Σπέρμα Αβραάμ - Δανιήλ Ι. Σαχάς - Εκδόσεις Ιωλκός

Δ ΑΝΙΗΛ Ι . Σ ΑΧΑΣ

Δι­α­θή­κη σφρα­γι­σμέ­νη στή σάρ­κα. Ἡ Δι­α­θή­κη αὐ­τή «ὑ­πο­γρά­φτη­κε» καί μέ ἕ­να κα­τα­πλη­κτι­κό, δι­α­κρι­τό, τρό­πο: τήν πε­ρι­το­μή! Ὁ Ἀ­βρα­άμ, ἤ­δη σέ ἡ­λι­κί­α ἐ­νήν­τα ἐν­νέ­α ἐ­τῶν (Γέν. 17:1)24, κα­θώς καί ὅ­λα τά ἄρ­ρε­να μέ­λη τῆς εὐ­ρύ­τε­ρης οἰ­κο­γέ­νειάς του, συμ­πε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων καί τῶν ὑ­πη­ρε­τῶν τους, ὑ­πο­βλή­θη­καν στήν ἐ­πί­πο­νη αὐ­τή ἐ­πέμ­βα­ση25. Ἀ­πό τό­τε ὅ­λα τά ἄρ­ρε­να μέ­λη τῆς Ἑ­βρα­ϊ­κῆς κοι­νό­τη­τας, ἀ­πό τήν ὄ­γδο­η ἡ­μέ­ρα τῆς γέν­νη­σης τοῦ παι­διοῦ, ὑ­πο­βάλ­λον­ται στήν πε­ρι­το­μή. Ἡ πε­ρι­το­μή εἶ­ναι ἡ τε­λε­τή ὑ­πο­δο­χῆς τοῦ ἄρ­ ρε­νος «στήν οἰ­κο­γέ­νεια τοῦ Ἀ­βρα­άμ»26. Μέ τή ρο­ή τοῦ αἵ­μα­τος27 καί τήν αὐ­το-θυ­σι­α­στι­κή αὐ­τή ἐγ­χει­ρη­τι­κή πρά­ξη τῆς ἀ­φαί­ρε­σης τῆς ἐ­πι­δερ­μί­δας ἀ­πό τό πέ­ος ἐ­πι­σφρα­γί­ζε­ται, κα­τά τόν πιό προ­σω­πι­κό καί δρα­μα­τι­κό τρό­ πο, στήν ἴ­δια τή σάρ­κα τοῦ ἀν­θρώ­που καί μά­λι­στα στό γεν­νη­τι­κό ὄρ­γα­νο τῆς δι­αι­ώ­νι­σης τοῦ ἀν­θρώ­πι­νου εἴ­δους, ἡ προ­σω­πι­κή δέ­σμευ­ση τοῦ ἀ­τό­μου πρός τή Δι­α­θή­κη τήν ὁ­ποί­αν ἔ­χει συ­νά­ψει μέ τό Θε­ό! Ἡ ἀ­πό­λυ­τη ὑ­πο­τα­γή τοῦ Ἀ­βρα­άμ στό θέ­λη­μα τοῦ Θε­οῦ δο­κι­μά­ζε­ται γιά 24. Δέν εἴ­μα­στε βέ­βαι­οι ἄν οἱ με­γά­λοι καί ὑ­περ­βο­λι­κοί ἀ­ριθ­μοί τῆς Ἰ­ου­δα­ϊ­κῆς Γρα­φῆς ἀν­ τι­στοι­χοῦν μέ τούς ἀ­ριθ­μούς τούς ὁ­ποί­ους χρη­σι­μο­ποι­οῦ­με ἐ­μεῖς σή­με­ρα.

25. Ἡ πε­ρι­το­μή φαί­νε­ται νά ἦ­ταν γνω­στή ἀ­νά­με­σα καί σέ ἄλ­λους λα­ούς τῆς ἐ­πο­χῆς. Οἱ λό­γοι πού τήν ἐ­πέ­βα­λαν ἦ­σαν πολ­λοί: σέ ἐ­πο­χές εὐ­ρέ­ων με­τα­κι­νή­σε­ων πλη­θυ­σμῶν, λό­ γοι ὑ­γι­ει­νῆς καί κα­θα­ρό­τη­τας τῆς φυ­λῆς· λό­γοι ταυ­τό­τη­τας καί δι­ά­κρι­σης ἀ­πό ἄλ­λους λα­ούς· λό­γοι θρη­σκευ­τι­κοί ὡς ἔκ­φρα­ση ὑ­πο­τα­γῆς καί ἀ­πό­δει­ξη αὐ­το­θυ­σί­ας, κ.ἄ. Στήν πε­ρί­πτω­ση τῶν Ἰ­ου­δαί­ων φαί­νε­ται νά συν­τρέ­χουν ὅ­λοι αὐ­τοί οἱ λό­γοι.

