‘Bij INEOS ondernemen we met passie en betrokkenheid. We zijn ambitieus en dagen mensen uit hun remmen te lossen en hun ware potentieel te ontdekken. Deze filosofie bracht ons 25 jaar geleden samen en het vormt het fundament dat ons tijdens onze groei en diversifiëring samenhield. Op 5 mei 1998 had niemand kunnen voorspellen waar we vandaag zouden staan.’
Sir Jim Ratcliffe, Stichter en voorzitter van INEOS
Het schijnbaar onmogelijke mogelijk maken. Dat is wat INEOS al 25 jaar doet. In 1998 kwamen we in Zwijndrecht op het toneel als nieuwe speler in een gevestigde sector door de overname van een chemiebedrijf met een omzet van 400 miljoen dollar.
Vandaag zijn we uitgegroeid tot een industrieel conglomeraat met een omzet van 65 miljard dollar. We zijn actief in chemie, automotive, sport, mode en hygiëne. Ons succes? Dat is dankzij onze medewerkers. Zij staan open voor verandering en ze zijn nooit tevreden met ‘nee’ of ‘dat is niet mogelijk’.
Sinds onze oprichting hebben we gedurfde stappen gezet. Zoals de overname van Innovene in 2005, een bedrijf dat toen een drievoud van onze omzet draaide. Of de virtuele pijplijn die we tussen de VS en Europa bouwden om gas naar ons continent te brengen. Van terminals aanleggen tot schepen ombouwen om het gas te transporteren: het was een huzarenstukje dat we in amper twee jaar tijd klaarden.
Denk ook aan de miljardeninvestering Project ONE, waarmee we in Antwerpen een geavanceerde kraker bouwen die met ruime voorsprong de laagste CO2-afdruk van alle Europese krakers heeft. Als privaat bedrijf zijn wij in staat om zulke ambitieuze - en misschien wel eigenwijzeinvesteringen te doen, zonder ons te laten leiden door de grillen van de beurs.
Bij INEOS blijven we liever weg van ‘corporate talk’ en het formuleren van vage doelstellingen. In plaats
van dure woorden te gebruiken, zeggen we liever wat we doen en gedaan hebben.
Stap voor stap groeien we en passen we ons aan aan de wereld en de opportuniteiten om ons heen. Met aandacht voor duurzaamheid. We ontwikkelen beter recycleerbare polymeren, werken aan waterstoftechnologie en CO2-captatie. Dat alles doen we met aandacht voor demografische verschuivingen, waarbij we naast onze bestaande activiteiten in de VS en Europa steeds meer voet aan de grond krijgen in Aziatische groeimarkten.
Binnen INEOS heerst een bedrijfscultuur die veel weg heeft van een 25-jaar jonge start-up. Onze organisatie wordt gerund als een geheel van aparte ondernemingen, waarbij elk bedrijfsonderdeel als een eigen entiteit wordt beheerd. Onze hiërarchie is uitermate vlak, zonder dat er een centraal corporate hoofdkantoor tussenzit. Dat maakt de lijnen tussen de vloer en de top zeer kort zodat er snel beslist kan worden.
Dankzij deze aanpak krijgen onze medewerkers veel verantwoordelijkheid en blijven ze betrokken bij de boeiende weg die we samen afleggen. Terugkijkend op de afgelopen 25 jaar, zijn we enorm trots op wat we samen hebben bereikt met INEOS. We hebben het schijnbaar onmogelijke mogelijk gemaakt en zijn vastberaden om dat te blijven doen. Met doorzetting en toewijding. En met een gezonde dosis humor.
Op naar de volgende 25 jaar INEOS!
we vandaag zouden
V.U.: Nathalie Meert Nieuwe Weg 1, 2070 Zwijndrecht
In de Antwerpse haven bouwt INEOS aan Project ONE, een nieuwe ethaankraker. Het chemiebedrijf heeft daar 4 miljard euro voor veil. Die investering is niet alleen de grootste in de sector sinds een kwarteeuw, ze staat ook symbool voor het geloof in de Europese petrochemie.
‘Twintig jaar geleden was Europa goed voor 27 procent van de wereldwijde investeringen in de petrochemische industrie. Vandaag is dat 12 procent. Veel investeringen zijn verschoven naar andere regio’s, met name China.’ John McNally, CEO van Project ONE, windt er geen doekjes om. ‘Om de toekomst van de petrochemie veilig te stellen, heb je investeringen nodig. En als je investeert, dan doe je dat in nieuwe technologie.’
Met de investering van zo’n 4 miljard euro toont INEOS dat het gelooft in de toekomst van de petrochemie in Europa en dat het bedrijf het evenwicht met de VS en Azië wil herstellen. In die regio’s werden de voorbije jaren wel nieuwe krakers gebouwd.
‘Het is meer dan twintig jaar geleden dat er in Europa een ethaankraker gebouwd werd’, zegt Ralf Gesthuisen, Process Technology Manager bij INEOS. ‘Anders dan bij bestaande krakers hebben wij in het ontwerp rekening gehouden met de ambitie om naar een nuluitstoot te gaan. In de nieuwe installatie wordt het grootste deel van de warmtebehoefte geleverd door waterstof als brandstof te gebruiken. Dat waterstof ontstaat trouwens als bijproduct van het kraakproces. In combinatie met de excellente energie-efficiëntie van de nieuwe kraker zorgt dat voor een CO2voetafdruk die meer dan twee keer lager is dan die van de volgende beste kraker in Europa.’
De beslissing waar INEOS deze giga-investering zou doen, is niet over één nacht ijs gegaan. ‘Onze grondstoffen voeren we aan per schip. Daarvoor hebben we een diepe haven nodig. Waarom de haven van Antwerpen? We hebben er toegang tot pijpleidingnetwerken die door heel NoordwestEuropa lopen. Die zijn essentieel om onze producten bij onze klanten te krijgen.’
Een tweede reden is van historische aard. In België ligt de bakermat van INEOS. ‘We hebben hier een grote aanwezigheid’, benadrukt McNally. ‘Bovendien weten we hoe we hier zaken kunnen doen. We hebben goede relaties
↖ PROJECT ONE - ETHAANKRAKER
Prestatie stoomkraken ton CO2/ton product (HVC)
Benchmarkwaarde (2021-2025) bepaald door 10 procent beste presteerders
Door de nieuwste technologie in te zetten en de keuze voor ethaan als grondstof, heeft de ethaankraker van INEOS met ruime voorsprong de laagste koolstofvoetafdruk van alle stoomkrakers in Europa. Project ONE zal ethyleen produceren met een koolstofvoetafdruk van slechts 0,29 ton CO2-eq per ton eindproduct. Dat is minder dan de helft van de 10% best presterende installaties of de benchmark van vandaag (0,69 ton CO2 per ton product).
‘Twintig jaar geleden was Europa goed voor 27 procent van de wereldwijde investeringen in de petrochemische industrie. Vandaag is dat 12 procent. Veel investeringen zijn verschoven naar andere regio’s, met name China.’
met de havengemeenschap. Toen alle financiële berekeningen klopten, voelde het dan ook aan als een goede beslissing.’
Project ONE produceert in hoofdzaak ethyleen en propyleen, dé basisgrondstoffen voor de petrochemische industrie. ‘Je vindt ze terug in alle toepassingen die je maar kunt bedenken’, weet Gesthuisen. ‘Het zijn de bouwstenen voor allerlei duurzame, levensnoodzakelijke toepassingen: denk aan lichtgewichtmaterialen voor auto’s, smeermiddelen voor windturbines, ontsmettingsmiddelen en kunststof water- en gasleidingen.’
‘Met Project ONE zullen we meer dan 1,5 miljoen ton ethyleen en propyleen per jaar produceren’, aldus Gesthuisen. ‘Daarbij zullen we per ton High Value Chemicals minder dan de helft CO2 uitstoten dan het gemiddelde van de 10 procent beste stoomkrakers in Europa. Zo leggen we de lat qua duurzaamheid ook hoger voor andere spelers in de chemie.’
Een project van die schaal is vaak complex om te financieren. ‘Het businessmodel van deze ethaankraker is vrij onomwonden’, vindt McNally. ‘We weten dat de fabriek winst zal genereren vanaf de dag dat ze in werking treedt in 2026. Ethyleen is een grondstof die in volume meegroeit met het BBP, zo’n 3 tot 4 procent per jaar. De vraag naar onze producten zal nog toenemen als
gevolg van de energietransitie. Ethyleen zit onder andere ook in afdekfolie voor zonnepanelen en in smeermiddelen en harsen voor onderdelen van windturbines.’ Dat zagen ook de 21 financiële instellingen die hun schouders onder de financiering hebben gezet. ‘We hebben 3,5 miljard opgehaald bij al die banken. Dat doe je niet zonder een solide businessplan.’
Een flink deel van de investering zal Antwerpen en de rest van Vlaanderen rechtstreeks ten goede komen. ‘We kondigden net een contract aan met lokale civiele bedrijven ter waarde van 100 miljoen euro om fase twee van de werken aan te vatten’, aldus Gesthuisen. ‘Op korte termijn start de aanleg van ondergrondse leidingen, elektriciteitsinstallaties en verharde wegen.’
De nieuwe installatie levert ook extra jobs op. ‘We hebben 450 hooggekwalificeerde medewerkers nodig, die we lokaal zoeken. Daarnaast creëren onze activiteiten een veelvoud aan indirecte jobs. We zien dat onze fabrieken gemiddeld voor elke directe baan een factor vijf in termen van lokale banen creëren. Met 450 directe jobs kom je al gauw aan 2.500 andere banen’, zegt Gesthuisen.
