IM April 2009

v.u. Tom De Craene I Abrikoosstraat 50 I 9000 Gent I P706126

H ou me niet vast

Een overdenking bij het lege graf

Van je eiland af

3 e’s : meer dan je denkt

De toevlucht

‘Nihil Sub Sole Novum’ column

P

2026

latform een waar genoegen

ichtus magazine 3-maandelijks I apr - mei - jun 2009

www.ichtus.be

Inhoud Colofon Ichtus Magazine is een uitgave van Ichtus Vlaanderen vzw en heeft als doel om afgestudeerden, Ichtianen

4

De 3 E’s: meer dan je denkt

6

Van je eiland af

8

Nihil sub sole novum

9

“Hou me niet vast”

10

Platform 2026

en geïnteresseerden op de hoogte te brengen van de werking in Ichtus.

Ichtusmagazine verschijnt driemaandelijks.

Website: www.ichtus.be Redactie: Jan D’Joos, Karel Strobbe, Elke Couchez, Maarten Vergouwe, Wouter Van Hoof.

Over evangelie, evangelicalisme en evangelisatie Student en relevant Column

Een overdenking bij het lege graf een waar genoegen

Layout: Gersom Brussaard Foto’s: Rudina Coraj Contact: jan.djoos@gmail.com Giften steeds welkom op rekeningnummer 230 - 0088770 - 35 Ichtus Vlaanderen Ter Kale 14 9850 Nevele.

Ichtus Vlaanderen is aangesloten bij IFES (International Fellowship of Evangelical Students) - www.ifes.org

2

Van de redactie: Hartelijk dank voor de vele positieve reacties die we hebben gekregen op de nieuwe outfit van ons magazine.

Even dankbaar zijn we voor de opmerkzame tips die aangeven hoe het nog beter kan. En het kan absoluut nog beter. Er zijn heel wat schoonheidsfoutjes - noem het beginnersfoutjes - waar we aan blijven werken. Blijf ons daarom helpen met uw mening. Niet alleen de opmaak willen we opfrissen, we horen ook graag wat u van de inhoud vindt. We kijken uit naar uw commentaar en ideeën via: jan.djoos@gmail.com

Bedankt!

Contactadressen Ben je student of ken je een student?

Ga je volgend jaar studeren? Hier vind je alle informatie die je nodig hebt.

Antwerpen

dinsdagavond Grotehondstraat 46 www.ichtusantwerpen.be

Brugge

dinsdagavond arnesoete@gmail.com

Gent

woensdagavond Kammerstraat 10 www.ichtusgent.be

Hasselt

wouterschutyser@hotmail.com

Kortrijk

woensdagavond Meensestraat 83 www.ichtuskortrijk.be

Leuven

woensdagavond Naamsestraat 55 ichtusleuven.wordpress.com Stafwerkers:

Tom De Craene

ichtus.vlaanderen@ichtus.org

Sem Thomas

sem_thomas@hotmail.com

Beste lezers, Het evangelie holistisch leven en verkondigen onder studenten. Dit is onze mission statement en hoe meer ik er over nadenk, hoe enthousiaster ik erover word. De laatste tijd sta ik regelmatig stil bij dat laatste deel ‘onder studenten’. Er staat niet ‘Ichtianen’, er staat niet ‘christelijke studenten’, er staat ‘studenten’. Dat is nog al wat!

Ichtus wil dus het beste wat er is leven en verkondingen onder alle studenten aan de hogescholen en de universiteiten van Vlaanderen. Toen ik dit besefte, rees bij mij direct de vraag: ‘Maar hoeveel zijn er dat dan?’ Na wat opzoekwerk op sites van de overheid en na wat berekeningen kwam ik op een getal van om en bij de 180.000 studenten tertiair onderwijs. Enerzijds is dit een astronomisch getal en deed me dit duizelen, anderzijds was ik opgelucht en gaf het me visie. Eindelijk wist ik wat Ichtus’ doelpubliek was, het werkveld werd zichtbaar.

