25 jaar jubileumglossy AV Isala'96 by AV Isala '96

glossy

Jubileum

ISALA´96 1996 - 2021

AV ISALA’96

25 JAAR

Colofon

Inhoud

_______

We bestaan 25 jaar en daar staan we graag uitgebreid bij stil. Dat doen we met (onder andere) dit jubileumglossy AV Isala'96 1996-2021. Uitgever AV Isala’96 Hilbert van Dijkstraat 7 8264 PC Kampen www.avisala96.nl bestuur@avisala96.nl Redactie Gerda Schilder Jeroen van Veen Herman Bruins Joke Lorist-Klappe Jens Tybout Fotografie Gerda Kiekebosch Daniel Gouw Alwin Papegaaij Marleen Stoel

5 6 8

Voorwoord Samen AV Isala’96 De start

Hoe het begon Herinneringen van bestuurders Een rondje met

10 13

Oud bestuursleden 16

Vriend van AV Isala’96

Henk Borgmeijer klimt in de pen 18

Weet je nog?

Survivalkampen 1991-2005 20

25 Jaar wedstrijden

Van de ‘32’ tot een heerlijke laatste dag van het jaar. 27 29

25 jaar top-atletiek Onze atleten

Aan het woord over hun motivatie en wedstrijden. 32

25 jaar records

Door Jan en Henk-Jan 34 36

Trainers aan het woord Samen AV Isala’96

Deel 2 ‘Leuk joh die verhalen’. 39

Vrijwilligersavond

Culinaire hoogstandjes 41

De grote jubileum Quiz

Vormgeving Jens Tybout Met dank aan Rudy Schilder, Jacqueline Rustidge, José Schilderinck, Rene Hup, Carel Diekerhof, Jonne Siebrand Anneloes de Roo, Reinier Krediet, Tiny Hellendoorn, Anneke van Dijk, Henk Borgmeijer, Cindy Hoekman, Maarten Papegaaij, Ingrid van de Poll Vera Schoorlemmer, Egbert Sluiter Arend Stempher, Daniel Gouw, Mark Jonker, Henk Timmerman, Piet ten Klooster, Jan Schilder Hans Broshuis, Jeomi Langebeeke, Erjan Palland, Henk-Jan Dorgelo, Gerhard van Vilsteren, Henk Bremer

#32

#10

Records

Herinnering bestuur

#20

Wedstrijden

AV ISALA’96

#34 Trainers

25 JAAR

De cover uitgelicht _______

Daan Hollander juicht hier tijdens een pilot wedstrijd van Athletic Champs. Op de originele foto staan ook Eric Wind en Victor Sagel. Toen de Atletiekunie enkele jaren geleden verhuisde van kantoor kreeg AV Isala’96 een levensgrote muurfoto. Deze hing enkele jaren aan de muur in het kantoor van de Atletiekunie.

Jeomi Langebeeke in actie bij het verspringen tijdens het ONK Para Atletiek in Tilburg. Jeomi haar uiteindelijke doel is Parijs 2024. ‘Natuurlijk zijn er tot die tijd nog veel andere wedstrijden waar ik wil scoren, maar de Paralympische Spelen zitten altijd in mijn achterhoofd. Ik weet wel dat er nog flink wat werk aan de winkel is.’

Jonne Siebrand pakt in september 2020 op het NK U20 een zilveren medaille bij het kogelstoten. Een jaar later op dezelfde atletiekbaan, opnieuw bij het NK U20 twee bronzen medailles bij het kogel en bij het hoogspringen.

Anneloes de Roo in actie bij het hordelopen. In augustus 2020 treft ze in Breda goede voorbereidingen voor het NK later die maand.

Luke Tennekes komt over de finish bij een wedstrijd Special Olympics. In 2018 was Luke met deze foto te bewonderen bij WNL Goedemorgen Nederland voor een item over Play Unified.

3 4 5

AV ISALA’96

25 JAAR

Beste lezer, _______ Van de voorzitter Hier is hij dan: de enige echte AV Isala’96 Jubileumglossy! Met trots en met dank aan iedereen die heeft meegewerkt presenteren wij deze unieke uitgave. In juli 2019 deed het bestuur de oproep om mee te werken aan de voorbereiding voor ons 25-jarig jubileum. Al snel meldden zich een aantal vrijwilligers aan en in september 2019 was de Jubileumcommissie een feit: Jeroen, Jens, Gerda, Herman en ondergetekende. We namen ruim de tijd om een mooi jubileumprogramma in elkaar te zetten. Ideeën genoeg; we hadden wel zin in een feestje… Het feestje pakte iets anders uit, daar gaan we het hier niet meer uitgebreid over hebben. Geplande activiteiten moesten helaas vanwege de Covid-pandemie worden uitgesteld of afgelast…

bijzondere momenten en foto’s van de afgelopen 25 jaar, én daarvoor. Verschillende mensen komen aan het woord die samen het verhaal van onze atletiekclub vertellen. Wij beseffen dat het geen volledig overzicht kan zijn van alles wat er is gebeurd, daarvoor hebben we een heel boek nodig! Wie weet staat er binnenkort iemand als schrijver op…

Maar wat wèl is gelukt ligt voor je: Een feestelijk overzicht van 25 jaar AV Isala’96. Met verhalen over mooie en

Joke Lorist-Klappe

AV ISALA’96

Als voorzitter kan ik na het lezen van dit magazine alleen maar trots zijn op onze club. Mooie mensen, enthousiaste verhalen, warme herinneringen… Het verhaal is nog lang niet klaar, want we gaan door! Door met trainen, wedstrijden en gezelligheid, door met onze club: AV Isala’96. Op naar de 50 jaar!

25 JAAR

Samen AV Isala’96 _______ e letterlijke definitie van een vereniging is een organisatie met leden die een gemeenschappelijk doel nastreven. Kortom zonder leden geen vereniging. Samen zijn we AV Isala’96. Voor dit jubileumglossy ging Herman Bruins in gesprek met een aantal van jullie, onze leden! Deel 1

Op donderdag 6 januari 2022 zit ik gezellig met Anneke van Dijk in de kantine voor een interview. Van de vijf leden die ik spreek voor de glossy is Anneke degene die het langste lid is, al vanaf 1979. Zij is gestart bij wat toen nog RK Dos heette in de tijd dat er nog een gravelbaan lag. Daarvoor was Anneke actief in de zaalsport onder Kas Klappe. Maar daar kon ze haar energie toch niet kwijt: ’Kwam ik thuis en dacht ik, wat heb ik nou gedaan, niks’ en daarom is ze gaan hardlopen. Haar eerste loopje van 10 km was vanaf de baan naar het Dronterbos en weer terug. Halverwege dacht ze nog ik kom niet aan het eind, maar dat is natuurlijk toch gelukt. Ook al moest er soms even gewandeld worden tussendoor. Daarna heeft ze de afstand uitgebreid tot een halve marathon, een afstand die ze meerde keren heeft gelopen waaronder het toen bekende rondje over de Melmer en Schansdijk. Op 10 oktober 1998 liep ze dat rondje van 21,1 km in een mooie tijd van 1.53.00.

Naam: Anneke van Dijk Geboren: 1952 Lid sinds: 1-4-1979 Behalve deze loop is de kwart triatlon die ze in 1996 in Dronten heeft gelopen een hoogtepunt voor haar. Wat haar ook nog altijd bijstaat is een nachtloop met veel lichtjes in Wageningen. Helaas moest Anneke door een stevig blessure 18 jaar geleden stoppen met het hardlopen.

Daarna is ze gaan wandelen en heeft ze samen met Doro Hup de wandelgroep bij AV Isala’96 opgericht. In het begin kon ze zelf niet eens mee wandelen, maar daar had ze wel een oplossing voor. Er lag nog een vouwfiets thuis. Haar man haalde de trappers eraf en zo kon ze al zittend en steppend toch mee. Anneke denkt nog altijd met veel plezier aan de uitstapjes die ze met de club hebben gedaan, waaronder een weekend naar Duitsland. Het plan was om te gaan langlaufen, maar helaas er lag geen sneeuw. Dus werd het wandelen, winkelen en saunabezoek. Er gebeurde van alles. ‘Er is heel wat voorgevallen’, meer verklapt ze niet. Als ik meer wil weten moet ik bij Herman Bottenberg zegt Anneke. Maar die heb ik maar niet gevraagd, onder het motto wat in Duitsland is gebeurd, moet in Duitsland blijven. Al kon Anneke niet meer zelf hardlopen, met andere loopjes ging ze nog graag mee op de fiets, zoals de Ketelmeerloop. In groepjes werd er dan een estafette om het Ketelmeer gelopen. Over één van die estafettes rond het Ketelmeer, heeft Anneke nog een mooi verhaal. Als begeleidster reed ze op de fiets een deel van de route met de hardlopers mee. Zo ook een keer met Harm Prins. Harm zou bij de Ketelbrug starten. Terwijl Anneke stond te wachten, riep Harm: ‘Je mag niet vooraan staan, je moet achteraan staan. Lopers gaan eerst’. Maar dat deed Anneke natuurlijk niet. En nadat Harm goed en wel gestart was, toverde ze een stok met een draadje met daaraan een stuk Pijnenburgkoek tevoorschijn en hield Harm dat voor: ‘Doorlopen joh, kom op’. →

▲ Anneke van Dijk loopt in oktober 1998 een halve marathon over de Melmer en Schansdijk.

AV ISALA’96

25 JAAR

Naast trainer voor haar wandelgroep, is Anneke ook nog actief als jurylid en tot eind 2021 was ze degene die de kantine en kleedkamers schoon hield. Dit heeft ze ruim 10 jaar gedaan. Anneke kijkt met veel plezier terug op haar jaren bij de club. ‘Ik heb het hartstikke fijn naar mijn zin, bij een leuke club’. Er is veel gebeurd, leuke en minder leuke dingen. Maar het was en is altijd gezellig. Wel wordt er nu minder samen gedaan naast het lopen. Dat had je vroegen meer, zoals bijvoorbeeld een zaterdag met de racefiets op pad. Of met z’n allen gedropt worden in Elburg en dan wandelend terug of over het Kampereiland. Mensen zijn tegenwoordig meer individualistisch ingesteld. Naar de baan, trainen en naar huis. Ook de aanloop in de kantine is, niet alleen door Corona, een stuk minder. Als ik Anneke tot slot vraag hoe het is over 25 jaar, dan denkt ze niet dat ze dat volmaakt. ’Over 25 jaar ben ik echt een oud Bessie geworden, dan wil je mij niet meer in de kantine hebben’, lacht ze. ‘Ik ben nu bijna 70. Ik hoop dat ik tot mijn 75ste kan blijven wandelen’.

AV ISALA’96

“Over 25 jaar ben ik echt een oud Bessie geworden, dan wil je mij niet meer in de kantine hebben.”

Naam: Henk Timmerman (links) Geboren: 1950 Lid sinds: 18-07-2014

enk is in 2014 begonnen bij AV Isala´96 in een groep met Gerda en Rudy Schilder. Die begonnen toen met een cursus om 5 km te kunnen lopen. Dat was een mooie opstap voor hem, want hij kwam terug vanuit een heftige burn-out. Er moest dus weer opnieuw conditie opgebouwd worden. Henk was altijd wel actief en sportief, maar door de burn-out kon hij helemaal niets meer, een rondje lopen in de buurt waar hij woont was al een heel eind.

Na de cursus is Henk lid geworden en blijven lopen bij de loopgroep van Gerda en Rudy. Later in het jaar heeft hij er nog een extra avond aangeknoopt bij de loopgroep van Reinier Krediet. Tijdens zijn werkzame leven had hij eigenlijk geen tijd (naar zijn idee) om zich bij een club aan te sluiten. Hij is erg blij dat hij dat daarna in 2014 wel heeft gedaan. Als je niet meer werkt vallen de sociale contacten echt wel weg. Bovendien is Isala-96 een erg gezellige club, waar hij zich nog steeds prima thuis voelt. Van het een komt natuurlijk het ander. In de kantine op donderdagavond even gezellig een bakje doen en dan lekker napraten over van alles en nog wat. In de groep van Reinier zaten twee of drie of mannen die deel uit maken van de onderhoudsploeg. Al snel kwam de vraag of hij ook niet mee wilde draaien in deze gezellige ploeg. Proberen kan altijd dacht Henk. En hij is nu nog steeds met veel plezier aan het klussen. Inmiddels doen ze dat met 11 man sterk. Afgelopen jaar (2021) zijn ze zelfs bekroond met de Gemeentelijke Vrijwilligersprijs. Wat een eer! Verder draait Henk ook mee in een ploegje van de baanopbouw bij wedstrijden. Eigenlijk heeft Henk zijn hele werkzame leven wel vrijwilligerswerk gedaan. Hij keek er dan ook niet vreemd van op toen er vanuit het bestuur de vraag kwam of hij niet vanuit de werkploeg zitting wilde nemen in het bestuur. Ook hier wilde hij graag zijn steentje aan bijdragen en zei dus volmondig JA. Volgens Henk ook goed voor de onderhoudsploeg zelf. Het bestuur had niet altijd door wat de ploeg zo al doet op de dinsdagmorgen. Henk is ook nog het aanspreekpunt voor de gemeentelijke sporten groenafdeling. Bestuurlijk draait hij nu al weer drie jaar mee, maar vind zichzelf in het geheel een groentje: ‘Er zijn mensen die al meer dan 60 jaar lid zijn’. Hardlopen blijft hij ook nog steeds heel leuk vinden en de uitdaging met het ouder worden is voor hem toch proberen zijn tijden nog te verbeteren. Onder de bezielende leiding van de twee (drie) genoemde trainers hoor je Henk dan ook niet mopperen over zijn wedstrijdtijden. Hij hoopt dat de vereniging nog jaren blijft bestaan en er ook voldoende vrijwilligers blijven (komen) om samen er iets moois van te blijven maken.

