom. acc. gen.

enk.

dat.

ὑμῖν

derde persoon

nom. acc. gen.

enk. m. αὐτόν αὐτοῦ

v. αὐτήν αὐτῆς

o. αὐτό αὐτοῦ

dat.

αὐτῷ

αὐτῇ

αὐτῷ

nom. acc. gen.

mv. m. αὐτούς αὐτῶν

v. αὐτάς αὐτῶν

o. αὐτά αὐτῶν

dat.

αὐτοῖς

αὐταῖς

αὐτοῖς

m. hij hem van hem; zijn aan (…) hem

v. zij haar van haar; haar aan (…) haar

o. het het ervan; zijn

m. zij, ze hen, ze van hen; hun aan (…) hen

v. zij, ze hen, ze van hen; hun aan (…) hen

o. ze ze ervan; hun eraan (…)

eraan (…)

In de nominatief wordt het persoonlijke voornaamwoord alleen gebruikt in geval van nadruk.

Om met nadruk het onderwerp in de derde persoon te vermelden (bv. dié daar, niet ik), doet het Grieks een beroep op een aanwijzend voornaamwoord, omdat αὐτός in de nominatief niet gebruikt wordt als persoonlijk voornaamwoord. ___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 12

3.1.2

Het reflexieve persoonlijke voornaamwoord (= zelfstandig)

1e pers.

2e pers.

3e pers.

me, mezelf

je, jezelf

zich, zichzelf

accusatief

ἐμαυτόν, ήν

σ(ε)αυτόν, ήν

ἑαυτόν, ήν of αὑτόν, ήν

genitief

ἐμαυτοῦ, ῆς

σ(ε)αυτοῦ, ῆς

ἑαυτοῦ, ῆς of αὑτοῦ, ῆς

datief

ἐμαυτῷ, ῇ

σ(ε)αυτῷ, ῇ

ἑαυτῷ, ῇ of αὑτῷ, ῇ

meervoud

1e pers.

2e pers.

3e pers.

ons, onszelf

jullie, jullie zelf

zich, zichzelf

accusatief

ἡμᾶς αὐτούς, άς

ὑμᾶς αὐτούς, άς

ἑαυτούς, άς of αὑτούς, άς

genitief

ἡμῶν αὐτῶν

ὑμῶν αὐτῶν

ἑαυτῶν, ῶν of αὑτων, ῶν

datief

ἡμῖν αὐτοῖς, αῖς

ὑμῖν αὐτοῖς, αῖς

ἑαυτοῖς, αῖς of αὑτοῖς, αῖς

enkelvoud

3.1.3

3.1.4

Het bezittelijke voornaamwoord (= bijvoeglijk) ἐμός, η, ον

= mijn

ἡμέτερος, α, ον = onze, ons

σός, η, ον

= jouw

ὑμέτερος, α, ον = jullie, uw

Het gebruik van αὐτός: samenvatting

na lidwoord:

bijv. of zelfst.

“dezelfde, hetzelfde”

niet na lidwoord:

bijvoeglijk “zelf” zelfstandig in acc., gen., dat.:

bv.

ὁ αὐτὸς (ἀνήρ)

= dezelfde (man)

bv. αὐτὸς ὁ ἀνήρ = de man zelf gebruikt als pers. vnw. voor de 3de persoon.

___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 13

3.2 VRAGENDE, AANWIJZENDE, BETREKKELIJKE EN ONBEPAALDE VNW.

3.2.1

Overzicht

direct τίς; = wie?

vragend

indirect ὅστις = wie … τίς = wie …

aanwijzend ὅδε = deze οὗτος = die ἐκεῖνος = die

betrekkelijk bepaald onbepaald ὅς = … die ὅστις = al wie

onbepaald τις = iemand

Zowel naar vorm als naar betekenis staan ze nauw in verband met elkaar.

Daarom noemt men ze ook: de correlatieve voornaamwoorden.

Hun verbuiging en gebruik vind je op de volgende bladzijden.

Een aparte groep vormen de volgende correlatieve adjectieven van kwaliteit en kwantiteit.

ποῖος;

vragend = hoedanig?

πόσος; πόσοι;

= hoe groot? = hoeveel?

