Christelijk Weekblad Nieuws- en opinieblad voor gelovig Nederland
12 Maart 2010
8
Boek Kerk voor de buurt laat zien dat het kan
Kerk voor de buurt - ambassa Een kinderkookcafé, een kerktuin, een straatveegdag, een schoenpoetsactie - op allerlei creatieve manieren zetten mensen zich vanuit de kerk in voor de buurt. René van Loon, predikant in Capelle aan den IJssel, schreef er een boek over: Kerk voor de buurt. Een voorpublicatie.
A
ls ik droom van een kerk voor de buurt, dan denk ik aan een levendige gemeenschap, die een positieve, zegenrijke uitstraling heeft naar haar directe omgeving. Buurtbewoners weten dat de kerk er is, ze horen en zien regelmatig dat de kerk actief is voor de wijk of voor het dorp. De kerk heeft regelmatig terugkerende activiteiten, waar buurtbewoners op gaan rekenen. Maar daarnaast heeft de kerk van tijd tot tijd iets verrassends. Ook mensen die geen lid zijn van de kerk ervaren de kerk toch een beetje als ‘onze kerk’. De kerk is dus een wezenlijk onderdeel van het netwerk van instanties, die aan de buurt ‘gezicht’ geven. De kerk maakt deel uit van de dorpsraad of wijkraad of hoe deze ook mag heten. Mede daardoor heeft de kerk contact met allerlei instanties, zoals de burgerlijke gemeente, de politie, het jongerenwerk, buurtgroepen, enzovoorts. Als er in de buurt mensen zijn die interesse krijgen in geloof, ervaren zij geen grote drempel om met de kerk contact op te nemen, dat is dan een heel voor de hand liggende stap. Verschillende kerkleden zijn bekende gezichten in de buurt, daarom zijn ze gemakkelijk te benaderen. De kerk is voorbereid op zulke vragen en helpt buurtbewoners verder, door persoonlijk contact en door cursussen die een inleiding geven in het christelijk geloof. Buurtbewoners die rond de Kerstdagen wel eens in de kerk willen komen, hoeven niet lang te zoeken naar een mogelijkheid: ze weten dat de kerk in de buurt zeker een bijeenkomst zal hebben waar ze zich welkom kunnen weten. Vanzelfsprekend Binnen de kerkgemeenschap staat het contact met de buurt voortdurend op de agenda. Het is niet een hobby van een paar enkelingen, maar het is een heel wezenlijke trek van het kerk-zijn. De kerkenraad is er heel vanzelfsprekend mee bezig, evenals de predikant. Dat merk je ook in de diensten. Altijd worden gasten welkom ge-
mensen bij wie het geloof lijkt te verdampen. Daarom is het zeker geen triomfantelijk verhaal over de successen in Capelle aan den IJssel. Wél is het een poging, in alle bescheidenheid en kwetsbaarheid, om van de zegen die we hier mochten ontvangen weer uit te delen aan anderen.
Kinderkookcafé. Een van de activiteiten voor de buurt. Foto IZB heten, en gemeenteleden zijn gewend om nieuwkomers gastvrij te benaderen. Ook mensen die geen kerkelijke achtergrond hebben, begrijpen wat er in de dienst gebeurt. Niet alles is meteen duidelijk maar de hoofdlijn van de dienst is helder en toegankelijk. Door dit alles is de kerk een bont geheel van mensen met verschillende achtergronden, de één kerkelijk opgevoed, de ander nietkerkelijk opgevoed, maar nu met elkaar vol vreugde en verwondering over wie God is, met elkaar vol enthousiasme om Hem te vertegenwoordigen in de buurt. De één speelt daarin een actieve rol, de ander veel minder. Maar iedereen leeft mee en bidt mee. Dit is het plaatje van het kerkzijn voor de buurt, zoals ik dat voor ogen heb. Ruim tien jaar geleden
werd ik gevraagd door de kerkenraad van de Hervormde wijkgemeente Schollevaar in Capelle aan den IJssel, om deze gemeente te helpen kerk te zijn voor de wijk. Door Gods genade is veel van de droom werkelijkheid geworden. Dat is fantastisch om mee
te mogen maken. Niet dat ik wil beweren, dat wij het allemaal zo goed gedaan hebben. Er waren ook mislukkingen. We zijn heel dankbaar voor de zegen die God heeft gegeven, maar er zijn ook zorgen. Er komen mensen tot geloof, God zij dank! Maar er zijn ook
Bijeenkomst Kerk voor de buurt wordt 27 maart aangeboden aan dr. A. J. Plaisier, scriba van de PKN, op een bijeenkomst van de IZB, Evangelisch Werkverband en de afdeling Missionair Werk/Kerkgroei van de Protestantse Kerk in Nederland. Op de bijeen-
komst zijn ook presentaties van vertegenwoordigers uit kerkelijke gemeenten die creatief bezig zijn met het thema ‘Kerk voor de buurt’. Toegang gratis, aanmelden is wel gewenst: secretariaat@izb.nl. Meer info www. izb.nl.
Motivatie Nu zijn er nogal wat gemeenten die met missionair werk beginnen omdat de kerk steeds leger wordt. ‘Als we zo doorgaan, kunnen we binnenkort de kerk sluiten. Kunnen we het niet over een andere boeg gooien en meer wervend bezig zijn?’ Op zichzelf is dit een prima aanleiding om kerk te willen zijn voor de wijk. Het is alleen geen goede reden om kerk te willen zijn voor de buurt. Wij zijn er niet om de kerk in stand te houden, maar om Jezus Christus te vertegenwoordigen! Stel dat in een flink dorp van 20.000 inwoners één heel goed lopende kerk is, met 500 leden. De andere dorpsbewoners zijn geen lid van welke kerk dan ook. De kerkzaal met 450 zitplaatsen zit elke zondag stampvol. Zou deze kerk dan geen kerk voor de buurt willen zijn? Terwijl er 19.500 buurtbewoners geen band met een kerk hebben? Dat hangt af van de visie: Wil deze kerk ambassade zijn van Jezus Christus? Kerk-zijn voor de buurt is niet een nieuw idee, of een aardigheidje voor hobbyisten. Het is in feite waar het in ons hele kerk-zijn om draait. Wat ziet onze omgeving van Jezus Christus? Hoe zijn wij Zijn beelddragers, Zijn ambassadeurs? Persoonlijk heeft het mij erg geholpen om de situatie hier en nu te vergelijken met de klassieke situatie van een zendeling in de voorbije eeuwen. Zo iemand trok de rimboe in met maar één verlangen: de liefde van God laten zien, in woord en daad, het goede nieuws van Jezus Christus doorgeven. Als je de houding van een zendeling in een klassieke zendingssituatie voor ogen neemt, kun je daarvan leren op zeker vier punten.