MARTA

M A R T A Powierz Powierz Panu swoją Panu swoją drogę drogę i zaufaj Mu: EDITION: On sam 10będzie SEPTEMBER, działał...2016

Fundacja Marty Szynal Słowo od przyjaciół

3

Jezus mnie kocha. Biografia

4

Marta sama o sobie

8

Wspomnienia

12

Marta śpiewa dla Aniołów

28

Płyta Marty

31

Słowo od

przyjaciół

Kiedy dotarło do nas, że Marta zachorowała na złośliwy nowotwór zdecydowaliśmy o tym, że jej i jej rodzinie trzeba pomóc. W tak wielkim nieszczęściu każda pomoc jest pot­rze­ bna – duchowa i finansowa też. Dlatego utworzono specjalne konto, na które wpłacaliście Państwo pieniądze na le­czenie ś.p. Marty Szynal.

W czasie choroby Marta mówiła, że gdy wyzdrowieje chciałaby pomagać potrzebującym dzieciom. I choć już jej nie ma z nami, niech ten plan wejdzie w życie. Chcemy objąć naszą opieką dzieci chore na nowotwór, będziemy je odwiedzać w szpitalach, organizować zajęcia z animatorami, spełniać ich marzenia oraz obejmować opieką psychologiczną rodziny, które dotknął ten problem. Jeżeli będzie potrzebne wsparcie finansowe będziemy docierać z różnymi ofertami programowymi – mamy nadzieję że wtedy nie odmówicie Pań­stwo nam pomocy.

First Title Jezus

click mnieto kocha edit

www.martaszynal.pl

Martusia przyszła na świat 2 marca 1999 roku w Tarnogrodzie jako najmłodsza z trojga rodzeństwa (ma siostrę Ewę i brata Michała). Była bardzo grzecznym niemowlakiem, nie absorbowała swoją osobą zapracowanych rodziców. Praktycznie od urodzenia związana była z muzyką, zawsze zasypiała przy cichej muzyce płynącej z radia. Życie jej nie oszczędzało. W wieku 4 lat zachorowała na salmonellę i jej stan był wówczas bardzo ciężki. Długie tygodnie spędziła w szpitalnym łóżku w Biłgoraju. Następstwem tej choroby były problemy z sercem, które po pewnym czasie udało się wyleczyć.

Jako dziecko Marta potrafiła zająć się sama sobą, organizowała sobie zabawy, nie wymagała szczególnej opieki. Jej ulubionymi zabawkami były lalki. Potrafiła spędzać całe godziny na projektowaniu ubranek i przebieraniu lal.

W wieku 6 lat rozpoczęła naukę w szkole podstawowej. Już wówczas dało się zauważyć jej talent muzyczny i plastyczny. Na jednej z uroczystości z okazji Dnia Matki swoim śpiewem wzruszyła i zachwyciła przybyłą publiczność do tego stopnia, iż zasugerowano jej, aby rozpoczęła naukę w szkole muzycznej. Z różnych przyczyn nie doszło wówczas do tego.

5

www.martaszynal.pl

18 maja 2008 roku Marta po raz pierwszy przyjęła do swojego serca Pana Jezusa. Był to jeden z najpiękniejszych dni w jej życiu. Mówiła „Mamusiu, nie prezenty są dla mnie najważniejsze, ale to, że mam w sercu Pana Jezusa”. Od tego czasu nigdy się z Nim nie rozstawała. Mówiła, że On ją kocha i ona Jego też.

Jej talent muzyczny był zauważony nie tylko w szkole, zaczęła wyjeżdżać na pierwsze konkursy i festiwale.

Wyjazdy i zdobywane nagrody powodowały zazdrość wśród rówieśników, Marta nie cieszyła się sympatią koleżanek. Przerwy w zajęciach spędzała najczęściej w bibliotece lub z młodszymi dziećmi, bo nie czuła się dobrze wśród swoich. Podobnie było w gimnazjum, ale tam rozpoczęła się jej przyjaźń z rok młodszą koleżanką. Ta przyjaźń sprawiła, że Marta zaczęła nieco inaczej patrzeć na otoczenie, miała kogoś kto podzielał jej rozterki i był wsparciem w trudnych chwilach.

Po ukończeniu gimnazjum Marta postanowiła zmienić środowisko i wybrała liceum w Zamościu. Tam bardzo szybko zyskała grono osób wśród których czuła się bardzo dobrze, zarówno w szkole, jak i w bursie, w której mieszkała.