25 JAAR

De start _______

V Isala '96 is eigenlijk ontstaan uit de behoefte om met mensen met verschillende achtergrond in één vereniging te kunnen samenwerken.

Tot 1960 bestonden er in Kampen meerdere atletiekclubjes of afdelingen atletiek. Alle zichzelf respecterende gymnastiekverenigingen beoefenden in de zomermaanden atletiek. Zo waren er THOR (opgericht in 1909) en RK DOS (1912), die beiden zowel gymnastiek als atletiek aanboden. Later kwamen daar Wilhelmina en Voorwaarts (beide 1921) bij, hoofdzakelijk voor gymnastiek, maar ook zij deden bij gelegenheid aan atletiek. In 1926 werd in Brunnepe SV DOS opgericht dat naast voetbal en korfbal ook atletiek ging beoefenen. Ook KHC had naast voetbal wel een groep atleten onder haar naam staan en de KPSV (politie) deed vooral in de naoorlogse jaren wel mee aan atletiekwedstrijden.

AV ISALA’96

25 JAAR

“Die vereniging kreeg de naam ISALA '96.” Er waren diverse velden (mede) in gebruik voor atletiek. Het veld waar nu het nieuwe politiebureau van Kampen staat, tegenover het NS station, veel te klein, maar erg gezellig. Het voormalig DOS-terrein aan de Singel met het Stabilo-W veld, waar de grond voor je uitwalste als je er met een groep tegelijk op liep. En in nog oudere tijden (in de vroegste herinneringen van onze oud- en erevoorzitter Nico Klappe) op de Greente, een ongelijk stuk grasland tussen Haatlanderdijk en IJssel, waar ook vee graasde en wat diende als militair oefenterrein. Behalve op de roemruchte Kamper Sportdagen, uitgaande van de C.K.G.V., deed de jeugd tot 12/13 jaar niet aan wedstrijdatletiek. Rond 1958 begon er zich bij RK DOS een echte wedstrijdmentaliteit te ontwikkelen. Men wilde zich meten met de clubs uit Zwolle, Deventer, Apeldoorn en Enschede en dat in KNAU-verband. Wat bij RK DOS crescendo ging, vooral met de jeugdgroepen, begon bij de andere Kamper clubs te haperen. Na een

korte opleving via de C.A.V. Hilaritas was, ruwweg gezien rond 1970, alles wat in Kampen aan atletiek deed ondergebracht bij RK DOS. Dat resulteerde in een periode van zeker 25 jaar in grote en kleine successen. Vooral de competitieploegen van dames en heren waren op landelijk niveau goed bezig. Inmiddels was er op Hagenbroek een atletiekbaan gekomen met een knap clubgebouw. Vraag niet hoe deze baan er is gekomen, maar ook die baan werd, zoals men dat zegt, "voor de poorten van de hel" weggesleept. Na lang vergaderen werd aan RKDOS het huidige veld in Hagenbroek toegewezen. Een stuk land waar tot die tijd paarden en koeien liepen, wat veel wateroverlast had en in eerste instantie krap bemeten was. Er werd een samenwerkingsverdrag opgesteld met het bestuur van Wit Blauw, waarbij het clubhuis in gezamenlijkheid werd gebouwd, grotendeels betaald door de gemeente. Voor de atletiek kwam er eerst een sintelbaan, hoewel deze banen eigenlijk al verleden tijd waren en er vanuit de atleten de grote wens was voor een kunststofbaan. De roep om kunststofatletiekbanen begon na 1990 toe te nemen. Toen in 1990 het duizendste lid zich meldde bij RK DOS begon het bestuur al te denken over splitsing van atletiek en gymnastiek, omdat het hebben van twee accommodaties (turnhal en atletiekbaan) zwaar begon te drukken en de sporten steeds meer specifiek werden. Dat er ouders waren die hun kind wel aan atletiek wilden laten doen maar niet bij een RK club heeft nooit de doorslag gegeven om de club na de splitsing algemeen te maken. Het RK DOS bestuur vond dat de enige atletiekvereniging in Kampen/IJsselmuiden een algemene moest zijn in het belang van de sport. Ook omdat er sprake was van een gemeentelijke investering van 2 miljoen gulden, moest het gaan om een baan voor een club die voor alle mensen open stond. Uiteindelijk heeft het bestuur de moed gehad en de goede wil getoond om RK DOS afdeling atletiek om te zetten in een zelfstandige atletiekvereniging, waar het nog steeds goed sporten is. Die vereniging kreeg de naam ISALA '96.

Scan & Lees Een korte geschiedenis van de atletieksport in Kampen (door Nico Klappe)

▲ Oud groepsfoto van toenmalig RK DOS

AV ISALA’96

25 JAAR

Herinneringen van (oud) bestuurders _______ p 2 januari 1996 stonden voorzitter Nico Klappe, penningmeester Henk Bremer en algemeen bestuurslid Arend Stempher op de stoep van de notaris. Eenmaal binnen werden drie handtekeningen gezet onder de statuten van de nieuwe vereniging Isala’96. Onze mooie club was geboren! Onlangs spraken we op de baan met een aantal oudbestuurders. Herinneringen vanuit 25 jaar bestuur AV Isala’96.

Arend Stempher behoort tot het illustere drietal dat op 2 januari 1996 een handtekening zette voor de oprichting van de nieuwe vereniging. “Ik was er ook bij toen we van sintelbaan naar kunststofbaan overgingen. Dat was een grote klus, er moest regelmatig overleg worden gepleegd met verschillende partijen. Maar uiteindelijk is het gelukt en opende het oudste lid, Nico Klappe, samen met het jongste lid, Natalia Veltman, op 1 april 2000 de nieuwe baan. Daar ben ik ook nog altijd erg trots op. Henk Bremer was al penningmeester van RK DOS. Op 1 januari 1996 werd RK DOS (wat bestond uit atletiek en gymnastiek/turnen) in tweeën gesplitst, waarbij de atletiektak de naam “Isala’96” kreeg. Een aantal jaren heeft Henk de kas van beide clubs bijgehouden. Was dat niet lastig? “Nee, je moest het goed splitsen, het aantal leden goed bijhouden. Op een gegeven moment konden de contributies via incasso worden geïnd, toen werd het wel makkelijker.” Piet ten Klooster: “Ik herinner me wat ik dacht toen ik net voorzitter werd: Eén ding moet in ieder geval goed gaan, de centen. Ik heb Henk Bremer, de penningmeester, gevraagd of ik een keer langs mocht komen om de financiën door te nemen. Ik kwam bij hem thuis, na een kwartier was ik er al achter: zolang Henk penningmeester is hoef ik me over de centen geen zorgen te maken.” →

▲ Statuten oprichting Isala´96 in 1996.

AV ISALA’96

25 JAAR

“Het oudste lid, Nico Klappe, opende samen met het jongste lid, Natalia Veltman, op 1 april 2000 de nieuwe baan.”

Bestuursleden door de jaren heen _______

v.l.n.r: Hans Broshuis, Geert Langeslag, Piet ten Klooster, Alwin Papegaaij, Jeroen van Veen, Erik van de Poll, Carel Diekerhof, José Schilderinck, Anneke van Dijk, Harm Prins, Henk Bremer, Arend Stempher, Jacqueline Rustidge, Henk Timmerman, Joke Lorist, Gerda Schilder en Reinier Krediet.

AV ISALA’96

25 JAAR

“De komst van de kunststofbaan was een hoogtepunt uit mijn bestuursperiode. Dat begon in 1997 toen ik voorzitter was. De gravelbaan werd steeds minder, als het een beetje regende kon je er een zwemwedstrijd houden. Harman Breman was wethouder van sport. Hij noemde de atletiek altijd “de koning der sporten”. Hans van Weenen was er ook druk mee, samen met hem heb ik heel wat af gelobbyd. Toen Breman erachter ging staan werd het een gewonnen zaak. Net als de turnhal die ook in die tijd is gekomen.

Hans ‘Bonnetje’ Broshuis Hans Broshuis was gedurende twee periodes penningmeester. Hij kreeg de naam ‘Hans Bonnetje’. Wat vond hij daarvan? “Ach ja, ik weet het. Ik weet ook waarom. Voor mijn tijd was het nogal ‘losjes’. Er ontbraken in de administratie nog wel eens bonnetjes van aankopen en kosten. Dat kon begin jaren negentig misschien nog, maar in mijn tijd en later niet meer. In principe moet elk uitgegeven dubbeltje verantwoord worden. En ik heb dat ingevoerd, vandaar de bijnaam ‘Bonnetje’. Ik zag de humor er wel van in. Ik heb ook mijn best gedaan om reserves op te bouwen. Een gezonde vereniging moet in mijn ogen beschikken over een buffer voor onvoorziene uitgaven. Onder de leiding van René hebben we een mooie reserve op kunnen bouwen, en ook meer structuur aangebracht. Vanaf het begin heb ik aangegeven dat ik maar twee periodes in het bestuur zou blijven. We kwamen uit een tijd dat mensen erg lang als bestuurslid bleven zitten. Op zich niks mis mee hoor, maar ik vind het gezond als er regelmatig bestuurswisselingen zijn. Dus heb ik geprobeerd deze gewoonte te doorbreken door maximaal 6 jaar in het bestuur te blijven.” Volgens Hans moet een vereniging ‘leven’; in deze corona-tijd een lastige klus met alle beperkingen. “Maar laten we het leuk houden voor iedereen, of je nu bestuurder bent of lid, vrijwilliger of ouder. Dat is het allerbelangrijkste!”

Anneke van Dijk: “Ik was algemeen bestuurslid onder Piet ten Klooster en kwam voor Simone Prins in de plaats. Ik was echt een manusje van alles. Je kon het zo gek niet bedenken en ik regelde het. Het leverde mij in 2015 een nominatie op voor ‘Overijsselse vrijwilliger van het jaar’, een titel die werd uitgereikt door RTV Oost. Met een smoesje werd ik naar de studio in Hengelo gelokt en daar uitgeroepen tot vrijwilliger van het jaar. Verlegen werd ik ervan, want je doet toch alles voor je club? Dat is toch normaal? Dat vind ik althans. Maar stiekem ben ik er nog steeds heel trots op”. In 2018 werd Anneke benoemd tot Erelid van AV Isala’96 voor haar vele werk als vrijwilliger. Altijd aanwezig op de baan en daarbuiten bij wedstrijden, van de voorbereiding tot en met de afsluiting, van Bevrijdingsloop tot Oudejaarsloop, twee keer per week actief als trainster van de wandelgroep, en jarenlangs als trouwe schoonmaakster van de kleedkamers en kantine.

Carel Diekerhof: “Hoe ik mij, mijn tijd als bestuurder herinner? Ik koester louter positieve gevoelens voor de vereniging. Niet alleen in het bestuur, maar in z’n algemeenheid. De sfeer is buitengewoon goed en we beschikken over een flink vrijwilligerskorps. Ik hoop nog lang mee te draaien als lid van de loopgroep en als vrijwilliger.”

Reinier Krediet: Een van de eerste bestuursleden van AV Isala’96 is Reinier Krediet. Als algemeen bestuurslid maakte hij de beginjaren mee van onze club, samen met Nico, Arend, Gerda en Henk. Niet alleen als bestuurder was hij actief, maar ook als (mede)organisator van o.a. Prutloop, Ketelmeerloop, Kerstcross, Oudejaarsloop, Run-Bike-Run… En nog steeds is Reinier wekelijks te vinden op de baan als looptrainer en voorzitter van de onlangs bekroonde Onderhoudsploeg! In 2007 trad Reinier af als bestuurslid en werd hij, vanwege zijn veelzijdige inzet benoemd als erelid. “Ik bewaar bijzondere herinneringen aan de samenwerking met Nico Klappe, de “pater familias” van AV Isala’96. Ik heb Jan Schilder gevraagd een kunstwerk te maken, waarin Nico en ik samen uitkijken over de IJssel. Dit kunstwerk hangt nog steeds bij mij thuis, zodat ik Nico nog dagelijks tegenkom.”

▲ Schilderij van Nico Klappe en Reinier Krediet

Bestuurders door de jaren heen

Voorzitters Nico Klappe †, Piet ten Klooster, René Hup, José Schilderinck, Joke Lorist-Klappe

Secretarissen Arend Stempher, Harm Prins, José Schilderinck, Jeroen van Veen, Carel Diekerhof, Geert Langeslag

Penningmeesters Henk Bremer, Hans Broshuis, Harm Prins, Erik van de Poll

Algemeen bestuursleden Gerda Schilder, Anneke van Dijk, Ben Spaan, Reinier Krediet, Jan van den Berg, Jeroen van Veen, Simone Prins, Lisette Toeter, Carolien Sagel, Margreet Schilder, Jan ten Hove, Jacqueline Rustidge, Gejanne Lussenburg, Alwin Papegaaij, Henk Timmerman

AV ISALA’96

25 JAAR

Een rondje met _______ In ‘een rondje met’ loopt de voorzitter met verschillende oud bestuursleden en halen we verhalen op uit hun bestuursperiode: erda Schilder was een van de bestuurders die de transitie van RK DOS naar Isala meemaakte. Op het moment dat de nieuwe vereniging werd opgericht zat zij samen met Nico Klappe, Henk Bremer, Reinier Krediet en Arend Stempher in het bestuur. “Het was een mooie en gezellige tijd”, zo herinnert Gerda zich haar bestuursperiode. “Er was toen veel meer mogelijk denk ik, ten opzichte van nu. Zo kregen we twee keer per jaar van de penningmeester een envelopje met wat geld. Gewoon, omdat hij vond dat wij het verdienden. Een soort onkostenvergoeding voor alles wat we deden, ook het training geven bijvoorbeeld. Nu krijgen trainers een vaste vrijwilligersvergoeding. Ook gingen we twee keer per jaar met het busje van Henk Bremer naar de andere kant van Nederland, als ik me goed herinner Raamsdonksveer, om materialen te kopen bij het bedrijf Topsport. Dat was echt een dagje uit voor ons. We waren als bestuur ook altijd op de baan en in de kantine te vinden. Niks ten nadele van nu, maar toen was er veel meer samenhang. Maar toen was de club ook kleiner en iedereen kende elkaar. Dat is nu anders.” In 1999 organiseerde AV Isala’96 de Bruggenloop ter ere van de opening van de nieuwe Stadsbrug. “Toen zat Ben Spaan in het bestuur en hij was van de Bruggenloop. Hij was daar zo fanatiek mee bezig, dat hij alles in eigen hand hield. Gevolg was dat toen het er op aankwam, wij nergens vanaf wisten…. Dat gaf wel wat wrijving, maar ook dat hoorde bij het besturen. Verder was het eigenlijk altijd gezellig en leuk!” En hoe zit het dan met Rudy Schilder, was een rol als bestuurder niets voor hem? “Nee, zeker niet,” zegt Gerda. “Vooral omdat ik er al in zat. Het bestuur was voor mij. Rudy was op andere vlakken actief. Wist je dat hij de limieten voor de medaille wedstrijden heeft bedacht? Hij werd ook als de ‘verloren zoon’ van Nico beschouwd. Hij zat nooit in het bestuur, maar deed wel heel veel voor de club. En nu, zoveel jaren later vinden we allebei Isala nog altijd een heel warme vereniging.”

