Konfederacja barska
15
Konfederacja barska W latach poprzedzających rozbiory Jasną Górę obrali za swą bazę konfederaci barscy. Byli to ludzie, którzy w 1768 r. wystąpili przeciw promoskiewskiej polityce króla Stanisława Augusta Poniatowskiego i w intencji wiary katolickiej. Popularnym znakiem noszonym przez konfederatów barskich były ryngrafy, wywodzące się z obojczyka zbroi, ozdobione wizerunkiem Matki Boskiej Częstochowskiej jako Królowej Korony Polski. Wykonywane były z blachy miedzianej, srebrzonej, złoconej, jak również malowanej. Wśród rytowanych w blasze elementów uzbrojenia umieszczany był malowany olejno wizerunek Madonny z Dzieciątkiem. Pod wizerunkiem widniał krzyż kawalerski jako symbol rycerstwa. Po stronie wewnętrznej znajdowała się najczęściej malowana olejno scena ukrzyżowania lub wizerunek świętych. Konfederaci barscy pod dowództwem Kazimierza Pułaskiego zajęli twierdzę jasnogórską i przez trzy lata skutecznie odpierali ataki Rosjan. Do największego rosyjskiego oblężenia doszło na początku 1771 r. Załoga K. Pułaskiego zdołała obronić się przed szturmem mimo wielkiej przewagi wroga. W roku następnym wobec pogarszającej się sytuacji dalsza obrona była niemożliwa. Konfederacja upadła, K. Pułaski udał się zaś na emigrację. Król Stanisław Poniatowski rozkazał oddać twierdzę jasnogórską Rosjanom 18 sierpnia 1772 r. Po raz pierwszy obce oddziały zajęły sanktuarium.
Mundur konfederacji wraz z ryngrafem. Źródło: Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.
Bujanowicz_Ryngraf.indd 15
21.04.2016 10:05