Stres, którego doświadczała w szkole podstawowej i gimnazjum przyczynił się do licznych stanów zapalnych m.in. gardła, które leczono kolejnymi seriami antybiotyków. Doprowadziło to do znacznego osłabienia organizmu, a w konsekwencji – pojawienia się nowotworu w jej organizmie. Ta wiadomość była dla Marty i całej rodziny szokiem, ale przyjęła ją spokojnie, nie załamała się. Powiedziała wówczas, że się nie podda i będzie walczyć. Mimo trudnej sytuacji, w jakiej się znalazła, zawsze była otwarta na drugiego człowieka, chciała nieść pomoc innym. I robiła to swoją postawą wobec innych pacjentów i gości, którzy ją odwiedzali. Dla poprawienia nastroju własnego i innych bardzo dużo śpiewała. Jej śpiew płynął do innych sal szpitalnych, dzięki czemu inni pacjenci choć na chwilę zapominali o swoim bólu i krzyżu, który nieśli, a Martę nazywali dobrym aniołem.

Dużym ciosem dla Marty i całej jej rodziny była choroba i śmierć jej taty Adasia. Tata był dla niej bardzo ważną osobą i jego śmierć wpłynęła na pogorszenie się jej stan zdrowia. Pomimo wielkiego zaangażowania lekarzy i pielęgniarek, i zastosowania różnych rodzajów terapii stan Marty nie ulegał poprawie, a wręcz przeciwnie. Najtrudniejszy etap rozpoczął się wraz z początkiem Wielkiego Postu. Marta i jej rodzina przeżyła wtedy najdłuższą w życiu drogę krzyżową. Każdy kolejny dzień to wielka niewiadoma i ogrom bólu dla niej samej i tych, którzy jej towarzyszyli. Kulminacyjnym momentem było wprowadzenie Marty w stan śpiączki farmakologicznej w Wielki Piątek – dzień śmierci Jezusa na drzewie krzyża. Kolejne dni to czas modlitwy i oczekiwania, aż Pan po swoim Zmartwychwstaniu 18 kwietnia zabrał Martę do swojego królestwa, gdzie nie ma już bólu i cierpienia, gdzie jest bezpieczna i wolna od wszelkiej oceny i krytyki.

6

www.martaszynal.pl

Wierzymy, że teraz w niebie wstawia się za nami u Boga

i wyprasza każdemu potrzebne łaski.

7

www.martaszynal.pl

Marta

sama o sobie “Tak Was nazywam, Brygadą “BB” - jesteście dla mnie ogromnym wsparciem. Razem tworzymy silną opozycję przeciwko chorobie.

okropnego bólu nóg, kiedy ćwiczyłam na wychowaniu fizycznym. Ból okazał się tak nieznośny, że brakowało mi sił…

Dzięki temu, mam siłę walczyć.

Odbyłam 3 wizyty u różnych specjalistów angiologów, badania nie wskazywały żadnych nieprawidłowości. Kolejnie skierowałam się z mamą do pediatry, który zlecił podstawowe badania. Kiedy wyniki były gotowe, lekarz poinformował mnie, że mam bardzo podwyższone CRP. Zostałam skie-

Nazywam się Marta Szynal, mam 18 lat.

O chorobie nowotworowej dowiedziałam się na przełomie maja i czerwca 2016 r. Zaczęło się od

8

www.martaszynal.pl

Gdyby nie Pan Bóg, modlitwa i wsparcie wielu członków z mojej rodziny a także znajomych i tych, których nie znam, nie przetrwałabym takiego ciężaru. rowana do szpitala. Tam kolejne badania i ponownie informacja, że jest wszystko dobrze, więc dla pewności przebadali mnie ginekologicznie. Po badaniu lekarz poinformował mnie o narośle na szyjce macicy.

Aby określić czym jest ta nieprawidłowość, skierowali mnie do Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie.

Ze względu na panujące wtedy strajki pielęgniarek, pojechaliśmy do szpitala onkologicznego i tam zrobiono mi biopsję. Na wyniki nerwowo czekałyśmy z mamą miesiąc. Uciekał czas, a moja choroba postępowała. Wyniki badań lekarze określili jednoznacznie - rak szyjki macicy 3 stopnia.