τοιόσδε τοιοῦτος τοσοῦτος τοσοῦτοι

aanwijzend = zodanig = zodanig = zo groot = zoveel

οἷος

betrekkelijk = (zodanig) als

ὅσος ὅσοι

= (zo groot) als = (zoveel) als

Τοιόσδε wordt verbogen zoals ὅδε. Meestal verwijst het naar wat onmiddellijk volgt. bv. ποιεῖ τοιάδε ... = hij handelt als volgt … Τοιοῦτος en τοσοῦτος / τοσοῦτοι worden verbogen zoals οὗτος, maar dan zonder de begin-τ.

In tegenstelling tot τοιόσδε verwijst τοιοῦτος meestal naar wat voorafging. bv? τοιαῦτα ἔλεγε = dat waren zo ongeveer zijn woorden Alle overige correlatieve adjectieven worden verbogen zoals ἀγαθός en νέος.

___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 14

3.2.2

Vragende voornaamwoorden

Direct vragend:

τίς πότερος

= wie?, wat? = wie van beide? wat van beide?

welk? welke van beide?

De verbuiging van τίς:

nominatief accusatief genitief datief

enk. m. τίς τίνα τίνος τίνι

Indirect vragend:

v. τίς τίνα τίνος τίνι

o. τί τί τίνος τίνι

mv. m. τίνες τίνας τίνων τίσι(ν)

τίς of ὅστις = wie, wat ὁπότερος, α, ον = wie van beide, wat van beide

v. τίνες τίνας τίνων τίσι(ν)

o. τίνα τίνα τίνων τίσι(ν)

welk welke van beide

De verbuiging van ὅστις = het betrekkelijke ὅς + het onbepaalde τις:

nominatief accusatief genitief datief

3.2.3

enk. m. ὅστις ὅντινα ὅτου (!) ὅτῳ (!)

v. ἥτις ἥντινα ἧστινος ᾗτινι

o. ὅ τι ὅ τι ὅτου (!) ὅτῷ (!)

mv. m. οἵτινες οὕστινας ὧντινων οἷστισι(ν)

v. αἵτινες ἅστινας ὧντινων αἷστισι(ν)

o. ἅττα (!) ἅττα (!) ὧντινων οἷστισι(ν)

v. αὗται ταύτας τούτων ταύταις

o. ταῦτα ταῦτα τούτων τούτοις

Aanwijzende en verwijzende voornaamwoorden

De verbuiging van ὅδε = lidwoord + -δε De verbuiging van οὕτος:

nominatief accusatief genitief datief

enk. m. οὗτος τοῦτον τούτου τούτῳ

v. αὕτη ταύτην ταύτης ταύτῃ

o. τοῦτο τοῦτο τούτου τούτῳ

mv. m. οὗτοι τούτους τούτων τούτοις

Merk op: οὗτος begint met een spiritus asper of een τ- zoals het lidwoord. οὗτος heeft de tweeklank -αυ- in de eerste lettergreep als de tweede lettergreep een -η- of een -α- bevat.

De verbuiging van ἐκεῖνος: zoals ἀγαθός, maar met nom./acc. o. enk. op -o.

___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 15

Betekenis van de aanwijzende en verwijzende voornaamwoorden aanwijzende betekenis:

ὅδε οὗτος ἐκεῖνος

= deze hier (bij mij) = die daar (bij jou) = die daar (bij hem)

verwijzende betekenis:

ὅδε

verwijst naar wat onmiddellijk volgt bv.

3.2.4

.

ἔλεγε τάδε “…”

οὗτος

verwijst naar wat onmiddellijk voorafgaat bv. “…” Ταῦτα ἔλεγε

οὗτος ἐκεῖνος

verwijst naar datgene waarover de tekst gaat verwijst naar wat erbij gehaald wordt, ter vergelijking of als tegenstelling

οὗτος

kan bovendien, als antecedent, binnen de zin verwijzen naar een betrekkelijk voornaamwoord.