▲ Gerda Schilder in actie als starter

Carel Diekerhof Toenmalig voorzitter René Hup had mij al eerder gevraagd voor het bestuur maar toen vond ik het nog te vroeg. Het tweede verzoek in 2011 kon ik niet weigeren, omdat ik vind dat je naar vermogen een bijdrage moet leveren aan de vereniging. Hoewel ik nauwelijks ervaring had in de atletiekwereld, kwam al snel het secretariaat op mijn pad (2012) en dat heb ik gedaan tot 2020. Ik heb dat als een hele leuke periode ervaren. Om te beginnen heeft dat te maken met de prettige sfeer die naar mijn waarneming in het bestuur bestond. Eerst onder voorzitterschap van José Schilderinck en later met Joke Lorist als kartrekker. Wat een kanjers allebei. Dat waren op zichzelf al hoogtepunten. Een ander permanent hoogtepunt was dat ik 9 jaar lang heb genoten van de bijzondere sfeer die onze vereniging kenmerkt. Natuurlijk is er overal wel eens een hobbeltje, maar bij Isala is dat altijd in goede harmonie zo weer opgelost. Als derde hoogtepunt heb ik ervaren hoe groot de saamhorigheid op sportgebied in onze vereniging is. Hoewel atletiek een individuele sport is, zag en zie ik toch over het algemeen een geweldige positieve groepsvorming. Dat geldt voor de diverse groepen baanatleten en zeker ook voor de loopgroepen. Hoogtepunt vier is de kracht van de vereniging om van alles en nog wat te organiseren. Er zijn altijd mensen bereid om de handen uit de mouwen te steken. Ik hoef al die evenementen en loopje niet te noemen, die kent iedereen. Ik noem en roem wel al die vrijwilligers die altijd weer paraat staan. Een laatste klein hoogtepuntje – ik kan het niet nalaten om dat hier te noemen – is dat ik aan het eind van mijn bestuursperiode werd benoemd tot lid van verdienste. Daar ben ik nog steeds trots op. Tot slot wens ik onze prachtige vereniging nog minimaal 25 sportieve, gezellige, financieel gezonde en voorspoedige jaren toe!

AV ISALA’96

25 JAAR

Jacqueline Rustidge ‘Communicatie - zowel intern als extern - binnen een vereniging is heel belangrijk. Ik hoefde dan ook niet lang te twijfelen toen ik hoorde dat het bestuur op zoek was naar een lid met taakaccent communicatie. Op dat moment was José, voorzitter en volgde ik via het werk een communicatie opleiding. Omdat mijn werkgever best ‘apart’ is als het gaat om zogenaamde nevenfuncties, moest ik eerst toestemming vragen om ‘bestuurslid van de AV’ te mogen worden.

Het mocht en ik kan jullie verklappen, het is netjes in mijn personeelsdossier vastgelegd: neventaak bestuurslid bij AV Isala’96 in Kampen. Ik ben erg blij met Jens, die de social media accounts van Isala en de website (laatstgenoemde samen met Harm) bijhoudt. Ik zorg voor de nieuwsbrieven en af en toe iets in de krant. Voor trainers ligt ook een rol als het gaat om publicaties in de krant, dat is voor mij alleen niet te doen omdat ik ook niet altijd zicht heb op prestaties.

Vroeger hadden we Jo Drost, hij was de ‘stukkies skriever’ van RK Dos en later Isala. Je belde hem op zondagmiddag op, vertelde wat je had gepresteerd en hij maakte er iets van. Maandag stond het dan in het Nieuw Kamper Dagblad. Tijden zijn veranderd, een Jo Drost hebben we niet meer. Maar voorlopig ben ik nog niet uitgeschreven en met hulp van Jens/Harm en de trainers staat de communicatie van AV Isala’96 als een huis!

José Schilderinck Ik ben in 2009 in het bestuur gekomen en ben gestopt in maart 2017. Ik zat in het bestuur met onder andere Harm Prins en Jan van den Berg. De eerste drie jaar was René Hup voorzitter en daarna heb ik het overgenomen. Hoogtepunt was de jaarlijkse Bevrijdingsloop. Dat was geweldig om te doen met al die scholen. En ook aan de 32 van Kampen bewaar ik goede herinneringen aan. In mijn bestuursperiode waren we druk met de renovatie van de baan en later ook de kleedkamers. Dat was voor het bestuur best veel nadenken. Achteraf hadden we de kleedkamers nog beter kunnen doen; iets meer geld er tegenaan, zoals de bankjes en de douches. In mijn periode zijn we ook gestart met het treffen van voorzieningen, bijvoorbeeld voor vervanging van het dak en de verlichting. Dat was een goed besluit. Ook hebben we, mede aangejaagd door de Atletiekunie, gezorgd voor verdere professionalisering door te starten met een beleidsplan. Elke vergadering werden de beleidspunten daaruit doorgenomen.

Ik kijk er met een heel goed gevoel op terug, sport, plezier en prestatie gingen altijd hand in hand. Er was een hechte band als bestuur onderling en ook met de vrijwilligers en de commissies. Er was altijd een prettige open sfeer. Dat is nog steeds zo, ook mijn kinderen hebben altijd met veel plezier gesport bij AV Isala ‘96. De uitstraling in de regio en daarbuiten vind ik ook belangrijk. Dankzij de onderhoudsploeg ligt de baan er altijd netjes bij. AV Isala’96 heeft het goed voor elkaar ten opzichte van andere (grotere) verenigingen. Niet alleen qua accommodatie, maar zeker ook qua prestaties.

▲ Jacqueline Rustidge en José Schilderinck

AV ISALA’96

25 JAAR

René Hup Begin 2003 werd ik door bestuurslid Gerda Schilder gevraagd of ik voorzitter van Isala zou willen worden. Ik heb daar even over moeten nadenken, want in de voetsporen van Nico Klappe en Piet ten Klooster gaan staan vond ik wel wat. Maar ik heb het met enthousiasme opgepakt en heb tot 2011 met enorm veel plezier de voorzittershamer mogen hanteren. We hadden een ambitieus bestuur, we hebben voor het eerst een beleidsplan gemaakt en zijn er vervolgens mee aan de slag gegaan. Ieder jaar werd er weer wat nieuws opgepakt. Zo werd de wandelgroep gestart, begonnen we met de ‘hardlopen voor beginners’-clinics, werd de Gatletiekgroep gestart en startte Reinier Krediet met zijn nieuwe trainingsgroep. Onder muzikale begeleiding van AMDG werd de elektronische haas in gebruik genomen, de blokhut werd gebouwd en de kantine opgeknapt. Wat ik zelf geweldig vond was de ‘32 van Kampen’ die in 2006 voor het eerst werd georganiseerd. Met heel veel vrijwilligers werd een prachtig evenement van 21 en 32 km. neergezet met landelijke uitstraling.

▲ René Hup, januari 2022

Heel bijzonder was mijn bezoek in 2010 aan Nico Klappe bij hem thuis, naar later bleek een jaar voor zijn overlijden. Nico had de geschiedenis van de atletieksport in Kampen beschreven vanaf ca.1900 tot 1996, het beginjaar van Isala. Hij had er veel werk van gemaakt, had oude foto’s toegevoegd en overhandigde mij het document. We hadden een mooi gesprek en waren allebei heel erg trots op onze vereniging.

“Nico had de geschiedenis van de atletieksport in Kampen beschreven vanaf ca.1900 tot 1996, het beginjaar van Isala.”

Van boven naar beneden: Jan van de Berg, Jeroen van Veen, José Schilderinck, Lisette Toeter , Harm Prins, Anneke van Dijk en Rene Hup.

AV ISALA’96

25 JAAR

Vriend van AV Isala´96 _______ We zijn blij dat we als vereniging vele vrienden hebben. Voor dit jubileumglossy vroegen we een van onze vrienden, Henk Borgmeijer om iets te schrijven over onze vereniging. Waarschijnlijk ken je Henk wel, zo niet dan herken je zijn stem wel die bijvoorbeeld met de Bevrijdingsloop over de baan galmt. Hier lees je zijn bijdrage:

Mijn eerste wedstrijd in Kampen weet ik niet precies meer maar de Bevrijdingsloop (642 scholieren, 67 wedstrijd,- en 38 prestatielopers) op maandag 6 mei 1991 herinner ik mij nog wel. De 10 kilometer werd gewonnen door Jacqueline Rustidge in een tijd van 38.00 minuten. Mijn laatste wedstrijd achter de microfoon in Kampen was 17 april 2019: de 75e Bevrijdingsdag van Kampen. De Kamper mijl stond op het programma en wat zijn moeder Jacqueline 30 jaar terug kon, kon Karsten ook: winnen (in 5.08.08).

oorzitter Joke Lorist-Klappe verraste me met de vraag of ik een bijdrage wilde leveren aan deze Glossy, en ik voelde mij zeer vereerd.

Wat was het iedere keer weer een genot de IJssel over te steken om te genieten van prachtige atletiekwedstrijden variërend van pupil tot en met veteraan (good old Marti ten Kate zei altijd “vet-eraan”), maar ook van alle vrijwilligers die iedere keer weer in actie kwamen om alles in goede banen te leiden.

Het komt zo, ik ben zeker “geen kind“ van Isala ’96. Maar medio jaren ’80 vroeg meneer Klappe, die had gehoord dat ik commentaar gaf bij wedstrijden georganiseerd door De Gemzen, of ik dat ook (bij toen nog RKDOS ) in Kampen zou kunnen doen.

En in die sfeer mocht ik de wedstrijden van commentaar voorzien met daarbij een vleugje humor. Mooie herinneringen aan de Kerstcrossen in het Roggebotsebos, met de vorst vaak in de grond. Met de heerlijke warme chocolademelk voelde je je als een koning zo rijk. →

En sindsdien ben ik, en ik voel dat ook zo, een “aangenomen kind“ van deze buitengewoon sympathieke atletiekvereniging. Ik heb altijd met veel plezier verslag kunnen doen van vele uiteenlopende wedstrijden.

AV ISALA’96

25 JAAR

Over warm gesproken: ook al was de temperatuur onder nul, de Oudejaarsloop stond altijd in vuur en vlam. Niet alleen door de prestaties van de atleten maar ook door het oorverdovende startschot uut de carbid-melkbusse. En na afloop genieten van warme chocola en een bal gehakt met saté-saus (zou het bijna vergeten: ook een biertje of twee erbij). Ook heb ik genoten van de volgende hardloopwedstrijden: In IJsselmuiden bij de IJ.V.V., de Kamper Mijl op een drukke Oudestraat, bij Wärtsilä, de eenmalige kadeloop met Afrikaanse loper als winnaar… De “32 van Kampen” met start en finish op de baan. Ook de Bruggenloop ter gelegenheid van de heropening van de stadsbrug, met als starter niemand minder dan 4-voudig gouden-medaillewinnares Fanny Blankers-Koen En zeker niet onbelangrijk om na afloop heerlijk gezamenlijk te dineren in de Stadsherberg.

Namen noemen is soms link om iemand te vergeten. Het kan gevoelig zijn maar ik doe het toch. Laat het duidelijk zijn: een bloeiende Isala ’96 kan alleen de vruchten plukken als vereniging nu en in de toekomst met vele vrijwilligers. Als speaker heb je slechts met enkele personen te maken. Laat ik beginnen met Theo van Mierlo en Willem Lassche. Voor mij de “body-guards” van Isala ‘96, ik werd persoonlijk ontvangen bij de ingang van het sportpark tijdens de scholieren-bevrijdingsloop met altijd een gereserveerde parkeerplaats. En na gedane arbeid sterke verhalen onder het genot van een biertje.

AV ISALA’96

▲ Henk Borgmeijer aan het werk en stelt vragen aan oud burgemeester Bort Koelewijn aan de start van de 5 kilometer tijdens de 32 van Kampen.

Arend Stempher: Hij was in mijn ogen, in tegenstelling tot onze Koning, onbezoldigd starter en schoot de lopers altijd goed weg, zelfs zo goed dat ze bijna altijd in het “startschot vielen“ bij de ontelbare wedstrijden van AV Isala ’96. De samenwerking met de WOC was nooit een probleem. Ze haalden alles uit de kast om het de speaker naar de zin te maken. Dat kan ik ook zeggen van de voorzitters. Nico Klappe in het bijzonder en met Piet ten Klooster, René Hup, José Schilderinck en de huidige voorzitter Joke Lorist-Klappe in het algemeen. Mijn inziens allen “prachtige“ voorzitters. Hoogtepunt van komst en vertrek was iedere keer weer de warme ontvangst door Anneke van Dijk en haar zoenen en knuffels koester ik nog altijd. De “kiekjes“ geschoten door Isalaclubfotografe Gerda Kiekebosch, waren altijd loepzuiver, of ze nou werden genomen op de baan of in het bos.