9

www.martaszynal.pl

Zapewne każdemu z was przed oczami stanęło by życie, zatrzymał się na chwilę czas... Taki wyrok dla dziewczyny, która z Bożą pomocą planowała życie... I gdyby tego było mało, mój tata w tym czasie bardzo ciężko chorował i niedługo potem 27 lipca zmarł. Możecie sobie wyobrazić tą tragedię...

Gdyby nie Pan Bóg, modlitwa i wsparcie wielu członków z mojej rodziny a także znajomych i tych, których nie znam, nie przetrwałabym takiego ciężaru.

Mimo tego nie poddawałam się, lekarze od czerwca 2016r. zaproponowali standardowe leczenie, czyli kilka chemioterapii, radioterapię, hipertermię i brachyterapię. W trakcie leczenia stosowałam wiele preparatów witaminowych wzmacniających organizm. Kiedy ból okazywał się bardzo silny, brałam środki przeciwbólowe włącznie z plastrami z morfiny. Wspomniane konwencjonalne metody lecznicze wyniszczyły mi organizm, co doprowadziło do bólów nerek.

Przed Świętami Bożego Narodzenia czułam się lepiej, nagrałam dla Was krótki film z podziękowaniami i zaśpiewałam dla Was kolędę :-) Z początkiem Nowego Roku 2017 pojawiły się ponownie bóle w nogach. Pojechałam do szpitala w Rzeszowie, badania nie wykazały kolejnych nacieków, moje wyniki były dobre. Ucieszyłam się bardzo, że zaczyna mi się droga prostować, że jest to początek do wyzdrowienia.

Cały czas moje nerki dawały o sobie znać - lekarze postawili nową diagnozę - wodonercze. Ciężkie schorzenie do wyleczenia.

Do końca lutego czułam się w miarę dobrze, kiedy znów wróciły bóle w nerkach i pęcherzu. W Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej zrobiono mi kilka badań i przekierowano mnie do drugiego szpitala na zabieg udrożniania nerek.

Po zabiegu czuje się bardzo źle, jestem obolała i prawie nieprzytomna z bólu. Zaczął się nawrót złego samopoczucia. Mam przepisane silne środki przeciwbólowe, by złagodzić skutki zabiegów. Mówią, że nadzieja umiera ostatnia, będę walczyć dalej, nie mogę się poddawać tuż na starcie swojego dorosłego życia.

Proszę wszystkich o pomoc w tej walce, o wsparcie finansowe na moje dalsze leczenie. Proszę Was także o modlitwę za mnie do Pana Naszego o wytrwanie i siłę do walki o moje zdrowie. Wasze wsparcie jest dla mnie cenne :-)

10

www.martaszynal.pl

Dziękuję, że jesteście.

Marta.

11

www.martaszynal.pl

Jaka

była Marta?

Nie wiem, który to już raz siadam przed komputerem z chęcią opisania któregoś spotkania z Martą.

Moich spotkań z Martą było bardzo dużo. Mimo bardzo dużej różnicy lat między nami rozumiałyśmy się jak rówieśniczki, ja wychowana na Parceli, ona przez całe swoje życie tam mieszkającą.

Jaka była Marta?

Odbieram połączenie od Marty: - ciociu co robisz, jesteś mocno zajęta?

- Nie jestem zajęta, przecież wiesz, że dla ciebie mam zawsze czas - co tam Martunia?

- Mam do ciebie ogromną prośbę, wiesz mamusia jest bardzo smutna. Wiem, że płakała.

- A co się stało?

- Dzisiaj są jej urodziny - ciociu przyjedziesz?

- Tak, oczywiście.

- Tylko bardzo cię proszę nie mów mamusi o tym, ze do ciebie dzwoniłam obiecaj.

- Obiecuję.

Nigdy nie myślała o sobie - zawsze na pierwszym miejscu stawiała drugiego człowieka. Słowo „obiecuję” padało z moich ust jeszcze kilkanaście razy.

Ostatni raz powiedziałam je parę minut przed wprowadzeniem Marty w stan śpiączki farmakologicznej.

Do końca życia będę pamiętała to o czym rozmawiałyśmy i jej ostatnie zdanie:

12

www.martaszynal.pl

Ciociu, obiecujesz ?

Tak Marta, obiecuję.

