İZDÜŞÜM DERGİSİ
SAYI 3/ MAYIS 2012
yerinde durmaktadır. Toplumdaki rolunun degişmesi ve insan olarak kadınlıgını yaşaması elde edilen kazanımlarla saglanamaz. Kadın kendisine yuklenen tum kokuşmuş gelenekler ve alışılagelmişliklerden sıyrılmak zorundadır. Eylemlerini belirlerken o ne der, bu ne der zihniyeti hakim olmamalıdır. Goldman (2006) bunu açık bir biçimde şoyle ifade eder, “Kadının bağımsızlığı ve özgürleşmesine dair mevcut anlayışların sığlığı; sosyal dengi olmayan bir erkeğe aşık olma korkusu; aşkın, özgürlüğü ve bağımsızlığı ellerinden çalacağı endişesi; aşk ya da annelik hazzının mesleğinde tecrübe kazanmasına engel olacağından duyduğu dehşet; bunların hepsi özgürleşmiş modern kadını, kendi ruhunun duygularının farkına varamayan, acıyı ve neşeyi doya doya yaşayamayan saplantılı bir rahibe yapıyor.” 3 Buradan da anlaşılacagı uzere kadınların mevcut duzende aldıgı bazı haklar bir kazanım gibi gozukse de yine de onu hapseder ve duygularını yaşamasına engel oluşturur. Kadınlar, erkekler, siyahlar, beyazlar vb. kimlikler çeşitli toplumsal farklılıklar oluşturabilirler. Farklıdırlar da. Zaten farklı oldukları için eşitlik talepleri ve eşit hak talepleri mevcuttur. Farklılıklar bir grubu bir diger gruptan sosyoekonomik ve siyasal alanda “ayrıcalıklı” kılmamalı, aksine onemli olan “farklılık” ile “eşitligi” nasıl bir arada tutabilecegimize kafa yormak, bunu dert edinmektir. Bunu becerebilmek için birbirimizi “anlamak” zorundayız. Bazı kadınların gerek siyaseten gerekse de ekonomik olarak bazı yerlere gelmeleri bir toplumda kadınların haksızlıga ugramadıklarını gostermez. Thatcher, Çiller vb. gibi kadınların erkekleştirilmesinden tureyen sembolik karakterler, kadın haklarının gelişimi olarak gorulemez. Goldman’ın bahsettigi şey bunlar degildir. Sistemin ve toplumsal cinsiyet rollerini ureten kurumların lagvedilmesi gerekir. Aksi halde Turkiye toplumunda da var olan; “bakın kadınlar da başbakan oluyor, TUSIAD başkanı bir kadın, bazı CEO’lar kadın, demek ki bir engel yok” şeklindeki soylemlere bir karşı çıkış noktamız olamaz ve bu anlayışa dayanan duşunceler, bizi Goldman’ın arzuladıgı “kusursuz toplum”a goturmez.
______________________________ 3
Emma Goldman, a.g.e., s. 81.
23