Ook mag ik de kantinemedewerkers niet vergeten, want buiten de gastvrijheid waren de drankjes en hapjes van goede kwaliteit en het was er altijd gezellig. Als ik terugkijk op bovenstaande kun je niet om de realiteit heen, dan zijn er ook gebeurtenissen waarbij je een traantje moet weg pinken. En dat is o.a. gebeurd bij het overlijden van Hans van Weenen, Nico Klappe en Piet Bottenberg. Mannen met een clubhart van Kampen tot Tokio met maar één doel voor ogen, jeugd en volwassenen laten genieten van de atletieksport. Hans was niet alleen een talentvolle atleet maar ook, volgens mij, de “architect“ van de kunststofbaan. Piet, nooit op de voorgrond maar een sportmens die de kwaliteit had om atleten te motiveren om nog betere prestaties te realiseren. Iedere Isala‘96-trainer kon bij Piet terecht met vragen. →

25 JAAR

En tot slot kom ik bij Ome Nico Klappe (in het begin had ik het over meneer Klappe). Door onze vriendschap en onze vele samenkomsten in de atletiek en privé heb ik al vroeg altijd Ome Nico gezegd en dat voelde wederzijds goed. Eigenlijk hoef ik niets over Nico te schrijven want ik denk dat iedere “echte” Kampenaar wel weet, wat Nico in zijn mars had. Een sportbestuurder in hart en nieren, met vele goede eigenschappen en een speciaal oog voor de jeugd. Zijn levensstijl was zeer gericht op de medemens en liefde voor de sport. Vele sporters zullen hem dankbaar zijn voor wat hij heeft gerealiseerd voor de Kamper sport in het algemeen maar atletiek en gymnastiek in het bijzonder. Ik heb heel veel van ome Nico mogen leren, hij was een bescheiden en wijs man. Hij kon ook heerlijk koken en lekkere hapjes maken en als ik dan na de Oudejaarsloop door de rook van het carbid-schieten ongeschonden zijn voordeur aan de Noordweg had gevonden dan was het op de laatste dag van het jaar smikkelen geblazen. Wat er ook mag spelen, lopen, springen en genieten……laat het vooral de kinderen zijn, en dat liep als en rode draad door de club. Wat hebben we allen genoten van de prestaties tijdens de pupillen- en junioren medaille-wedstrijden. Als er dan zo’n toppertje de 1.000 meter had gelopen met “een hele grote snottebel“ dan reed ik fluitend naar huis en dacht…. Isala ’96 hartstikke bedankt voor deze dag….en dagen…en jaren …. Ik sluit af met de wens, dat allen die AV Isala ’96 een warm hart toedragen, nog vele jaren mogen genieten van samen sporten. kallum an & goed goan !!! sportgroeten met een GLIMLACH !!! Henk Borgmeijer

“Dan zijn er ook gebeurtenissen waarbij je een traantje moet weg pinken. En dat is o.a. gebeurd bij het overlijden van Hans van Weenen, Nico Klappe en Piet Bottenberg. Mannen met een clubhart van Kampen tot Tokio met maar één doel voor ogen, jeugd en volwassenen laten genieten van de atletieksport.”

Weet je nog? _______

Junior Survivalkampen 1991-2005. In de periode 1991- 2005 hadden we bij RK DOS / AV Isala’ 96 een fantastische groep jeugdtrainers en ouders, die ook allerlei ‘nevenactiviteiten’ organiseerden om de sfeer gezellig en uitdagend te houden. én van de die activiteiten was het jaarlijkse Junior Survivalkamp. We waren dan met alle junioren van Isala te gast bij kanovereniging De Skonenvaarder bij ’t Haasje. Beruchte opdrachten waren Trekkertrek, Hindernisbaan door de duinen met camouflagenetten en boomstammen, Catcrawl over een groot touw boven het water, Kano-estafette, Limbo-dansen, Kampvuur, Speurtocht met peilkompassen door het Roggebotsebos. Er werd in viertallen bloedfanatiek gestreden om de prijzen: voor elk groepje een slagroomtaart die ter plekke moest worden opgegeten (natuurlijk met de handen…..). Dus je kunt wel nagaan waar dit elk jaar op uitdraaide: een hilarisch taartgevecht met een hoop gegil en wilde achtervolgingen. De leiding bestond uit: Jan Westendorp, Hans van Weenen, Piet ten Klooster en ik (Rudy Schilder).

AV ISALA’96

Gerda Schilder, Janny ten Klooster, Janny Westendorp en Gerda Westendorp waren altijd van de partij om pleisters te plakken, de honger van de jonge wolven te stillen met snert en om na afloop de kleedkamers uit te baggeren. Het was een bijzonder leuke en onvergetelijke periode, waarvan legio verhalen en anekdotes zijn te vertellen. Een waargebeurde anekdote ging als volgt: We zouden een speurtocht gaan doen in het Roggebotsebos. →

25 JAAR

Elk groepje van 4 kreeg een peilkompas mee met coördinaten voor onderweg. Na de uitleg keken enkele junioren toch nog een beetje onzeker of ze ooit wel op tijd terug zouden komen. Daarom zei ik uit de gein: “Als je onderweg andere mensen tegenkomt die Duits spreken, dan zitten jullie in Duitsland en dan zitten jullie niet goed.” Toen ze na 2 uur dwalen de weg vroegen aan andere mensen kregen ze antwoord in het Duits. Ze sloegen in wilde paniek op hol en renden toevallig de goede kant uit. En toen ze eindelijk waren gefinisht, spraken ze ,helemaal achter adem, de legendarische woorden: “We zijn helemaal in Duitsland geweest!” Wat bleek achteraf: die andere mensen waren Duitsers die hun zeilboot in Ketelhaven hadden liggen en die toevallig een stukje aan het wandelen waren in het Roggebotsebos …….

▲ Een groepsfoto met daarop nog de oude vlag van destijds RK DOS bij ons en de NOMAD-vlag: Nooit Opgeven Maar Altijd Doorgaan.

Rudy Schilder

▼ Iedere eerste donderdag van juli, de ISALAVOND voor leden, familie en vrienden!

AV ISALA’96

25 JAAR

25 jaar wedstrijden _______ Van wedstrijden op de atletiekbaan tot hardloopwedstrijden in het park, op de weg, in het bos en zelfs door sloten. Dankzij vele trouwe vrijwilligers en organisatoren werden in de afgelopen 25 jaar vele wedstrijden georganiseerd. Een aantal daarvan zijn door de jaren heen zelfs een traditie geworden.

AV ISALA’96

25 JAAR

De 32 van Kampen _______ Speciaal voor dit jubileumglossy zet Rudy enkele anekdotes en meeste bijzondere momenten nog even op een rij:

In het lijstje van ’25 jaar wedstrijden’ mag dit hardloop evenement zeker niet ontbreken: De 32 van Kampen. Organisatoren van het eerste uur Harm Prins en Rudy Schilder blikken terug:

→ De route werd uitgezet met het idee dat er op de lange, open stukken kon worden gelopen met de westenwind in de rug. Negen van de tien keer draaide de wind een dag tevoren naar het oosten en zakte de gevoelstemperatuur beneden het vriespunt. Bij de deelnemers ontstond een soort mythe van als je in Kampen de finish haalt dan haal je de finish bij de marathon in Rotterdam ook.

an 2006 tot en met 2015 hebben wij De 32 van Kampen georganiseerd. De initiatiefnemers waren Harm Prins en ik (Rudy Schilder), gesteund door circa vijfenzeventig vrijwilligers in allerlei functies op de wedstrijddag.

→ De kopgroep lag op schema om het parcoursrecord te verbeteren, maar helaas ging de brug van Roggebotsluis omhoog.

Het idee is ontstaan nadat wij in 2005 zelf hadden meegedaan aan de marathon van Rotterdam. Tijdens onze voorbereiding bleek dat er elders in Nederland allerlei voorbereidingslopen werden georganiseerd, maar niet in het gebied rond Kampen. We hebben doelbewust gekozen voor een afstand van 32 km, omdat lopers pas vanaf die afstand ´de man met de hamer´ tegenkomen en omdat wij dan de enige waren in Nederland met die afstand. De verdeling van de gehele organisatie was voor ons heel duidelijk. Harm regelde alles wat te maken had met computers, zoals inschrijving en wedstrijdsecretariaat, e.d. Ik deed de pr, de verzorgingsposten en de clinics. De baaninrichting en het uitzetten van de route ging o.l.v. alleskunner Jan van de Berg.

→ Marja en ik waren in het bos om de beste plaatsen uit te zoeken voor de verzorgingsposten, toen er plotseling 2 agenten aankwamen om te vragen wat wij in de auto aan het doen waren. Onze verklaring kwam niet erg geloofwaardig over. → Twee deelnemers van een clinic kwamen elke keer te laat en met verhitte hoofden zeiden ze ons steeds dat zij de warming-up niet nodig hadden. Bleek dat ze hun eigen warming-up al hadden gedaan in hun auto op de parkeerplaats.

“We voelden ons vereerd dat Nederlands bekendste tijdschrift een pagina aan de ‘32’ besteedde.”

We voelden ons vereerd dat Nederlands bekendste tijdschrift voor hardlopers Runners World zelfs een hele pagina aan De 32 van Kampen besteedde! Gedurende deze periode van 10 jaar hebben in totaal 8000 lopers uit heel Nederland meegedaan met De 32 van Kampen. De hoofdafstand was natuurlijk 32 km, maar 5 en 10km en de halve marathon werden ook aangeboden. Parallel aan De 32 van Kampen werd ook steeds een clinic georganiseerd. In 11 weken konden deelnemers zich voorbereiden o.l.v. enkele trainers van Isala. Op woensdag was er baantraining en men trainde daarnaast op eigen gelegenheid volgens een trainingsschema. Het hoogtepunt was die keer dat er bij de kick-off van een clinic in de kantine meer dan 100 deelnemers waren. De ramen raakten beslagen van de drukte en ik moest op een tafel klimmen om boven het gekakel uit te komen. Bleek dat er buiten nog eens 42 deelnemers stonden, die niet meer in de kantine konden. De clinics en De 32 van Kampen hebben na 10 edities ongeveer 100 nieuwe leden opgeleverd.

AV ISALA’96

▲ Harm Prins en Rudy Schilder

25 JAAR

“Het idee is ontstaan nadat wij in 2005 zelf hadden meegedaan aan de marathon van Rotterdam. Tijdens onze voorbereiding bleek dat er elders in Nederland allerlei voorbereidingslopen werden georganiseerd, maar niet in het gebied rond Kampen.”

▲ Toenmalig voorzitter van de atletiekvereniging Isala’96, Réne Hup (links), en Rudy Schilder wijzen de afstand aan. De vijfde editie van de '32 van Kampen' in het jaar 2010 krijgt er twee afstanden bij. De 'gewone' vijf kilometer en bedrijventeams kunnen een estafette lopen van vijf keer vijf kilometer. Foto door: Freddy Schinkel

Na 10 edities sloot de 32 van Kampen met een ‘Lest best editie’. Het laatste wedstrijdverslag beschrijft hoe Gaxri Hawery de laatste editie op zijn naam schreef. De atleet van Iraakse komaf liep de 32 van Kampen in 1.57.20 uur. Hij verbrak het toenmalige parcoursrecord met 17 seconden. Terugblikkend op 10 jaar 32 van Kampen: “We hebben met heel veel plezier 10 jaar De 32 van Kampen georganiseerd, waarbij we veel mensen in contact hebben gebracht met onze sport en met onze vereniging.” Harm Prins en Rudy Schilder.

Flyer van de eerste en vijfde editie ▲

Scan & Lees Het laatste wedstrijdverslag

▲ Lopers van de ‘32’ over de Vossenmeerdijk

AV ISALA’96

25 JAAR

Oudejaarsloop _______ In het lijstje van ’25 jaar wedstrijden’ moeten we zeker even stilstaan bij de Oudejaarsloop. Een traditie op de laatste dag van het jaar in Kampen. Daarbij bestaat de Oudejaarsloop al langer dan onze vereniging AV Isala´96. Maarten Papegaaij loopt sinds jaar en dag mee, en is hoofdsponsor van de loop: p 1 november 1981 kwam ik in Kampen te werken in de fysiotherapiepraktijk Koopmans op de hoek Julianastraat-Beatrixstraat in Brunnepe. Even had ik het idee dat ik in een oorlogsgebied terecht was gekomen. Het bleek mijn kennismaking met een Kamper oudejaarstraditie. Patiënten verhaalden vol enthousiasme over het melkbusschieten en de wilde kat en muisspelletjes met de politie.

Dat er in die jaren een start was gemaakt met een nieuwe, een totaal andere traditie op oudejaarsdag in Kampen kwam ik pas jaren later te weten. Daar kwam ik achter toen ik in 1993 van hardlopen mijn sport had gemaakt en lid was geworden van RK Dos. Vanaf dat jaar was de Oudejaarsloop ook mijn traditie. Het kostte me nog wel enige moeite om mij de “spelregels” van de Oudejaarsloop helemaal eigen te maken. Wat zeg ik; enige moeite, het kostte mij jaren voor ik het helemaal door had. Mijn sport was hardlopen, en dan bedoel ik ook hard lopen. En het liefst harder lopen dan de anderen. En van elk loopje maakte ik een wedstrijd, dus ook van de Oudejaarsloop. En zo gebeurde het dat ik bij een Oudejaarsloop een mooie 1 uur 23 liep en daarmee als 2e finishte. Toen de uitslagen gepubliceerd werden stond mijn naam er niet bij. Wat was er gebeurd? Eigenlijk heel simpel, de organisatie beschouwde de Oudejaarsloop als een prestatieloop en niet als wedstrijd. De tijdwaarneming en aankomst bij de finish hadden geen prioriteit. En zo kon het gebeuren dat ze mij over het hoofd hadden gezien toen ik tegelijkertijd met een groep achterblijvers over de finishlijn ging. Vanaf dat moment begreep ik het. De Oudejaarsloop is een gezelligheidsloop.