Betrekkelijke voornaamwoorden

Bepaald betrekkelijk:

ὅς

= …, die

verbuiging:

nominatief accusatief genitief datief gebruik:

enk. m. ὅς ὅν οὗ ᾧ

v. ἥ ἥν ἧς ᾗ

o. ὅ ὅ οὗ ᾧ

mv. m. οἵ οὕς ὧν οἷς

v. αἵ ἅς ὧν αἷς

o. ἅ ἅ ὧν οἷς

Merk op: Het betrekkelijk vnw. heeft enkele overlappende vormen met het lidwoord: ὅ, ἥ, οἵ, αἵ Toch kun je het onderscheid zien: bij het lidw. hebben die vormen geen accent.

geslacht en getal worden bepaald door het antecedent; naamval wordt bepaald door de functie in de betrekkelijke zin.

Onbepaald betrekkelijk: ὅστις

= al wie, wie ook

verbuiging: zoals het indirect vragend voornaamwoord (zie p.14) gebruik: het onbepaald betrekkelijk voornaamwoord heeft geen antecedent.

3.2.5

Onbepaalde voornaamwoorden en adjectieven

τις

= iemand (zelfstandig), een of ander … (bijvoeglijk) De verbuiging van het onbepaalde τις is gelijk aan die van het vragende τίς (zie p.14), maar het onbepaalde τις heeft nooit een accent op de eerste lettergreep.

Tot de onbepaalde adjectieven worden gerekend: ἕκαστος, η, ον ἄλλος, η, ο ἕτερος, α, ον (ὁ) ἕτερος (μεν) ... (ὁ) ἕτερος (δέ) οὐδείς, οὐδεμία, οὐδέν πάντες, πᾶσαι, πάντα

ieder, elk (een) ander een van beiden de een … de ander niemand alle(n)

verbogen zoals ἀγαθός verbogen zoals ἀγαθός verbogen zoals νέος verbogen zoals εἷς

___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 16

4. HET BIJWOORD

4.1

BIJWOORDEN AFGELEID VAN ADJECTIEVEN

Het bijwoord is een onveranderlijk woord dat een werkwoord, een adjectief of een ander bijwoord bepaalt.

De bijwoorden die gebouwd zijn op basis van adjectieven, eindigen op -ως. Die vorm bekom je door de uitgang -ων van de genitief meervoud te vervangen door -ως. Deze bijwoorden hebben dezelfde betekenis als het adjectief waarvan ze afgeleid zijn. bv. ἄδικος, ος, ον gen. mv.: ἀδίκων bijwoord: ἀδίκως Πράττουσιν ἀδίκως.

Ze handelen onrechtvaardig.

De comparatief van dergelijke bijwoorden is gelijk aan de acc. o. enk. van de comparatief van het overeenkomstige adjectief. bv. Πράττουσιν ἀδικώτερον.

Ze handelen onrechtvaardiger.

De superlatief van dergelijke bijwoorden is gelijk aan de acc. o. mv. van de superlatief van het overeenkomstige adjectief. bv. Πράττουσιν ἀδικώτατα.

Ze handelen zeer onrechtvaardig.

4.2

wijze

CORRELATIEVE BIJWOORDEN

direct πῶς; hoe?

vragend indirect ὅπως hoe

aanwijzend ὥδε / οὕτως zo

betrekkelijk bepaald onbepaald ὥς ὅπως …, als hoe ook

onbepaald πως op een of andere wijze

tijd

πότε; wanneer?

ὁπότε wanneer

τότε toen

ὅτε …, wanneer

ὁπότε wanneer ook

ποτε eens, ooit

plaats

πόθεν; vanwaar?

ὁπόθεν vanwaar

ἐνθένδε / ἐντεῦθεν vanhier / vandaar

ὅθεν …, vanwaar

ὁπόθεν vanwaar ook

ποθεν ergens vandaan

ποῦ; waar?

ὅπου waar

ἐνθάδε / ἐνταῦθα / ἐκεῖ hier / daar / daar

οὗ …, waar

ὅπου waar ook

που ergens

ποῖ; waarheen?

ὅποι waarheen

ἐνθάδε / ἐνταῦθα / ἐκεῖ hierheen / daarheen

οἷ …, waarheen

ὅποι waarheen ook

ποι ergens heen

Let op de beginletters:

πο- (met accent) is vragend, πο- (zonder accent) is onbepaald, ὁπο- is indirect vragend of onbepaald betrekkelijk.

Let op de suffixen:

-ως voor wijze, -οτε voor tijd, -θεν voor de plaats waarvandaan, -ου voor de plaats waar, -οι voor de plaats waarheen.

