Marleen
Interview met
door Eddy Adriaens
de auteur
Kun je jezelf kort voorstellen? Edgard (Eddy) Adriaens: Geboren: 1953, Aalst 6 broers & zusters Gehuwd: 1975, met Arlette Scheerlinck Vader van Tamara Bankbediende (Dexia)
Link naar unibook: http://www.unibook.co m/en/EddyAdriaens/MARLEEN----Dagboek-Van-MijnApenjaren-In-deHandelsschool-In-Aalst
Link naar boekenbank: http://www.boekenbank. be/boekenbankweb/boekenbank/public/ title/detail?isbn=978145 2886756
Ken je dat fenomeen, wanneer je plots het gevoel krijgt dat een liedje je iets vertelt over je eigen leven, zoals Roberta Flack dat zo mooi bezingt in “Killing me softly with his song”?
vermaakte en grootse plannen smeedde voor de toekomst. Gaandeweg hebben al die plannen veel van hun glans verloren. Plots roept iemand haar naam en herkent ze een oude vriend.
Toen ik 14 was, kreeg ik daarmee te maken toen ik “Those were the Days” hoorde in de versie van Mary Hopkin. In het liedje wandelt een vrouw voorbij het café waar ze zich in haar jeugd
Dan beseft ze dat de tijd ons wel ouder maakt, maar geen vat heeft op onze dromen: “Oh my friend we're older but no wiser, for in our hearts the dreams are still the same”.
That’s me: Als kind al wist ik dat mijn leven zou beheerst worden door de verantwoordelijkheden die ik gaandeweg zou aanvaarden, maar dat ik binnenin altijd de dromer zou blijven die ik toen was. Vandaag ben ik bijna 60 jaar oud, bijna 40 jaar getrouwd, bijna 30 jaar bankbediende, bijna 25 jaar vader: een grijze mus, maar binnenin nog een even grote dromer als bijna 50 jaar geleden.
Wanneer begon je te schrijven? Ik begon al vroeg gedichtjes en korte teksten te schrijven, maar “Marleen” was mijn eerste roman. Het verhaal is in twee keer geschreven: Het eerste deel juist na de beschreven periode. Het tweede deel volgde veel later. Toen ik het eerste deel herlas, overviel mij
immers het sterke gevoel dat het boek niet echt àf was, waardoor ik mij genoodzaakt zag het aan te vullen tot ik een sluitend geheel bekwam. Omdat er een wezenlijk verschil is tussen de beide delen, vooral met betrekking tot de rol van Marleen, heb ik er zorg voor gedragen om dat
onderscheid te beklemtonen. Zo is het eerste deel in de eerste persoon geschreven, maar het tweede deel in de derde persoon.