“Wat is er mooier dan samen met je kleinkinderen genieten van de mooiste sport, in de mooiste stad met de mooiste traditie die Oudejaarsloop heet.” AV ISALA’96

Samen lopen, met elkaar, om onder het geknal van melkbussen het oudejaar achter ons te laten. → 23

25 JAAR

vervolg _______ En of je nu 1 rondje of 7 rondjes loopt, of je heel hard of juist heel langzaam loopt, het maakt niet uit. Het gaat om het meedoen, om de unieke sfeer. Terwijl de kruitdampen over het plantsoen trekken, de melkbussen oorverdovend knallen, familie en vrienden langs de route je staan toe te juichen en Henk Borgmeijer als speaker bijna elke deelnemer met een persoonlijke anekdote aanmoedigt, loop je als deelnemer je rondjes. En je weet, mooier dan dit wordt het nooit meer. Maar voor mij werd het nog mooier. Toen Henk Rigterink als sponsor stopte kon ik sponsor worden van de Oudejaarsloop. En dat werden heel mooie jaren. Waarbij het nog mooier werd toen ook mijn kleinkinderen mee gingen doen. Wat is er mooier dan samen met je kleinkinderen genieten van de mooiste sport, in de mooiste stad met de mooiste traditie die Oudejaarsloop heet. Helaas zijn de laatste twee jaar de oudejaarslopen afgelast vanwege de coronamaatregelen. Maar deze onderbreking zal tijdelijk zijn. De traditie zal blijven en we zullen in de toekomst weer mogen genieten van dit fantastische evenement. Waarbij ik afsluitend de vele tientallen vrijwilligers wil bedanken voor hun tomeloze inzet om van de Oudejaarsloop elke keer weer een feest te maken.

▲ Maarten Papegaaij met zijn kleinzoon

Met jong en oud, met familie en vrienden wordt afgesproken om rondjes van drie kilometer in ons mooie Stadspark te rennen om het einde van het jaar in te luiden. Ieder op zijn eigen tempo en voor zijn eigen afstand. Voor sommigen is een rondje een enorme uitdaging en prestatie, anderen gaan voor de zeven rondjes, de halve marathon, al dan niet voor een goed doel. Sommigen willen de afstand en snelheid van het jaar daarvoor verbeteren of evenaren, anderen zijn al blij dat ze weer kunnen lopen.

Een heerlijke start van de laatste dag van het jaar! _______ De organisatie is anno 2022 in handen van Ingrid van de Poll, Egbert Sluiter en Vera Schoorlemmer. Helaas heeft de organisatie, net als jij, al twee jaar moeten wachten op een nieuwe editie. Gelukkig was er nu wel tijd om voor ons jubileum terug te blikken op deze ‘heerlijke start van de laatste dag van het jaar!’

In de 41 jaren van het bestaan van de Oudejaarsloop is de loop uitgegroeid tot een gezellige familieloop met zo’n 725 deelnemers, waarvan 75 kinderen tot 12 jaar. Als unicum in de regio is het startschot de knal van een melkbus! “Het carbid stimuleert de snelheid” zei een atleet al eens! Voor het eerst klonk het startschot voor de Oudejaarsloop op 31 december 1980. Toen nog georganiseerd door de jubilerende Kamper Wieler Club (KWC) en, zoals te lezen staat in een krantenartikel van 3-1-81, met een voortreffelijke medewerking van RK DOS. Zo’n 400 deelnemers namen in zeer slechte weersomstandigheden deel aan de prestatie loop van 4,2 of 8,2 of 21 kilometer. Allemaal voor het herinneringstegeltje. En zie, een nieuw jaarlijks terugkerend Kamper evenement was geboren! →

ele generaties Kampenaren en van ver daarbuiten zijn opgegroeid met De Oudejaarsloop! Op 31 december worden sinds jaar en dag in Kampen de schoenen uit de kast gehaald. Sommige schoenen zijn nieuw, andere zijn goed ingelopen en weer anderen komen er eens per jaar uit.

AV ISALA’96

25 JAAR

Tot nu toe is er 39 keren gelopen. Eén keer in de geschiedenis van de Oudejaarsloop kon het als gevolg van vorst en sneeuw niet doorgaan. In 2010 was het parcours in een ijsbaan veranderd waardoor het onverantwoord was om in het park te lopen. De afgelopen twee jaren kon het niet doorgaan als gevolg van coronamaatregelen. Met z’n drieën starten we in september met de voorbereidingen voor dit loopevenement. We kunnen putten uit een goed bijgehouden draaiboek van onze voorgangers: het aanvragen van de vergunningen, de EHBO, de geluidsinstallatie, de sporthal voor afgifte van de startnummers, de kleedkamers en de kantine om na de loop een kop thee, koffie of een biertje te drinken. De turnhal voor het water voor de vele bekers water en thee voor de atleten. De visboer voor de elektriciteit voor de tijdwaarneming. Maar natuurlijk ook het bestellen van de speciaal ontworpen medaille of een ander hebbedingetjes als herdenking van de gelopen editie. Al vroeg in de ochtend gaat een geoliede machine van meer dan veertig vrijwilligers aan de slag met het uitzetten van het parcours, het neerzetten van de geluidsinstallatie voor de speaker, de drankpost en het inrichten van de sporthal voor het inschrijven en uitdelen van de startnummers. Om 10 uur klinkt het startschot voor de kidsrun. Veel kinderen lopen zich het zweet uit de schoenen, vele vaders, moeders, opa’s en oma’s moedigen ze enthousiast aan! Daarna volgt het startschot met melkbus al dan niet met de burgemeester erop voor de loop voor de volwassenen! En lope te lope maar! En aanmoedigen maar! Een heerlijke start van de laatste dag van het jaar! Nadat alles weer is opgeruimd door de vrijwilligers en de atleten naar huis zijn is het park weer voor het schuttersgilde van Kampen. Hopelijk kunnen we het komende jaar eindelijk de 40ste editie van de Oudejaarsloop organiseren en kunnen weer vele enthousiastelingen het jaar uitluiden in het park!

▲ Het krantenartikel over de Oudejaarsloop 1980.

“Het carbid stimuleert de snelheid” zei een atleet al eens.”

▼ Startschot met een melkbus voor de Oudejaarsloop

AV ISALA’96

25 JAAR

Bevrijdingsloop _______

De foto links is van de Kamper Wimpelloop (voorloper van wat we nu Bevrijdingsloop noemen) in het jaar 1955. Destijds werd de Kamper Wimpelloop nog in het stadspark gehouden. De laatste jaren is de Bevrijdingsloop op de atletiekbaan op sportpark Hagenbroek (onderste foto). Ieder jaar wordt de Bevrijdingsloop op 17 april gehouden, de dag waarop Kampen in het jaar 1945 bevrijdt werd van Duitse bezettingen. Daarom zeggen we nog steeds een ‘Sportieve herinnering aan de bevrijding’.

AV ISALA’96

25 JAAR

25-jaar Isala top-atletiek _______ In het 25-jarige bestaan van AV Isala’96 wisten meerdere atleten de (sub)top van de nationale atletiek te bereiken. Dit vooral onder de bezielende leiding van Hennie en Piet Bottenberg, Gerda Schilder en Jan Westendorp. ennie, Gerda en Jan hadden de technische baanatleten onder hun hoede, Piet stond aan de wieg van het succes van meerdere atleten op de weg en/of baan. Jeroen van Veen combineerde na het vertrek van Hennie het trainerschap met zijn eigen sport. En ook Gejanne Lussenburg, tot wasdom gekomen onder leiding van Jeroen en Gerda, pakte later het trainerschap op. Wie waren/zijn de toppers van toen en van nu? En wat was het geheim van de trainers?

Motivatie Voor de broers Bottenberg was de motivatie van de atleten het aller belangrijkst. Wil je goed worden, dan moet je investeren. Was een atleet bereid 6x per week trainen, prima, dan was je er ook 6x. Het talent was dan minder van belang, als de drive er maar was om hard te werken voor het eigen succes. Gerda was er voor het mentale deel, zij kon als geen ander atleten oppeppen, stimuleren en motiveren. Jan coördineerde alles rondom de atleten. En zo creëerde het drietal een ideale kraamkamer voor succes. Piet werkte solo met zijn atleten, ging overal mee naar toe en stond altijd langs de lijn. Weer of geen weer, in de buurt of ver weg. Niets was te gek. De juiste vlam Cruciaal was de juiste vlam in de atleet. Die was er onder andere bij Jeroen van Veen (horden en meerkamp). Wat hij aan absoluut toptalent miste, compenseerde hij met zijn gedrevenheid. Gemotiveerd tot op het bot om alles eruit te halen wat erin zat was hij een ideale atleet.

Jeroen werd Olympisch jeugdkampioen bij de C-junioren en behaalde in zijn wel 30 NK finales (senioren) ooit een 4e plaats achter top-hordelopers als Gregory Sedoc en Marcel van der Westen. Hennie was er altijd bij en moest het vlammetje in Jeroen ook wel eens dimmen. Zo werd Jeroen als B-junior op 0,02 seconde 2e op een NK indoor. Hij was in tranen door het zo nipt mislopen van goud. Met de opmerking ‘had je maar sneller moeten lopen’ zette Hennie Jeroen meteen weer met beide benen op de grond.

Competitie Noemenswaardig zijn ook de hoogtepunten in de competities. De afgelopen jaren kwamen de senioren voornamelijk uit in de tweede divisie, maar zowel het vrouwen- als het mannenteam wist de eerste divisie te behalen. Een knappe prestatie voor het ‘kleine’ Isala, om te acteren tussen de beste 16 clubs van Nederland! Daarnaast waren de Isala masterdames in 2020 zeer succesvol met een tweede plek in de mastercompetitie. Oranje Een aantal van bovenstaande atleten wist met hun prestaties ‘oranje’ te bereiken. Zo plaatste Stephanie zich voor het European Youth Olympics Festival (EYOF), liep Richard namens Nederland een 400m tijdens een landenwedstrijd in Duitsland en

“Wie waren/zijn de toppers van toen en van nu? En wat was het geheim van de trainers?” Meer NK-successen Andere NK-successen uit de selectiegroepen van Isala kwamen van Stephanie Beuling (400m), Richard Meulenman (400m) en Suzanne de Sévrèn Jacquet (meerkamp), Martine Brugge, Gejanne Lussenburg (meerkamp), Peter Tigchelaar (kogel en discus), Anneloes de Roo, (horden), Jonne Siebrand (kogel, hoog, meerkamp), Mark Jonker en Ilhem Tamrouti (beide speer) en Jacqueline Rustidge (cross, indoor, baan en weg). Ook Tiny Hellendoorn (alle werponderdelen) grossierde in titels en blijft tot op de dag van vandaag succesvol in de mastercategorieën. Over masters gesproken; Dennis Endeman (kogel/discus), Greet Vrijbloed (lange sprint), Margreet Schilder (speer), Leo Schuur en Guus van der Laan (beide hoogspringen) behaalden ook medailles op verschillende NK’s.

werkte Suzanne een Europese meerkamp voor landenteams af. Jacqueline werd geselecteerd voor het WK Ekiden en vertrok in 1997 met de selectie naar China en Tiny en Dennis namen deel aan master EK’s en WK’s.

▲ Suzanne de Sévrèn Jacquet in training

AV ISALA’96

25 JAAR

De talenten van nu Ook in deze tijd poppen talenten op. Bij de jeugd hebben we recentelijk Lars Hansman goud zien winnen op een NK voor D-junioren (hoog). En ook Lisa Hoogervorst (hoog) en Naëll Huijsmans (MiLa) behaalden het NK podium. Prachtig om te zien hoe meerdere junioren zich op dit moment richting nationale (sub)top ontwikkelen. De toppers van toen Hoewel dit verhaal over de 25 jaar Isala gaat, kunnen we ze niet onvermeld laten; de toppers van toen. Per slot van rekening is AV Isala’96 voortgekomen uit RK Dos en had een deel van de trainers van toen ook een flinke hand in het succes van 25-jaar Isala (sub)topatletiek. Illustere namen als Reinier Krediet, Nico Hellendoorn, Jan Diender en Grietje Hooisma poppen op als we kijken naar de jaren voor 1996. Atleten uit de stal van Rk Dos/Isala die die in hun tijd het NK podium beklommen. Het geheim van het succes Terug naar het geheim van het succes. ‘Een goede trainer is een gefrustreerde atleet’ zegt Hennie. ‘Zelf hebben we de top nooit gehaald, we waren middelmatige atleten. Maar we hebben van trainingsleer ons werk kunnen maken. En als je vervolgens je kennis als trainer kan doorgeven aan je eigen club, hoe mooi is dat!’ Naschrift De redactie heeft zijn uiterste best gedaan iedereen die ooit tijdens 25jaar Isala op een NK een medaille heeft behaald te vermelden. Mochten we iemand gemist hebben, laat het ons weten. En we willen sowieso nog even gezegd hebben: welke positie je ooit hebt behaald, Isala is trots op alle prestaties!

AV ISALA’96

“Wat hij aan absoluut toptalent miste, compenseerde hij met zijn gedrevenheid.”

▲ Peter Tichelaar pakt Zilver bij het NK A junioren kogelstoten. ▼ Ilhem Tamrouti met Kamper Record naar grote finale in Oregan (USA)!