Strikte vereisten
McNally vat het vergunningstraject als volgt samen: ‘uiterst moeizaam’. ‘De aanvraag werd 2 jaar lang voorbereid door erkende MER- en veiligheidsexperten, ervaren ingenieurs en architecten. Het project-MER is meer dan 1.000
pagina’s lang en werd door alle bevoegde adviserende instanties gunstig geadviseerd. Er werd een passende beoordeling afgeleverd. Op basis daarvan werd ons een uitvoerbare vergunning verleend die een jaar later (deze zomer) door de rechtbank in beroep werd vernietigd. De rechtsonzekerheid voor investeringen in Vlaanderen is onaanvaardbaar. Europa verspeelt zo haar kansen op vernieuwing en jaagt investeerders weg naar regio’s waar veel minder strenge milieuvoorwaarden gelden. Dat is een lose-lose situatie: én voor de lokale welvaart én voor het klimaat. Doorzettingsvermogen is echter eigen aan het DNA van INEOS en we werken momenteel aan een oplossing.’
We moeten investeren in nieuwe technologie, vindt McNally. ‘En de technologie moet voortdurend worden uitgedaagd: wat kunnen we beter doen, hoe kunnen we het op een andere manier doen? Maar als je niets bouwt, kun je ook niets bereiken. Dan zit je gewoon met vijftig jaar oude fabrieken die morgen dezelfde voetafdruk hebben als vijftig jaar geleden.’
Zal de nieuwe kraker in Antwerpen de enige zijn, of zitten er nog andere in de pijplijn? ‘Zeg nooit nooit’, grijnst McNally. ‘Ik was niet enthousiast toen Jim Ratcliffe erop stond om dit ‘Project ONE’ te noemen. Ik vond het een zeer onsexy naam. Maar een project één impliceert natuurlijk dat er ook een project twee kan volgen. Maar eerst deze kraker opleveren!’ Er wordt gemikt op 2026 als startjaar voor de exploitatie, de bouw zal in totaal ongeveer vier jaar in beslag nemen.
‘Anders dan bij bestaande krakers hebben wij in het ontwerp van Project ONE rekening gehouden met de ambitie om naar een nuluitstoot te gaan.’
Ralf Gesthuisen, Process Technology Manager bij INEOS© Studio Dann
Project ONE is met 4 miljard euro een van de grootste investeringen van INEOS. Voor Flanders Investment & Trade (FIT) is het zelfs de grootste investering die het agentschap ooit begeleidde, wat betreft investeringsbedrag.
Flanders Investment & Trade bekroonde Project ONE in 2020 met de Exceptional Investment of the Year Trophy. ‘Omdat het toont dat er in Vlaanderen nog in grootschalige industriële projecten geïnvesteerd kan worden’, zegt Joy Donné, CEO van FIT. ‘Dit project zet de toon voor toekomstige investeringen op het vlak van emissies en milieunormen. De ethaankraker van INEOS is een van de meest efficiënte investeringen in zijn soort wereldwijd en voldoet aan strenge Europese normen en regels.’
‘INEOS streeft ernaar om de kraker binnen de tien jaar na de opstart, gepland in 2026, CO2-neutraal te laten zijn. Dat maakt van Project ONE een trendsetter die de lat hoger legt voor alle andere krakers in Europa. Een belangrijke voorwaarde voor die klimaatneutraliteit is dat er voldoende klimaatvriendelijke waterstof beschikbaar is die ook economisch interessant is. Vandaag is dat nog niet het geval. Maar met Project ONE creëert INEOS een marktvraag voor duurzame waterstof en zwengelt het bedrijf de energietransitie aan.’
Sinds twee jaar zet de chemiesector in op duaal lesgeven. Daarbij combineren werknemers uit de sector hun job met deeltijds lesgeven in het onderwijs.
Zo kunnen ze hun waardevolle praktijkervaring doorgeven, meer meisjes en jongens warm maken voor wetenschappelijke en technische beroepen en het lerarentekort helpen te verzachten. INEOSmedewerkers Dimitri Lenaerts en Sari Walscharts vertellen waarom ook zij voor de klas staan.
Lenaerts is Production Engineer bij INEOS Oxide in Zwijndrecht en al tien jaar actief in de chemiesector. Voor hem is de lesopdracht een mooie gelegenheid om zijn ervaring door te geven aan jongeren. ‘Elke woensdag sta ik voor de klas en geef ik het vak labo-automatisatie. Als scholier vroeg ik me wel eens af wat het nut van bepaalde leerstof was. Vandaag begrijp ik dat maar al te goed en die inzichten deel ik graag met mijn leerlingen.’
Walscharts werkt als proces-ingenieur bij INEOS Inovyn in Zandvliet. Zij is een van de STEMfluencers die jongeren wil inspireren voor techniek en wetenschap. ‘Ik wil hen met mijn gastles en interactieve proefjes laten zien dat chemie geen mysterieuze zaak is, maar in heel veel dingen zit die we elke dag tegenkomen.’
Het contact met studenten is de hoofdreden waarom Lenaerts het lesgeven zo fijn vindt. ‘Het is een leuke afwisseling met mijn job en lesgeven daagt je uit. Je moet de materie zelf heel goed kennen voordat je anderen iets kunt aanleren. In mijn job ben ik er vooral op gefocust om alles zo efficiënt mogelijk en foutloos te doen. In de klas moet je het durven omdraaien en de leerlingen
fouten laten maken. Vaak is dat de les die het sterkst blijft hangen.’
Walscharts is dan wel STEMfluencer, een rolmodel vindt ze zichzelf niet. Al gelooft ze wel dat het impact heeft om als vrouw uit de sector voor de klas te staan. ‘Ik vind het fijn om op het einde van mijn les te horen dat ook de meisjes openstaan voor een technische opleiding. Zoveel mogelijk jonge mensen enthousiast maken voor chemie, daar doen we het uiteindelijk voor.’
De meeste vragen krijgt ze over de jobinhoud. ‘Operator in de chemie is een heel vage omschrijving en wordt in elk bedrijf anders ingevuld’, weet Lenaerts. ‘Bijna al mijn leerlingen hebben familie die in de chemie werkt. Ze weten vaak dat de arbeidsvoorwaarden aantrekkelijk zijn, maar ik zeg altijd dat dat niet de belangrijkste reden is om voor de sector te kiezen. Ik geef hen vooral concrete tips waarmee ze straks op de werkvloer een streepje voor hebben. Zo kan ik leerlingen motiveren en dat zorgt voor goed gekwalificeerde sollicitanten.’
Ook de scholen zijn erg enthousiast over het systeem. ‘Er zijn te weinig vakleerkrachten en door enkele uren per week voor de klas te staan, helpen we dat tekort te verzachten’, aldus Lenaerts. ‘Ik ben een grote fan van de combinatie lesgeven en in de praktijk werken’, besluit Walscharts. ‘Het is de beste manier om jongeren een goed beeld te geven van wat ze later kunnen doen.’
‘In mijn job ben ik er vooral op gefocust om alles zo efficiënt mogelijk en foutloos te doen. In de klas moet je het durven omdraaien en leerlingen fouten laten maken.’
Dimitri Lenaerts, Production Engineer bij INEOS Oxide
‘Ik wil tonen dat chemie geen mysterieuze zaak is, maar in heel veel dingen zit die we elke dag
Walscharts, Procesingenieur bij INEOS Inovyn
tegenkomen.’
Sari© Christophe Ketels © Christophe Ketels
Voor een chemiegigant als INEOS is R&D van groot belang. Zeker in een wereld waarin duurzaamheid een prioriteit is voor de consument, de samenleving en de wetgever.
‘België speelt binnen INEOS een belangrijke rol in R&D’, zegt Serge Bettonville, R&D Director bij INEOS Olefins & Polymers. ‘Maar we werken in Neder-Over-Heembeek niet alleen voor onze Belgische vestigingen. Onze expertise wordt door de hele groep gewaardeerd.’
‘Dat INEOS in België zo sterk inzet op R&D heeft te maken met de historiek van onze sites, maar ook met de expertise van onze medewerkers, de hoogopgeleide arbeidsmarkt en de excellente onderzoekers en universiteiten waarmee we kunnen samenwerken’, vult Dirk Dompas aan. Hij is Research, Technology & Engineering Manager bij het pvc-producerende INEOS Inovyn in Jemeppesur-Sambre.
De agenda’s van beide onderzoekers worden sterk beïnvloed door de snel evoluerende wetgeving. ‘De resultaten daarvan merkt de consument elke dag. Denk maar aan de vastgebonden dopjes op drankflessen, een gevolg van de nieuwe EU-richtlijn over Single-Use Plastics’, zegt Bettonville.
‘Op vraag van een klant hebben we een speciaal pvc-schuim ontwikkeld dat gebruikt wordt in de wieken van windturbines.’
Dirk Dompas, Research, Technology & Engineering Manager bij INEOS Inovyn‘Koolstofafdruk en circulariteit zijn vandaag voor onze klanten even belangrijk als prijs en kwaliteit’
Lange tijd kwamen producten uit polystyreen - van voedselverpakkingen en drinkbekertjes tot speelgoedblokjes en auto-onderdelen - aan het einde van hun levenscyclus op de vuilnisbelt of in de verbrandingsoven terecht. Om dat op te lossen, wordt er al jarenlang onderzoek gedaan naar alternatieve recyclagemethodes. Als Head of Global R&D Laboratories bij INEOS Styrolution is Michiel Verswyvel nauw betrokken bij projecten rond advanced recycling.
‘Een van de nieuwe recyclagetechnieken is depolymerisatie. Uit afval uit de pmd-zak wordt een fractie gesorteerd die ongeveer 90 procent kunststof bevat. Die wordt versnipperd, gewassen en onder hoge temperatuur omgezet tot een bruinachtige styreenolie. Die wordt gezuiverd tot styreen, waarmee opnieuw producten geproduceerd worden’, vertelt Verswyvel op de site in Zandvliet in de Antwerpse haven.
‘Die gerecycleerde kunststof heeft dezelfde kwaliteiten als nieuw materiaal en is geschikt voor toepassingen die een hoge zuiverheid vereisen, zoals voedselverpakkingen, speelgoed of medische applicaties. Aan het einde van de levenscyclus kan die kunststof opnieuw gerecycleerd worden. Op die manier is er minder aardolie nodig en de uitstoot van broeikasgassen ligt meer dan de helft lager dan bij materiaal op basis van fossiele grondstoffen.’