Bożena

13

www.martaszynal.pl

Małe rzeczy

dają dużo szczęścia Byłaś moją przyjaciółką, takim moim aniołkiem... Wiem, że między nami było rożnie, ale dziękuję Ci za to, że byłaś i wiem, że będziesz cały czas w moim i nie tylko moim sercu. Byłaś wspaniałym człowiekiem. Nauczyłaś mnie dostrzegać małe rzeczy, które dają nam dużo szczęścia. Nauczyłaś mnie wierzyć i kochać ludzi i Boga.

Dziękuję Ci za to...

Karolina

14

www.martaszynal.pl

Martę znałam od czasów szkoły podstawowej. Kilka razy śpiewałyśmy w grupie podczas szkolnych uroczystości. Już wówczas jej głos nie mógł pozostać niezauważony. Była przy tym bardzo skromna i miła dla innych. Po pewnym czasie Marta zaczęła regularnie śpiewać i grać w kościele. Oprawa Mszy św. w jej wykonaniu zawsze budziła mój podziw i zachwyt.

Chodziłam do kościoła, aby usłyszeć jej wyjątkowy głos, dzięki któremu udział we Mszy św. był o wiele łatwiejszy i przyjemniejszy. Dziękuję jej za to.

Ola

15

www.martaszynal.pl

Zaufałam Panu

i ofiarowałam swoje życie.

Już się nie boję.

Nie chcę, żeby to były moje słowa. Chcę, żeby to słowa Marty, które do mnie pisała, były świadectwem jej wielkiej wiary.

- Ja nigdy nie wątpiłam, że będziesz zdrowa.

- Ja niestety tak i to był mój błąd. Teraz chce to wszystko wynagrodzić Panu Bogu!

- Jak odmawiam Koronkę czy cokolwiek innego to staram się Was wszystkich ogarniać tą modlitwą.

Mam nadzieję, że dociera te kilka słów... podziękowań i próśb, żeby Wam było lepiej.

- Martuś? Co mam Ci kupić? Nieładnie tak przyjść z pustymi rękami.

- Nie, nie, nie. Proszę, naprawdę. Chyba że...

Jest coś, co bym pragnęła...

Chciałabym zdrowie.

Możesz kupić, albo jakoś załatwić.

- Martuś jak się czujesz?

- Trochę bolą mnie plecy, jutro będę miała tomografie i się okaże, czy są jeszcze jakieś miejsca ogniskowe, czy guz nie zaraził innych miejsc. Wiem, że się martwicie, ale ja zaufałam Panu Bogu i ofiarowałam swoje życie, już się nie boję. Wiem, że będzie ciężko, ale wytrzymam to wszystko.

- Przeczytałam dopiero Twój post na Facebook’u!

Chwała Panu!

- Chwała Panu! Tak się cieszę!

- Najlepsza wiadomość. Cud, cud, cud!

- To wielkie uzdrowienie, Pan Bóg jest z Nami.

- Mam dobre wieści! Nowotwór się znacznie zmniejszył, jest duża poprawa. Modlitwa ma wielką moc!

Wiedziałam, że się uda, trzeba wierzyć!

- Tak dzisiaj to naprawdę uwierzyłam, że się wszystko w końcu jakoś ułoży, aż popłakałam się ze szczęścia...

Maja

16

www.martaszynal.pl

“

Modlitwa ma wielką moc!

Wiedziałam, że się uda, trzeba wierzyć!

17

Ludzie, modlitwa

ŻYJCIE I SIĘ NIE PODDAWAJCIE!

gest, czyn i Pan Bóg.

5 lat temu, kiedy uczyłem Martę w gimnazjum w Obszy, przybiega do mnie z uśmiechem na buzi wręcz krzycząc z radości – jadę z księdzem na pielgrzymkę do Rzymu! Dojeżdżamy do Asyżu. Msza św. i brak organisty: Marta zagrasz i zaśpiewasz? ależ oczywiście proszę księdza… Barkę - tak ją lubiła…

traktowałaś wyjątkowo.

Dotarłaś do tak wielu osób Marto poprzez swój talent podziwiana, skromna zawsze się uśmiechałaś, dotarłaś do tak wielu młodych ludzi poprzez swoją chorobę poprzez cierpienie, bo uczyłaś miłości, która jest sposobem na życie w wieczności.

Brałaś życie pełnymi garściami, realizowałaś swoje talenty, miałaś wielkie pragnienia, twoje marzenie to płyta... byłaś dla ludzi, dla każdego człowieka i każdego z nas

Nie wstydziłaś się wiary...

