2. TBL. 2013
ÍÞRÓTTA- OG ÓLYMPÍUSAMBAND ÍSLANDS
Tímamót Eins og flestir vita þá tók ég, við andlát Ólafs Rafnssonar nú í sumar, við keflinu sem forseti ÍSÍ. Var það í samræmi við lög ÍSÍ og stöðu mína sem varaforseti samtakanna. Það var augljóslega ekki eitthvað sem ég hafði gert ráð fyrir. Það er öllum ljóst sem til þekkja að forsetaembættinu fylgja miklar skyldur og mikil vinna sem þarf að ætla sér tíma í. Ég hef síðustu mánuði tekist á við þessar breyttu aðstæður og með liðsinni góðra félaga minna í framkvæmdastjórn og frábærra starfsmanna ÍSÍ hefur allt gengið að vonum. Ég hef mikla reynslu af starfi innan íþróttahreyfingarinnar sem ég hef komið að með ýmsum hætti í mörg ár og þar af síðustu sjö ár sem varaforseti ÍSÍ. Sú reynsla sem ég hef nú þegar haft af starfi sem forseti hefur verið mjög áhugaverð og gefandi og hlakka ég til þess að takast áfram á við það verkefni. Ég mun að sjálfsögðu leggja mig fram um að sinna skyldum mínum í þessu starfi svo sómi sé að meðan mér er
ÓLYMPÍUFJÖLSKYLDA ÍSÍ
SIDE-
treyst til þess af hreyfingunni. Fyrir mér sjálfum er þessi staða samt mjög óraunveruleg. Fráfall Ólafs var okkur öllum reiðarslag og í raun fjarstæðukennd og óraunveruleg staðreynd. Ég sakna vinar í stað og hef ekki enn sætt mig við að forlögin hafi gripið inn í með þessum hætti. Þróttmikið íþróttastarf Hvað sem því líður þá er áfram verk að vinna. Horfa þarf fram á veginn og huga að því sem gera þarf til að tryggja framgang íþróttanna og alls þess þróttmikla íþróttastarfs sem stundað er um allt land og í keppnum á alþjóðavettvangi. Við vitum öll hversu þýðingarmikið barna– og unglingastarfið er, bæði sem uppbyggingarstarf og forvarnarstarf. Við vitum líka að afreksstarfið er mikilvægt til að skapa fyrirmyndir fyrir ungu kynslóðina og ekki síður til að vekja upp þjóðarstoltið og samkenndina sem við finnum svo mjög fyrir þegar okkar fólki gengur vel í keppnum á alþjóðavettvangi. Við þekkjum dæmin um strákana okkar og stelpurnar okkar bæði í knattspyrnu og handknattleik á síðustu misserum þegar þjóðin hefur sameinast á bak við liðin okkar. Þar var árangurinn alveg ótrúlegur, jafnvel þó við miðum ekki við hina frægu höfðatölu. Við höfum í gegnum tíðina átt frábæra keppendur í einstaklingsgreinum sem þjóðin hefur með sama hætti staðið sameinuð að baki. Á þessu ári hefur Aníta Hinriksdóttir blásið upp þjóðarstoltið. Heimsmeistaratitill Anítu og útnefning hennar sem efnilegasta frjálsíþróttakona Evrópu á þessu ári lætur ekkert íslenskt hjarta ósnortið. Við finnum fyrir miklu stolti yfir velgengni hennar og annars afreksfólks okkar og götur tæmast þegar boðið er upp á beinar lýsingar
frá íþróttaleikum okkar fólks. Uppskera erfiðis Árangur verður hins vegar ekki til úr engu. Að baki liggur mikið starf sem að stórum hluta er unnið í sjálfboðaliðsvinnu þúsunda karla og kvenna um allt land í íþróttafélögum, sérsamböndum, íþróttabandalögum og héraðssamböndum. Grasrótarstarfið miðar allt að því að skapa börnum og unglingum skilyrði til að finna hvar hæfileikar þeirra liggja og láta þá þroskast og dafna eins og efni standa til. Ekki eingöngu til að búa til afreksfólk heldur miklu fremur til að skapa gleði, ánægju og vellíðan. Stunda leik sem er hvort tveggja í senn gleðigjafi og heilsubót. Verkefni okkar er að tryggja að allir hafi aðgengi að slíku starfi og að vinna gegn því brottfalli sem gjarnan verður þegar börnin verða unglingar. Við viljum tryggja að þeim sem ekki velja leið keppnis- og afreksíþrótta bjóðist valkostir sem gera þeim kleift að halda áfram að stunda íþróttir sér til gleði og heilsuræktar. Af þeim tugþúsundum ungmenna sem stunda íþróttir á Íslandi á ári hverju eru