ΜΟΙΡΑΙΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ
πόσο ενδιαφέρον έχει αυτή η ιστορία» και συνέχισε την εξιστόρηση των γεγονότων. «Η 30ή Ιουνίου εκείνου του έτους ήταν η πιο συγκλονιστική στιγμή στην ιστορία του ορυχείου. Ένας εργάτης, καθώς φτυάριζε τα αμμοχάλικα για να ελευθερώσει το πέρασμα μιας στοάς, παρατήρησε στο φτυάρι του ένα τεράστιων διαστάσεων διαμάντι. Το πήρε με κάθε μυστικότητα και το έκρυψε σε μια γωνιά της γαλαρίας, για να το παραδώσει τελικά στο Νικόλαο, που του είχε ιδιαίτερη συμπάθεια και εμπιστοσύνη, αφού διατηρούσαν και οικογενειακές σχέσεις· πήγαινε τις Κυριακές στο σπίτι του, έπαιζε με τα παιδιά του, που τα αγαπούσε και κάθε φορά τούς πήγαινε διάφορα δωράκια και παιχνίδια. Μάλιστα ο Νικόλαος έκανε καλή παρέα και με την αδελφή του, μια χαριτωμένη μιγάδα σαν γαζέλα, με την οποία πολλές φορές έκαναν ρομαντικούς περιπάτους σ’ ένα μεγάλο πάρκο της πόλης, άλλοτε συντροφιά με τα μικρά κι άλλοτε μόνοι τους. Ο Νικόλαος, βλέποντας το τεράστιο διαμάντι, αρχικά ξαφνιάστηκε· πρώτη φορά στη ζωή του έβλεπε τόσο μεγάλο διαμάντι. Συμβούλεψε το φίλο του να μη μιλήσει σε κανέναν κι εκείνος θα φρόντιζε για τα περαιτέρω. Τελικά το διαμάντι παραδόθηκε στα χέρια του διευθυντή του ορυχείου από το Νικόλαο, ο οποίος βέβαια παρέλειψε ν’ αναφέρει την ιστορία με τον εργάτη που το βρήκε. Φυσικά εκτιμήθηκε ιδιαίτερα η εντιμότητα του Νι25