18

www.martaszynal.pl

Chrystus zmartwychwstał, On nas kocha i wie co dla nas jest dobre.

Zapytana w wywiadzie nagranym w GOKu w Obszy: co wpłynęło, że taka jesteś? odpowiadasz - ludzie, modlitwa, każdy gest, każdy czyn i Pan Bóg.

A marzenia: jakie masz?

- wrócić do szkoły, spotykać się z ludźmi, przede wszystkim śpiewać oto moja pasja.

Co byś Marto powiedziała tym wszystkim twoim Aniołom, bo tak ich nazwałaś, gdyby zgromadzili się w jednym miejscu wszyscy razem?

- przede wszystkim chciałabym ich wszystkich wyściskać, wycałować, wyprzytulać i podziękować za dobre serce, za modlitwę…

Chciałabym też powiedzieć, że gdyby nie wy, nie dałabym sobie rady, byłoby całkiem inaczej, nie uśmiechałabym się, byłoby mi ciężko, ale że jesteście - to jest totalna zmiana.

A co byś powiedziała tym ludziom, gdyby ich dotknęła taka choroba jak ciebie?

- przede wszystkim NIE PODDAWAJCIE SIĘ! Ze wszystkim dacie radę, nie ma możliwości, żeby coś poszło nie tak, zawsze wierzymy, że będzie dobrze i z taką myślą trzeba ŻYĆ I ON zrobi dla nas wszystko, żebyśmy byli szczęśliwi – bo On tego chce od nas – nie chce psuć życia, tylko chce, żebyśmy byli szczęśliwi w tym życiu…

19

ON zwyciężył śmierć, zmartwychwstał trzeciego dnia i otworzył nam niebo… trzeciego dnia zabrał Martę do siebie…

Jesteś już w domu, tak bardzo chciałaś do domu i Pan wziął Cię do Domu nie ręką ludzką uczynionego.

Nam zostało jeszcze żyć, bo Marta mówiąc słowa do mamy mówiła jakby i do nas: pamiętajcie - Żyjcie! Żyjcie i się nie poddawajcie, Chrystus zmartwychwstał, On nas kocha i wie co dla nas jest dobre.

Dziękuje Ci Marto za twoje świadectwo, za każdy uśmiech i każdą piosenkę… Pamiętaj tam w Niebie o nas … do zobaczenia…

Ks. Łukasz Kolasa

www.martaszynal.pl

Cierpienie wydało owoc Miałem okazję odbyć jedną dłuższą rozmowę z Martą. Marta wykazywała niezwykła dojrzałość w tym, co przeżywała. Powiedziała mniej więcej coś takiego: w tym całym cierpieniu, chorobie, zmaganiu to nie jest problem, żeby użalać się nad sobą, żeby mieć pretensje do Boga, bo każdy tak potrafi. A ja bym chciała czegoś więcej, ja bym chciała, żeby to cierpienie wydało owoc w przyszłości. Ja bym chciała, żeby ludzie patrząc na mnie zwracali swój wzrok ku Bogu… i myślę, że wielu z nas, łącznie i ze mną, tego doświadczyła. My wszyscy, którzy mieliśmy tę możliwość rozmawiać z nią w czasie choroby, doświadczaliśmy spotkania z osobą, która była gdzieś już w innej rzeczywistości, niezwykle dojrzała, uśmiechnięta, rozmodlona.

I, moi drodzy, dzisiaj owszem trzeba płakać, bo jest taki dzień, trzeba się zastanowić nad tym wszystkim co tutaj przeżyliśmy, trzeba wspominać Martę, a od jutra trzeba wziąć sobie do serca to, czego ona pragnęła, a pragnęła tego abyśmy my wszyscy poprzez jej cierpienie zwracali oczy ku Bogu i Jego mieli na pierwszym miejscu.

Ks. Andrzej Wąsek

20

www.martaszynal.pl

W tych niezwykłych okolicznościach, wśród kwiatów które zakwitły jakby specjalnie dla Marty, która grała, śpiewała, modliła się tutaj w naszym kościele.

W tym czasie niezwykłym dla nas czasie Wielkanocy przychodzi nam się spotkać, aby pożegnać Martę, utalentowaną, dobrą młodą dziewczynę, która dobrocią dzieliła się z nami…

Dziękuje Bogu za jej życie, talenty i wiarę.