De cursief aangegeven vormen kun je aan de hand van die kenmerken gemakkelijk zelf afleiden. ___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 17

5. HET WERKWOORD

5.1 HET AUGMENT: SYLLABISCH EN TEMPOREEL Bij werkwoorden die met een medeklinker beginnen, zorgt de toevoeging van het augment voor een extra lettergreep of syllabe. Daarom spreken we van een syllabisch augment, bv. ἔ-λυ-ον.

Bij werkwoorden die met een klinker beginnen, doet zich een verlenging voor van de beginklinker. Dit leidt niet tot een extra lettergreep. We spreken dan ook niet van een syllabisch augment, maar van een temporeel augment. Hoe ziet zo’n verlening eruit? α, ε, η wordt η ο, ω wordt ω ι blijft ι αι, ει wordt ῃ οι wordt ῳ υ blijft υ αυ, ευ wordt ηυ Maar: εἶχον van ἔχειν (ik had), ἑώρων van ὁρᾶν (ik zag) Samengestelde werkwoorden krijgen het augment tussen het voorvoegsel en de eigenlijke stam. bv. εἰσ-ῆγον van εἰσ-άγειν (ik voerde naar) De meeste voorvoegsels ondergaan wel een verandering: - als de laatste letter een klinker is, valt die weg bv. ἀπ-έ-βαλλον van ἀπο-βάλλειν (ik wierp weg) - maar er zijn ook andere verschijnselen, zoals: bv. περι-έ-μενον van περι-μένειν (ik wachtte af) προύβαινον van προ-βαίνειν (ik trad naar voren)

5.2 MEDIALE VORM EN DEPONENTE WERKWOORDEN Naast het actief en het passief heeft een Grieks werkwoord ook een derde vorm: de mediale vorm of kortweg het medium. Het medium staat tussen het actief en het passief in – vandaar ook de naam. In het presens ziet het eruit als het passief, maar de betekenis van die mediale vorm benadert die van het actief.

Werkwoorden die hun actieve vorm “aflegden” (de-ponere), omdat de betekenis van hun mediale vorm meer en meer gelijk werd aan die van het actief, noemen we deponente werkwoorden of kortweg deponentia. Hun mediale vormen zien er uit als het passief, maar ze hebben een louter actieve betekenis. De woordenlijst zet je op weg. bv. βούλεσθαι = willen γίγνεσθαι = ontstaan, gebeuren ἀποκρίνεσθαι = antwoorden Een deponent werkwoord determineren we als volgt: bv. εὔχομαι = van εὔχεσθαι, wensen; M. ind. pres. 1 enk. αἰσθάνεσθαι = van αἰσθάνεσθαι, merken; M. inf. pres.

Door hun actieve betekenis krijgen deponente werkwoorden ook een imperatief. bv. μάχεσθαι imper. enk.: μάχου imper. mv.: μάχεσθε Bij een deponent werkwoord kan een (lijdend) voorwerp staan, maar is een handelende persoon uitgesloten; bij een passieve werkwoordsvorm kan een handelende persoon staan, maar is een (lijdend) voorwerp uitgesloten. ___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 18

5.3 THEMATISCHE WERKWOORDEN: HET MODEL λύειν

Thematische werkwoorden zijn werkwoorden met een themavocaal (= bindklinker) in presens en imperfectum.

actief presens

imperfectum

mediaal en passief presens

imperfectum

indicatief 1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

imperatief enk. λῦ-ε

λύ-ω λύ-ει-ς λύ-ει λύ-ο-μεν λύ-ε-τε λύ-ου-σι(ν) ἔ-λυ-ο-ν ἔ-λυ-ε-ς ἔ-λυ-ε(ν) ἐ-λύ-ο-μεν ἐ-λύ-ε-τε ἔ-λυ-ο-ν

2. Bestanddelen van de indicatief presens: Bestanddelen van de indicatief imperfectum: 3. De actieve primaire uitgangen zijn: De actieve secundaire uitgangen zijn: De mediaal-passieve primaire uitgangen zijn: De mediaal-passieve secundaire uitgangen zijn:

participium m. λύ-ων λύ-ο-ντ-ος v. λύ-ουσ-α λυ-ούσ-ης o. λῦ-ον λύ-ο-ντ-ος

infinitief λύ-ε-σθαι

participium m. λυ-ό-μεν-ος λυ-ο-μέν-ου v. λυ-ο-μέν-η λυ-ο-μέν-ης o. λυ-ό-μεν-ον λυ-ο-μέν-ου

mv. λύ-ε-τε

indicatief imperatief 1 enk. λύ-ο-μαι enk.