▲ Didier Nibbering uitgeroepen tot talent van het jaar bij het baancircuit. ▼ Gejanne Reemst-Lussenburg voor de tweede keer sportvrouw van Dronten (2008)

Welke positie je ooit hebt behaald, AV Isala’96 is trots op alle prestaties! 28

25 JAAR

nneloes de Roo is sinds jaar en dag te vinden op de atletiekbaan in Kampen. We vroegen haar naar haar mooiste wedstrijd dan wel prestatie of waar ze met een goed gevoel op terugkijkt? Anneloes blikt terug op de NK indoor 2019.

Onze atleten _______ Voor dit jubileumglossy hebben we ook atleten gevraagd om te vertellen over hun carrière bij AV Isala’96. Zo vroegen wij onder andere vier top atleten: Jonne, Anneloes, Guus en Tiny.

Waar ik goed op terugkijk is de NK indoor 2019 waar ik 4e werd. De plek is uiteraard zuur, maar de race was super spannend en de uitslagen lagen erg dicht bij elkaar. Ook liep ik bij deze wedstrijd snelle tijden. In de serie liep ik mijn pr van 8.50 sec en in de finale liep ik wederom een erg goede tijd.

ie is Jonne en hoe ben je in aanraking gekomen met onze mooie vereniging?

Anneloes moest zich deze wedstrijd meten met EK, WK en olympische top atletes. Terugblikkend op deze wedstrijd schreven we op de website destijds:

Mijn naam is Jonne Siebrand. Ik ben 19 jaar oud en studeer HBO verpleegkunde aan het Windesheim in Zwolle. Naast mijn opleiding ben ik al 13 jaar met heel veel plezier lid van AV Isala’96. Hier ben ik dan ook als atleet maar ook als trainer veel te vinden. Ik val sinds afgelopen herfst vakantie onder de senioren categorie.

“Op zaterdag 16 februari en zondag 17 februari 2019 stond het laatste NK Atletiek in Apeldoorn op het programma. Anneloes stond als 11e geplaatst met haar persoonlijk record van 8.63. De gehele horden top van Nederland had zich gemeld voor deze wedstrijd. Vuurwerk gegarandeerd en kan Anneloes haar seizoen in stijl afsluiten? Om de finale te bereiken moest ze bij de beste twee in de serie lopen of bij de 2 tijdsnelsten.

Hoe is het om te sporten in coronatijd? Afgelopen seizoen was best wel lastig wat betreft wedstrijden en trainingen. Zo gingen begin 2021 onder andere het NK junioren en het NSK (Nederlands Studenten Kampioenschap) indoor niet door. En was trainen niet altijd mogelijk zoals ik gewend ben. Ondanks alles heb ik zo optimaal geprobeerd door te trainen en gelukkig maar want het zomer seizoen mocht door gaan! Zo werd ik als junior met een nieuw Kamper record 7de van Nederland bij de senioren bij het onderdeel kogelstoten. Een maand later werd ik Nederlands studenten kampioen bij het onderdeel hoogspringen.

Omdat ze in de laatste serie liep, wist ze wat ze moest doen. Een PR lopen om de finale te behalen. In het kielzog van topatleet Anouk Vetter, racete Anneloes naar een tijd van 8.50 seconden. Een dik persoonlijk record en rechtstreeks gekwalificeerd voor de finale. In de finale liep Anneloes wederom snel, 8.54 seconden. Ze moest alleen de nummer 3 van het WK indoor Nadine Visser, Europees Kampioen Meerkamp Anouk Vetter en Eefje Boons voor zich dulden. Anneloes kwam 0.08 seconden tekort voor de felbegeerde medaille.”

In september 2021 kopten we op onze website: Siebrand maakt het memorabel met twee NK medailles!

Wat gebeurede er op het Nederlands Kampioenschap of beter gezegd kampioenschappen?

Van welke wedstrijden kun je nog meer genieten? Daarnaast zijn de NSK's wedstrijden die erg leuk waren. Ik heb zowel indoor als outdoor meerdere eerste plekken behaald op de horden, ook hier waren de finales mooie races om te lopen.

In september stonden voor mij mijn laatste Nederlandse kampioenschappen junioren op de planning. Ik deed mee aan de meerkamp, hoogspringen, kogelstoten en discuswerpen De meerkamp begon op 4 september. Twee dagen en zeven onderdelen later eindigde ik op de vijfde plek van Nederland. Nog geen week later stonden de losse onderdelen op de planning, ik werd met een nieuw Kamper record 3de van Nederland bij het hoogspringen, 3de van Nederland bij het kogelstoten en met een nieuw Kamper record 4de van Nederland bij het kogelstoten.

Scan & Lees Siebrand maakt het memorabel!

Ik heb ontzettend genoten van deze wedstrijden en prestaties en hoop dat er nog veel meer van dit soort wedstrijden mogen volgen. Dankbaar en trots op onze club!

AV ISALA’96

25 JAAR

iny Hellendoorn, wie kent haar niet. Wanneer we alleen al terug zoeken op onze eigen website komen we tiny-tallen (10 tallen) artikelen tegen waarin ze PR na PR, en record na record verbreekt en podium na podium behaalt. Daarbij blijft het niet alleen bij Kamper records.

In 2018 behaalt Tiny zelfs 5 medailles op het WK Masters in het Spaanse Malaga. Ze veroverde zilver bij het kogelstoten, kogelslingeren en de werpvijfkamp. Haar zilveren plak op de werpvijfkamp was er één met een gouden rand. Ze behaalde slechts één punt minder dan wereldrecordhoudster Carol Finsrud uit Amerika. Daarnaast behaalde Tiny Hellendoorn brons bij het discuswerpen en het gewichtwerpen. Toch blijft Tiny bescheiden, zo geeft ze aan “ik ben niet zo'n schrijver en terugblikker op papier.” Wel deelt ze een paar foto’s waarvan een uit het jaar 1968. Tiny was toen 13 en zat net op atletiek en in de zomer trainde ze op kogelstoten op de boerderij. De andere twee kiekjes zijn recenter gemaakt. Voor dit glossy deelt ze een quote met ons waarin ze zich het best kan vinden:

“Weten en ervaren dat je jezelf te allen tijde kunt verbeteren middels gestaag trainen is een grote inspiratiebron en geeft het grootste plezier!”

▲ Tiny Hellendoorn in actie en op het podium in Hengelo.

AV ISALA’96

25 JAAR

___ Vlak voor het ter perse gaan van deze glossy bereikte ons het bericht dat Guus helaas aan de gevolgen van Covid-19 is overleden. ___ uus van der Laan † was tot een paar jaar geleden een veel geziene gast en lid op de atletiekbaan van AV Isala’96. In 2011 werd hij wereldkampioen in het Zweedse Göteborg tijdens de World Transplant Games. Gezien zijn verdienste kon hij niet ontbreken in dit jubileumglossy. Guus, is de opa van een goede vriend van mij (Jens), en na twee telefoontjes kom ik weer in contact met Guus. Hij was ten tijden van schrijven herstellende van het coronavirus maar dankzij emails konden we dit interview doorzetten.

Guus kreeg op zijn 65-ste twee donorlongen en daarmee kreeg hij een ‘tweede leven’ waarin hij fanatiek aan het sporten ging. “Dit was in 2006 nadat ik enkele jaren de ziekte longfibrose had”, schrijft Guus. Hoe ben je in vervolgens in aanraking gekomen met onze vereniging? “Na de longtransplantatie kam ik in aanraking met de stichting Sport en Transplantatie (SET)”. Hier kunnen getransplanteerde sporters onder begeleiding van deskundige trainers bijna alle sporten beoefenen.

En hier koos je voor de atletieksport? Ik koos voor zwemmen en atletiek en er werd geadviseerd om lid te worden van een sportvereniging waar die sport beoefend werd. Guus schrijft dat hij vanwege ademhalingsproblemen koos om geen loopnummers te doen. Zo kwam hij in contact met Reinier Krediet. Reinier heeft Guus zo’n drie keer per week in een klein half uurtje de beginselen van hoogspringen bijgebracht. Een snelle leerling dus! Al snel trainde hij wekelijks onder begeleiding van onder andere Erjan Palland. In de periode 2010 tot en met 2013 trainde Guus op de onderdelen hoogspringen, verspringen en Kogelstoten.

“Máár ik heb wel even geroken aan een Nederlands record.”

We vroegen Guus ook naar zijn mooiste herinneringen die hij heeft opgedaan bij verschillende wedstrijden.

Dat moet het wereldkampioenschap zijn? “Uiteraard is mijn eerste wereldkampioenschap een hoogtepunt”, maar Guus schrijft ook over zijn Indoorkampioenschap in Apeldoorn. In de wedstrijd voor alle leeftijden kwam Guus voor AV Isala’96 uit op het hoogspringen waar hij een Nederlands record sprong. “Iedereen feliciteerde mij, dat maakte mij ontzettend trots en blij”.

Maar? Alléén… Er moest nog een atleet springen. Guus schrijft over hoe deze atleet aan hem vroeg wat er gaande was en hij hem moest vertellen dat hij een Nederlands record had gesprongen. De atleet had al twee mislukte pogingen achter de rug en had dus nog één poging over. Je raad het nooit, maar na twee mislukte sprongen, sprong deze atleet 1 cm hoger, waardoor Guus uiteindelijk tweede werd. “máár ik heb wel even geroken aan een Nederlands record.” ◄ Guus van der Laan in training richting het World Transplant Games

AV ISALA’96

Wat ik nog wil meegeven aan alle jonge atleten, dat je vooral veel plezier moet beleven in je sport, vooral in de trainingen. En goed naar je trainer luisteren en blijven oefenen, oefenen en nog eens oefenen.

25 JAAR

▲ Jeroen van Veen en Jan Westendorp

Records AV Isala´96 _______ “De allerbeste zijn op het juiste moment!” Een bijzondere ervaring om mee te mogen doen voor Stephanie, en ook goed voor AV Isala’96, dat je atleten hebt die met de top mee kunnen.

De (Kamper) records worden al ver voor dat AV Isala’96 officieel is opgericht bijgehouden. Vele zijn inmiddels verbroken, maar nog steeds staan er stokoude records in de boeken. Jeroen van Veen ging in gesprek met Jan Westendorp en Henk-Jan Dorgelo. Henk-Jan nam enkele jaren geleden de ‘recordcommissie’ over van Jan.

Welk record zal waarschijnlijk niet snel verbroken worden? Dat zijn er misschien wel vier: Jan Abma 100 meter 10,8 sec in 2009 Hans van Weenen op de Engelse mijl 4.22 min 1982 Reinier Krediet hink stapspringen 14,66 mtr 1982 Jan Diender Discuswerpen 52,50 mtr 1982

an: Ik denk dat ik het een jaar of 15 gedaan heb? Henk- Jan heeft het overgenomen, welk jaar dit was weet ik zo niet meer.

Hofleverancier met records: Dat was toch wel Suzanne de Sevren Jacquet bij de B en A junioren. Inmiddels zijn er al weer wat records van haar verbeterd.

Het meest bijzondere record? Dat is toch wel van Stephanie Beuling. Die presteerde het om op het juiste moment een Kamper record te lopen in de wedstrijd voor het plaatsen van European Youth Olympics Festival in 2007. Zij pakte de laatste kans en versloeg bij een competitie wedstrijd in Almelo Marit Dopmeier, die op dat moment de beste tijd op de 400 meter had gelopen, en dacht al naar Belgrado te mogen.

AV ISALA’96

Welk record hoop je dat er snel verbroken wordt? Eigenlijk heb ik dit met elk record wel. Ik vond het altijd geweldig als er weer een uit de boeken ging. →

25 JAAR

vervolg _______ “In het begin hadden wij nog een publicatie bord in de kantine hangen, waarop je alles met pen en papier bij moest houden.” Gele kaartjes waren voor de Kamper records en oranje voor de baanrecords. Ik ging na elke wedstrijd de uitslagen opzoeken, en kijken of er records bij zaten. Zo kon ik op dinsdag alles weer bijwerken. Later ging het met de computer al een stuk makkelijker. Daar kun je nu niets meer bij voorstellen. Atleten gingen op de trainingsavonden in de kantine kijken, hoe scherp de records stonden, kan ik het verbeteren? Dat gaf toch wel binding. Later werd er ook elk jaar een boekje gemaakt voor de mensen die belangstelling hadden en voor de pers. Het was best veel werk, maar ik heb daar ook veel plezier aan beleefd.

Vanaf dat moment heb ik de records voor de masters uitgebreid naar een eigen masters categorie per vijf jaar. Het is leuk om te zien dat dit een stimulerende werking heeft gegeven bij de masters atletiek binnen Isala. De records geven een doel om voor te trainen. In de tijden van het schrijven van dit jubileumglossy is er in de database ook een zoekfunctie voor records bijgekomen. Deze is op de homepage van de website te vinden onder records.

Welke records zijn het leukste om bij te schrijven? Dat zijn diegene die al heel oud zijn van oorsprong. Zoals het discus record bij de meisjes junioren A uit 1974 dat op naam stond van Tiny Hellendoorn en dit jaar verbeterd is door Jonne Siebrand.

“Daar kun je nu niets meer bij voorstellen. Atleten gingen op de trainingsavonden in de kantine kijken, hoe scherp de records stonden, kan ik het verbeteren? Dat gaf toch wel binding.” Henk-Jan: Ik heb in 2012 de clubrecords overgenomen van Jan. Eerst nog gewoon zo als Jan het deed in Excel, vanaf de zomer dat jaar in een database op de website. Dat was nog een aardige kluif om op te zetten. Gelukkig kon ik wel een deel van de software die op de achtergrond draait overnemen van een andere vereniging. Ik geloof van de AV de Gemzen. In de basis is dat nog steeds hun format waarmee ik werk.