Ks. Henryk Pokora

Była, grała, modliła się… Robiliśmy wszystko by ona była wśród nas a Pan Bóg chciał ją zabrać do siebie. My płaczemy a ona jest wśród świętych, jeżeli nie ona to kto?

Ona pokazała nam drogę.

Cieszymy się, że mamy jeszcze jedną świętą z naszej parafii.

Zmartwychwstały niech będzie z nami…

Ks. Tadeusz Bodak

21

www.martaszynal.pl

Za wsparcie

za miłość

Jesteś dla mnie jak starsza siostra, jak najlepsza przyjaciółka...

Przytoczę tu tylko słowa które mi przekazałaś w dniu, w którym widziałyśmy się ostatni raz. “Żyj i kochaj za nas dwie. Cokolwiek by się działo pamiętaj... kocham Cię”- właśnie te słowa dodają mi otuchy, one stały się moim mottem.

Dziękuje Ci za wszystko... za wsparcie, za zrozumienie, za miłość, którą się dzieliłaś ze mną i ze wszystkimi wokół. Wcześniej nie rozumiałam, co jest w życiu najważniejsze... ale to właśnie dzięki Tobie otworzyłam oczy.

Powiedziałaś, że wszystko doceniamy już po stracie czegoś lub kogoś... miałaś rację!

Teraz żyję i kocham za nas dwie.

Gabrysia Wujda

22

www.martaszynal.pl

Żyj i kochaj za nas dwie

Wszystko doceniamy już po stracie czegoś lub kogoś...

23

www.martaszynal.pl

Talentem

trzeba się dzielić Martę poznałem podczas pielgrzymki do Rzymu na kanonizację św. Jana Pawła II w kwietniu 2014 roku. Jej postawa była pełna wiary wrażliwości na drugiego człowieka i serdeczności względem osób które spotykała w swoim życiu.

Podczas pielgrzymki dzieliła się swoim talentem grania na organach oraz śpiewania na Chwałę Boga. Gdy słyszała pochwały na swój temat zawsze mówiła, że to dar od Boga i trzeba się nim dzielić. Gdy Ją spotykałem podczas choroby nie traciła dobrego humoru i nadziei,

24

www.martaszynal.pl

że będzie wszystko dobrze. Nieustannie miała wielką wiarę i nadzieję nie martwiła się o siebie, ale o innych, o najbliższych, rodzinę, przyjaciół. Dziękuję Bogu, że mogłem ją poznać i szkoda że bardziej jej nie poznałem, bo była bardzo wartościowa a wiarę miała niezachwianą i tego jej można zazdrościć. Jest przykładem dla młodszych i starszych, co znaczy kochać wierzyć i mieć nadzieję do końca. Odpoczywaj w pokoju wiecznym - mam nadzieję, że spotkamy się w niebie!

Ks. Grzegorz Szlązak

25

Muszę

First Title

Pani zaśpiewać click to edit

www.martaszynal.pl

Poznałam Martusię i jej mamę w Centrum Onkologii w Warszawie w maju 2016 r. (byłam wówczas operowana właśnie w Centrum Onkologii).

Leżałyśmy na tym samym Oddziale.

Bardzo się zaprzyjaźniłyśmy i wspierałyśmy.

Martusia kiedyś powiedziała: „muszę Pani zaśpiewać...”

I właśnie w tym małym pokoiku, w którym leżała wraz z mamą, która się nią opiekowała – zaśpiewała.

Nigdy nie słyszałam tak pięknego głosu, wyczucia, przepięknie… aż się popłakałam...

Powiedziałam wtedy moim znajomym – ta kochana i piękna dziewczyna nie może być niezauważona, musi ją poznać cały świat.

Byłam też pod ogromnym wrażeniem dobra i ciepła, które biły od Martusi i jej mamy.

Tak cudownych ludzi nie spotyka się często.

Dopiero dziś dowiedziałam się o śmierci Kochanej Martusi – i ja również zadaję sobie pytanie: dlaczego...

Alicja Pietruczuk

27

www.martaszynal.pl

dziś

MARTA

śpiewa dla Aniołów

Nie tak dawno Marta obchodziła swoją osiemnastkę. W tym czasie była już poważnie chora. Niestety, jej organizm nie wytrzymał wyniszczającej walki z nowotworem. 18 kwietnia Marta przegrała swoją najważniejszą walkę o życie...