‘Maar niet alleen de wetgeving voor verpakkingsmaterialen is een drijfveer’, zegt Dompas. ‘Het streven naar koolstofneutraliteit en de wens om een waterstofbusiness te ontwikkelen zijn dat ook, net als het doel om alle pvc-afval volledig te recycleren.’
Tegenwoordig is pvc in Europa een van de meest gerecycleerde polymeren dankzij de VinylPlus initiatieven die worden ondersteund door INEOS Inovyn. Het bedrijf heeft zich verbonden aan een programma voor de ontwikkeling van geavanceerde recyclingtechnologieën in zijn R&Dcentrum in Jemeppe-sur-Sambre.
Hoewel de uitdaging groot is, leidt de combinatie van regelgeving en business tot boeiende R&D. ‘We kunnen de maatschappelijke en industriële motieven die onze R&D bepalen niet meer van elkaar scheiden’, merkt Bettonville op.
‘Tegenwoordig zijn de koolstofvoetafdruk en de circulariteit van een product voor onze klanten even belangrijk als de kwaliteit en de prijs.’
Groene energie transporteren
Het onderzoek en de ontwikkeling van die producten en duurzame oplossingen zijn erg divers. INEOS Olefins & Polymers werkt volop aan
‘Dankzij onze polyethyleen buizen komen gas en drinkwater veilig in onze huizen en kan ook waterstof getransporteerd worden voor de industrie.’
Serge Bettonville, R&D Director bij INEOS Olefins & Polymers
de verdere ontwikkeling van polyethyleen buizen, die een belangrijke rol spelen in de energietransitie.
‘Die buizen worden gebruikt om bijvoorbeeld gas en drinkwater veilig in onze huizen te krijgen. Wij hebben ze verder ontwikkeld om groene en hernieuwbare elektriciteit van offshore windmolenparken naar het vasteland te brengen’, vertelt Bettonville. Wanneer hoogspanningskabels ondergronds worden begraven, hebben ze immers beschermende kokers nodig. Die moeten bestand zijn tegen temperaturen van 60 tot 70 graden Celsius, met soms nog hogere pieken.
‘We hebben onlangs bewezen dat polyethyleen buizen ook veilig waterstof kunnen vervoeren, dé brandstof van de toekomst. Dat is van cruciaal belang omdat groene waterstof nu geleidelijk kan worden ingevoerd in bestaande distributienetwerken. Zo kan onze industrie van brandstof worden voorzien zonder dat het distributienetwerk volledig moet worden herbouwd.’
INEOS zet ook in op Design For Recycling: vereenvoudigde verpakkingsstructuren ontwikkelen die gemakkelijk te recycleren zijn. Bettonville: ‘Mettertijd is de complexiteit van verpakkingen toegenomen om een goede bescherming te garanderen. Dat heeft geleid tot een meerlagige structuur van verschillende materialen die daardoor
moeilijk te recycleren zijn. Daarom wordt het gestort of verbrand. In ons R&D-centrum in Brussel ontwikkelen we folies die gemakkelijk te recycleren zijn, zonder de houdbaarheid van levensmiddelen in gevaar te brengen of afbreuk te doen aan de regelgeving over voedselveiligheid.’
De chemie-industrie is een grootverbruiker van energie. Ook daar valt veel te winnen, bijvoorbeeld door decarbonisatie. Met het Electra-project ontwikkelt INEOS een nieuwe technologie waarmee het thermisch kraken van di-chloorethaan, een van Inovyn’s tussenproducten, in de vestiging in het Noorse Rafnes kan worden geëlektrificeerd. ‘Als het project slaagt, zullen de CO2-emissies van de site met 16.000 ton per jaar dalen en zal de technologie een aanzienlijk potentieel hebben om op andere locaties te worden toegepast’, aldus Dompas.
Een ander voorbeeld van het streven naar meer energie-efficiëntie bij INEOS Inovyn is de omschakeling van het pekelconcentratieproces op de site in Tavaux naar stoom op basis van elektriciteit in plaats van gas. ‘Dat zal leiden tot een vermindering van het primaire energieverbruik met meer dan 200 gigawattuur en een vermindering van de CO2-uitstoot met meer dan 60.000 ton
per jaar.’ Er zitten nog andere projecten in de pijplijn die ervoor moeten zorgen dat de koolstofuitstoot vóór 2030 met 33 procent vermindert en tegen 2050 verdwenen is.
Als kunststofproducent innoveert INEOS voortdurend met nieuwe en duurzame toepassingen voor pvc. Vandaag wordt deze kunststof gebruikt in tal van toepassingen, van klassieke buizen en raamprofielen tot medische toepassingen, auto’s, vloeren, dakbedekking, kabels enzovoort.
‘Op vraag van een klant hebben we een speciale pvc-hars ontwikkeld dat wordt opgeschuimd om te gebruiken in de wieken van windturbines. Die wieken worden steeds langer, tot wel 100 meter. Tegelijk moeten ze licht en stevig zijn. Dat schuim is daar uitermate voor geschikt’, zegt Dompas.
INEOS ontwikkelde ook een pvc-folie die de stalen masten van windturbines beschermt tegen corrosie. ‘Windturbines zijn blootgesteld aan zware weersomstandigheden. Vooral in windparken op zee eisen de omstandigheden hun tol. Door de masten te bekleden met pvc-folie gaan ze langer mee. Er is ook minder onderhoud nodig, wat op zee een dure en moeilijke klus is.’
Wandbekleding die gemaakt is van gerecycleerde medische producten: daarmee is de cirkel voor het hergebruik van pvc ook in de medische wereld rond.
Met pvc-hars die INEOS Inovyn in Jemeppe-Sur-Sambre produceert, worden medische producten gemaakt zoals maskers, buisjes en infuuszakken. Die recycleerbare producten
worden vandaag ingezameld in tien Belgische ziekenhuizen om te worden verwerkt en hergebruikt in vinyl wandbekleding.
‘Dat is een hygiënisch en vormvast materiaal dat bestand is tegen chemicaliën én tegen een stootje kan, bijvoorbeeld van een bed. Ideaal dus in een ziekenhuisomgeving’, zegt Jean-Pol Verlaine, customer
technical service bij INEOS Inovyn.
Verschillende recyclagebedrijven werken mee aan het project. ‘Zo krijgt medisch afval, dat anders in ziekenhuizen wordt verbrand, een tweede leven. Het sorteren en recycleren van kunststofafval kan zowel de milieu-impact als de afvalkosten van ziekenhuizen aanzienlijk verminderen.’
De chemie speelt een hoofdrol in de verduurzaming van onze samenleving. Maar de omstandigheden waarin dat gebeurt, zijn niet ideaal. Dat zeggen Ann Wurman en Hans Casier, respectievelijk directeur Vlaanderen en voorzitter van sectorfederatie essenscia. ‘Als we niet opletten, hebben we een Green Deal op papier, maar ontbreekt de slagkracht om die ambities waar te maken.’
‘We hebben de chemiesector nodig om de Green Deal te realiseren’
De chemiesector is al meer dan 150 jaar in ons land verankerd. Samen met de life sciences zorgen chemiebedrijven voor één op de vijf jobs in de verwerkende industrie. In 2021 leidde dat tot een recordomzet van bijna 74 miljard euro. Traditioneel investeert de sector ook fors in innovatie en ontwikkeling. Toch blijkt die toegevoegde waarde maar mondjesmaat door te sijpelen naar het imago van de sector.
‘Het imago naar het brede publiek kan zeker beter’, zegt Hans Casier, tevens CEO van INEOS Phenol en INEOS Nitriles. ‘Mensen beseffen het niet, maar 95 procent van alle producten die je koopt en materialen die je gebruikt, zijn rechtstreeks te linken aan chemie. We maken cruciale bouwstenen en basiscomponenten die andere sectoren nodig hebben om hun producten mee te maken.’
Ann Wurman: ‘In tegenstelling tot wat veel mensen denken, is chemie niet het probleem, maar een deel van de oplossing. De producten die voortvloeien uit de chemie zijn noodzakelijk om een duurzame toekomst te realiseren. Denk aan isolatiematerialen voor de bouw, het lichter maken van transportmiddelen, de levensduur van batterijen verlengen en de recyclage van producten voor de circulaire
4,5%
De chemie en life sciences zijn economische zwaargewichten, goed voor 4,5 procent van het Belgische BBP.
economie. We staan natuurlijk aan het begin van al die waardeketens, wat ons minder zichtbaar maakt.’
Kan een energie-intensieve industrie zoals de chemie die rol blijven spelen nu de impact van onder andere de energiekosten groter is?
Hans Casier: ‘Bedrijven in Europa betalen een pak meer voor hun energie dan hun concurrenten in de rest van de wereld. Voor Belgische bedrijven komt daar de loonkostenhandicap bij als gevolg van de automatische loonindexering. In die context moet onze industrie opboksen tegen grootschalige economische steunprogramma’s in andere Europese lidstaten en werelddelen. Er is dringend nood aan een level playing field, om concurrentievervalsing tussen landen te vermijden.’
Ann Wurman: ‘Hans verwijst naar de Amerikaanse Inflation Reduction Act. Die heeft protectionistische kantjes, maar stimuleert ook investeringen en beloont ondernemersrisico’s. De Europese aanpak – die ook op Vlaams en federaal niveau doorsijpelt – vertrekt vanuit een strak keurslijf met vooral veel regeltjes, restricties en extra
‘De Europese aanpak is niet bevorderlijk in een tijdperk waarin bedrijven voor gigantische investeringen en grote technologische uitdagingen staan.’
Ann Wurman, Directeur Vlaanderen bij essenscia
5,8 miljard euro
In 2022 investeerde de sector 5,8 miljard in onderzoek en ontwikkeling.
1.071
In 2022 werd met 1.071 octrooiaanvragen het hoogste aantal aanvragen ooit ingediend vanuit de sector, goed voor een aandeel van 41 procent van alle Belgische aanvragen.