AV ISALA’96

Of het record hoogspringen van Renier Krediet uit 1980 welke dit jaar is geëvenaard door Luuk Peters. Verder is het natuurlijk altijd erg leuk om een eigen record te mogen bijschrijven. Verder ben ik altijd benieuwd naar de nieuwe records bij de jeugd.

Worden alle records een keer verbroken denk je? Sommige records zullen waarschijnlijk nooit of niet snel verbroken worden omdat het materiaal veranderd is.

Zo heeft Joanne Pap waarschijnlijk de eeuwige roem bij de meisjes junioren C bij het speerwerpen met 35.68m met een 600g speer.

Tegenwoordig wordt in die categorie met 500g gegooid. En bij de mannen senioren staat het speerwerp record van Nico Hellendoorn ook heel stevig met 70.20m. Maar dat was met het oude type speer waarvan het zwaartepunt anders ligt. Vandaar dat het record van Mark Jonker met 67.02m ook genoteerd is.

In een jubileum jaar houden we graag van terugblikken en van lijstjes. Heb jij voor ons een lijstje hofleverancier clubrecords? Ja dat zijn: Outdoor: Tiny Hellendoorn met in totaal 48 records. Indoor: Anneloes de Roo met 17 records. Op de weg: Jacqueline Rustidge met 28 records. Over lijstjes gesproken, kennen we

ook nog een lijstje ‘bijzonderheden’ in onze records? De honderd- en tweehonderdmeter bij de mannen Senioren. Dit zijn supersnelle tijden, maar nog wel handtijden. Bovendien werd er in die tijd nog geen rekening gehouden met de wind. Ik heb nog even gegrasduind in de database: Het oudste record stamt uit 1955 toen liep Martin Landhuis als A-junior 4:07.2 op de 1500m. In totaal zijn er 568 clubrecords outdoor, 230 indoor records en 93 records op de weg. Daarnaast zijn er nog 527 baanrecords. Er zijn ruim 200 verschillende personen met een clubrecord.

25 JAAR

Trainers aan het woord _______ een club kan zonder ze: Trainers! Ze motiveren de jeugd, bedenken keer op keer nieuwe oefenvormen een weten nieuwe doelen te stellen met wedstrijden. In de afgelopen 25 jaren hebben we ons gelukkig geprezen met een enthousiast en fijn trainerskorps. Een enkele staat al 25 jaar wekelijks op de baan, anderen slechts een paar jaar.

We gaan in gesprek met drie trainers: Cindy Hoekman, Daniel Gouw en Mark Jonker over hun trainerschap en onze club. Cindy: wat ik er zo leuk aan vind om training geven? De groep die ik training mag geven, is de jongste groep pupillen. Het is leuk om samen op ontdekkingsreis te gaan in de wereld van atletiek. Door het enthousiasme en gezelligheid is het fijn om ze op verschillende manieren de onderdelen aan te leren, de ontwikkeling te zien die er door wordt gemaakt, maar vooral om samen plezier in de sport te hebben en die over te brengen op nieuwe leden. De pupillen zijn zeer leergierig en dat maakt voor mij de uitdaging om ze op verschillende manieren uit te dagen. Het is voor ons als trainers geweldig om de pupillen tijdens een wedstrijd zich te zien verbeteren in een onderdeel, om ze te zien genieten van de dag en elkaar te zien aanmoedigen.

Waarom ben je trainer geworden? Onze jongste dochter was een aantal maanden lid van Isala’96 toen de trainster van de mini’s & C pupillen bekend maakte dat ze ging stoppen.

AV ISALA’96

Omdat ik in onze vorige woonplaats ook pupillen training gegeven heb, heb ik me aangemeld om te komen helpen. Ruim een jaar geef ik op de maandag looptrainingen voor de B & A pupillen. Op dinsdag en donderdag geef ik de mini & C pupillen training. Dat doe ik aankomend voorjaar alweer 3 jaar.

“Het is leuk om samen op ontdekkingsreis te gaan in de wereld van atletiek.” Hoe zou jij AV Isala’96 omschrijven? Nadat wij vanuit Apeldoorn naar Kampen verhuisden voor werk en wij na een aantal jaren ouders mochten worden, kwam ik als ouder bij AV Isala’96 terecht. Dat is best gek om zelf vanaf pupil tot senior in de kleur groen op de atletiekbaan te hebben gestaan en dan nu je middelste dochter in de kleur blauw te zien rond rennen. Voor mij voelde het best gek, andere club, andere omgeving maar vooral ander kleur… Zou ik daaraan kunnen wennen? Langzaam kwam ik steeds meer te weten over de club en rolde ik als vrijwilligster bij de jeugdcommissie binnen en meldde ik me aan om te helpen als jurylid bij wedstrijden. Zo begon ik nieuwe mensen te leren kennen en het reilen en zeilen binnen de vereniging. Ook werden onze andere kinderen lid van AV Isala’96 (en ja…..echt, zonder dwang hoor, want er zijn ook zeker andere sporten beoefend).

Afgelopen zomer heb ik het diploma “basis baanatletiektrainer 3” behaald. Wie weet ga ik nog verder met cursussen/ opleidingen volgen. Het is leuk om nieuwe manieren te leren en te bedenken om iedereen zoveel mogelijk van deze geweldige sport te laten leren en mee te geven. Het is fijn om deel uit te mogen maken van een mooi, enthousiast team van trainers. In de afgelopen jaren heb ik AV Isala’96 als een zeer fijne vereniging ervaren. Een vereniging die open staat voor nieuwe ideeën, meedenkt in ontwikkelingen en je een welkom gevoel geeft. Wie weet wat er nog op mijn pad gaat komen binnen de vereniging, maar één ding weet ik wel; het groen heeft plaats gemaakt voor het blauw, dat is de kleur van “mijn” clubbie. Daniel, waarom ben jij trainer geworden? Ik doe al mijn hele leven aan (verschillende) sporten en er is niets mooiers om die passie te kunnen delen. Anderen bij te staan in de ontwikkeling, om samen naar een doel toe te werken en om de atleten iets mee te geven voor in de toekomst.

Welke groepen sta jij bij als trainer en coach? In totaal geef ik nu 20 jaar training in verschillende sport disciplines. Maar mij eerste liefde is en blijft atletiek. Ik ben hoofdtrainer bij de A/B Junioren en Technische Senioren en Coach bij de Para Groep. Via een “sollicitatie” ben ik in 2015 als trainer bij AV Isala’96 terecht gekomen en hopelijk komen daar nog vele jaren bij.

Wat is er zo leuk aan training geven? De tijd die je erin steekt krijg je dubbel terug. Je maakt van dichtbij mee hoe een atleet zich ontwikkelt. Niet alleen lichamelijk, maar ook mentaal. →

25 JAAR

Je creëert onderling een band met elkaar. De groep traint onder jouw toezicht om beter te worden, maar daarnaast ontwikkel je jezelf ook als trainer. Het houdt je ook jong en je blijft een beetje bij de tijd door die pubers ;-).

En wat maakt onze club zo leuk? De club voelt als een grote familie. Zelfs voor een buitenstaander als ik zelf. Je wordt snel mee genomen in het enthousiasme en de gedeelde passie voor de sport. Er zijn geen uitzonderingen, iedereen kan en mag meedoen.

Mark ook aan jou dezelfde vraag: Waarom ben je trainer geworden? De verslaving van jezelf als atleet willen ontwikkelen sloeg over om anderen dat ook te gunnen! Puzzelstukjes in elkaar zien vallen met enthousiaste atleten en mensen wekt energie op, om door te gaan! Omgaan met tegenslagen en vieren van successen en natuurlijk de coach-atleet relatie is erg leerzaam en verrijkend als persoon!

Welke groepen geef je training en hoelang geef je al training? Ik geef de speerwerpgroep TSK training sinds 2016 en heb in het verleden de junioren CD training gegeven. Sinds 2020 (corona) ben ik actief als beleidstrainer.

Wat is er zo leuk aan training geven? Kleine succesjes maken en vieren. Sleutelen aan de beweegprocessen vind ik erg gaaf om te onderzoeken! Ook de interactie met atleten en het constant differentiëren met betrekking tot beweegaanbod binnen het bereik van de atleet zijn/haar niveau, houdt het uitdagend en persoonlijk! Het groepsproces in een kleine groep kan ook heel gaaf uitpakken. Een individuele sport met onderling veel raakvlakken waardoor het vanzelf een teamsport wordt!

Hoe omschrijf jij AV Isala’96? Als een warm bad met vertrouwde gezichten! Een grote familie waar veel mogelijk is maar ook de bescheidenheid de toon voert. Een club geleid door mensenmensen. Ik gun onze vereniging een toekomst waarin we veel door en van elkaar blijven leren als trainers maar ook als atleten zoals in de afgelopen 25 jaar!

Veilig voelen om jezelf te blijven en alles te kunnen laten zien van jezelf, dat dit vanzelfsprekend zal zijn!

AV ISALA’96

25 JAAR

Samen AV Isala’96 _______ Samen zijn we AV Isala’96. Daarom ging Herman Bruins in gesprek met een aantal van jullie, onze leden!

Deel 2 oi Jeomi, mag ik je wat vragen stellen voor een leuk stukje in de glossy over 25 jaar AV Isala’96? Zo ongeveer begon ik mijn appje aan Jeomi. Ik had haar wel eens gezien op de baan met een blade, maar wist verder weinig van haar en daar was ik wel benieuwd naar. Dat ze niet alleen op de baan snel was, bleek mij al snel. Binnen drie dagen had ik een reactie in de mail. Jeomi vertelde mij dat ze vier jaar geleden (2018) is begonnen bij een club in Lelystad. In datzelfde jaar is ze met de familie verhuisd naar Kampen en toen lid geworden van AV Isala’96 en daar gaan trainen. Ze voelde zich direct thuis bij de club. Ze traint met een groep van haar eigen leeftijd en doet de warming-up met iedereen mee. Voor Jeomi met atletiek begon heeft ze eerst nog aan tennis en tafeltennis gedaan, maar nu gaat ze helemaal voor de atletiek. In het begin heeft ze eigenlijk alle onderdelen wel geprobeerd, maar nu traint ze vooral voor de (korte) sprint en het verspringen. Vooral de sprint is een uitlaatklep voor haar: ’Als ik ren, dan vergeet ik alles om mij heen.’

Naam: Jeomi Langebeeke Geboren: 2005 Lid sinds: 15-10-2018

Het hoogtepunt voor Jeomi is vrij recent, namelijk vorig jaar toen ze een nieuwe koker en een nieuwe sportknie heeft kunnen aanschaffen om onder haar sportprothese te zetten. Ze heeft daardoor veel minder belasting aan haar rug en heup waardoor ze vrij, zonder pijn of belasting kan trainen. Ook is ze heel trots op en blij met haar derde plaats op het ONK Para Atletiek in 2021 bij het onderdeel verspringen met een afstand van 2,72 meter. Als ik vraag naar Isala96 over 25 jaar, dan hoopt ze dat er in die jaren steeds nieuwe mensen en kinderen bij de club komen om samen te trainen en prestaties neer te kunnen. Voor haarzelf hoopt ze dat ze dan nog steeds lekker aan het trainen is, goeie prestaties heeft neergezet en heel misschien ook wel op de Paralympische Spelen heeft gestaan of (weer) staat. Dat laatste is zeker niet ondenkbaar, zo lees ik later zelf uit een verslag op internet. Daarin lees ik dat ze al in oktober 2021 is opgenomen in de talentengroep voor de T63-klasse en dat ze regelmatig traint op Papendal, samen met een ander talent Zara Temmink. We gaan vast nog veel horen van en lezen over deze twee toppers.

AV ISALA’96

Naam: Gerhard van Vilsteren Geboren: 1969 Lid sinds: 1-04-2008 erhard is in 2008 bij de groep van Reinier Krediet en Ernst Chavagne van AV Isala’96 gestart met lopen in clubverband. Voor die tijd liep hij voor zichzelf hard en fietste hij, zowel op de racefiets als op de mountainbike. Ook heeft hij nog gefitnesst maar zijn hart ligt toch meer bij het buiten sporten in combinatie met het genieten van de natuur. Al in december 2008 voltooide Gerhard zijn eerste halve marathon tijdens de Oudejaarsloop van Kampen. Het trainen bij AV Isala’96 heeft hem veel gebracht. Allereerst op sportief gebied maar zeker het sociale contact en de vriendschappen die zijn ontstaan. Wat het trainen voor hem extra leuk maakt is het sociale contact. →

25 JAAR

Je loopt steeds even met een ander en je kunt dan heerlijk bijkletsen, zeker tijdens de baantrainingen, aldus Gerhard. Door de trainingen boekte hij al gauw progressie en begon hij het hardlopen steeds leuker te vinden. De trainingen werd overgenomen door Robert van der Meulen en Jan ten Hove en er werden steeds meer gezamenlijke loopjes gedaan zoals de Stationsloop, Zwolse Bosloop, Zwolse Halve Marathon, Halve van Hattem, Fish Patatorun en als favoriet de Berenloop op Terschelling. Aan de terugreis op de boot en het eten daarna heeft hij goede herinneringen (en hij is niet de enige )! Door het trainen ging hij de lange afstanden steeds mooier vinden en dacht: ‘Als ik eens wat verder loop dan 21 km dan loop ik de halve marathons ook wat makkelijker’. Waar hij ook snel achter kwam was dat fietsen en lopen geen goede combinatie is. Hij bouwde van beide sporten te weinig op. Met het fietsen kon hij moeilijk meekomen ten opzichte van de jongens die twee of drie keer in de week fietsen.