Nu we dit weten, kunnen we gaan zoeken naar het antwoord op de volgende vragen: waar zitten al die studenten, wat studeren ze, wat houdt hen bezig, wat hebben ze nodig, …? Ik hoop dat dit getal ook onze Ichtusgroepen mag stimuleren om grote dromen en doelen te hebben voor de komende jaren. Het hebben van een fijne Ichtusgroep met 20 of 40 man is geweldig, maar als je weet dat er in je studentenstad enkele duizenden, zo niet tienduizenden studenten wonen en studeren, wat moet je daar dan mee? Hoe ga je die bereiken?

Weten waar ik voor ga, inspireert, enthousiasmeert en motiveert mij altijd. Ik hoop dat dit voor u ook zo mag zijn.

Ichtus wil het evangelie holistisch leven en verkondigen onder 180.000 studenten.

Tom De Craene Algemeen Secretaris

3

De 3 e’s: meer dan je denkt

Jelle Creemers over evangelie, evangelicalisme en evangelisatie

In februari tekende alweer een veertigtal Ichtianen present voor het Ichtusvoorjaarsweekend. Naar goede gewoonte werd voor deze gelegenheid een gastspreker aangetrokken en eveneens naar Ichtustraditie was dat een hele goeie! Jelle Creemers (godsdienstleraar, doctorandus-assistent aan de ETF en deeltijds medewerker in een vrije evangelische gemeente) sprak de groep toe over de drie thema’s die dit academiejaar centraal staan binnen Ichtus: evangelie, evangelicalisme en evangelisatie.

Zonder dat de spreker het expliciet vernoemde, weerklonk doorheen elke lezing eenzelfde geluid. Hij leek zijn publiek telkens te willen zeggen: wat je ook al hebt gehoord over evangelie, evangelicalisme of evangelisatie, er is meer! Jelle Creemers wilde zijn publiek duidelijk verrijken met iets nieuws en dat is hem – volgens ons althans – aardig gelukt.

Evangelie: meer dan een individualistische reddingsleer Je moet het maar durven: in een lezing over het evangelie amper naar het kruis verwijzen... Moest Jelle Creemers geen bedoelingen gehad hebben met dat losjes over Golgotha heen stappen, hadden we ons er zeker aan gestoord. Maar die schijnbare nalatigheid was natuurlijk gemotiveerd. De spreker wilde het evangelie immers eens op een andere manier benaderen.

4

Anders dan zich enkel te richten op de gevolgen van die ene ‘goede vrijdag’ in Jeruzalem, wilde hij het verhaal brengen van de hele heilsgeschiedenis. Aan de hand van het werk van de Duitse theoloog Oscar Cullmann (19021999), toonde hij aan dat God al millennia lang uitreikt naar zijn verloren schepping. En dat is óók goed nieuws.

Al heel de geschiedenis draagt God, zichtbaar en onzichtbaar, zorg voor de mensheid. Met het doel zijn schepping te genezen, zette God eerst de mens apart; Adam kreeg de verantwoordelijkheid toegewezen over de gehele aarde. Later koos God uit het mensdom één man, Abraham, om de wereld terug naar God te leiden. Uit die ene Abraham kwam een gans volk voort, Israël, geroepen om heilig te leven en een zegen te zijn voor alle volken. Uiteindelijk, toen bleek dat Israël keer op keer faalde, zond en koos God – uit Israël – Zijn Zoon. Met Jezus is het alsof de geschiedenis herbegon. Ook Jezus koos mensen uit (de twaalf) en gaf zijn volgelingen een opdracht (o.a. in de Bergrede). Een nieuw Israël, een nieuw Godsvolk, de kerk werd geboren. Toen dat volk op Pinksteren multicultureel werd, was het duidelijk waar Gods ambities lagen: Gods heil was bedoeld voor de gehele mensheid. Het einddoel van Jezus’ reddingsplan lag niet enkel bij Israël. Gods uiteindelijke focus is het herstel van de hele mensheid en – nog meer – een nieuwe hemel en een nieuwe aarde.