Hans Casier, Voorzitter essenscia en CEO bij INEOS Phenol en INEOS Nitriles
kosten. Dat is niet bevorderlijk in een tijdperk waarin bedrijven voor gigantische investeringen en grote technologische uitdagingen staan.’
Hans Casier: ‘Bovendien hebben we zelf weinig energiebronnen in Europa. Dat betekent dat er geïnvesteerd moet worden in infrastructuur om de energie tot bij ons te krijgen. Maar Europa hanteert teveel de stok en te weinig – of niet – de wortel. Europa heeft bovendien veel last van regulitis en is niet technologieneutraal in de zoektocht en transitie naar koolstofneutraliteit. Daartegenover staat de enorme dynamiek van de VS en hun gerichte steun, onafhankelijk van de gekozen oplossing, of het nu hernieuwbare energie betreft of CCS (carbon capture and storage). Het gevolg is dat er in de VS wel enorm wordt geïnvesteerd in zonne- en windparken, waterstof- en ammoniakproductie en CCS. Europa riskeert de industrie weg te belasten.’
Waar heeft de sector nood aan om zijn toekomst te verzekeren?
Hans Casier: ‘De industrie heeft nood aan een duidelijk kader waarin technologische keuzes niet op voorhand worden gemaakt en geen gedetailleerde plannen worden voorgeschreven. De industrie kan zelf bepalen wat wel en niet werkt. Maar vooral moet de ondersteuning in elk land gelijk zijn, zonder bureaucratische rompslomp.’
Ann Wurman: ‘Daarom pleiten wij er vanuit essenscia voor om werk te maken van een efficiënter vergunningsbeleid om de broodnodige
industriële en logistieke infrastructuur te realiseren. Daarnaast moeten we erover waken dat we goed opgeleid talent kunnen blijven aantrekken. Tot slot hebben we blijvende innovatiesteun nodig, zodat er nieuwe technologieën op de markt kunnen blijven komen.’
De chemie innoveert, maar speelt ook een grote maatschappelijke rol. Kunnen jullie daar enkele cijfers op plakken?
Hans Casier: ‘De grootste petrochemische cluster van Europa bevindt zich in Vlaanderen. We zorgen voor 65.000 directe en voor meer dan 210.000 indirecte jobs. Jaar na jaar stijgt de werkgelegenheid in de sector, in 2022 kwamen er maar liefst 1.900 jobs bij. Dat resulteert ook in een bijdrage van 2,6 miljard euro aan onze sociale zekerheid. Geen sector draagt meer bij. De chemie- en farmasector zijn bovendien een exportkampioen, goed voor liefst 37 procent van de totale Belgische export.’
Ann Wurman: ‘Ook op het vlak van investeringen spreken de cijfers voor zich. Een derde van alle industriële investeringen in België komt van de petrochemische sector, waarvan het grootste deel uit het buitenland. Volgens Flanders Investment & Trade (FIT) hebben buitenlandse bedrijven in 2022 voor een recordbedrag van 5,26 miljard euro aan investeringen aangekondigd in Vlaanderen. De chemie- en farmasector zijn goed voor bijna de helft daarvan. De voorbije drie jaar hebben de chemieen farmasector in Vlaanderen 115 buitenlandse investeringsprojecten aangetrokken, goed voor ruim 2.000 nieuwe jobs.’
‘CO2 is een chemische molecule. Wij zijn de sector bij uitstek die een oplossing voor het CO2-probleem kan aanbrengen.’© Studio Dann
1/3e
De sector is exportkampioen in België en is goed voor meer dan 1/3e van de totale export.
100.000
Sinds 2012 zijn er in de chemie en life sciences sector 11.600 jobs bijgekomen, een groei van 11 procent. Vandaag telt de industrie 100.000 werknemers.
50%
Op lange termijn blijft de sector groeien, zo is de sectorale handelsbalans in tien jaar tijd met meer dan 50 procent gestegen.
Meer investeringen, activiteit en productie betekenen vaak ook meer milieu-impact. Zien jullie de chemie net-zero worden tegen 2050?
Hans Casier: ‘Wij zijn ervan overtuigd dat de sector belangrijk is voor de welvaart van ons land én voor de omslag naar een duurzame economie. Die transitie is aan de gang. Bedrijven investeren volop om energiezuiniger en klimaatvriendelijker te werken. Als ingenieur geloof ik in technologische oplossingen. CO2 is een chemische molecule. Wij zijn de sector bij uitstek die een oplossing voor het CO2-probleem kan aanbrengen. De vraag is natuurlijk of die oplossingen praktisch haalbaar en betaalbaar zijn.’
Ann Wurman: ‘Ook ik ben optimist. Ik kom zelf uit de industrie, we zijn het aan onszelf verplicht om naar klimaatneutraliteit te streven. En dat doen we. Sinds 1990 is de totale productie in de chemiesector meer dan verdrievoudigd, terwijl het energieverbruik slechts met 40 procent is gestegen. De energie-efficiëntie is met andere woorden fors toegenomen. De CO2-uitstoot is sinds 1995 gehalveerd, ondanks de groei van onze activiteiten.’
Hans Casier: ‘Vlaanderen is en blijft wereldvermaard als toonaangevend chemie- en farmaland, zowel voor innovatie, productie als logistiek. Maar we moeten een tandje bijsteken om ook in de toekomst aantrekkelijk te blijven als investeringslocatie.’
Ann Wurman: ‘De investeringsbeslissingen van de komende jaren zullen de industriële toekomst van ons land bepalen. Die beslissingen worden vaak niet in België genomen, maar op internationale hoofdkwartieren waar men de investeringsstrategie zorgvuldig bepaalt. Vandaar de noodzaak om ons internationale concurrentievermogen te versterken en een industriebeleid met langetermijnvisie uit te stippelen.’
Brouwerij De Halve Maan is een begrip bij bierliefhebbers. Al meer dan vijf eeuwen brouwt ze bijna onafgebroken in het historische centrum van Brugge. Dankzij een kunststofoplossing van INEOS kan de brouwerij dat op een duurzame manier blijven doen.
Voor de Halve Maan is het cruciaal dat ze haar bieren in de historische brouwerij kan blijven brouwen. Om dat erfgoed veilig te stellen en toch verder te kunnen groeien, was een duurzame oplossing nodig voor het intensieve pendelverkeer van de tankwagens tussen de brouwerij in de binnenstad en de bottelarij in het industriegebied Waggelwater. Daarom werd er gekozen voor de aanleg van een ondergrondse pijpleiding die het bier van de brouwerij naar de bottelarij laat vloeien. Enter de kunststofoplossing van INEOS: polyethyleen met een hoge dichtheid (HDPE), dat geschikt is voor pijpleidingen.
De aanleg van de ondergrondse bierpijplijn was een wereldprimeur die door heel wat buitenlandse media werd gecoverd, maar was ook een technisch huzarenstukje. De pijplijn strekt zich uit over maar liefst 3 kilometer langs openbaar domein, onder verschillende waterlopen, de historische reitjes en stadvesten, en de ondergrondse parking van ’t Zand.
Bij het bijzondere aanlegtraject kwamen nog een aantal andere technische uitdagingen. Zo moeten meerdere controlesystemen de bierkwaliteit op elk
moment garanderen. En alles dient uiteraard steriel en volgens strikte voedingsnormen te gebeuren.
Het polyethyleen van INEOS bracht de oplossing voor deze uitdagingen. ‘Polyethyleen van hoge dichtheid (HDPE) is een materiaal dat uitermate geschikt is voor contact met voedingsmiddelen omdat het niet vatbaar is voor bacterievorming’,
vertelt Gaelle Pannier van INEOS Olefins & Polymers Europe. ‘De kwaliteit die we ontwikkeld hebben voor de bierleidingtoepassing voldoet aan de strengste drinkwatervoorschriften. Op geregelde tijdstippen organiseren we labotesten, waarbij een panel het polyethyleen test op beïnvloeding van smaak en geur. Zo gaan we na of de samenstelling van het materiaal mogelijk verandert.’
‘De kwaliteit die we ontwikkeld hebben voor de bierleidingtoepassing voldoet aan de strengste drinkwatervoorschriften.’
‘De pijplijn is een perfect voorbeeld van de innovatie die we nastreven. Het laat ons toe om veel zwaar wegverkeer uit te sparen. Niet onbelangrijk in een stad waarvan het historisch centrum UNESCO Werelderfgoed is.’
Xavier Vanneste, Managing director De Halve MaanDe Duitse buizenproducent Egeplast produceerde met deze grondstof een pijpleiding met een levensduur van minstens 50 jaar. ‘Door de specifieke eigenschappen van het polyethyleen kunnen er buizen mee gemaakt worden met een maximale lengte, waar weinig lasnaden aan te pas komen. Bovendien wordt het risico op lekverlies sterk gereduceerd’, aldus Pannier.
Groeikansen verzekerd
Qua betrouwbaarheid en onderhoudsvriendelijkheid kan de HDPE-leiding uitstekende resultaten voorleggen. En er zijn beduidend minder wegverkeer, lawaai en files. Dat leidt tot grote tevredenheid bij de brouwerij en het Brugse stadsbestuur.
De Halve Maan kan elke liter van haar bieren in de historische brouwerij in de binnenstad blijven brouwen en het door de ondergrondse pijplijn naar de bottelarij pompen. Zo kan de brouwerij verder groeien en toch een iconische plek blijven, die jaarlijks door meer dan 100.000 bezoekers uit binnen- en buitenland wordt bezocht.
Gaelle Pannier, Technical Service & Development, INEOS Olefins & Polymers Europe
1
De producten van INEOS zijn overal in te vinden, ook in de producten die ons het leven dagelijks makkelijker maken. Van de autobekleding en de laptopbehuizing tot in de waterleiding.
