κουδουνίσει δέκα χρόνια. Χτύπησαν την πόρτα μία φορά, δύο
φορές, και μετά την γκρέμισαν με τις κλοτσιές. Μέσα από το χάσμα, ο Άχμεντ είδε τη δέσμη ενός φακού να σαλεύει στους τοίχους. Έτσι πέρασαν τα πιο ατελείωτα δύο λεπτά στη ζωή του Άχμεντ, μέχρι που οι στρατιώτες επανεμφανίστηκαν στην εξώπορτα, έχοντας μαζί τους τον Ντόκα. Η ταινία που του ’χαν κολλήσει
στο στόμα, ζάρωνε με κάθε βουβή κραυγή του. Του φόρεσαν μια μαύρη κουκούλα στο κεφάλι. Πού ήταν η Χαβάα; Το μέτωπο του Άχμεντ έσταζε ιδρώτα, τα χέρια του ήταν βαριά σαν από σίδερο. Όταν οι στρατιώτες άρπαξαν τον Ντόκα από τους ώμους και τη ζώνη, τον έριξαν στο πίσω μέρος του καμιονιού και βρόντηξαν
την πόρτα, ο Άχμεντ ένιωσε πρώτα μια ανακούφιση, αλλά γρήγορα σιχάθηκε τον εαυτό του που ήταν ζωντανός, ασφαλής στο
καθιστικό του, ενώ στο καμιόνι απέναντι, ούτε είκοσι μέτρα μακριά, ο Ντόκα ήταν ξεγραμμένος. Πάνω απ’ τον προφυλακτήρα
του καμιονιού υπήρχε ένα άσπρο σταμπωτό 02, κάτι που σήμαινε πως το καμιόνι ανήκε στο Υπουργείο Εσωτερικών, πως δε θα υπήρχε καμία αναφορά του περιστατικού, πως ο Ντόκα επισήμως
δεν είχε συλληφθεί ποτέ, πως δε θα ξαναγύριζε ποτέ. «Πού είναι
το κορίτσι;» ρωτούσε ο ένας στρατιώτης τον άλλον. – «Δεν είναι εδώ.» – «Κοίταξες αν είναι σε καμιά καταπακτή;» – «Δεν είναι.» – «Δες τι θα κάνεις, να τελειώνουμε.» Ο μεθυσμένος στρατιώτης
άνοιξε ένα μπιτόνι βενζίνης και μπήκε τρεκλίζοντας στο σπίτι τού
Ντόκα· όταν επέστρεψε στο κατώφλι, πέταξε πίσω του ένα σπίρτο κι έκλεισε την πόρτα. Φλόγες αναρριχήθηκαν στις μπροστινές κουρτίνες. Τα τζάμια σωριάστηκαν στο περβάζι. Πού ήταν η Χαβάα; Όταν το καμιόνι έφυγε επιτέλους, η φωτιά είχε απλωθεί
στους τοίχους και το ταβάνι. Ο Άχμεντ περίμενε, κι όταν τα πίσω φώτα φαίνονταν μικρά σαν κερασάκια, πέρασε το δρόμο. Κάνοντας έναν μεγάλο κύκλο γύρω από τις φλόγες, μπήκε στο δά16
Draft_Asterismos04.indd 16
6/9/13 12:26 μ.μ.