Ze zdjęcia spogląda na nas uśmiechnięta ciemnooka dziewczyna. Ma długie kasztanowe włosy, duże oczy,

28

www.martaszynal.pl

Miejmy nadzieje, że będzie już tylko lepiej.

Dziękuję za wsparcie, modlitwę, za wszystko, co dla mnie zrobiliście.

Kocham Was.

łagodny uśmiech. Aż nie chce się wierzyć, że ta młoda dziewczyna jest już wśród aniołów... Tak mówią o niej jej koleżanki ze szkoły, sąsiedzi i znajomi. Nie mogą uwierzyć, że Marty już nie ma.

Pochodziła z Zamchu w gminie Obsza. Nie tak dawno rozśpiewana Martusia była uczestniczką wszystkich koncertów i wydarzeń kulturalnych w gminie. Pamiętamy ją jeszcze jako małą dziewczynkę, która grała

29

www.martaszynal.pl

i śpiewała na scenie. Marta rosła, a wraz z nią rósł jej talent. Dziewczyna miała głos i umiała przekazać swoje uczucia słuchaczom. Śpiew był jej największą pasją.

Dziewczyna dowiedziała się o chorobie zupełnie niespodziewanie w maju 2016 roku. Zaczęło się od okropnego bólu nóg, kiedy ćwiczyła na wychowaniu fizycznym. Ból okazał się tak nieznośny, że brakowało jej sił.

Potem były badania, kolejne wizyty u lekarzy i diagnoza: rak szyjki macicy III stopnia... To zabrzmiało jak grom z jasnego nieba. Dziewczyna nie mogła w to uwierzyć. Marta pisała o tym tak: “Pomyślałam, czy to na pewno mnie ta diagnoza dotyczy? Może lekarz się pomylił... Kiedy to dotarło do mnie, nie było chwili do stracenia, muszę walczyć z negatywnymi myślami, muszę walczyć z chorobą, muszę walczyć z żalem. Każdy, kogo dotyka straszna choroba, czy to indywidualnie, czy w rodzinie pewnie myśli “Dlaczego Ja...” Te pierwsze dwa słowa powodują panikę... co robić, gdzie szukać pomocy. W pierwszej kolejności błaganie o pomoc wysyłam do Boga, w drugiej kolejności wysyłam do Was... Pomóżcie mi w tej ciężkiej walce swoją modlitwą, abym mogła wyzdrowieć”.

Gdy znajomi dowiedzieli się o jej chorobie, nie pozostawali obojętni. Niektórzy pisali jej słowa pocieszenia, inni organizowali zbiórki. Większość modliła się o zdrowie dziewczyny.

Marta przeszła kilka chemioterapii, radioterapię, hipertermię i brachyterapię. Te metody spowodowały liczne powikłania, ze skutkami których Marta długo się borykała. Pod koniec ubiegłego roku stan zdrowia Marty poprawił się. Wyniki były dobre, Marta czuła się coraz lepiej. Na jej twarzy zagościł uśmiech. W grudniu opublikowała ona przejmujące nagranie, w którym dziękowała wszystkim osobom, które ją wspierały.

“Kochani, to dzięki Wam i dzięki Panu Bogu zwyciężyłam z tą chorobą, teraz mam tylko brać leki, odżywiać się prawidłowo i cieszyć się z życia. Miejmy nadzieje, że będzie już tylko lepiej. Dziękuję za wsparcie, modlitwę, za wszystko, co dla mnie zrobiliście, Kocham Was” – pisała wówczas.

Niestety, podstępna choroba tak łatwo nie odpuściła. Na wiosnę stan zdrowia Martusi się pogorszył.

18 kwietnia nad ranem Marta odeszła...

Pamięć o dziewczynie jednak nie odeszła wraz z nią. Jej najbliżsi stworzyli tę kronikę wspomnień, w której uwiecznili swoje świadectwa, jej zdjęcia i nagrania. Największą pasją Marty było śpiewanie. Brała ona udział w licznych koncertach, festiwalach i konkursach. Odtworzone zostało więc archiwum nagrań, na których jest Marta. Zapraszamy do wsłuchania się w jej nieśmiertelny głos...

30

www.martaszynal.pl

31

Ĺť Y J !

Fundacja Marty Szynal

www.martaszynal.pl