Evangelicalisme: meer dan de Vlaamse variant Na een overzicht van de heilsgeschiedenis was het tijd – zo leek het althans – voor een flinke portie kerkgeschiedenis. Ook bij de voorstelling van het evangelicalisme gold de aanbeveling om de dingen in perspectief te plaatsen en verder te kijken dan de eigen achtergrond. Immers: evangelicalisme is zowel in historisch, sociologisch als theologisch opzicht een enorm breed begrip. Het is een veelkleurige boom met wortels in de Reformatie, de Radicale Reformatie, het Puritanisme, het Wesleyanisme, het Duitse Piëtisme, het Anglo-Amerikaanse Darbisme, de pinksterbeweging, enz. Het is veel minder een denominatie dan een beweging en de kenmerken van de evangelische beweging zijn over kerkgrenzen heen aanwijsbaar: een reactionaire houding tegenover het liberalisme, een sterke nadruk op het individu, op de persoonlijke geloofsbeleving en de bekering, enz. Ook al betekent ‘evangelisch’ in Vlaanderen quasi automatisch ‘vrijkerkelijk’, primair is evangelicalisme een vorm van geloofsbeleving die over kerkgrenzen heen voorkomt.

Verkondigen is samen op weg gaan en leerlingen maken. Daarbij is Christus de enige leraar en is bekering de logische reactie op de realiteit van Gods (komende) koningschap. Leerlingen maken impliceert dopen, het overbrengen van een christelijke ethiek en het ageren van de kerk als geheel. Ten tweede raadde hij zijn publiek aan om goed rekening te houden met de conditie van de ontvanger. We leven in een pluralistische samenleving, waar ‘modernen’ en ‘postmodernen’ door elkaar leven en waar de antichristelijke fase min of meer voorbij is. Onze omgeving verwacht een ethisch zuivere en een cultureelempathische kerk; een geloofsgemeenschap die op zoek gaat naar geestelijke, lichamelijke én sociale noden. Ook de zender – de kerk zelf – moet naar zichzelf kijken als het om evangelisatie gaat. Worden alle mensen betrokken bij het apostolaat? Hoe zien wij de kerk? Als een herberg, een burcht of een familie? Wat zijn onze motieven?

Evangelisatie: meer dan de verkondiging van een nauw evangelie

Dank aan Jelle Creemers voor zijn heldere uiteenzetting.

Hopelijk draagt het weekend vruchten in het leven van de studenten, in Ichtus als vereniging en in de kerk als geheel. Hopelijk leidde het weekend tot een grotere dankbaarheid voor de God die met de mensheid begaan is en een plan heeft met de wereld. Hopelijk leidde het tot helderheid over de eigen identiteit; over wie we zijn als evangelische christenen, waar we vandaan komen en waar we naartoe gaan en willen. En hopelijk leidde het weekend tot meer geloofsverkondiging naar Gods wil.

Het laatste thema, evangelisatie, werd benaderd aan de hand van het communicatieschema met boodschap, zender en ontvanger. Reeds in deze aanpak zit dezelfde oproep vervat als in de andere twee lezingen, namelijk: bekijk evangelisatie zo breed mogelijk. Betrek er alle factoren bij. Bezin je over de boodschap die je wilt vertellen, maar ook over de wereld waarin je leeft en de kerk waarvan je deel uitmaakt. Aan de hand van het zendingsbevel uit het Matteüsevangelie wees Jelle Creemers ten eerste op de breedte van de boodschap zelf.

Wil je meer weten over vrijkerkelijk kerk-zijn? Op 4 mei geeft Jelle Creemers een lezing over dit onderwerp op een studiedag die wordt georganiseerd door de theologische faculteit van de K.U.Leuven.

De studiedag is voor iedereen toegankelijk. Meer informatie op: www.theologos.be.

K.S.

5

Van j eila e nd

{

af

Een doorsnee donderdagavond in een anonieme straat in de wijk Antwerpen Noord. Een groep mensen staat aan te schuiven voor een op zich weinig uitnodigend gebouw. Ze staan daar, weer of geen weer. Ze staan daar uit noodzaak. In het gebouw bevindt zich een organisatie die zich bezig houdt met voedselbedeling: De Toevlucht.

}

Binnen Ichtus hebben we er graag de mond van vol dat we maatschappelijke relevantie moeten hebben. We moeten iets betekenen in onze stad, in onze wijk, in onze studieomgeving… We moeten gezien worden buiten de context van het studentenclubje dat een avond per week uittrekt om samen vreemde christelijke rituelen te gaan beoefenen.

