Lectori Salutem, Het thema ‘Ode aan de vrouw’ is natuurlijk bedacht door de mannelijke aanwezigheid tijdens de redactievergadering. Vrouwen worden de hemel in geprezen met dit nummer, en voor de mannen is het smullen. Iedereen tevreden. Maar ook ik zou het makkelijker vinden om een ode aan de vrouw te schrijven dan één aan de man. Ik vond laatst, per toeval, een boek in de bibliotheek: het heette ‘Vrouwen zijn leuker ’. En zo is dat. In het boek werd beschreven dat het helemaal niet vreemd is om vrouwen boven mannen te stellen, ook als je zelf een heteroseksuele vrouw bent. Wij vrouwen zijn over het algemeen meer elegant. We zijn meer verfijnd. We kijken graag naar andere vrouwen, we zien hoeveel ze aan hun uiterlijk hebben besteed die ochtend, iets wat mannen niet opvalt. We leven mee met dat meisje dat een puistje heeft op haar kin, terwijl ze vandaag haar eerste date heeft. We weten dat de jongen het puistje niet zal zien, maar we weten ook dat zij zich er druk om maakt. Zonder met elkaar te praten, kunnen we elkaar begrijpen. Eens in de zoveel tijd heb ik een fase waarin ik doorsla: ik keer me tegen alle mannen, ik krijg een hekel aan de jongens in mijn klas, leraren, mijn vader, en ik verbeter alle vriendschappen met vriendinnen. Het is misschien te vergelijken met hoe de meeste meisjes zich voelen als ze ongesteld zijn, maar bij mij is het een fase die wat langer aanhoudt. Het begint soms nadat ik ben afgeknapt op het gedrag van een man, maar soms ook zonder enige reden. ‘Wat heb ik hier
nog te zoeken?’ denk ik dan, ‘meisjes zijn gewoon veel leuker.’ Toch lukt het me niet verliefd te worden op een meisje, en na een maand of twee is de fase weer over. In de zomer ging ik op vakantie met een aantal redactieleden van de schoolkrant. We waren een hechte vriendengroep geworden, daarom vroeg ik of ze mee gingen naar de boerderij van mijn oom en tante in Frankrijk. Er zijn daar heuvels, koeien, bouwvallige kastelen, maar geen mensen. Al snel werden de verschillen tussen mannen en vrouwen benadrukt. We konden geen kant op, we moesten het maar doen met elkaar. De meisjes stonden de hele dag in de keuken. We bakten taarten, we praatten en praatten en praatten. De jongens waren in de tuin te vinden. Ze hakten hout, reden over het erf met de tractor, en zeiden vrij weinig tegen elkaar. ’s Avonds wilden ze bier. En voetballen. Op school hadden we het altijd goed met elkaar kunnen vinden, maar op de boerderij konden we elkaar vaak niet uitstaan. De discussies bij het avondeten liepen hoog op en op de bonte avond maakten we elkaar belachelijk. Deze vakantie was voor mij een van de eerste bevestigingen dat vrouwen écht leuker zijn. Met trots presenteer ik u deze Iris Tacheia. Gina
IRIS TACHEIA FEBRUARI 2013
3