ΤΟΥ ΓΙΟΦΥΡΙΟΥ ΤΗΣ ΆΡΤΑΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣΠΛΑΓΙΟΤΙΤΛΟΙ 1η ενότητα: (στ.1-13) Το δράµααδιέξοδοη επιταγή της µοίρας
η
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΛΟΚΗΣ
2 ενότητα: (στ. 14-32)
Πρόσκλησηάφιξη της λυγερήςψάξιµο του δαχτυλιδιού
Η αιτία του δράµατος:το επαναληπτικό αναίτιο γκρέµισµα του γεφυριού τη νύχτα Η λύση: το πουλί µεταφέρει το χρησµό/ επιταγή της µοίρας που θα άρει το αδιέξοδο/θα προωθήσει την εξέλιξη και θα προκαλέσει ...
νέο πρόβληµα, το τραγικό δίληµµα του πρωτοµάστορα επιτάχυνση εξέλιξης, άµεση υλοποίηση απόφασης πρωτοµάστορα παραποιηµένο από το πουλί το µήνυµα φτάνει στη λυγερή προκειµένου να επισπευθεί η εκτέλεση της εντολής της µοίρας το ψέµα των εργατών και η προθυµία-αγάπη της λυγερής αναγκαία στοιχεία εξέλιξης της πλοκής
ΜΑΓΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟΜΥΘΟΙ/ΘΡΥΛΟΙ
ΘΕΜΑΤΑ
Για µεγάλα έργα απαιτούνται µεγάλες θυσίες Η θυσία της ατοµικής ευτυχίας για την ωφέλειαευτυχία του συνόλου Κάθε κτίσµα/έργο απαιτεί συνδυασµό Νου/Σοφίας(πρωτο µάστορας) και γυναικείας Αγάπης/ δεκτικότητας/ ευαισθησίας Το αίσθηµα ευθύνης του πρωτοµάστορα, η πρόταξη του κοινωνικού καθήκοντος απέναντι στο προσωπικό – συναισθηµατικό Το ψέµα-δόλος στην υπηρεσία ενός µεγάλου σκοπού
Το γκρέµισµα του γεφυριού τη νύχτα, χρόνο δράσης µαγικών υποχθόνιων δυνάµεων Το πουλί µε ανθρώπινη λαλιά αγγελιοφόροςσυµβουλάτορας, «από µηχανής θεός» Το στοίχειωµα: θεµελίωση αρχιτεκτονικών έργων µε θάνατο ζωντανού(ζώου, ανθρώπου) Θυσία της Ιφιγένειας, θυσία του Αβραάµ Το δαχτυλίδι-βέρα ως σύµβολο δέσµευσης, αµοιβαίας υπόσχεσης πίστης και αγάπης, αλλά και εξάρτησης, εξουσίας, τιµής Π. ∆ιαθήκη, Μύθος του Ασώτου: δαχτυλίδι στο δεξί χέρι του µετανοηµένου γιου, ένδειξη αποδοχής του από τον πατέρα ως ελεύθερου και όχι δούλου
ΠΡΟΣΩΠΑΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
Μάστοροι και µαθητάδες θρηνούν για το χαµένο κόπο τους Απόγνωση γιατί το πρόβληµα είναι πέρα από τις δυνάµεις τους
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΕΧΝΙΚΗΣ
Υπερβολή(στ1: έµφαση στο µέγεθος-σπουδαιότητα του έργου) -αριθµοί
πολλαπλάσια του 3 Προσωποποίηση, παροµοίωση(στ.8) Σχήµα άρσης και θέσης (στ.8-9: έµφαση στην ανθρώπινη λαλιά πουλιού, 11-12: έµφαση στην επιλογή του θύµατος)
∆ραµατικός ενεστώτας, διάλογος(ζωηρό, δραµατικό ύφος)
Τραγικό δίληµµα πρωτοµάστορα, σύγκρουση αγάπηςκαθήκοντος, συµπόνια, ελπίδα, προσπάθεια αναβολής κακού Κορύφωση τραγικότητας, οδύνη, θλίψη, βαρυθυµία, πιεστική η ευθύνη, όταν ανυποψίαστη και πρόσχαρη στέκεται µπροστά του η λυγερή Ανησυχεί για την κακή διάθεση του άντρα της, πρόθυµη, καλοσυνάτη, τρυφερή
Ασύνδετα σχήµατα
Υπερβολή (στ. 14) Επανάληψη, (στ. 1617,19-20, 29, 31) Πρωθύστερο(στ. 16) Αντίθεση (στ. 16-17, 19-
20): αργά, γοργά)
Παρήχηση ρ, γ (1617,19-20)
Μεταφορά(στ. 22) Τραγική ειρωνεία(στ.24-25) Αντίθεση (πρόσχαρο ύφος της λυγερής µε τη διάθεση που επικρατεί) Υπερβολή (στ.32) ∆ιάλογος ∆ραµατικός ενεστώτας Ασύνδετα σχήµατα