2
3
4
5
6
De kunststof leidingen waardoor vers drinkwater stroomt, zijn gemaakt van HDPE (hogedichtheidpolyethyleen). In tegenstelling tot stalen of betonnen buizen zijn HDPEbuizen goedkoop, eenvoudig te installeren, lekken ze zelden en kunnen ze tot 100 jaar meegaan.
7
Zonnepanelen bestaan uit dunne schijfjes silicium, ook bekend onder de term ‘wafers’. Om de siliciumstaven nauwkeurig te snijden, wordt gebruik gemaakt van zaagdraad en een snijvloeistof. Deze vloeistof bevat onder andere diethyleenglycol (DEG) en speelt een cruciale rol in het efficiënt en nauwkeurig snijden. Zo kan het smering voorzien en snijafval en wrijvingswarmte afvoeren. 10
Raamprofielen kies je voor de looks, maar je wilt ook dat ze robuust en duurzaam zijn. Met pvc-profielen zit je voor jaren goed. Bovendien zijn ze licht, hebben ze een uitstekende isolatiewaarde en zijn ze makkelijk te recycleren.
8
INEOS levert aan fabrikanten van synthetische oliën de hoogwaardige basisoliën die de efficiëntie van een auto verbeteren.
9
Aceton en phenol vind je in de koplampen van auto’s en ook in je zonnebril. Samen worden ze verwerkt in polycarbonaat, een glasheldere kunststof die vanwege de hoge slagvastigheid tot 250 keer sterker is dan glas.
Veel kans dat er in de behuizing van je laptop ABS zit, een kunststof op basis van styreen. Dat materiaal maakt je laptop stevig, beschermt hem tegen bijtende producten en bezit mechanische eigenschappen die het voor ontwerpers makkelijker maken om het toestel een mooi design te geven.
Als je een frisdrank drinkt, wil je 100 procent frisdrank proeven en niet de smaak van de flessendop. Flessendoppen gemaakt van polyolefinen (kunststof) zorgen ervoor dat je drank zijn ‘organoleptische’ eigenschappen behoudt. Kort gezegd: je proeft wat je moet proeven. INEOS ontwikkelt ook flessendoppen die, in lijn met de Europese regelgeving, aan de fles blijven hangen als je ze losschroeft. 11
In het EPDM-rubber waarmee je dak waterdicht wordt gemaakt, zit het waterafstotende ‘ethylideen norborneen’ (ENB). Dat product vind je ook in een voetbal en in de rubbers van autodeuren.
In meubelbekleding zit PTA, een gezuiverd tereftaalzuur in de vorm van een polyesterstof. Dankzij deze duurzame stof kan meubilair jarenlang meegaan en voelt het zacht en comfortabel aan. Tel daar de onderhoudsvriendelijkheid en de vlekbestendigheid bij en je hebt een ideale stof voor thuis.
Binnenin koelkasten zit er vaak polystyreen. Dat houdt de binnenkant lekker fris en de warmte buiten. Dat isolatiemiddel vind je ook terug in isolerende koffiekopjes en meeneemdozen in restaurants. Langs de rand van de koelkastdeur zorgt ABS, een kunststof op basis van acrylonitrile, butadieen en styreen, voor een luchtdichte barrière met de buitenlucht. Ook de binnenwanden en de rekken in de koelkast zijn vaak gemaakt van die eenvoudig te reinigen kunststof.
De Polestar 3 wordt het eerste model waarvan de kunstleder bekleding gemaakt wordt met bio-pvc, een innovatie van INEOS. Deze pvc laat toe om de koolstofvoetafdruk met maar liefst 70 procent te verlagen in vergelijking met klassieke pvc.
Aan het hoofd van het klimaat-, energie- en innovatiebeleid van INEOS timmert prof. Greet Van Eetvelde aan de roadmap voor de chemiegroep richting klimaatneutraliteit. Dat de uitdaging om tegen 2050 net zero te worden gigantisch is – het recentste duurzaamheidsrapport van INEOS spreekt over een investering van miljarden euro’s – steekt ze niet onder stoelen of banken. ‘Dat is eigen aan energie-intensieve industrieën. Mirakeloplossingen bestaan niet, het wordt een mix van nieuwe technologieën inzetten, innovatieve oplossingen bedenken en bedrijfsopportuniteiten zien.’
‘We
Een klimaatroadmap uittekenen voor de INEOSgroep is geen sinecure, weet Van Eetvelde. ‘Je kunt het bedrijf het best vergelijken met een federatie van meer dan dertig divisies, verspreid over tweehonderd locaties in dertig landen. Elke divisie beslist autonoom hoe ze per site de klimaatdoelen wil behalen tegen 2030 en 2050, en tegen welk tempo. Die bottom-up cultuur is heel sterk binnen INEOS, al is er uiteraard een geconsolideerd doel. Tegen 2030 zullen alle sites samen 33 procent minder broeikasgassen uitstoten dan in 2019. En tegen 2050 zullen we net zero zijn.’
‘Om onze CO2-uitstoot te verminderen, nemen we niet alleen procesemissies in het vizier. We investeren om de uitstoot aan de bron van het productieproces te vermijden’, zegt Van Eetvelde. Die directe uitstoot (scope 1) wil INEOS verminderen door processen te verbeteren en door koolstofarme technologieën te gebruiken.
‘We maken onze installaties voortdurend energieefficiënter en investeren in het elektrificeren van
‘Energie kun je decarboniseren, de chemie niet. Dat is het grote verschil tussen koolstof als brandstof en koolstof als bouwstof voor waardevolle producten.’Greet Van Eetvelde, Global Head of Climate, Energy & Innovation bij INEOS
Professor dr. ir. Greet Van Eetvelde is ingenieur van opleiding, doctor in de chemie en al 25 jaar verbonden aan de Universiteit Gent, faculteit Ingenieurswetenschappen en Architectuur. Naast haar rol binnen INEOS stuurt ze – vanuit haar thuisbasis Zwitserland – de UGent onderzoeksgroep ‘Energy & Cluster Management’ aan. De kern van haar onderzoek richt zich op ‘industriële symbiose’: win-winscenario’s voor bedrijven die samenwerken om meerwaarde te creëren, bijvoorbeeld door een afvalstof als grondstof te gebruiken of door infrastructuur te delen. Van Eetvelde is ook gastprofessor aan de Polytechnische Universiteit (EPFL) van Lausanne.
randapparatuur zoals boilers of compressors. Project ONE, de ethaankraker die in Antwerpen wordt gebouwd, is een goed voorbeeld. De kraker stoot slechts een derde van de CO2 uit van de gemiddelde Europese stoomkraker. Dat is het resultaat van een toekomstgerichte technologiekeuze, een maximale energie-efficiëntie door hergebruik van de warmte van de ovens en de koelte van de grondstoffen (het gekoelde ethaan) en vooral van het hergebruik van waterstof (bijproduct van het kraakproces) als CO2-arme brandstof.’
Van Eetvelde maakt de belangrijke nuance dat je energie wel kunt decarboniseren, maar de chemie zelf niet. ‘Koolstof is een basismateriaal voor de chemische sector. We maken daar producten van met een grote toegevoegde waarde voor de samenleving. Dat kun je niet vergelijken met bijvoorbeeld het verwarmen van een huis, waarbij fossiele brandstoffen alleen dienen om te verbranden en er zo CO2 in de atmosfeer belandt. Dat is het grote verschil tussen koolstof als brandstof en koolstof als bouwstof voor nieuwe chemische producten. Bovendien bestaat er ook in de chemische industrie een ‘korte keten’ waarin bedrijven zich organiseren als efficiënte clusters die reststromen en grondstoffen met elkaar uitwisselen.’
Ook al is het grote doel de uitstoot bij de bron te verminderen, op korte termijn zal het afvangen van CO2 een belangrijke rol spelen in het klimaatbeleid
van INEOS. ‘Waar het kan, vangen we al lang CO2 af, om het daarna te hergebruiken. We doen dat onder andere in Duitsland, Frankrijk en dichter bij huis in Antwerpen. We gebruiken en verkopen CO2 als gas, ontwikkelen het als bouwstof voor methanol of mineraliseren het. Begin maart startte voor de Deense kust het Greensand-project. Daar stockeren we diep in de Noordzee voor het eerst CO2 uit de INEOS Oxide-fabriek in Antwerpen.’
INEOS ziet ook een toekomst voor waterstof als brandstof en als grondstof. Dat hoeft niet per se groene waterstof te zijn, zegt Van Eetvelde. ‘In chemieprocessen zoals cracking en dehydrogenatie komt waterstof vrij als een waardevol bijproduct. Die waterstof hergebruiken we in onze eigen plants of we leveren ze aan andere bedrijven. Beide pistes dragen bij tot een koolstofarme economie en duurzame kringloop.’
Op het vlak van scope 2-emissies (de indirecte uitstoot van CO2 door de aankoop van energie) schakelt INEOS overtuigd over naar schone energieën. Bijvoorbeeld van gas en olie naar koolstofarme brandstoffen zoals waterstof, biogas, biostoom en biomethaan. ‘We kopen ook groene elektriciteit aan. In België hebben we de voorbije jaren drie Power Purchase Agreements (PPA) afgesloten met de energiebedrijven Engie, Eneco en het Duitse RWE. Het gaat telkens over de aankoop van elektriciteit die door offshore windmolenparken wordt geproduceerd, voor een duurtijd van tien jaar.’
Om zo duurzaam mogelijk te werken, neemt INEOS ook deel aan de circulaire economie. ‘We demonstreren hoe we zoveel mogelijk van onze materialen kunnen recupereren om er opnieuw bruikbare basisproducten van te maken. Daarvoor werken we samen met partners over de volledige waardeketen. In Vlaanderen staan we bijvoorbeeld heel ver met het inzamelen van polystyreenverpakkingen via de bekende blauwe zak. Denk maar aan yoghurtpotjes, botervlootjes, champignonbakjes. Via een geavanceerde techniek (depolymerisatie) recycleren we dat kunststofafval tot polystyreen dat net zo kwalitatief is als nieuw materiaal, maar met een lagere CO2-voetafdruk en met minder fossiele grondstoffen.’
