ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΟΥΤΗΣ
μείο. Δε γνώριζε για την ιδιαίτερη τοξικότητα του δηλητηρίου του συγκεκριμένου φιδιού, ούτε κατάλαβε πως σε μερικά λεπτά ο πατέρας του είχε καταλήξει. Οδηγούσε σαν τρελός και σε μια στροφή έχασε τον έλεγχο και έπεσε με το τζιπ κάτω από έναν αμμόλοφο, από ύψος τριών μέτρων. Το ευτύχημα στην ατυχία του ήταν πως το περιστατικό συνέβη πάνω στον εθνικό δρόμο, οπότε το αντιλήφθηκαν κάποιοι περαστικοί, που έσπευσαν κοντά τους. Όταν συνήλθε, ήταν ξαπλωμένος σ’ ένα κρεβάτι νοσοκομείου, με τον κύριο Νικήτα στο προσκέφαλό του, τυλιγμένος με επιδέσμους στο αριστερό χέρι και πόδι, χωρίς όμως να θυμάται τι είχε γίνει. Αμέσως αναζήτησε τον πατέρα του, που, όπως του είπαν, νοσηλευόταν σε άλλη πτέρυγα του νοσοκομείου· πολύ γρήγορα όμως του αποκάλυψαν την αλήθεια για τον τραγικό θάνατο του Νικόλαου. Τις τυπικές διαδικασίες για την επιστροφή στην Αθήνα ανέλαβε ο Νικήτας, ο οποίος δεν μπορούσε να χωνέψει πώς μπήκε η μαύρη μάμπα στο αντίσκηνο και πώς αυτό βρέθηκε σκισμένο. »Ποιος άραγε να ήθελε το θάνατό τους; Ορκίστηκε να ψάξει και να μάθει, αν και σ’ αυτές τις περιπτώσεις η “ομερτά” των μαύρων είναι απαραβίαστη, ιδιαίτερα αν αφορά σε λευκούς. Φυσικά οι έρευνες της αστυνομίας δεν απέδωσαν καρπούς, αφού έκλεισαν την υπόθεση με το χαρακτηρισμό “ατύχημα”. Ωστόσο, οι έρευνες του Νικήτα, χάρη στις γνωριμίες και 54