Het is één ding om met een aantal bestuursleden te lopen zeggen dat je maatschappelijk relevant wil zijn als groep. Het is nog iets heel anders om met de groep daadwerkelijk iets te doen.

Vermoedelijk is niet iedereen even enthousiast over de drang tot relevantie. Voor veel studenten is er helemaal geen noodzaak om als groep naar buiten te komen. Je hebt het toch al druk genoeg?

6

Bovendien is ‘iets maatschappelijk relevants’ nogal abstract om aan te beginnen, terwijl je juist bij uitstek praktisch wil bezig zijn. Wat moet je als student daarmee? Je wil toch graag weten wat je zou gaan doen, hoeveel tijd en moeite je zou moeten investeren.

In de nasleep van een avond over maatschappelijke relevantie en armoede begon Ichtus Antwerpen zowat drie jaar geleden een helpende hand toe te steken in de Toevlucht.

De Toevlucht is een christelijke organisatie die is opgestart in Antwerpen, maar ondertussen ook in verschillende andere steden actief is. Ze houdt zich bezig met voedselbedeling. Daarnaast wordt er gepoogd om contact te leggen met de mensen die aan komen schuiven voor een voedselpakket. Alleen als mensen er expliciet naar vragen wordt verteld dat de Toevlucht opereert vanuit een christelijke achtergrond. Als iemand dan verdere interesse toont kan de organisatie ook Bijbels ter beschikking stellen, in een heel spectrum aan verschillende talen.

Uiteraard vraagt een dergelijk project de nodige mankracht: er moeten pakketten worden samengesteld en verdeeld, de voorraad moet ordelijk worden gehouden, de administratie moet geregeld worden… Soms gaat tussen het ‘gewone’ werk het streven om contacten te leggen welhaast verloren, gewoon omdat er handen tekort zijn. De Toevlucht zit met de regelmaat van de klok te springen om hulp.

Elke drie weken gaan een aantal studenten vanuit Ichtus Antwerpen een donderdagavond helpen in de Toevlucht. Het is geen opvallend naar buiten komen als studentengroep, maar het is wel werken aan een bewustzijn. Juist door middenin het project te staan ga je de noodzaak van maatschappelijke relevantie onderkennen. Er zijn rondom je mensen die je nodig hebben. Mensen die in de eerste plaats hulp behoeven, voordat je ze ermee dood gaat meppen dat ze God nodig hebben.

Maatschappelijke relevantie hoef je niet ver te zoeken. Je hoeft echt niet zelf van nul te beginnen als groep. Elke stad heeft legio projecten en evenzoveel nood aan hulp. Dat hoeven niet per se christelijke projecten te zijn. Integendeel, de maatschappij is grotendeels seculier. Als we daarin relevant willen zijn, helpt het ons weinig om angstig in een beschermd milieu te blijven rondtasten. Wie relevant wil zijn, moet gewoon de stap zetten en naar buiten komen.

W.V.H.

7

C

olumn

door Maarten Vergouwe

nihil sub sole novum

Laatst kwam ik deze zin ergens tegen – ik weet al lang niet meer waar – en dacht: ach, wat zijn er toch veel mensen die zomaar zinnen uit de Bijbel gebruiken, zonder het Boek ook verder te kennen. Prediker 1:9 : Er is niets nieuws onder de zon.

De mensen die mij een beetje kennen weten dat ik graag eens Prediker mag lezen. Soms heb je er echt even genoeg van en gaat er zoiets door je hoofd van: wat ben ik hier nu in vredesnaam aan het doen? Ik ga slapen, ik eet, ik doe iets (of niets) ik eet en drink tussendoor ook nog en ’s avonds zoek ik een boek of de tv en vervolgens ga ik weer slapen. Tik-tak, zo gaat het klokje en zo gaat je leven hier op aarde. Geeft verder niets, want er is genade en we zijn gered en aan het einde staat ons de hemel te wachten, waar we rijstpap met gouden lepels mogen eten. Of nee, dat wist Prediker nog niet, dus kon hij daar ook niet cynisch over doen. Ik heb het er dus maar zelf bij verzonnen.

Neemt niet weg dat er nog steeds niets nieuws onder zon is.

