9 783809 531470
redakcja naukowa J o a n n a S k i b s k a
Złożoność i wielowymiarowość procesów terapeutycznych warunkowana jest kilkoma czynnikami. Pierwszy z nich to podmiot oddziaływań systematycznie rozszerzany o nowe grupy osób obejmowanych terapią na różnych etapach życia. Drugi, będący pochodną pierwszego, to stawiane przed terapią cele. Prócz tradycyjnych utożsamianych z korygowaniem i kompensowaniem coraz częściej akcentowane są cele stymulujące – ogólnorozwojowe lokujące ją w bliskim sąsiedztwie oddziaływań profilaktycznych i wychowawczych, nierzadko oddzielonych rozmytą granicą. Trzeci to lokowanie terapii w coraz bardziej złożonych konfiguracjach teoretycznych korzystających z dorobku rożnych dyscyplin naukowych oraz paradygmatów uprawiania nauki. (…) Z tych powodów uważam przedłożoną do recenzji pracę za wartościową poznawczo, a zarazem ważną dla praktyki edukacyjnej. Walorem książki jest zróżnicowane podejście do terapii – autorami poszczególnych rozdziałów są nie tylko pedagodzy, ale także przedstawiciele innych dyscyplin naukowych. Innym pozytywem opracowania jest „zderzenie teoretyków i praktyków” prezentujących w swoich poglądach nierzadko odmienne podejścia oraz generujących rozbieżne problemy i drogi osiągania celów. prof. zw. dr hab. Zenon Gajdzica Uniwersytet Śląski w Katowicach
terapia interdyscyplinarna. w y b ra n e pr o b l e m y
Podjęty w monografii problem, który wybrzmiewa w tytule i powiązanych z nim tematycznie poszczególnych częściach, percypuję jako wysoce aktualny, zwłaszcza w kontekście upowszechniania proinkluzyjnej edukacji dzieci/uczniów z niepełnosprawnościami czy o szczególnych potrzebach. Kwestie prowadzenia terapii interdyscyplinarnej, jak też jej indywidualizowania wypada uznać za priorytetowe w oczekiwanym personalizowaniu wspierania uczniów o wysoce zróżnicowanych możliwościach (zasobach) i zainteresowaniach, włączanych w przestrzeń ogólnodostępnego systemu kształcenia. Oczywiście problemy podejmowane przez autorów w poszczególnych rozdziałach monografii, bez wątpienia należy także odnieść do rozwiązań w zakresie interdyscyplinarnej terapii dzieci/uczniów w innych formach edukacji – integracyjnej i specjalnej. Dostrzegam zatem duże walory poznawcze i praktyczne opracowania, które może być bardzo przydatne w pracy terapeutycznej zróżnicowanych specjalnościowo profesjonalistów – pedagogów, w tym pedagogów specjalnych, nauczycieli, logopedów i innych specjalistów angażujących się w proces terapii dzieci z niepełnosprawnościami czy szczególnymi potrzebami edukacyjnymi. prof. nadzw. dr hab. Zdzisława Janiszewska-Nieścioruk Uniwersytet Zielonogórski
TERAPIA
interdyscyplinarna w y b ra n e pr o b l e m y
pod redakcją naukową
JoannY SkibskIEJ