САВОБ СЎҚМОҒИ

бу фикрларни амалга ошириши мумкин. Акс ҳолда фикрлар икир-чикирларга бўлиниб кетиши ѐки ички дунѐсининг кўринмас мулкига айланиб қолиши мумкин. Ўша давр Болтиқ Бўйи мамлакатлари каби бир қанча ҳудудларга озодлик олиб келди. Лекин феодализмдан социализмга ўтган аксар жойларда эски ҳолга қайтилди. Феодал давлатчилик кўринишлари бўртиб чиқди ва бу зотан депсиниш ҳолидаги жамиятни орқага сурди. Бугунга келиб дунѐ мутлоқ бошқа йўлга ўтди. Илгари тузумлараро кураш бўлган бўлса, энди бу мафкуралараро курашга айланди. Бу ўзимизнинг қишлоқчасига айтганда даҳанаки жанг дегани. Биласизки, даҳанаки жанглар доим муштлашувга айланиб кетади. Мен эсимни танигандан бери ѐзаман ва бугун ҳам шу фикрдаман: бизнинг “дўзахимиз”дан қутқазадиган “пулисирот” Туронзамин ҳудудидаги сунъий давлатлар бирлашиб катта кучга айланишларидир. Бунинг номи Туркистон ѐки Марказий Осиѐ бўладими фарқи йўқ. Бўлмаса, икки юҳо-Россия ва Хитой ўртасида қул бўлиб қолаверадилар. Бугун авжга чиққан “ўзбекчилик”, “қозоқчилик”, “қирғизчилик”, “тожикчилик”, “туркманчилик” каби айирмачилик сиѐсати худди ана шу қулликни сақлаб қолиш учун қилинмоқда. Бу ҳолатда истаган пайтда буларни бирбирига едириш мумкин.