Heeft het zin om cynisch te blijven? Misschien wel. Cynisme zorgt ervoor dat je blijft nadenken over waar het hier in het leven allemaal om draait. Als je cynisch bent zullen mensen je er in ieder geval niet op kunnen betrappen dat je kleinburgerlijk doet of bent. Altijd blijf je op zoek naar de diepere zin van het leven. Christenen durven al snel tegen niet-christenen zeggen dat je leven zonder God zinloos is. Leuzen als ‘Zonder Jezus is je Kerst mis!’ worden dan graag gebruikt. Net alsof God zoveel zin aan je leven geeft. Je moet toch nog steeds werken voor je brood? Je hebt toch nog steeds ruzie in je familie? De Kerk slaagt er toch nog steeds in om zich te verdelen in subkerkelijke subkerken met christenen die dikwijls zondiger zijn dan zondaars? Dus gaan we maar de zin in ons leven zoeken.

We willen zo graag God dienen en geloven ook echt dat Hij iets met ons van plan is. Sommige mensen krijgen duidelijk antwoord van God over of ze nu wel of niet socio-hartchirurgische orthopedagogie moeten gaan studeren. Anderen relativeren dan weer alle betrokkenheid van God uit hun leven en laten het christen-zijn voor de paar minuten stille tijd per dag. Weer andere christenen zijn wat actiever en verhuizen naar Verweghistan om daar Gods wil te zoeken of blijven hier om een hulporganisatie op te starten. Ieder ervaart Gods zegen op zijn manier. Ondertussen gaat wel heel de wereld de verdoemenis in.

8

Laat ik toch maar positief proberen te eindigen. Prediker vergat even dat de Schepper voorbij de horizon stond, verlangend de sleur te doorbreken. Hij wil ook echt zin in je leven geven, maar Hij wil dat niet van de zijlijn doen. Hij wil de zin in je leven zíjn. Je ademt zijn Geest. Geloof betekent niet leven van het ene topmoment naar het andere, nee, geloof is een dialoog tussen cynisme en enthousiasme. Eerlijk cynisme zal er toe leiden dat je inziet dat je geen haar beter bent dan rest. Eerlijk enthousiamse zal ervoor zorgen dat je elke dag Gods Geest op andere mensen ademt; waar je ook bent, wat je ook doet, wie je ook wil zijn.

M.V.

*

I

chtus Vlaanderen heeft goede ervaringen met schrijvers en sprekers uit Sri Lanka. Enkele jaren geleden nog was de Sri Lankaan Vinoth Ramachandra gastspreker op het Ichtusstartweekend, en ik spreek niet enkel namens mezelf als ik zeg dat zijn lezingen lang zijn blijven nazinderen. Ajith Fernando, auteur van The Supremacy of Christ, Jesus Driven Ministry en Crucial Questions about Hell, is een man van een gelijkaardig kaliber. Hij is een academisch geschoolde theoloog en een gedreven Bijbelleraar, maar bovenal iemand die leeft wat hij leert. Sinds 1976 is hij directeur van Youth for Christ, in een land dat nog steeds wordt geteisterd door een burgeroorlog. Die combinatie tussen belezenheid enerzijds en engagement anderzijds, is ook terug te vinden in De Waarheid delen in Liefde (Engelse titel: Sharing the Truth in Love). Daarin gaat Fernando op zoek naar een antwoord op de vraag hoe christenen kunnen evangeliseren over cultuurgrenzen heen. Het boek is een grondige uiteenzetting over wat de christelijke getuigenis inhoudt in een multireligieuze samenleving. De auteur, zelf opgegroeid tussen moskeeën en Boeddhatempels, gaat daarbij in dialoog met onder meer het postmodernisme, het pluralisme, het inclusivisme, het pantheïsme, het hindoeïsme, het atheïsme en het New Agedenken. Fernando’s benadering is zowel christocentrisch als liefdevol, goed beseffend dat de verkondiging van het evangelie niet gebaat is bij een respectloze houding tegenover andere overtuigingen. Paulus’ bediening in Athene fungeert doorheen het boek als de voornaamste Bijbelse inspiratiebron. Een aanrader!

K.S.

