«Het zal toch Meïr geweest zijn.» Ze ging naar de kelder en haalde daar het hoofd van de golem. De klei was nog steeds lauw maar de ogen bleven gesloten, alsof de golem niet dood was maar enkel in een diepe slaap. Ze keek onder de neus, zou het dan toch de vingerafdruk van Meïr geweest zijn? Ze wikkelde het hoofd in een doek en samen met de rabbijn ging ze op weg naar mijn huis. Mijn vader opende de deur. Ik was in mijn kamer aan het lezen, mijn moeder leidde de bezoekers erheen. Ik had de kaarsen al aangestoken, was aan het lezen. Met tegenzin legde ik het boek opzij. De vrouw haalde het ingepakte hoofd tevoorschijn. «Meïr, weet je wat dit is?» vroeg ze me. «Een kleien hoofd.» zei ik. «Het hoofd van de golem!» sprak de rabbijn. «Hij slaapt, maar we zouden graag willen dat je ons je wijsvinger toont.» «En als ik dat niet doe?» «Dan doe je dat niet maar dan weten we genoeg.» antwoordde de rabbijn me. Ik strekte mijn arm uit maar merkte opeens de kaars op mijn bureau op. In een vloeiende beweging gooide ik ze op de grond, waar het vuur vlijtig heen en weer begon te graaien. De vrouw stampte met haar voeten, de rabbijn keek ernaar. «Weten jullie nu genoeg?» riep ik. De vlammen groeiden en de vrouw probeerde om ze hun lucht te ontnemen met de doek van het hoofd, maar het werkte niet. «GOD!» riep ik. «Nu is het tijd om te kijken. Ik heb me altijd goed gedragen en kreeg daar niet het goede voor. Nu ik Uw aandacht heb, wil ik U vragen om die verwachtingen in te lossen. Redt mij. Schenk mij een goede vrouw en mooie kinderen. Ik heb dit nog te goed van U!» De vrouw gooide het hoofd van de golem op de grond waar het in vele stukken brak. Ze liep samen met de rabbijn de kamer uit, het huis uit. Mijn vader, mijn moeder waren verward, ze roken de brand maar werden tegengehouden. «Laat hem!» riepen ze naar mijn ouders. «De duivel is in hem geschoten.» Het vuur werd warm en ik ging op mijn bed staan. In de vage verte zag ik mijn bureau in lichterlaaie staan. Mijn boeken, mijn trouwe minnaressen, ze werden helemaal zwart verteerd. Het gebroken hoofd van de golem was al verdwenen in rook, vlammen en as.
36