En omdat het lopen toch wat socialer is dan het fietsen, was de keuze voor hem snel gemaakt. Nadat Gerhard een keer mee was wezen supporteren bij de marathon in Rotterdam is het virus voor de marathon ook bij hem ontstaan: ‘Wat een sfeer en wat een gaaf evenement!’ In de trainingsgroep van Jan van den Berg was op een gegeven moment een groep die voor de marathon van Rotterdam in 2015 ging trainen, onder bezielende leiding van Roelof Plender. Samen in een groep drie a vier keer trainen in de week, daar kan hij enorm van genieten. Vooral de intervaltrainingen de welbekende yasso’s, heerlijk competitief en elke yasso een ander voorop om het tempo aan te geven. Daar word je sterk van! ‘En ook zaterdags de lange afstanden lopen langs de mooie routes zoals rondje Zwolle of Elburg, prachtig!’ Met na afloop koffie/thee en wat lekkers, om de beurt door een andere gebakken (en soms gekocht). Maar ook de testmomenten zoals de Oudejaarsloop, Midwintermarathon en Achtkastelenloop waren heerlijk om samen te lopen.

“Wat het trainen voor hem extra leuk maakt is het sociale contact. Je loopt steeds even met een ander en je kunt dan heerlijk bijkletsen.”

p 12 januari 2022 bel ik om half acht aan bij Arend Stempher. Ook al iemand die heel lang lid is, veel heeft gedaan voor de club, hij was zelfs één van de oprichters van AV Isala 96, en nog steeds actief is als vrijwilliger, ondanks dat hij allang zelf niet meer hardloopt.

AV ISALA’96

‘Kom eens een keer kieken’. Zo werd Arend bij toen nog RK Dos gehaald door zijn toenmalige buurman. En nu bijna 35 jaar later, is hij er nog steeds bij. Helaas niet meer hardlopend. Daar moest hij na een paar jaar nadat hij bij RK Dos was begonnen weer mee stoppen door een nekhernia. In die begin periode was hij ook plaatsvervangend trainer.

Inmiddels heeft Gerhard zeven marathons gelopen. De laatste was de Jungfrau marathon in Zwitserland, een hele andere dimensie van de marathon met zijn 2000 hoogtemeters. ‘Hier had ik de fitnesstraining goed bij kunnen gebruiken haha’. Het samen lopen en samen naar loopjes toe gaan vindt Gerhard erg gezellig vooral de koffiemomenten na de training in het bos of het biertje na afloop in de kantine! Samen met een aantal loopmaatjes hebben ze in “Coronatijd” de kantine mogen opknappen en er een gezellige plek van gemaakt! Sinds een paar jaar is Gerhard ook actief betrokken bij het wedstrijdsecretariaat. ‘Geweldig om als onderdeel een wedstrijd mee te organiseren. Of er nu 50 of 250 deelnemers zijn het is gewoon genieten om de deelnemers maar ook vrijwilligers in hun kracht te zien. Een mooie herinnering die hem bij blijft is het plan B van Rob Bottenberg toen de Berenloop niet doorging op Terschelling vanwege de wind. ‘Rob stelde voor om naar de Boerenkoolloop in Warmenhuizen te gaan, alsof daar geen wind stond, foi! Een gezellig evenement waarbij ze Cobi, de laatste deelneemster, moesten onthalen haha. Het was erg gezellig in de kantine en de afvaardiging van AV Isala’96 bleef als enige groep over om Cobi te onthalen!’ Het lopen binnen de vereniging geeft Gerhard veel plezier en vreugde en hij hoopt dat hij hier nog lang van mag genieten, samen met de loopmaatjes. Dus wat Gerhard betreft: op naar de volgende 25 jaar AV Isala’96!

Maar niet getreurd, Nico Klappe kon altijd mensen gebruiken. ‘Wil je niks doen bij de vereniging?’, zo begon het. En zo werd Arend jurycoördinator en tevens jurylid. In die tijd had je nog veel mensen nodig bij een wedstrijd. Al gauw trad Arend ook toe in het bestuur. Eerst als algemeen lid en later als secretaris en beheerder van de gebouwen. →

25 JAAR

In die periode was er een dagelijks bestuur met Nico Klappe, Arend en Henk Bremer als penningmeester. De vergaderingen werden toen nog bij Nico thuis gehouden. In de tijd van de gravelbaan, was het nog veel werk om een wedstrijd te organiseren. Er werd al dagen van te voren gestart met het klaarmaken van de baan. In die tijd moesten er nog lijnen getrokken worden. Een mooie tijd samen met Theo van Mierlo en anderen. Na een jaar of acht secretaris vond Arend het wel mooi en heeft hij het stokje overgedragen aan Harm Prins. Daarna is hij nog wel even interim-voorzitter geweest. Nico wilde stoppen, maar er waren geen kandidaten. Na een jaartje interim werd Arend afgelost door Piet ten Klooster. Rond die periode werd ook de oude gravelbaan vervangen door een kunststofbaan. En ook daarbij was Arend één van de actieve mensen. In 2005 is hij gestopt als bestuurslid. Het was mooi geweest, al die nieuwe regels, bij de bond en ook binnen de club zelf, maakten het voor hem minder leuk. Naam: Arend Stempher Geboren: 1948 Lid sinds: 1-7-1987

Als jurylid heeft hij veel verschillende functies gedaan. Voordat je jury werd, moet je eerst een training volgen. Naast een algemene training ook nog losse trainingen, bijvoorbeeld voor de tijd. Het wegschieten van de atleten vond Arend mooi om te doen; de Bevrijdingsloop, de Oudejaarsloop. Prachtig vond hij het! Jurylid bij de technische nummers vond hij wat minder. Op een gegeven moment ging dat fysiek ook niet meer ging en is Arend kantinevrijwilliger geworden. Nog steeds doet hij samen met Theo vaak een kantinedienst en ook als ze geen dienst hebben, zijn ze er vaak samen voor even een bakje koffie. Arend is een echt verengingsmens en vindt het nog altijd eg leuk bij AV Isala’96, de gezelligheid en saamhorigheid die er is vindt hij mooi. Al merkt hij ook dat de toeloop bijvoorbeeld in de kantine wel minder is dan het was. Vroeger was het vaker volle bak. Het hoogtepunt in al die jaren was, naast het plezier in de loopjes waar hij aan mee heeft gedaan, voor Arend de vervanging van de oude gravelbaan door een kunststofbaan. Ook het oprichten van AV Isala’96 vond hij mooi. Die oprichting was nodig omdat het oude RK Dos eigenlijk te groot was geworden en de verschillende onderdelen niet genoeg met elkaar hadden. Een opsplitsing in goede samenspraak. Geen geruzie, gewoon een goed overdachte beslissing. Na al die jaren ziet Arend ook de verjonging van de club. Oud-leden die nu met hun kinderen of kleinkinderen komen. Mooi om te zien dat het van generatie op generatie doorgaat. En over 25 jaar? Tja … dat is nog een eind weg. Eerst maar genieten wat nog kan, wandelen en fietsen samen met zijn vriendin en gezellig biljarten samen met Theo. Kortom, lekker blijven genieten.

“Al merkt hij ook dat de toeloop bijvoorbeeld in de kantine wel minder is dan het was. Vroeger was het vaker volle bak.”

AV ISALA’96

25 JAAR

rjan Palland kennen we als trainer en microfonist. Tevens is hij ook actief binnen het WOC en bij vele activiteiten en wedstrijden is hij daar om te helpen en te ondersteunen. Daarom kan het niet anders dat we ook Erjan vragen naar zijn ‘carrière’ binnen AV Isala’96.

Zo’n 30 jaar geleden is het begonnen, als 4 jarig jongetje liep ik mee met de avondvierdaagse bij (toen nog RK DOS) met mijn tante Gerda Schilder samen met Dennis en Margreet (mijn neef en nicht). Officieel mocht dat niet omdat ik nog geen 6 jaar was maar werd toen nog oogluikend toegelaten. Toen ben ik aangestoken door het atletiek virus. Ik kwam regelmatig op de baan omdat ik hard lopen leuk vond en deed dat dan samen met Dennis en Margreet. Toen ik 6 jaar werd ben ik officieel lid geworden en kreeg les van mijn tante en Hetty bij de C pupillen. Later bij de B pupillen bij Janny en Gerda Westendorp. Als mini/C , B en A1 pupil was ik ook actief als wedstrijdatleet. Toen ik A pupil 1e jaars was viel er tijdens een training een trainer af wegens ziekte en toen moest er op deze groep assistentie komen, ik werd door Gerda Westendorp benaderd of ik wilde assisteren. Na een jaar bij de A pupillen te hebben getraind zochten ze ook vaste trainers op groepen. Via het bestuur kon ik een trainerscursus volgen en werd gediplomeerd jeugdtrainer. Door mijn trainerschap werd het lastig om zelf deel te nemen aan wedstrijden omdat ik meeging met mijn eigen groep. Naast mijn rol als jeugdtrainer heb ik ook diverse cursussen gevolgd, denk hierbij aan jury algemeen, jury tijd (handklok) en microfonist. Binnen de vereniging ben ik ook lid van het W.O.C. deze functie bekleed ik al enkele jaren. Graag zou ik nog een cursus starter willen volgen. Naast al deze functies doe ik nog diverse vrijwilligers werkzaamheden waarvoor ik in 2017 de vrijwilligersprijs van het jaar heb gekregen. In september 2022 ben ik 29 jaar lid van deze prachtige vereniging en ik hoop dit te kunnen vermenigvuldigen.

Naam: Erjan Palland Geboren: 1987 Lid sinds: 1-9-1993

Vrijwilligersavond _______

Culinaire hoogstandjes Om alle vrijwilligers te bedanken voor hun inzet en steun aan onze vereniging wordt er jaarlijks een Vrijwilligersavond georganiseerd onder het motto ‘je kunt vrijwilligers nooit teveel verwennen’. Rudy Schilder over de vrijwilligersavond: ou, dat hebben ze geweten. Zeg zoiets niet aan Ron Bollebakker en Gerda Schilder, want dan gaan ze helemaal los! Ik heb vanaf de zijlijn elk jaar weer met verbazing en bewondering meegekeken hoe deze keukenprins en keukenprinses elkaar stimuleerden om elk jaar weer een royaal, zeg maar gerust een heel royaal 3-gangendiner voor 60 personen te bereiden. En dan bestond elke gang ook nog eens uit 5 verschillende gerechten.

Dit kook-duo was net zo goed op elkaar ingespeeld als Rudolf en Nigella van 24Kitchen: Van tevoren kwamen ze bij elkaar om de menukaart samen te stellen en om een boodschappenlijst te maken en te testen welke wijn het beste past bij de verschillende gerechten. Als medewerkster bij een groothandel voor groente- en fruit deed Gerda de boodschappen: alles vers en verantwoord. Gerda benutte hierbij ook haar connectie met de beste slager van Kampen, die alleen werkt met eerlijk vlees. →

▲ René Hup, toenmalige voorzitter, aan het woord op de vrijwilligersavond

AV ISALA’96

25 JAAR

Als voormalig chef-kok bij restaurant Wientjes was Ron in zijn nopjes dat hij zijn ´beest van een fornuis´ , aangesloten op krachtstroom!, volop kon gebruiken. Gerda vulde Ron aan met haar ongetemde passie voor koken met natuurlijke en biologische ingrediënten. Voor het vele snijwerk van alle groentes en fruit etc. kon je geen beter iemand vinden dan Erjan Palland: hij nam er steeds 2 dagen voor vrij.

Mijn bescheiden bijdrage bestond enkel uit voorproeven en niet in de weg lopen. En wat die Ron en Gerda allemaal gebruikten aan pannen, schalen en gereedschap! Gelukkig dat Ron’s vrouw er steeds was om onophoudelijk direct alles af te wassen en schoon te maken.

In de eerste jaren zei de toenmalige penningmeester dat ze zich strak aan het budget dienden te houden, maar al gauw werd het duidelijk dat dat niet haalbaar was en zei hij: Ga jullie gang maar, want hoe jullie dat allemaal doen voor de vrijwilligers is onbetaalbaar. Kortom: De vrijwilligersavonden van Isala waren, om met Gerda te spreken, een waar feestje!

“Onder het motto: Je kunt vrijwilligers nooit teveel verwennen.”

AV ISALA’96

25 JAAR

Vrijwilligers bedankt voor de afgelopen 25 jaar!

AV ISALA’96

25 JAAR

De grote jubileum Quiz _______

1 Wie was de eerste voorzitter van AV Isala’96? a) Hans Broshuis b) Nico Klappe c) Henk Borgmeijer

Welke atleet van AV Isala’96 deed ooit mee aan het Europese meerkamp voor landenteams? a) Jeroen van Veen b) Jacqueline Rustidge c) Suzanne de Sévrèn Jacquet

In welk jaar werd de kunststof atletiekbaan geopend? a) 1996 b) 1999 c) 2000

Hoeveel edities zijn er geweest van het hardloopevenement ’32 van Kampen’? a) 10 edities b) 12 edities c) 32 edities

Met welke prijs werd de Onderhoudsploeg van AV Isala’96 recent bekroond? a) Gemeentelijke Vrijwilligersprijs b) Waarderingsprijs c) De best klus award

Welk doel heeft Jeomi Langbeeke voor ogen? a) In actie komen op de Paralympische spelen 2024 b) Aanmoedigingsprijs winnen c) In actie komen het NK 2022

Wat was de naam van de Bevrijdingsloop, toen deze nog in het stadspark van Kampen gehouden werd? a) Stadsparkrun b) Wimpelloop c) Vrijheidsloop

AV ISALA’96

25 JAAR

Uit welk jaar stamt het oudste Kamper record dat nu nog in de boeken staat? a) 1955 b) 1995 c) 1996

Welk clubrecord wordt naar alle waarschijnlijkheid nooit meer verbroken? a) Discuswerpen jongens B b) Kogelstoten meisjes C c) Speerwerpen meisjes C

Wie heeft het meeste clubrecords op zijn of haar naam staan? a) Anneloes de Roo b) Tinny Hellendoorn c) Jeroen van Veen

Scan & Check De antwoorden van de Quiz

AV ISALA’96

25 JAAR

Samen AV Isala’96

al 25 jaar AV ISALA’96

25 JAAR