Ajith Fernando De waarheid delen in liefde Medema, 2003

*Boekentip

“Hou me niet vast” EEN OVERDENKING BIJ HET LEGE GRAF

Pasen ligt achter ons. Om Jezus’ verrijzenis te gedenken, willen we stilstaan bij een gelaagd stukje tekst uit het Johannesevangelie (20:11-18). Deze verzen vertellen het verhaal van de ontmoeting tussen Maria van Magdala en de opgestane Jezus.

Bij de uitleg van de tekst laten we geen commentatoren aan het woord, maar een kunstwerk: een miniatuur uit de Codex Egberti van Trier (tussen 977 en 993). De lezer zal merken dat de interactie tussen tekst en beeld nieuwe betekenissen kan genereren…

‘Waarom huil je?’ vragen de twee engelen in witte kleren aan het hoofd- en voeteneind van de plek waar het lichaam van Jezus heeft gelegen. ‘Ze hebben mijn Heer weggehaald en ik weet niet waar ze hem naartoe hebben gebracht.’ Maria Magdalena kijkt bedrukt en draait zich om. Ze kijkt om, maar ziet niet. Ze denkt dat de tuinman voor haar staat. ‘Waarom huil je?’ vraagt Jezus. ‘Wie zoek je?’ Niet wetend dat ze tegen Jezus spreekt, zegt Maria wanhopig: ‘Als u hem hebt weggehaald, vertel me dan waar u hem hebt neergelegd, dan kan ik hem meenemen’.

Dan spreekt Jezus haar naam uit: ‘Maria’. Het is alsof hij zegt: hoor naar mij, luister naar mij. En opnieuw draait Maria zich om. Ditmaal in herkenning. Deze keer ziet ze. ‘Rabboeni, meester!’ Maar Jezus repliceert: ‘Hou me niet vast. Ik ben nog niet opgestegen naar de Vader. Ga naar mijn broeders en zusters en zeg tegen hen dat ik opstijg naar mijn Vader, die ook jullie Vader is, naar mijn God, die ook jullie God is’.

Het is opvallend hoe het moment van inzicht bij Maria wordt gemarkeerd door een beweging. De ommekeer van Maria suggereert een innerlijke wending; een overgaan van kijken naar zien, van kennen naar (h)erkennen. In de miniatuur wordt dit moment zeer treffend uitgebeeld. Links zien we nog de engelen bij het graf, in het midden de wending van Maria en rechts de drie gedaanten van Jezus in de tekst: tuinman, rabboeni en de ten hemel rijzende Jezus.

9

We lezen het beeld van links naar rechts: van een liggende Jezus, over een staande Jezus naar een opstijgende Jezus.

De miniatuur gaat ook op een interessante manier om met de woorden van Jezus.

In de originele Griekse tekst lezen we ‘Me mou haptou’, wat ongeveer vertaald kan worden als: ‘Hou me niet vast’. De infinitief van haptein slaat niet enkel op het tastbare maar heeft ook een metaforische, psychologische lading: laat me los, laat me gaan. Door de Latijnse vertaling in de Vulgaat van ‘Me mou haptou’ naar ‘Noli me tangere’ kwam de nadruk meer te liggen op het verbod van lichamelijke aanraking: ‘Raak me niet aan’. De thema’s van verboden aanraking, tastbaarheid en lichamelijkheid vormen sinds de middeleeuwen inspiratiebronnen voor tal van beeldende kunstenaars.

In de Bijbeltekst zijn geen aanwijzingen te vinden over de lichamelijke posities van de personages. En toch gaan de houdingen van Jezus en Maria in de miniatuur een eigen beeldend leven leiden. Maria strekt zich gebogen uit naar Jezus.

Ze brengt hulde aan Jezus met haar handen, maar tegelijk vouwt ze die tot een ontvangend gebaar. Jezus maakt een zegenend gebaar terwijl hij de letters van de naam ‘Maria’ aanraakt. Zijn handen zijn indicatoren voor de ambiguïteit tussen vasthouden en loslaten. Zijn voeten spreken ook over deze dubbele positie. Met een voet staat hij nog op de aarde, de andere lijkt al aanstalten te maken om te vertrekken. Jezus is ook wat hoger voorgesteld dan Maria, alsof dit al het moment van de hemelvaart is. De verschillende gebeurtenissen in het verhaal zijn tot één beeld versmolten. Over het hele beeld hangt een spanning tussen yet en not yet, tussen nu en straks, tussen vervulling en voltooiing.