Meer onderzoek nodig
Klimaatneutraal worden, vraagt veel innovatie, beseft ook Van Eetvelde. Daar ligt volgens haar een grote uitdaging voor Europa. ‘Vlaanderen heeft een fantastisch onderzoeksbeleid, maar toch zet het de innovatiemiddelen niet in op wat de industrie echt nodig heeft. Om één voorbeeld te noemen: het afvangen van CO2. Er is nog bijzonder veel onderzoek nodig om goede en efficiënte systemen te ontwikkelen die ook effectief gebruikt kunnen worden op industriële sites. De huidige installaties zijn vaak te groot om in te voegen op bestaande bedrijfsterreinen en hun infrastructuur is ontoereikend om de vele emissiepunten op een chemiesite allemaal te capteren. Alleen een technologiedoorbraak kan een oplossing bieden. Daarvoor is een diepere samenwerking nodig tussen industrie en universiteiten.’
33%
Tegen 2030 zullen alle INEOSsites samen 33 procent minder broeikasgassen uitstoten dan in 2019.
‘Het is dankzij pioniers als INEOS dat Europa vooroploopt in de race naar netto-nuluitstoot. De allereerste volledige waardeketen voor koolstofafvang en -opslag in Europa. Jullie tonen dat het kan.’
De afgevangen CO2 van INEOS Oxide in Zwijndrecht werd voor het proefproject gekoeld en vloeibaar vervoerd in containers van de fabriek naar de kade. De Aurora Storm transporteerde die containers vervolgens van België naar Denemarken.
Begin maart werd de eerste CO2, afkomstig van INEOS Oxide in Zwijndrecht, gestockeerd in een leeg Deens olieveld. Een wereldprimeur waar INEOS best trots op is. Het doel is om tegen 2025 1 tot 1,5 miljoen ton CO2 op te vangen en op te slaan. En tegen 2030 4 tot 8 miljoen ton. Hiermee wil het chemische concern niet alleen zijn eigen CO2-voetafdruk verkleinen. ‘We boren een heel nieuwe markt aan’, zegt Mads Weng Gade, Chief Commercial Officer van INEOS Energy. CCS of het afvangen en permanent opslaan van CO2 wordt erkend als een noodzakelijke oplossing voor de realisatie van de Europese klimaatdoelstellingen.
‘Experts verwachten dat het prijsverschil tussen het opslaan van CO2 en het kopen van emissierechten wegvalt in 2030. Dan zal de markt voor CO2opslag snel groeien.’
Mads Weng Gade, Chief Commercial Officer van INEOS Energy
INEOS Oxide in Zwijndrecht produceert onder meer ethyleenoxide. Bij dat proces komt CO2 vrij, die wordt afgevangen en opgezuiverd. Voor Project Greensand wordt de vloeibare CO2 opgeslagen in ISO-containers en met een vrachtwagen naar de kade gebracht, 10 km verderop.
De containers met CO2 worden geladen op het schip voor de reis naar het uitgeputte Nini West oliereservoir voor de Deense kust. De Aurora Storm is zo aangepast dat het schip veilig containers met vloeibare CO2 kan vervoeren. Op termijn zal voor grote volumes een ander type schepen, de zogenaamde CO2 carriers, worden ingezet.
De CO2 wordt van het schip overgepompt naar het boorplatform bij 200 bar en 5°C en vervolgens in de lege olievelden 1.800 meter onder de zeebodem geïnjecteerd. Daarvoor zullen de operatoren het proces om olie op te boren omgekeerd toepassen.
Het Greensand-project test voor het eerst in reële omstandigheden hoe CO2 kan worden opgeslagen in een leeg olieveld. ‘Het was best spannend om te zien hoe het vloeibaar gemaakte CO2 in het lege reservoir stroomde’, glimlacht Weng Gade. ‘Onze labtesten zorgden voor het nodige vertrouwen, maar je weet nooit hoe CO2 zich in de realiteit gedraagt. Gelukkig loopt alles zoals verwacht. Onze ingenieurs kennen de eigenschappen van het zandsteenreservoir heel goed.’
Het olieveld ligt op 1.800 meter onder de zeebodem van de Deense Noordzee en werd meer dan 20 jaar geëxploiteerd door INEOS Energy. ‘Nu is het veld leeg en wordt er geen olie meer bovengehaald’, zegt Weng Gade. ‘De zandsteen in dat reservoir bevat trouwens glauconiet, wat ervoor zorgt dat het zand er effectief groen uitziet. Vandaar de naam Project Greensand.’
Greensand wil ook de waardeketen van afvang, transport en industriële opslag van CO2 aantonen. ‘Nu de test succesvol is verlopen, moeten we opschalen, zodat het ook economisch rendabel wordt’, aldus Weng Gade.
Momenteel kost de opslag van CO2 meer dan het kopen van ETS-quota, de zogenoemde CO2-emissierechten. Experten denken dat dat prijsverschil rond 2030 zal wegvallen. ‘Net zoals bij wind- en zonne-energie zal de markt dan versneld
groeien’, verwacht Weng Gade. ‘Tot dan hebben we voldoende subsidies en de juiste regelgevende kaders nodig.’ Zo was er een bilateraal akkoord tussen België en Denemarken nodig om het transport van CO2 via scheepvaart mogelijk te maken.
Ook de herkomst van het CO2 is van belang voor de economische haalbaarheid. ‘In Antwerpen hebben we een ethyleenoxidefabriek’, aldus Johan Loots, business manager bij INEOS Oxide. ‘Uit dat proces komt een geconcentreerde CO2stroom vrij. Bij processen met een verdunde stroom CO2 is een extra stap nodig om die CO2 te concentreren, wat ook kosten met zich meebrengt.’
INEOS kijkt niet alleen naar de opvang van CO2 uit zijn eigen activiteiten. Het zit in het DNA van het bedrijf om de commerciële mogelijkheden van nieuwe technologieën te exploiteren. ‘Europa ziet de industriële opslag van koolstof als een essentieel onderdeel om de klimaatdoelstellingen tegen 2050 te halen. Tegen 2023 wil Europa 50 miljoen ton CO2 opslaan, tegen 2050 moet dat 300 miljoen ton worden. Dat is een gigantisch marktpotentieel’, concludeert Weng Gade. ‘Wij zijn hier ingestapt als first mover en daar hangt vaak een voordeel aan vast, wat ons een bijkomende opportuniteit geeft om die nieuwe markt te ontwikkelen.’
De beschikbaarheid van hoogwaardige, zuivere CO2 maakte van de ethyleenoxide site van INEOS in Zwijndrecht de geknipte kandidaat voor het pilootproject Greensand.
Bij het produceren van ethyleenoxide komt geconcentreerde CO2 vrij als bijproduct. Al decennialang wordt deze CO2 afgevangen en sinds 2010 wordt dat ook benut in een samenwerkingscontract met twee industriële partners. Zo wordt de CO2 gebruikt voor onder meer de productie van koolzuurhoudende dranken, droogijs en serreteelt.
Het pilootproject moest tonen dat het permanent opslaan van CO2 mogelijk en veilig is. De eerste officiële injectie van CO2 uit Antwerpen in Denemarken werd in maart 2023 succesvol uitgevoerd.
‘INEOS Oxide zet al meer dan tien jaar in op het verlagen van zijn CO2-impact door het opvangen van CO2-emissies’, vertelt Roel De Vil, sitemanager van INEOS Oxide Zwijndrecht. ‘Om dat te realiseren bouwden we een samenwerking op met twee industriële partners. Dankzij de opgebouwde expertise in het opvangen, zuiveren en vloeibaar maken van CO2 konden we bijzonder zuivere CO2 leveren die inzetbaar was voor het proefproject. Zo werd INEOS het eerste Belgische bedrijf dat CO2 kon opslaan in de Noordzee, in een uitgeput olieveld in Denemarken. We spelen een voortrekkersrol wat betreft koolstofopslag en zullen zo een belangrijke bijdrage leveren in het halen van de Vlaamse en Europese klimaatdoelstellingen.’
Tegen 2030 wil Project Greensand in dit gebied tot 8 miljoen ton CO2 per jaar opslaan. Het gebied is geologisch uiterst stabiel en een veilige permanente opslagplaats voor CO2. Sensoren voeren seismische metingen uit om te onderzoeken hoe de CO2 zich gedraagt in de ondergrond.
‘Ethyleenoxideproductie - in tegenstelling tot andere processengenereert pure CO2 en laat zich daarom makkelijker afvangen.’
Johan Loots, Business manager bij INEOS Oxide
INEOS investeert de komende jaren 2 miljard euro in de productie van koolstofvrije waterstof. De chemiereus gelooft sterk in het potentieel van de groene brandstof, maar weet ook dat de businesscase nog niet rond is. ‘Volledig groene waterstof, op grote schaal geproduceerd, is niet voor morgen. De industrie heeft tijd nodig en een aangepaste regelgeving om ondertussen andere types waterstof te gebruiken.’
‘Chemie© Sutdio Dann
INEOS produceert vandaag ruim 500.000 ton waterstof per jaar, voornamelijk als nevenproduct van chemische processen. ‘We zijn producent en grootverbruiker van waterstof. In de toekomst verwachten we dat het verbruik nog zal toenemen. Net als elektrificatie is waterstof een belangrijk instrument om onze carbon footprint te verkleinen. Het was dus logisch om te blijven investeren in waterstof en waterstofproductie en een nieuwe business op te zetten’, aldus Dirk Dupon, Senior Business Development Manager bij INEOS Hydrogen.
Duurzaam geproduceerde waterstof is essentieel voor de transitie naar een koolstofarme economie. Vooral in sectoren die moeilijk te elektrificeren zijn, lijkt waterstof dé oplossing. INEOS heeft alvast de knowhow in huis om grote hoeveelheden groene waterstof te produceren.
‘Groene waterstof wordt gemaakt via elektrolyse, waarbij H2O (water) gesplitst wordt in waterstof en zuurstof. INEOS Inovyn is vandaag de grootste exploitant van elektrolyse in Europa’, zegt Wouter Bleukx, Business Director bij INEOS Hydrogen.