2 enk. λύ-ῃ λύ-ου (uit λυ-ε-σαι) 3 enk. λύ-ε-ται 1 mv. λυ-ό-μεθα mv.

2 mv. λύ-ε-σθε λύ-ε-σθε 3 mv. λύ-ο-νται 1 enk. ἐ-λυ-ό-μην 2 enk. ἐ-λύ-ου (uit ἐ-λυ-ε-σο) 3 enk. ἐ-λύ-ε-το 1 mv. ἐ-λυ-ό-μεθα 2 mv. ἐ-λύ-ε-σθε 3 mv. ἐ-λύ-ο-ντο

1. Actief, mediaal, passief Indicatief, imperatief, infinitief, participium Presens, imperfectum

infinitief λύ-ειν

= = =

vormen van het werkwoord wijzen van het werkwoord tijden van het werkwoord stam augment + stam

+ bindklinker(s) + primaire uitgangen + bindklinker(s) + secundaire uitgangen

-, -ς, -ν, -ς, -

-μεν, -τε, -σι(ν) -μεν, -τε, -ν

-μαι, -σαι, -ται -μην, -σο, -το

-μεθα, -σθε, -νται -μεθα, -σθε, -ντο

___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 19

5.4 THEMATISCHE WERKWOORDEN: CONTRACTA VOLGENS τιμᾶν

actief presens

imperfectum

mediaal en passief presens

imperfectum

indicatief 1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

τιμῶ τιμᾷς τιμᾷ τιμῶμεν τιμᾶτε τιμῶσι(ν) ἐτίμων ἐτίμας ἐτίμα ἐτιμῶμεν ἐτιμᾶτε ἐτίμων

indicatief 1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

τιμῶμαι τιμᾷ τιμᾶται τιμώμεθα τιμᾶσθε τιμῶνται ἐτιμώμην ἐτιμῶ ἐτιμᾶτο ἐτιμώμεθα ἐτιμᾶσθε ἐτιμῶντο

imperatief enk. τίμα

infinitief τιμᾶν

participium m. τιμῶν τιμῶντος v. τιμῶσα τιμώσης o. τιμῶν τιμῶντος

infinitief τιμᾶσθαι

participium m. τιμώμενος τιμωμένου v. τιμωμένη τιμωμένης o. τιμώμενον τιμωμένου

mv. τιμᾶτε

imperatief enk. τιμῶ mv. τιμᾶσθε

Contractieregels: De eindklinker van de stam versmelt met de bindklinkers die erop volgen. Dat gebeurt als volgt: α + ο-klank = ω α + ε-klank = α ι wordt iota subscriptum N.B.

Bij ζῆν, leven, en χρῆσθαι, gebruiken, gaat de stam niet uit op -α, maar op -η. Deze werkwoorden worden vervoegd zoals τιμᾶν, maar overal waar τιμᾶν een -α heeft, verschijnt hier een –η.

___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 20

5.5 THEMATISCHE WERKWOORDEN: CONTRACTA VOLGENS ποιεῖν

actief presens

imperfectum

mediaal en passief presens

imperfectum

indicatief 1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

ποιῶ ποιεῖς ποιεῖ ποιοῦμεν ποιεῖτε ποιοῦσι(ν) ἐποίουν ἐποίεις ἐποίει ἐποιοῦμεν ἐποιεῖτε ἐποίουν

indicatief 1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

ποιοῦμαι ποιῇ ποιεῖται ποιούμεθα ποιεῖσθε ποιοῦνται ἐποιούμην ἐποιοῦ ἐποιεῖτο ἐποιούμεθα ἐποιεῖσθε ἐποιοῦντο

imperatief enk. ποίει

infinitief ποιεῖν

participium m. ποιῶν ποιοῦντος v. ποιοῦσα ποιούσης o. ποιοῦν ποιοῦντος

infinitief ποιεῖσθαι

participium m. ποιούμενος ποιουμένου v. ποιουμένη ποιουμένης o. ποιούμενον ποιουμένου

mv. ποιεῖτε

imperatief enk. ποιοῦ mv. ποιεῖσθε

Contractieregels: De eindklinker van de stam versmelt met de bindklinkers die erop volgen. Dat gebeurt als volgt: ε + ε = ει ε + ο = ου ε + andere klank = andere klank N.B.