26. Οἱ Μου­σουλ­μά­νοι ὑ­πο­βάλ­λουν καί αὐ­τοί τούς ἄρ­ρε­νες σέ πε­ρι­το­μή ἀ­να­βι­ώ­νον­τας τή θρη­σκεί­α, ἤ «τόν τρό­πο συμ­πε­ρι­φο­ρᾶς τοῦ Ἀ­βρα­άμ» (d­in I­b­r­a­h­im), τόν ὁ­ποῖ­ον τι­μοῦν ὡς τό κα­τε­ξο­χήν πρό­τυ­πο ὑ­πο­τα­γῆς (i­s­l­ām).

27. Κα­τά τήν ἀρ­χαί­α πρά­ξη τῶν Με­σο­πο­τα­μί­ων ἡ συμ­φω­νί­α με­τα­ξύ δύ­ο συμ­βαλ­λό­με­νων με­ρῶν σφρα­γι­ζό­ταν μέ τή δη­μό­σια σφα­γή ἑ­νός ζώ­ου σέ δύ­ο μέ­ρη, ἀ­πό τό κε­φά­λι πρός τήν οὐ­ρά, ἀ­νά­με­σα στά ὁ­ποῖ­α περ­νοῦ­σαν οἱ συμ­βαλλόμενοι. Ἡ δρα­μα­τι­κή αὐ­τή πρά­ξη ἀ­πο­τε­λοῦ­σε τρό­πο ἀ­νά­λυ­ψης εὐ­θυ­νῶν καί ὑ­πό­σχε­ση τή­ρη­σης τῶν ὅ­ρων τῆς συμ­φω­νί­ας. Ἡ ἀ­θέ­τη­ση τῆς συμ­φω­νί­ας θά ἀν­τι­στοι­χοῦ­σε μέ θά­να­το γιά τόν ἀ­θε­τοῦν­τα, ὅ­πως συμ­βο­ λί­ζει ἡ ρύ­ση τοῦ αἵ­μα­τος. Μί­α τέ­τοι­α φρι­κτή καί ἀ­πρό­σω­πη «ὑ­πο­γρα­φή» παίρ­νει τώ­ρα σέ μιά πιό ἐ­ξε­λιγ­μέ­νη φά­ση τῆς ἱ­στο­ρί­ας τή μορ­φή προ­σω­πι­κῆς δέ­σμευ­σης, θυ­σί­ας καί μαρ­τυ­ρί­ας. Ἴ­σως στό ση­μεῖ­ο αὐ­τό νά ἀρ­χί­ζει νά κα­τα­λα­βαί­νει κάποιος κα­λύ­τε­ρα τό νό­η­μα τῶν λέ­ξε­ων τοῦ Ἰ­ου­δα­ϊ­κοῦ ὄ­χλου πρός τόν Πι­λά­το: «τὸ αἷ­μα αὐ­τοῦ ἐ­φ’ ἡ­μᾶς καὶ ἐ­πὶ τὰ τέ­κνα ἡ­μῶν» (Ματ. 27:25)! Εἶ­ναι ἐν­δι­α­φέ­ρον ὅ­τι ἡ φρά­ση αὐ­τή βρί­σκε­ται μό­νο στό εὐ­αγ­γέ­λιο τοῦ Ματ­θαί­ου, ὁ ὁ­ποῖ­ος τό ἔ­γρα­ψε ἀ­πευ­θυ­νό­με­νος πρός τούς ἀ­πό τοῦ Ἰ­ου­δα­ϊ­σμοῦ προ­ση­λύ­τους, οἱ ὁ­ποῖ­οι καί θά μπο­ροῦ­σαν νά κα­τα­λά­βουν κα­λύ­τε­ρα τό ὑ­πο­νοού­με­νο τῶν λέ­ξε­ων! Βλέ­πε καί κε­φά­λαι­ο 7.

56