‘We staan nog maar aan het prille begin. Betaalbare groene waterstof is nog niet voor morgen: waterstof maken is momenteel zeer duur.
We moeten eerst goedkoper kunnen produceren. Daar zijn drie zaken voor nodig: voldoende en betaalbare hernieuwbare energie, steunmaatregelen voor technologie die de waterstofproductie verbetert en schaalvergroting om waterstof goedkoper te maken. Daarom moeten we ook aan de verbruikerskant de vraag naar waterstof stimuleren. INEOS heeft de overtuiging, de knowhow en de infrastructuur om dat tot een goed einde te brengen.’
‘Power-to-Methanol Antwerp’ is een eerste Belgisch waterstofproject in de Antwerpse haven. Onder impuls van INEOS Inovyn en zes partners wordt er nieuwe technologie ontwikkeld en op een industriële schaal getest. ‘Deze installatie vangt CO2 op die vrijkomt bij industriële processen en hergebruikt die CO2 als grondstof in combinatie met duurzaam geproduceerde waterstof voor de productie van groene methanol’, legt Bleukx uit. Die methanol kan worden gebruikt voor de productie van andere chemische moleculen of als groene brandstof voor onder andere de scheepvaart.
In het Verenigd Koninkrijk wil INEOS Inovyn de bestaande waterstofproductie op de site Runcorn verbeteren, zodat het waterstof van brandstofcelkwaliteit kan leveren aan de mobiliteits- en energiesector. In Duitsland zijn er plannen voor de bouw van een grootschalige elektrolyse-installatie voor de productie van groene
Waterstof kan groen zijn, maar ook zwart, grijs, geel, roze, blauw of turkoois. De energiebron waarmee de waterstof wordt gemaakt en de bijhorende CO2-uitstoot, bepalen de kleur.
Zwarte waterstof heeft steenkool als energiebron. De grijze variant wordt geproduceerd met aardgas. Typisch aan blauwe waterstof is dat de CO2-uitstoot wordt opgevangen.
‘Voor de ontwikkeling van waterstof als energiedrager hebben de chemie en de energiesector elkaars expertise nodig.’
Dirk Dupon, Senior Business Development Manager bij INEOS Hydrogen
500.000
INEOS produceert vandaag ruim
500.000 ton waterstof per jaar, voornamelijk als nevenproduct van chemische processen.
waterstof op de INEOS-site in Keulen. Die waterstof zal worden gebruikt voor de productie van groene ammoniak en opent de deur voor de ontwikkeling van e-fuels (synthetische brandstoffen op basis van waterstof en CO2) via Power-to-Methanol-toepassingen op industriële schaal.
Ook de haven van Antwerpen-Brugge speelt een belangrijke rol. ‘We zien de haven als hub voor de invoer van waterstof in Europa. En we steunen de plannen van de overheid en de infrastructuurbedrijven die een pijplijnnetwerk willen bouwen in België om waterstof bij bedrijven te krijgen’, zegt Bleukx.
‘Ook de energiebedrijven spelen een belangrijke rol in dit verhaal. Met hen hadden we lang een relatie van klant en leverancier. Voor de ontwikkeling van waterstof als energiedrager hebben we elkaars expertise nodig’, zegt Dupon. ‘Het waterstofverhaal is een goed voorbeeld van waar de energiesector en de chemie elkaar ontmoeten. Groene waterstof is uiteindelijk het product van een chemisch proces dat groene energie gebruikt.’
Regelgeving
INEOS heeft de ambitie om een grote speler te worden op de waterstofmarkt. Concrete cijfers willen Bleukx en Dupon daar niet op plakken. ‘We geloven sterk in deze technologie en met een geplande investering van 2 miljard euro is het duidelijk dat we dat ook doen. Maar het moet natuurlijk economisch rendabel zijn’, aldus Bleukx.
Daar ligt volgens het duo een grote uitdaging voor Europa. ‘Wij verliezen ons vandaag in discussies over de kleur van waterstof, terwijl
in de Verenigde Staten de bedrijven gestimuleerd worden om de groene economie te ontwikkelen’, benadrukt Bleukx.
‘Zij hebben een duidelijk financieringsprogramma voor waterstofproductie met een zo laag mogelijke CO2-voetafdruk, ook al is die niet meteen 100 procent groen. Dat is iets wat ook Europa moet aanvaarden. Waterstof zal niet onmiddellijk compleet groen zijn. We mogen het doel op de lange termijn niet verwarren met de oplossingen op de korte termijn. Deze transitie kost tijd, die we onze industrie moeten gunnen. Er is regelgeving nodig die het gebruik van andere kleuren waterstof de komende jaren mogelijk maakt.’
‘Waterstof zal niet onmiddellijk compleet groen zijn. Maar we mogen het doel op de lange termijn niet verwarren met de oplossingen op korte termijn.’
Wouter Bleukx, Business Director BIJ INEOS Hydrogen
De waterstofactiviteiten van INEOS worden grotendeels vanuit België aangestuurd. En dat is geen toeval. ‘België zal niet het land zijn waar we een grote productiefaciliteit voor groene waterstof kunnen bouwen, wegens het tekort aan voldoende zonne- en windenergie. Maar we hebben wel een goed uitgebouwde kenniseconomie, waardoor we de juiste mensen hebben om die waterstofprojecten te ontwikkelen. Die expertise kan van ons een voorloper maken. Wij kunnen de basis leggen van waterstofprojecten en -concepten die later wereldwijd uitgerold worden’, aldus Wouter Bleukx.
INEOS is een van de acht bedrijven die de komende twee jaar deel uitmaken van de nieuwe Belgian Hydrogen Council. De nationale waterstofraad wil de positie van België in Europa en in de wereld als pioniersregio voor schone waterstof versterken. Bleukx vertegenwoordigt in de raad van bestuur de chemische industrie als belangrijke sector voor het gebruik van waterstof.
Met 90.000 zonnepanelen verdeeld over 30 hectare wordt het HELIOS-project het grootste zonnepark van Wallonië.
Dit najaar begint INEOS Inovyn in Jemeppe-sur-Sambre met de bouw van het HELIOS-zonnepanelenpark. Het park, dat het grootste van Wallonië zal worden, wordt gebouwd in samenwerking met een Belgische energiespeler en zal de site van INEOS Inovyn exclusief bevoorraden. Met dat project zet het chemiebedrijf een nieuwe stap naar koolstofneutraliteit.
In 2021 kondigde INEOS Inovyn aan om al zijn industriële activiteiten op termijn koolstofvrij te maken. Niet alleen in België, maar in heel Europa wil INEOS de CO₂-uitstoot tegen 2030 verminderen met 33 procent om tegen 2050 helemaal koolstofneutraal te zijn. Om die ambitie mee waar te maken, wordt binnenkort in Jemeppe-surSambre het HELIOS-zonnepark aangelegd.
Met 90.000 zonnepanelen verdeeld over 30 hectare - goed voor een productie van ruim 57.000 MWh per jaar (dat staat gelijk aan stroom voor zo’n 16.000 gezinnen) - wordt het project meteen het grootste zonnepark van Wallonië. De productie en het verbruik van die hernieuwbare energie die in
‘Zonne-energie zal dankzij dit nieuwe park zorgen voor ongeveer 10 procent van de energievraag van de site van INEOS Inovyn.’
Julien De Meersman, Manager Energie en Nutsvoorzieningen bij INEOS Inovyn
‘Als
willen houden, moeten we energie betaalbaar houden’
Jemeppe wordt opgewekt, mondt uit in een besparing van maar liefst 14.000 ton CO₂ per jaar. Dat laat INEOS Inovyn ook toe om koolstofarme producten op de markt te brengen.
Het decarbonisatieplan gaat ook verder dan het gebruik van hernieuwbare energiebronnen. ‘We elektrificeren onze processen waar mogelijk, vervangen oude apparatuur door energie-efficiëntere alternatieven, onderzoeken de mogelijkheid tot CO2-opslag en verminderen ons energieverbruik door onze efficiëntie te verhogen.’ De beste energie is de energie die we niet gebruiken!’, zegt Philippe Taranti, directeur van de site.
INEOS Inovyn bouwt verder op zijn Europees leiderschap in elektrolyse en is gestart met een ambitieus investeringsplan voor koolstofarme waterstofproductie. De eerste eenheden zijn in ontwikkeling in verschillende Europese landen.
Aansluiting op het hoogspanningsnet
‘Hoewel onze site in Jemeppe-sur-Sambre zelfvoorzienend is voor energie, blijft ze geconnecteerd met het Belgische hoogspanningsnet’, preciseert Taranti. ‘De laatste jaren hebben we in samenwerking met Elia gewerkt op de flexibiliteit van onze productie. We dragen zo bij tot het evenwicht van het hoogspanningsnet in piekperiodes, wanneer de vraag naar stroom stijgt.’
‘Dankzij het nieuwe park zorgt zonne-energie voor ongeveer 10 procent van de energievraag van de site’, zegt Julien De Meersman, energiemanager voor INEOS in Jemeppe-sur-Sambre. ‘Onze site is een grootverbruiker van elektriciteit. Die stroom wekken we grotendeels zelf op met een warmtekrachtkoppelinginstallatie. Het idee is om de brandstof daarvoor, die nu gas is, deels te vervangen door hernieuwbare energie.’
Het aandeel van energie in de productiekosten van het bedrijf is de voorbije jaren sterk gestegen. ‘In 2018 vertegenwoordigde energie ongeveer 20 procent van de productiekosten op onze site. Vandaag is dat 40 procent. Energie besparen staat bovenaan op onze prioriteitenlijst’, zegt Taranti.
Philippe Taranti, Sitemanager Jemeppe en Regional Operation Manager Belgium & Germany bij INEOS
INEOS Inovyn heeft een leidende positie op het gebied van chlorovinyls. Die worden gebruikt in de bouw- en autosector, maar ook bij de bouw van windturbines en in de gezondheidssector.