Als de stam slechts uit één lettergreep bestaat, is er wel een contractie met ε(ι), maar niet met de andere bindklinkers. bv. δέομαι, δέῃ, δεῖται, δεόμεθα, δεῖσθε, δέονται

___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 21

5.6 ATHEMATISCHE WERKWOORDEN

5.6.1

Opmerkingen bij de athematische werkwoorden

Bij de athematische werkwoorden is er in presens en imperfectum geen bindklinker (= themavocaal). Vandaar de benaming.

1. Opbouw van deze werkwoorden: Bestanddelen van de indicatief presens:

stam

+ primaire uitgangen

+ stam

+ secundaire uitgangen

Bestanddelen van de indicatief imperfectum:

augment

De actieve primaire uitgangen zijn: De actieve secundaire uitgangen zijn:

-μι, -ς, -σι(ν) -ν, -ς, -

-μεν, -τε, -ασι(ν) -μεν, -τε, -σαν

De mediaal-passieve primaire uitgangen zijn: De mediaal-passieve secundaire uitgangen zijn:

-μαι, -σαι, -ται -μην, -σο, -το

-μεθα, -σθε, -νται -μεθα, -σθε, -ντο

2. In het presens en imperfectum hebben de athematische werkwoorden twee stammen: een lange en een korte stam.

De lange stam wordt alleen gebruikt in de actieve indicatief enkelvoud.

-

de twee stammen van διδόναι zijn: de twee stammen van ἱστάναι zijn: de twee stammen van τιθέναι zijn: de twee stammen van ἱέναι zijn: de twee stammen van δεικνύναι zijn:

διδοἱστατιθεἱεδεικνυ-

en en en en en

διδωἱστητιθηἱηδεικνυ-

3. De A. ind. pres. 3 mv. ἱστᾶσι(ν) is een samentrekking van ἱστα-ασι(ν).

De A. ind. pres. 3 mv. ἱᾶσι(ν) is een samentrekking van ἱα-ασι(ν).

Zo’n contractie doet zich niet voor bij τιθέναι, διδόναι en δεικνύναι. Daar krijgen we τιθέασι(ν), διδόασι(ν), δεικνύασι(ν).

4. Het actief participium presens van ἱστάναι wordt gevormd en verbogen zoals πᾶς, πᾶσα, πᾶν (stam παντ-).

Bij διδόναι wordt dit: Bij τιθέναι wordt dit: Bij ἱέναι wordt dit: Bij δεικνύναι wordt dit:

διδούς, διδοῦσα, διδόν τιθείς, τιθεῖσα, τιθέν ἱείς, ἱεῖσα, ἱέν δεικνύς, δεικνῦσα, δεικνύν

(stam: διδοντ-). (stam: τιθεντ-). (stam: ἱεντ-). (stam: δεικνυντ-).

5. Bij het imperfectum van ἱστάναι en ἱέναι is het augment opgegaan in de beginklinker van de stam. Bij τιθέναι, διδόναι en δεικνύναι is dit augment wel zichtbaar. Daar krijgen we ἐ-τίθη-ν, ἐ-δίδου-ν, ἐ-δεικνυ-ν.

6. De deponente werkwoorden δύνασθαι (kunnen) en ἐπίστασθαι (kunnen, weten) worden vervoegd zoals ἵστασθαι.

___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 22

5.6.2

Athematische werkwoorden volgens het model διδόναι, geven

actief presens

imperfectum

mediaal en passief presens

imperfectum

indicatief 1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

δίδωμι δίδως δίδωσι(ν) δίδομεν δίδοτε διδόασι(ν) ἐδίδουν ἐδίδους ἐδίδου ἐδίδομεν ἐδίδοτε ἐδίδοσαν

indicatief 1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

δίδομαι δίδοσαι δίδοται διδόμεθα δίδοσθε δίδονται ἐδιδόμην ἐδίδοσο ἐδίδοτο ἐδιδόμεθα ἐδίδοσθε ἐδίδοντο