Waarom vraagt Jezus zo uitdrukkelijk aan Maria Magdalena om hem niet vast te houden? Is het vergelijkbaar met het rouwproces dat we doormaken bij overleden geliefden en getuigt het dus van een diep psychologisch inzicht? We kunnen ons niet vastklampen aan hun beelden, maar we eren hen door de herinnering aan wie ze waren. Ze verlaten ons niet in de dood, maar worden - net als Jezus - geboren in een ander, nieuw leven. Stelt Jezus de vraag om de nadruk te leggen op het horen en het zien? Maria Magdalena komt immers tot inzicht bij het horen van Jezus’ stem. Slechts door het horen van haar naam herkent ze hem. In deze miniatuur wordt deze nuance op een geniale manier weergegeven: Jezus’ spreken wordt uitgebeeld door de aanraking van de naam Maria met zijn hand.

10

Hoe komen wij tot luisteren en zien?

E.C.

P latform 2026 een waar genoegen ZAVENTEM – Op 28 maart ll. kwamen een 40-tal dromers samen in het OM-gebouw in Zaventem met één doel: samen willen, kunnen en mogen dromen over de toekomst van de Evangelische Gemeenten in Vlaanderen.

Waar zien we onszelf staan in het jaar 2026? En welk parcours dienen we dan vanaf heden te volgen? Platform 2026!

Hebt u in uw gemeente ook te maken met kerkverlaters, splitsingen, kritische mensen die plots twijfelen aan een aantal voor u vaststaande geloofsprincipes? Dan bent u niet de enige! De idee een denktank op te richten die nadenkt over de toekomst van de Evangelische Gemeente (EG) in Vlaanderen, ontstond vanuit de nood die werd opgemerkt ten velde. Zelfs de meest objectieve ziel kan vaststellen dat bepaalde groepen uit de evangelisch-christelijke samenleving het moeilijk hebben om aansluiting te vinden bij hun EG. O.a. hogeropgeleiden, met al de ervaring en kennis die ze hebben opgedaan, vinden het moeilijk om hun plaats in de gemeente te blijven vinden. Ze hebben veelal het gevoel zich te moeten aanpassen en low profile op te stellen, ten koste van de door hen opgedane inzichten. Het gaat vaak om mensen die een hart hebben voor sociale rechtvaardigheid, milieu, kunst, wetenschap, oecumene,… Met wat zij nu denken te weten, vinden ze geen plaats om hun nieuwe vragen binnen de gemeente te stellen.

Platform 2026 wil deze vragen luidop stellen ook al zijn die hard, confronterend en soms beangstigend. Het ziet hierin uitdagingen die de EG in volgende generaties ten goede kan komen. Vragen en uitdagingen i.v.m. kerkmoeheid, -ontevredenheid of zelfs -verlating, het gebetonneerd zijn van veel EG’s, algemeen geldend (en onbetwistbaar) geworden geloofsprincipes, denkbeelden en liturgische patronen, postmodernisme, cultuuromarming, cultuurmijding, behouden vs. vernieuwen, conflicthantering, luisterbereidheid, openheid,… Het loont de moeite ons hierover een spiegel voor te houden, als we merken dat steeds meer vragen hierover rijzen.

Ook de ETF wijdt meer en meer conferenties aan thema’s als ‘katholiek en evangelisch’,’de uitdaging voor de evangelische gemeente van de 21ste eeuw’ en ‘vrouw, Bijbel en kerk’. Om maar te zeggen dat er iets leeft in Vlaanderen.

Dat er iets leeft, bleek ook op die bewuste dag in Zaventem, waar ons door de organisatoren van deze denktank vier denksporen werden voorgeschoteld, van waaruit we samen verder zouden nadenken. Een kort overzicht.

Beleefd geloof en geestelijke disciplines wil in dialoog gaan over de weinige tools die we als evangelisch christenen meekrijgen om onze spiritualiteit te beleven. ‘Lees je Bijbel, bid elke dag’ is nog steeds een geijkte term. Maar wat als mensen dit ervaren als een enorme last op hun schouders? Er werd boeiend gebrainstormd over andere manieren van met God omgaan: een goed boek lezen, gebeden van bekende christelijke denkers lezen, een natuurwandeling maken, in een winkelstraat het beeld van God in mensen zoeken, stilte, op bezinning gaan in een abdij, zelf muziek maken, verhalen schrijven, dichten,… en je mag eens een lange tijd niet bidden of de Bijbel lezen, zonder dit als een gemis of een zonde te ervaren.

