Trzynastego kwietnia radio berlińskie nada komunikat o odnalezieniu w Lesie Katyńskim masowych grobów. Po tym wydarzeniu, radio moskiewskie i dziennik „Prawda” przedstawią stanowisko rządu radzieckiego, jakoby za zbrodnię katyńską odpowiedzialni byli Niemcy. - Mów Nike! - Niestety, ich śledztwo zostanie przerwane trzeciego czerwca 1943 roku, przed dokonaniem ekshumacji wszystkich zwłok. Gdy tereny Smoleńszczyzny wrócą pod
jurysdykcję radziecką, do pracy przystąpi „Specjalna komisja ds.
ustalenia i przeprowadzenia śledztwa okoliczności rozstrzelania w Lesie Katyńskim polskich jeńców wojennych przez niemiecko-faszystowskich najeźdźców”, która spreparuje kilka zwłok z nienaruszonego grobu i w styczniu 1944 roku przedstawi dziewięć dowodów obciążających Wehrmacht. Sprawę zatuszują również rządy Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych, by zapewnić sobie dalszy udział wojsk sowieckich w wojnie z Niemcami. - Więc cały świat uwierzy w ich kłamstwa? Nikt nie odważy się ustalić, kto jest odpowiedzialny za tę zbrodnię?! - Sowieci zlikwidują wszystkich, którzy w poszukiwaniu prawdy posuną się o jeden krok za daleko. Pomogą im w tym również Polacy. Jak to? Tak w Polsce będą rządzić władze zależne od Rosjan. Wiosną 1945 roku minister sprawiedliwości Henryk Świątkowski powierzy śledztwo w sprawie zbrodni katyńskiej doktorowi Romanowi Martiniemu. W obawie o wyniki dochodzenia, władze ZSRR zaaranżują jego śmierć. Mężczyzna zostanie zamordowany trzydziestego marca 1946 roku. Przełamanie tabu nastąpi dopiero trzynastego kwietnia 1990 roku. Tego dnia prezydent ZSRR Michaił Gorbaczow przekaże prezydentowi Polski- Wojciechowi Jaruzelskiemu dokumenty z radzieckich archiwów, w których zapisano, że to NKWD jest winne zbrodni katyńskiej.