imperatief enk. δίδου

infinitief διδόναι

participium m. διδούς διδόντος v. διδοῦσα διδούσης o. διδόν διδόντος

infinitief δίδοσθαι

participium m. διδόμενος διδομένου v. διδομένη διδομένης o. διδόμενον διδομένου

mv. δίδοτε

imperatief enk. δίδοσο mv. δίδοσθε

___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 23

5.6.3

Athematische werkwoorden volgens het model ἱστάναι, stellen

actief presens

imperfectum

mediaal en passief presens

imperfectum

indicatief 1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

ἵστημι ἵστης ἵστησι(ν) ἵσταμεν ἵστατε ἱστᾶσι(ν) ἵστην ἵστης ἵστη ἵσταμεν ἵστατε ἵστασαν

indicatief 1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

ἵσταμαι ἵστασαι ἵσταται ἱστάμεθα ἵστασθε ἵστανται ἱστάμην ἵστασο ἵστατο ἱστάμεθα ἵστασθε ἵσταντο

imperatief enk. ἵστη

infinitief ἱστάναι

participium m. ἱστάς ἱστάντος v. ἱστᾶσα ἱστάσης o. ἱστάν ἱστάντος

infinitief ἵστασθαι

participium m. ἱστάμενος ἱσταμένου v. ἱσταμένη ἱσταμένης o. ἱστάμενον ἱσταμένου

mv. ἵστατε

imperatief enk. ἵστασο mv. ἵστασθε

Ook φάναι, zeggen, wordt vervoegd zoals ἱστάναι.

___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 24

5.6.4

Athematische werkwoorden volgens het model τιθέναι, leggen

actief presens

imperfectum

mediaal en passief presens

imperfectum

indicatief 1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

τίθημι τίθης τίθησι(ν) τίθεμεν τίθετε τιθέασι(ν) ἐτίθην ἐτίθεις ἐτίθει ἐτίθεμεν ἐτίθετε ἐτίθεσαν

indicatief 1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

τίθεμαι τίθεσαι τίθεται τιθέμεθα τίθεσθε τίθενται ἐτιθέμην ἐτίθεσο ἐτίθετο ἐτιθέμεθα ἐτίθεσθε ἐτίθεντο

imperatief enk. τίθει

infinitief τιθέναι

participium m. τιθείς τιθέντος v. τιθεῖσα τιθείσης o. τιθέν τιθέντος

infinitief τίθεσθαι

participium m. τιθέμενος τιθεμένου v. τιθεμένη τιθεμένης o. τιθέμενον τιθεμένου

mv. τίθετε

imperatief enk. τίθεσο mv. τίθεσθε

___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 25

5.6.5

Athematische werkwoorden volgens het model ἱέναι, zenden

actief presens

imperfectum

mediaal en passief presens

imperfectum

indicatief 1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

ἵημι ἵης ἵησι(ν) ἵεμεν ἵετε ἱᾶσι(ν) ἵειν ἵεις ἵει ἵεμεν ἵετε ἵεσαν

indicatief 1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

ἵεμαι ἵεσαι ἵεται ἱέμεθα ἵεσθε ἵενται ἱέμην ἵεσο ἵετο ἱέμεθα ἵεσθε ἵεντο

imperatief enk. ἵει

infinitief ἱέναι

participium m. ἱείς ἱέντος v. ἱεῖσα ἱείσης o. ἱέν ἱέντος

infinitief ἵεσθαι

participium m. ἱέμενος ἱεμένου v. ἱεμένη ἱεμένης o. ἱέμενον ἱεμένου

mv. ἵετε

imperatief enk. ἵεσο mv. ἵεσθε

___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 26

5.6.6

Athematische werkwoorden volgens het model δεικνύναι, tonen

actief presens

imperfectum

mediaal en passief presens

imperfectum

indicatief 1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

δείκνυμι δείκνυς δείκνυσι(ν) δείκνυμεν δείκνυτε δεικνύασι(ν) ἐδείκνυν ἐδείκνυς ἐδείκνυ ἐδείκνυμεν ἐδείκνυτε ἐδείκνυσαν