‘Als we die expertise en de industriële activiteit in Europa, en in het bijzonder in België willen houden, moeten we de energiekosten concurrentieel maken. Daar hangt het voortbestaan van ons industrieel netwerk én de werkgelegenheid in België van af’, zegt De Meersman.
‘In 2018 vertegenwoordigde energie ongeveer 20 procent van de productiekosten op onze site. Vandaag is dat 40 procent.’
Inovyn© C. Ketels
• Startte in 1999 bij INEOS Oxide als aankoper grondstoffen en verpakkingsmaterialen.
• Groeide door tot Supply Chain & Logistics Manager en senior manager.
• Maakte in 2015 de overstap naar INEOS Phenol als Business Development Manager.
• Werd in 2020 Global Sustainability Manager bij INEOS Phenol.
Met een diploma van ingenieur in de scheikunde ging Peggy Gerits in 1999 – het prille begin van INEOS – aan de slag als aankoper in de Oxidefabriek in Zwijndrecht. Nadien klom ze op tot Global Sustainability Manager bij INEOS Phenol. Hoe verzoent zij vandaag people en planet met prosperity?
‘Ik wou het echt doen, maar besefte ook dat het niet eenvoudig zou zijn’, zegt ze over de carrièreswitch naar duurzaamheidsmanager die ze drie jaar geleden maakte. ‘Het wetgevende kader rond duurzaamheid is niet altijd duidelijk en verandert voortdurend. Bovendien kijken productiesites in Europa anders naar het thema dan in Amerika. Hier ligt duurzaamheid veel gevoeliger.’
Gerits vond vooral dat INEOS als bedrijf deel moest uitmaken van de oplossing. ‘Schaarse grondstoffen, klimaatverandering… We worden elke dag met onze neus op de feiten gedrukt. Zowel als individu, bedrijf én als industrie heb je dan een plicht.’
Als producent van basisgrondstoffen staat INEOS Phenol aan het begin van de waardeketen. ‘Onze producten zijn vaak maar een klein onderdeel van de weg naar het eindproduct voor de consument. Dat maakt van duurzaamheid één grote puzzel voor ons.’
Een stukje van die puzzel is INVIRIDIS. Dat is een bio-product waarmee INEOS Phenol de koofstofvoetafdruk vermindert van de phenol en aceton die het produceert. ‘Aceton en phenol zijn essentiële bouwstenen voor onder andere autolampen, isolatie, fietshelmen en kleefstoffen.
Met onze biolijn bieden we fabrikanten een klimaatvriendelijker en duurzamer alternatief aan.’
Die logica werkt in twee richtingen. INEOS Phenol investeert in een duurzamer aanbod, maar verwacht hetzelfde van zijn leveranciers. ‘Twee derde van de uitstoot houdt verband met de grondstoffen die we verbruiken. Als Sustainability Manager zet ik ook onze leveranciers aan om te ‘vergroenen’.’
Lichtere materialen
Duurzaamheid gaat verder dan minder CO2 uitstoten en duurzame producten aanbieden. ‘De hele organisatie moet volgen: sales, procurement, operations, hr. Ook meer ‘softe’ items zijn een integraal deel van duurzaamheid. Mensen vragen zich vaker af of de waarden van een bedrijf stroken met hun eigen waarden.’
In die context is ook rentabiliteit van levensbelang. Voor Gerits is die mix van people, planet en prosperity de grootste uitdaging. ‘Je hebt ambitie nodig in deze job, maar ook een gezonde dosis realiteitszin. De chemiesector bestaat al honderden jaren. We mogen niet verwachten dat we die in vijf jaar tijd volledig veranderen. De sector is een belangrijke partner in de transitie naar meer duurzaamheid. De vraag om lichtere materialen wordt bijvoorbeeld alleen maar groter. Als de chemie niet meegaat, zijn die doelen nog veel moeilijker te bereiken.’
‘Duurzaamheid vraagt om ambitie en realiteitszin’
‘Onze producten zijn vaak maar een klein onderdeel van de weg naar het eindproduct voor de consument.’
Peggy Gerits, Global Sustainability Manager bij INEOS Phenol
Elk jaar trekt een groep young graduates van INEOS naar zuidelijk Afrika voor het avontuur van hun leven, onder begeleiding van senior executives. Zes dagen lang lopen, klimmen en fietsen ze door de Namibische woestijn.
Voor het bedrijf staat die uitdaging symbool voor de ruimte en verantwoordelijkheid die werknemers krijgen om de beste resultaten te bereiken. Of dat nu in de woestijn is of op de werkvloer.
Jaro Beuckeleers, vandaag Account Manager bij INEOS Olefins & Polymers Europe, stapte zo’n vier jaar geleden in het Graduate Programma en was meteen gewonnen voor de Namibian Challenge. ‘Ik heb altijd veel gesport, tot ik voor INEOS in het
buitenland aan de slag kon. Toen de Challenge op mijn pad kwam, twijfelde ik geen seconde.’
Na negen maanden intensief trainen vertrok Jaro eind mei op avontuur. In de koffer: veel zonnecrème, twee paar loopschoenen, oordopjes (tegen snurkende medelopers), een masker (om te slapen onder de heldere sterrenhemel) en een nachtlampje. ‘Deze unieke fysieke ervaring is het eindpunt van een lang traject. Voor je naar Namibië gaat, moet je een aantal fysieke mijlpalen behalen: een marathon lopen en mountainbiken in Lanzarote, een mountainbiketocht in Duitsland met een aansluitende wandeling en een marathon in Barcelona.’
Hoewel het bedrijf een uitgebreid trainingsprogramma beschikbaar stelt, schakelde de Account Manager ook een eigen trainer in. ‘Ik wou het serieus aanpakken, zodat ik van de tocht kon genieten en de uitdaging tot een goed einde kon brengen.’ Naast 3 à 4 keer lopen per week, kwam er nog veel meer bij kijken. ‘Ik lette enorm op mijn voeding. Voldoende groenten eten, snoep en chips
‘Zoiets maak je maar één keer in je leven mee. Het is moeilijk om de herinneringen onder woorden te brengen.’
Jaro Beuckeleers, Account Manager bij INEOS Olefins & Polymers Europe© Christophe Ketels
links laten liggen, geen of amper alcohol drinken: allemaal cruciaal als je zo’n uitdaging aangaat. Die lijn wil ik ook na de challenge doortrekken, zij het minder strikt.’
Twee weken later zit Jaro weer achter zijn bureau, een ervaring rijker. ‘Zoiets maak je maar één keer in je leven mee’, glundert hij. ‘Het is moeilijk om de herinneringen onder woorden te brengen. Een fijne groep, een straffe fysieke uitdaging, de indrukwekkende natuur en de prachtige omgeving maakten het een once in a lifetime experience.’
Zes dagen lang trok de groep, met collega’s uit alle hoeken van de wereld, door de woestijn. Dankzij een goede voorbereiding en gunstige weersomstandigheden (een frisse oostenwind) viel het fysieke aspect voor Jaro best mee. ‘Alleen fietsen door het zware woestijnzand was lastiger dan verwacht. Het voordeel is wel dat je een zachte landing maakt als je valt.’
Het zwaarste deel van de reis? ‘De beklimming van de Brandberg, de hoogste top van Namibië. We
moesten 2.000 meter steil naar omhoog met een rugzak van 15 kilogram: daar heb ik afgezien. En boven op de berg kon ik niet goed slapen, door de kou en uit angst voor een nachtelijk bezoek van beestjes’, geeft hij toe. ‘Maar uiteindelijk word je beloond met een ongelofelijke zonsondergang op die verlaten plek, een onbeschrijfelijk gevoel.’
Over zijn hoogtepunt moet Jaro niet nadenken. ‘Ongetwijfeld de marathon. Daar had ik zo lang voor getraind en die wou ik absoluut tot een goed einde brengen. Ik heb echt van de omgeving kunnen genieten. Helemaal alleen door dat landschap lopen, gaf mij een onoverwinnelijk gevoel.’
Ook de groepsdynamiek maakte het avontuur onvergetelijk. ‘Je hebt elkaar al kort ontmoet, maar het begin is toch wat onwennig. Dat staat in schril contrast met het afscheid na zeven dagen intensief met elkaar samenleven. Er was geen netwerkverbinding, dus telefoons dienden enkel voor foto’s. Je deelt continu verhalen, iets wat we in dit socialemediatijdperk niet meer gewoon zijn. We hebben samen iets onvergetelijks meegemaakt. Het blijft altijd ‘ons verhaal’ dat wij daar met z’n allen geschreven hebben.’
En nu, business as usual of toch het gevreesde zwarte gat? ‘Ik zal nog wel enkele dagen zoet zijn met het bijwerken van mijn mailbox’, grinnikt
De young graduates bij INEOS krijgen de kans om het avontuur van hun leven mee te maken.
9 maanden lang worden ze getraind om op 6 dagen tijd een tocht van 340 km te voltooien al fietsend, rennend en wandelend in barre woestijnomstandigheden.
De hele tocht is opgesplitst in ongeveer 42 kilometer wandelen, 84 kilometer lopen en 212 kilometer fietsen. Aan de editie in 2023 namen 15 Belgische medewerkers deel.
Jaro. ‘Dat hoort erbij. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik die kans kreeg. Nu focus ik weer volop op mijn professionele uitdagingen.’
Deze onvergetelijke ervaring dwingt de deelnemers om hun mentale remmen los te gooien en laat hen zien waartoe ze in staat zijn. De lessen die hij hieruit trok, neemt Jaro mee op zijn verdere carrièrepad. ‘De Namibiëreis was geen eindpunt, maar een hoogtepunt. Ik kijk nu vooral vooruit: wat wil ik nog doen in de toekomst? Misschien stellen we allemaal samen wel nog een volgend doel. Ik wil ook de volgende generaties warm maken voor dit avontuur.’
Die zich onderscheiden door vastberadenheid, precisie en humor