Beleefd geloof en dualisme/holisme wil een algemeen denkpatroon binnen het evangelisch-christelijk denken aan de kaak stellen, nl. dat je je leven kan opdelen in sacraal (heilig) en seculier (werelds). De boze wereld is gevaarlijk, want daar is de zonde. We kunnen ons dus best opsluiten in onze veilige christelijke haven waar die losbandige cultuur op ons (en op ons denken) geen invloed kan uitoefenen. Tegelijk is enkel het geloof en het kennen van God belangrijk en het ontdekken of exploreren van alle andere (wereldse) vormen van wijsheid, zoals de psychologie, pedagogie, antropologie, historiografie, filosofie,… worden achterwege gelaten. Op de denkdag dachten we na over hoe dit anders kan.

Beleefd geloof en gezin wil de dialoog aangaan over hoe je je geloof kan vormgeven in een gezin. Het snelle ritme dat een huisgezin vaak moet ondergaan (werk, huishouden, afspraken maken en nakomen,…) legt een zware druk op de gezinsleden. Te vaak is het geloof het enige wat belangrijk is, waardoor men voorbijgaat aan belangrijke psychologische en pedagogische inzichten. Zolang het kind later ook voor het geloof kiest, is alles goed. Ons geloof in Christus en de wijsheid en inzichten die de mens heeft opgedaan, bieden echter niet alleen uitdagingen, maar ook en vooral enorme kansen voor verdieping en verrijking van het gezinsleven. En het gezin biedt enorme kansen voor verdieping en verrijking van de geloofsbeleving.

Beleefd geloof en kunst wil de nadruk leggen op de noodzaak van creativiteit. Muzikaal hebben we in onze EG’s vaak enkel de opwekkingsbundel. Soms worden er tijdens speciale diensten toneeltjes opgevoerd. De nadruk hierbij ligt op de verkondiging van het evangelie, terwijl dit niet noodzakelijk zo hoeft te zijn. Je kan ook genieten van kunst en creativiteit omdat dit je iets kan leren over de veelzijdigheid en schoonheid van God zelf. Het bespreken van structuur, materiaal, technieken, kleur, vorm,… van een kunstwerk kan leiden tot een intens religieus gevoel, waar je mag van genieten, omdat het een manier is die God zelf aan ons gegeven heeft. Je kan boeiend in gesprek gaan over de relatie tussen kunst en verlossing, schoonheid en gebrokenheid, het zichtbare en het onzegbare, expressie en verkondiging, cultuur en kerk.

Het was me deze dag duidelijk dat 2026 wil inspireren, choqueren, toerusten, informeren, aanreiken: het sluit niets uit in haar zoeken naar de gepaste wegen om u aan het denken te zetten. Het stelt zich ontvankelijk en dienstbaar op en laat de verwachtingen open voor wat komt. Het was een zeer boeiende dag, waarbij mijn aanvoelen niet onrealistisch-idealistisch was, maar eerder realistisch-hoopvol. Het heeft mij zeer deugd gedaan herkenbare verhalen en gevoelens te horen en te weten benoemen. De ruimte die je ervaarde om jezelf te zijn, welke vragen en bagage je ook hebt, was een verademing en een waar genoegen.

J.D. 2026 is een samenwerkingsverband van EJV, Breeze, Ichtus, Bethesda en ABC. Meer informatie over dit platform vindt u op: http://platform2026.wordpress.com

11

to do: Inschrijven cor

nf

lak

es

Formaci贸n!

23 mei en Zaventem ons moeke bellen

elkom Hamiltons verw

cieel beleid Ichtus

Denkdag staf en bestuur finan 30 mei

kot

esten

uitm

Gif ten W elkom 230-008 8770 BIC GEBA -35 iBAN BE BEBB 57 2300 0887 70 35

Ichtus Vla a

nderen v

(M.Z.) Te

zw

r Kale 14

9850 N evele.