indicatief 1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

δείκνυμαι δείκνυσαι δείκνυται δεικνύμεθα δείκνυσθε δείκνυνται ἐδεικνύμην ἐδείκνυσο ἐδείκνυτο ἐδεικνύμεθα ἐδείκνυσθε ἐδείκνυντο

imperatief enk. δείκνυ

infinitief δεικνύναι

participium m. δεικνύς δεικνύντος v. δεικνῦσα δεικνύσης o. δεικνύν δεικνύντος

infinitief δείκνυσθαι

participium m. δεικνύμενος δεικνυμένου v. δεικνυμένη δεικνυμένης o. δεικνύμενον δεικνυμένου

mv. δείκνυτε

imperatief enk. δείκνυσο mv. δείκνυσθε

___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 27

5.7 TWEE ONREGELMATIGE WERKWOORDEN

5.7.1

εἶναι, zijn

presens

imperfectum

5.7.2

indicatief 1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

εἰμί εἶ ἐστί(ν) ἐσμέν ἐστέ εἰσί(ν) ἦν ἦσθα ἦν ἦμεν ἦτε ἦσαν

indicatief 1 enk.

2 enk.

3 enk.

1 mv.

2 mv.

3 mv.

ἔρχομαι ἔρχῃ ἔρχεται ἐρχόμεθα ἔρχεσθε ἔρχονται

imperatief enk. ἴσθι

infinitief εἶναι

participium m. ὤν ὄντος v. οὖσα οὔσης o. ὄν ὄντος

infinitief ἰέναι

participium m. ἰών ἰόντος v. ἰοῦσα ἰούσης o. ἰόν ἰόντος

mv. ἔστε

ἰέναι, gaan

presens

imperatief enk. ἴθι mv. ἴτε

___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 28

6. HET GEBRUIK VAN DE NAAMVALLEN

Een ‘zin’ kunnen we definiëren als ‘een syntactisch geheel dat bestaat uit een gezegde met zijn noodzakelijke en niet-noodzakelijke zinsdelen’.

Of het zinsdeel van het gezegde nog noodzakelijke aanvullingen krijgt en hoeveel, hangt af van de betekenis van dat gezegde.

Zo heeft ‘sneeuwen’ geen verdere aanvulling nodig: ‘Het sneeuwt.’ is een correcte zin (daarbij is ‘het’ een ‘loos onderwerp’ want dat woord kan niet door een substantief vervangen worden).

Maar een werkwoord als ‘jodelen’ vraagt om een onderwerp, ‘verdienen’ om een onderwerp en een lijdend voorwerp en ‘geven’ om een onderwerp, een lijdend voorwerp én een meewerkend voorwerp.

Afhankelijk van het aantal bepalingen bij het gezegde spreken we van ‘0-valentie’, ‘1-valentie’, ‘2valentie’ of ‘3-valentie’.

GEZEGDE:

werkwoordelijk gezegde naamwoordelijk gezegde (= koppelwerkwoord + NDgez 1)

+ noodzakelijke zinsdelen

+ niet-noodzakelijke zinsdelen

1

2

3

4

1

2

OND

LV

MV

BvG

BvG

BWB

1

Het NDgez (= naamwoordelijk deel van het naamwoordelijk gezegde) is een zinsdeelstuk (nl. deel van het NWG) dat congrueert met het onderwerp. ___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 29

vorm / naamval

functie

rol

nominatief

onderwerp

(handelend of lijdend)

vertaalwoord

NDgez accusatief acc. na vz. genitief

lijdend voorwerp

(lijdend)

bijwoordelijke bepaling bijvoeglijke bepaling* voorwerp

van (lijdend)

(bv. bij βασιλεύειν) voorwerp

vergelijking/ongelijkheid

(bij comparatief) gen. na vz. datief

bijwoordelijke bepaling voorwerp

(lijdend)

(bv. bij ἕπεσθαι)

dat. na vz. vocatief

voorwerp

(meewerkend)

aan

bijwoordelijke bepaling

oorzaak

door

middel, wijze

met

tijdstip

in, op

voordeel, nadeel

voor

bijwoordelijke bepaling aanspreking

*De bijvoeglijke bepaling is een zinsdeelstuk (bij de ‘kern’ van dat zinsdeel).

___________________________________________________________________________________________ Grammaticaal overzichtje pag. 30